niedziela, 29 października 2017

Mój Psałterz: PSALM 61

Wybaw mnie, Panie, od moich wrogów,
do Ciebie się uciekam

(Ps 147,9 - Biblia Tysiąclecia)



Psalm 61 jest psalmem błagalnym - indywidualna lamentacją.

   "Międzynarodowy Komentarz do Pisma Świętego" zwraca uwagę, że nawet wtedy, gdy nam się zdaje, że odeszliśmy od Boga bardzo daleko, wciąż możemy Go wzywać na pomoc. Słowa „z krańców ziemi” można rozumieć dosłownie (psalmista jest fizycznie daleko od świątyni Pańskiej, niczym na wygnaniu), bądź przenośnie (psalmista czuje się duchowo oddalony od Boga).
   Tak czy inaczej, pierwsza część psalmu zawiera prośbę o przezwyciężenie dystansu między Bogiem a psalmistą. „Przybytek” i „skrzydła” to metafory opiekuńczej obecności Boga, której poszukuje psalmista.
   Druga połowa psalmu dotyczy życia i panowania nie wymienionego z imienia króla. Niewykluczone, że psalmista, posługując się trzecią osobą, mówi o sobie samym, ale w Septuagincie - i później w tradycji chrześcijańskiej - odczytywano ten psalm jako modlitwę o charakterze mesjańskim. Jako taki wyraża nadzieję na przyjście przyszłego króla, którego panowania strzec będą „łaska i wierność” - ideał osiągnięty przez kilku tylko, jeśli w ogóle, królów historycznych.

   W Psalmie 61, za O. Stanisławem Wójcikiem CSsR, wyróżniamy:
- "Tęsknota za świątynią" - ww. 2-5,
- "O długie życie w łasce - ww. 6-9.

   Biblia Paulistów zaprasza do modlitwy Psalmem 61: "Słowami Psalmu może modlić się każdy człowiek, który pragnie udziału w wiecznym dziedzictwie, czyli zażyłości z Bogiem w niedostępnej świątyni nieba, gdzie na wieki będzie Go wysławiał".


Psalm 61 w języku hebrajskim w wykonaniu Christene Jackman:




Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 61, czyli modlitwa Syna «z krańców ziemi»..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr
    " ...«Wołam do Ciebie z krańców ziemi»... Kto woła do Boga z samej krawędzi ziemi..., z marginesu świata..., z miejsca wygnania???

 Syn Marnotrawny

   Henri J. M. Nouwen w książce pt. Powrót syna marnotrawnego, opisując misję Jezusa, cytuje Brata Pierre'a Marie Delfieux - założyciela Wspólnoty Jerozolimskiej:
«Ten, który narodził się (...) z samego Boga, pewnego dnia zabrał z sobą to, co było pod Jego stopami, i odszedł ze swym dziedzictwem, swym tytułem syna i ceną wykupu. Odszedł do dalekiej krainy... do odległej ziemi... gdzie ogołocił się i stał się podobny człowiekowi. (...) Jak korzeń w jałowej ziemi wyrósł przed nami, wzgardzony, najmniejszy z ludzi, od którego odwraca się twarz. Bardzo wcześnie poznał, co to wygnanie, wrogość, osamotnienie... Po tym, jak rozdał wszystko w swym szczodrym życiu, swą wartość, pokój, światło, prawdę, życie... wszystkie skarby wiedzy i mądrości; (...) po tym, jak się zagubił pośród zagubionych dzieci z domu Izraela, spędzając czas z chorymi (a nie dobrze się mającymi), z grzesznikami (a nie ze sprawiedliwymi), a nawet z prostytutkami, którym obiecał, że wejdą do Królestwa Jego Ojca; po tym, jak został potraktowany niczym żarłok i pijak, przyjaciel grzeszników i celników, Samarytanin, opętany, bluźnierca; po tym, jak ofiarował wszystko, nawet swoje ciało i krew; po tym, jak poczuł w sobie głęboki smutek, lęk i trwogę duszy; po tym, jak sięgnął dna rozpaczy, którą dobrowolnie się okrył, jakby był opuszczony przez Ojca, z dala od źródła wody życia - zawołał z krzyża, do którego Go przybito: 'Pragnę'».

   Jezus jako
«Syn Marnotrawny» mógł wołać do Ojca: ...«gdy słabnie moje serce: na skałę zbyt dla mnie wysoką wprowadź mnie»... Cóż to mogła być za skała? Kalwaria? Niegdyś miejsce za miastem - «na krańcu» Jerozolimy, gdzie Pan doszedł z ciężkim krzyżem. Ale dlaczego zbyt wysoka? Przecież w wymiarze fizycznym Golgota nie była wielką górą. Być może brzmi tu echo Getsemani i wołania: «Abba, Ojcze, (...) zabierz ten kielich ode Mnie» (Mk 14,36). [W psalmie] Pan zaraz dodaje: «Ty jesteś dla mnie obroną, wieżą warowną przeciwko wrogowi», [w Ogrójcu] «...dla Ciebie wszystko jest możliwe...» (Mk 14, 36). Jezus - Syn (Boży i Człowieczy) bez wątpienia tęsknił za Ojcem. Kochał Niebo! Dlatego marzył: «Chciałbym zawsze mieszkać w Twoim przybytku, uciekać się  pod cień Twoich skrzydeł!»"


Krzysztof Globisz czyta Psalm 61:




O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 61 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia): 

"Wołam do Ciebie z krańców ziemi.
   Błagalny głos, który płynie do Boga «z krańców ziemi», to głos psalmisty mieszkającego «w diasporze», daleko od świątyni jerozolimskiej. Modlitwa płynie z ust utrudzonego zmaganiem się z przeciwnościami i prześladowaniem. To głos tego, który w swym nieszczęściu, «gdy słabnie jego serce» czuje się tak «daleko» od bezpiecznego miejsca, jakim jest Boży przybytek. To może być także głos pielgrzyma, który przybywa do świątyni i doświadcza łaski tego miejsca. 

Na skałę zbyt dla mnie wysoką wprowadź mnie. 

   Wobec swoich wrogów psalmista szuka ratunku u Boga, bo sam nie zdoła się uratować.  Z ufności pokładanej w Bogu płynie prośba o Bożą pomoc. I westchnienie, by móc zawsze przebywać w bliskości Pana, każdego dnia wysławiać Go i wypełniać złożone na Jego cześć śluby. «Na krańcach ziemi» dojrzało to pragnienie i zostało wyrażone w szczerej modlitwie. Także w modlitwie pielgrzyma, który wie, że na razie musi jeszcze powrócić do siebie.

Przymnażaj dni do dni króla. 

   Modlitwa za króla zawiera także to «zawsze», które wyraża pragnienie trwałości królestwa, cieszącego się pokojem, sprawiedliwością, bezpieczeństwem. Lud Starego Przymierza oczekiwał na mesjańskiego króla. W Chrystusie spełniły się zapowiedzi, ale Kościół pielgrzymujący modli się jeszcze codziennie: «przyjdź Królestwo Twoje!»

Panie Jezu, który zwyciężyłeś szatana i przyniosłeś światu pokój, bądź uwielbiony. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen".



Psalm 61 w wykonaniu Living Light Orchestra:




PSALM 61 (60)

("Mój Psałterz" - przekład O. Stanisława Wójcika CSsR)

MODLITWA KRÓLA WYGNAŃCA

1 Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Dawida.

2 Słuchaj, o Boże, mego wołania,
zwróć uwagę na moją modlitwę.
3 Z krańców ziemi wołam do Ciebie*,
gdy serce moje omdlewa.
Na skałę mnie wzniesiesz, dasz mi odpoczynek,
4 bo jesteś dla mnie obroną,
wieżą potężną przeciwko wrogowi.
5 Obym mógł mieszkać zawsze w Twoim przybytku,
pod Twoich skrzydeł zasłonę się chronić*!

6 Przecież Ty, Boże, słyszałeś me śluby,
dałeś mi dziedzictwo czcicieli Twego imienia.
7 Dodawaj dni do dni królowi,
niech lata jego trwają w liczne pokolenia*;
8 Niech króluje na wieki przed Bogiem;
łaskę i wierność ześlij, by go strzegły*.
9 Wówczas będę zawsze wysławiać Twe imię
i co dzień spełniać swe śluby. 


Przypisy: 

*/ (w. 3) "Z krańców ziemi wołam do Ciebie" - Psalmista wzywa Boga z dalekiego kraju, podobnie jak w Ps 42,7; Ps 120,5n /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 5) "Obym mógł mieszkać zawsze w Twoim przybytku, pod Twoich skrzydeł zasłonę się chronić" - por. Iz 31,5; Mt 23,27 /Biblia Tysiąclecia/.
- "Pod Twoich skrzydeł zasłonę się chronić" - por. Ps 36,8; Ps 57,2 /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 7) "Dodawaj dni do dni królowi, niech lata jego trwają w liczne pokolenia" - por. Ps 21,5; Ps 72,5.17; 2Krl 20,6. Po niewoli - sens mesjański (por. Jr 30,9) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 8) "Łaskę i wierność ześlij, by go strzegły" - łaska i wierność Boża, niby dobre duchy, mają pełnić rolę opiekunów (por. Ps 40,12; Prz 20,28) /Biblia Poznańska/.



Komentarz O. Adama Szustaka OP:




Ty jesteś moją ucieczką, wyrwiesz mnie z ucisku
i dasz mi radość mego ocalenia.

(Ps 32,7 - Psałterz Tyniecki)

_________________________________________________________________

W Międzynarodowy Dzień Modlitwy za Prześladowanych Chrześcijan - 12 listopada 2017 r. - wesprzyjmy ich naszymi modlitwami.


niedziela, 22 października 2017

Mój Psałterz: PSALM 60

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście,
 a Ja was pokrzepię.
(Mt 11,28 - Biblia Tysiąclecia /BT/)



   Psalm 60 jest psalmem błagalnym, uroczystą modlitwą o zwycięstwo.
Klęski, niepowodzenia, porażki dopuszcza Bóg na Kościół (którego typem był Izrael), na chrześcijańskie narody, na dusze wierzące. Mamy nie upadać na duchu, lecz prosić o pomoc Tego, który powiedział: Oto Ja jestem z wami!...
   Dwa ostatnie wiersze psalmu mogą znaleźć się w modlitwie każdego wieku i pokolenia. W sytuacji zagrożenia ze strony prawdziwego wroga jedynie pomoc Boża jest naprawdę skuteczna.
Podobny temat podejmuje Psalm 62.


Psalm 60 w wykonaniu chóru Katedry w Wakefirld:



Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 60, czyli pieśń ku pouczeniu..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr
    "Na początku - w wersecie 1 - jest przedstawiony cel psalmu. Czytam: «Dawidowy. Celem pouczenia»... Psalm 60 jest więc utworem dydaktycznym. Autor - Dawid - pisze, aby przekazać przesłanie historiozoficzne, przedstawia prawdę o mądrości i logice zawartej w dziejach Narodu Wybranego.

Początek jest trudny:
«Odrzuciłeś nas, o Boże, starłeś nas, rozgniewałeś się»... Autor widzi, że Bóg opuścił swój naród.

Trudne położenie Izraela nie wpędza w rozpacz Dawida, który zwraca się do Boga:
«...powróć do nas!»...

Autor widzi w całej rozciągłości rozmiar dramatu i wielkie cierpienie ludu Ziemi Świętej:
«Wstrząsnąłeś i rozdarłeś ziemię (...). Kazałeś ludowi swemu zaznać twardego losu»...

I znów, patrząc na Ziemię Świętą, z ufnością woła:
«ulecz jej rozdarcia, albowiem się chwieje»...

Dawid głęboko wierzy, że Bóg, który jest Panem historii, zrobi wszystko, by wysłuchać próśb i uratować swój ukochany Naród Wybrany:
«Aby ocaleli, których Ty miłujesz, wspomóż Twą prawicą i wysłuchaj nas!»... To jest - sądzę - najważniejsza zasada filozofii dziejów Izraela.

Bóg w swojej przemowie zapewnia Izraelitów: UCIESZĘ WAS, bo POKONAM waszych wrogów!!!
«Bóg przemówił w swojej świątyni: 'Będę się radował i (...) będę triumfował'»...

 To zwycięstwo Pana stanie się udziałem Narodu Wybranego, który dzięki potężnej prawicy Boga odniesie triumf nad swoimi nieprzyjaciółmi!!!

Koniec tchnie optymizmem:
«W Bogu dokonamy czynów pełnych mocy»..."


Nieszpory Ludźmierskie - Psalm 60 (nagranie koncertowe):


(i nagranie studyjne.)


O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 60 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia): 

"Rozgniewałeś się, lecz powróć do nas!
   Ludzie różnią reagują na nieszczęścia, najczęściej trwogą, bólem straty, wołaniem o ratunek, ale bywa i tak, jak w Psalmie 60, że wobec narodowej katastrofy Psalmista zachowuje całkowity spokój, a jego rozmowę z Bogiem można by oddać słowami: ok, wiem, że to się nam należało, miałeś prawo, żeby nas ukarać, ale proszę teraz już przebacz i pomóż. Nawet, jeżeli nie dla nas samych, to ze względu na całą ziemię, która tego „nie przetrzyma”. 


Aby ocaleli, których Ty miłujesz. 
   Nadzieja pokładana w Bogu nie pozwala zwątpić. Bóg jest wierny przymierzu i swojej miłości do Izraela. Nawet pośród największej tragedii Boża opatrzność będzie czuwać nad wiernymi i sprawiedliwymi, i uratuje ich z opresji. Z tej ufności płynie prośba o Bożą pomoc, bo na ludzką nie można już liczyć.

Boża wyrocznia w świątyni. 

   Tchnie poczuciem pewności i triumfalnej wręcz radości. Bóg jest Panem wszystkich narodów, On króluje nad Izraelem i Judą, nad Edomem, Moabem i Filisteą. Jeśli On tylko zechce, pozwoli nam zdobyć twierdze i pokonać nieprzyjaciół. Oby tylko nie odrzucił nas na wieki.

Boże Panie, Tobie bardziej zależy na naszym ocaleniu, niż nam samym, wspomóż nas
w walce przeciw nieprzyjaciołom naszej duszy, abyśmy osiągnęli zbawienie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen."

 



Psalm 60 w języku hebrajskim:




PSALM 60 (59)

("Mój Psałterz" - tłumaczenie Anna Horodecka, Jurij Gołowanow, Zespół Redakcyjny NPD /Nowy Przekład Dynamiczny/)

MODLITWA ZBOLAŁEGO PRZYWÓDCY

1 Wskazówka dla kierownika chóru: «Lilia świadectwa»*. 
Miktam* Dawida ku pouczeniu*,
2 nawiązujący do sytuacji, gdy Dawid walczył z Aramejczykami z Mezopotamii i z Aramejczykami z Soby, a Joab, powracając, zabił w Dolinie Soli dwanaście tysięcy Edomitów*.

3 Boże, to Ty nas złamałeś i precz odrzuciłeś*,
lecz porzuć już gniew swój i przyjmij nas do siebie!
4 Naszą ziemią wstrząsnąłeś, rozdarłeś ją na strzępy;
lecz teraz ją uzdrów, bo ciągle się chwieje*.
5 O, jakże ciężko swój lud doświadczyłeś,
napoiłeś nas czarą pełną Twego gniewu*.
6 A jednak wszystkim, którzy w Twej bojaźni trwali,
pokazałeś, jak mogą uniknąć zagłady*.
7 Więc i teraz odpowiedz, wybaw nas swą ręką,
aby ocaleli ci, których miłujesz!

8 Bóg tak przemówił w swoim przybytku*:
«Doznam wielkiej radości, gdy Sychem podzielę*,
a dolinę Sukkot dokładnie wymierzę*.
9 Bo moim jest Gilead i mój jest Manasses,
Efraim jest mym hełmem*, a Juda berłem moim.
10 Moab będzie mi sługą*, Edom niewolnikiem*,
a nad Filisteą zew bojowy wzniosę*».

11 Lecz kto nas poprowadzi pod twierdzę warowną*?
Kto nas powiedzie pod mury Edomu?
12 O Boże, czyżbyś chciał to zrobić, choć nas odrzuciłeś
i ostatnio z naszymi wojskami nie ruszałeś?
13 Jeśli tak, to udziel nam pomocy w walce,
gdyż ludzkie sojusze są bardzo zawodne.
14 Boże, tylko z Twą pomocą możemy zwyciężyć,
Ty sam bowiem zdepczesz wszystkich naszych wrogów.


Przypisy:

*/ (w. 1) "«Lilia świadectwa»" - dosł. «Szuszan edut» /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- "Miktam" - określenie nie jest zrozumiałe. Jego znaczenie zaginęło już w starożytności. Obecnie sądzi się, że chodzi o szczególną pieśń Dawida poruszającą najgłębsze tajemnice jego serca /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów - przypis do Ps 16 w. 1/.
- Uzupełnienie na podstawie Słownika Biblijnego portalu DEON: Być może oznacza "pieśń złotą".
- "Ku pouczeniu" - użyte tu słowo hebrajskie może też znaczyć, że pieśń tę należy przyswoić ludowi (por. Pwt 31,19; 1Sm 1,18 /Biblia Poznańska/.


*/ (w. 2) "«Joab, powracając, zabił w Dolinie Soli dwanaście tysięcy Edomitów»" - niektórzy komentatorzy wiążą ten psalm z 2Sm 8,13, inni jednak uważają, że w Dolinie Soli mogły odbyć się dwie niezależne bitwy, w których raz dowódcą był Dawid (wówczas zginęło 18 tys. Edomitów), a raz Joab (wówczas zginęło 12 tys. Edomitów) /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (w. 3) "Boże, to Ty nas złamałeś i precz odrzuciłeś" - por. Ps 44,10 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 4) "Naszą ziemią wstrząsnąłeś, rozdarłeś ją na strzępy; lecz teraz ją uzdrów, bo ciągle się chwieje" - klęska narodowa (wygnanie w r. 586?) porównana jest do katastrofy trzęsienia ziemi (por. Iz 24,19) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 5) "Napoiłeś nas czarą pełną Twego gniewu" - "pojenie" przez Boga jest synonimem kary (por. Ps 75,9; Iz 51,17; Ez 23,32nn) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 6) "Jak mogą uniknąć zagłady" - dosł.: "przed łukiem" /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (ww. 7-14) - zostały powtórzone w Ps 108,7-14 /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 8) "Bóg tak przemówił w swoim przybytku" - inni tłum.: "przyrzekł w swej świętości" (por. Am 4,2) /Biblia Tysiąclecia/.
- "Podzielę... wymierzę" - "dzielić i "wymierzać" to utarte wyrażenia na oznaczenie nadania na własność zdobytej ziemi /Biblia Poznańska/.

*/ (ww.8-10) - władza Boga nad Izraelem - Sychem, w centrum kraju, między górami Ebal i Garizim; Sukkot, miasto na wschód od Jordanu; Gilead, terytorium izraelskie na wschód od Jordanu; Manasses, Efraim, Juda, "wielka trójka" dwunastu plemion - i nad tradycyjnymi wrogami Izraela - Moabitami, na wschód od Morza Martwego; Edomitami, na południowym wschodzie i Filistynami, na wybrzeżu Morza Śródziemnego /Przewodnik po Biblii/.
- Uzupełnienie na podstawie Słownika z Biblii Paulistów: Moabici - lud wywodzący się od Moaba, syna Lota, Edomici - potomkowie Edoma-Ezawa, syna patriarchy Jakuba, Filistyni - należeli do tzw. Ludów Morza, którzy w XII w. przed Chrystusem przybyli do Palestyny z rejonów Morza Egejskiego, prawdopodobnie z Krety.

*/ (w. 9) "Bo moim jest Gilead i mój jest Manasses, Efraim jest mym hełmem" - wymienione w w. 8 obszary wchodziły w skład państwa północnego. Wraz z obszarami zajordańskimi (Gilead i Manasses) wpadły one po r. 722 w ręce Asyrii. Podobną zapowiedź por. w Iz 11,13n; Bóg odbierze swą własność /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 10) "Będzie mi sługą" - dosł.: "misą do mycia" /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- "Niewolnikiem" - dosł. "pod moim sandałem" /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- Symbol objęcia w posiadanie (por. Pwt 25,9; Rt 4,7: w nieco innym znaczeniu) /Biblia Tysiąclecia/.
- "Zew bojowy wzniosę" - por. Ps 108,8-10 /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- Kraje zamieszkałe przez wrogów będą także musiały uznać swą zależność od Boga Izraela /Biblia Poznańska/.

 */ (w. 11) "Pod twierdzę warowną" - chodzi o położoną na skalistej wyżynie stolicę Edomu - Bosrę. Edomici należeli do tradycyjnych nieprzyjaciół Izraela (por. Iz 34,5-15; Ez 25,12; Ez 35,1-15; Ab 0,15-18) /Biblia Tysiąclecia/.


Komentarz do Psalmu 60 O. Adama Szustaka OP:




Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, 
a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
(Mt 11,29 - BT)

niedziela, 15 października 2017

Mój Psałterz: PSALM 59

Cieszcie się sprawiedliwi i weselcie w PANU,
wszyscy o prawym sercu, wznoście radosne okrzyki!
(Ps 32,11 - Biblia Tysiąclecia /BT/)



Wprowadzenie za Biblią Paulistów:

   Psalm 59 to dwuczęściowa lamentacja:
- ww. 2-11,
- ww. 12-18.

   Człowiek niewinny, prześladowany przez zbrodniarzy zwraca się do Boga, którego nazywa twierdzą, miejscem schronienia, mocą.
Wrogowie podobni do watahy psów, w dzień i w nocy nastają na życie niewinnego, krzywdząc go także oszczerczym słowem. Obrona , o którą psalmista się modli i której spodziewa się o świcie, ma być przejawem wiernego panowania Boga nad Izraelem. Wobec agresji wrogów, tylko Bóg okazuje się wiernym Obrońcą.
Ta pewność ożywa i dziś wysiłki wierzących i pozwala im przezwyciężać napór zła, dosięgającego ich w różnych sytuacjach w życiu.


   W Liturgii Godzin opuszczono znaczne fragmenty Psalmu 59 (ww. 6-9 oraz 12-16), usuwając w ten sposób wszystkie uwłaczające wzmianki o „ludach” czy „poganach” i o Bogu, który naśmiewa się z nich lub wymierza im karę.
(Na podstawie "Międzynarodowego komentarza do Pisma Świętego")

Obraz Melani Pyke inspirowany Psalmem 59

Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 59, czyli zapowiedź miłości nieprzyjaciół..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr
    "Saul wie, co robić: chce zabić Dawida.
Dawid wie, co Saul chce zrobić. Dlatego prosi Pana o ratunek. Prosi, by Bóg pokazał, co potrafi. Krzyczy: ...«Wyrwij mnie, mój Boże, od moich nieprzyjaciół, chroń mnie (...), od mężów krwawych mię wybaw, (....) nie miej litości (...). Wytrać ich, o Boże, (...) Twoją mocą rozprosz ich i powal (...). Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było (!)»...

Dawid doświadcza, że Bóg nie działa w sposób skuteczny... Dawid nie doświadcza działania Pana. Dlatego krzyczy do Boga [na Boga!!!(?)]: «Obudź się, wyjdź mi na spotkanie i zobacz, (...). Przebudź się»...

Dawid zdaje się na Boga. Dlatego ufnie modli się: «Ty, Panie, Boże Zastępów, jesteś Bogiem Izraela. (...) Będę baczył na Ciebie, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś moją warownią. (...) o Panie, nasza Tarczo!»...

Dawid widzi (oczyma wiary!!!), że Bóg przychodzi: «W swej łaskawości Bóg wychodzi mi naprzeciw, Bóg sprawia, że mogę patrzeć na [klęskę] moich wrogów». Dlatego wielbi Pana: «A ja opiewać będę Twą potęgę i rankiem będę się weselić z Twojej łaskawości, bo stałeś się dla mnie warownią i ucieczką w dniu mego ucisku. Będę śpiewał Tobie, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś moją warownią, mój łaskawy Boże».

Na koniec wytłumaczę, skąd wziął się pomysł na podtytuł psalmu: «zapowiedź miłości nieprzyjaciół», wszak w pieśni są cierpkie i ciężkie słowa pod adresem wrogów. Ale o dziwo na początku - w wersecie 1 - jest napisane, że Psalm 59 jest ułożony na melodię: «Nie niszcz». Co ciekawe, początek wersetu 12, który w tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia oddany jest przez zwrot: «Wytrać ich, o Boże», Jakub Wujek przekłada: «Nie zabijaj ich». Pisze Rotzetter: Inne przekłady tłumaczą owe słowa jako "«Nie zatracaj», «Nie gub» lub «Nigdy nie wydawaj na zatracenie» (...). Dawid (...) zyskuje okazję do tego, by w jednej chwili pozbyć się swego śmiertelnego wroga. (...) za każdym razem wzdraga się jednak przed zabiciem go, stając się w ten sposób świadkiem bezwarunkowo kochającego ludzi Boga, o którym później zaświadczy swoim życiem Jezus z Nazaretu. W zestawieniu z (...) opisami przemocy (...) melodia i wymowa Psalmu 59 są naprawdę zadziwiające. Dawid (...) błaga Boga, aby powstrzymał się On od zadania nieprzyjacielowi śmiertelnego ciosu. Jakiż zwrot sytuacji! W tylu psalmach autor zasypuje Boga prośbami o to, aby Ten posłużył się przemocą i uśmiercił jego przeciwników. A teraz czyni coś całkowicie odwrotnego!"


Nowy Przekład Dynamiczny Psalmu 59 w interpretacji Andrzeja Seweryna:



O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 59 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia):  
"Wyrwij mnie, mój Boże, od moich nieprzyjaciół.
   Psalm 59 należy do licznej w Psałterzu grupy psalmów błagalnych. Wołanie «wyrwij mnie» (z rąk nieprzyjaciół, jak z pysków zgłodniałych psów) wymownie nawiązuje do dramatycznej sytuacji psalmisty, w której może już tylko liczyć na pomoc Boga. W modlitwie liturgicznej Kościoła, ze względów moralnych, opuszczamy fragmenty tego psalmu, jak na przykład: «Przebudź się, by skarcić wszystkie ludy, nie miej litości dla wszystkich podłych buntowników» (w. 6b, ponadto ww. 7-9.12-16). Choć i dziś nasze poczucie sprawiedliwości potrzebuje wypowiedzieć się, wykrzyczeć przed Bogiem nasz lęk i wołanie o ratunek.


Będę baczył na Ciebie, Mocy moja! 
   Psalmista przechodzi w modlitwie do łagodnego wyznania swej ufności pokładanej w Bogu, który jest pełen mocy i bardzo łaskawy względem swego ludu. «Warownia» i «tarcza» to metafory Bożej obrony przed atakami nieprzyjaciół. Ona dają schronienie i poczucie bezpieczeństwa.

Rankiem będę się weselić z Twojej łaskawości. 

   Noc jest czasem działania złego, poranek nowego dnia daje nadzieję życia. To Bóg pokonuje nieprzyjaciół, ratuje życie, pokrzepia nadzieją. Poranek zmartwychwstania Chrystusa przyniósł radość światu - śmierć została pokonana. Wraz z całym Kościołem  śpiewamy: alleluja!

Boże Ojcze, w Tobie zatrwożone serce człowieka odnajduje pokój i bezpieczeństwo; wysławiamy Twoją łaskawość. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen".


Tekst hebrajski Psalmu 59
PSALM 59 (58)

("Mój Psałterz" - przekład O. Remigiusz Popowski SDB /SEPTUAGINTA*/)

PRZECIW KRWIOŻERCZYM WROGOM*

1 Do wykonania; «Nie niszcz»*; dla Dawida do tytułu, kiedy Saul wysłał ludzi do śledzenia jego domu, bo chciał go zabić*.

2 Ratuj mnie, Boże, przed moimi wrogami,
wyzwól mnie od tych, którzy przeciw mnie powstają.
3 Ocal mnie przed sprawcami nieprawości
i od krwiożerców mnie wybaw.
4 Oni bowiem łowy sobie urządzili na moje życie,
nastają na mnie mocni.
A przecież, PANIE, nie było z mej strony żadnego wykroczenia ani przestępstwa;
5 żadnej winy - a oni pędzą tu, by na mnie napaść.
Obudź się*, wyjdź na spotkanie ze mną i sam zobacz.
6 Ty, PANIE, Boże Zastępów, Boże Izraela,
odwróć się tutaj, aby przypatrzyć się wszystkim narodom.
Nie miej litości dla nikogo z popełniających nieprawość*.
7 Wracają wieczorem, głodni jak psy* i krążą wokół miasta.
8 Wydają wrzaski swoimi ustami;
w ich wargach jest jakby miecz ostry*. I kto zdolny jest tego słuchać?
9 Lecz Ty, PANIE, drwisz sobie z nich;
Ty możesz ośmieszyć wszystkie narody*.
10 Mocy moja, przy Tobie trwał będę,
Ty bowiem jesteś moim schronieniem.
11 Bóg  mój - Jego miłosierdzie wychodzi mi naprzeciw.
Bóg sprawi, że będę mógł patrzeć z góry na moich wrogów.

12 Nie dopuść do całkowitej zagłady, aby nie zaginęła pamięć o moim ludzie.
Rozprosz ich Swoją mocą
i poprowadź do niewoli, o Panie, który mnie osłaniasz swoją tarczą.
13 Za grzechy ich ust, za słowa ich warg
niech uprowadzeni zostaną ze swoją pychą.
Za te przekleństwa i za kłamstwa niech ogłoszona zostanie zapłata
14 ostatecznej kary i gniewu; i odtąd już ich nie będzie*.
Przekonają się, że Bóg jest Panem Jakuba* i wszystkiego aż po krańce ziemi.
15 Wracają wieczorem, głodni jak psy*, i krążą wokół miasta.
16 Rozpraszają się, żeby coś zjeść.
Jeśli się nie nasycą, wyją.
17 A ja będę opiewał moc Twą
i radował się będę już od świtu* z Twojego miłosierdzia,
bo stałeś się moim schronieniem
i moim ratunkiem w porze ucisku.
18 O mój Wspomożycielu, dla Ciebie będę śpiewał i grał na strunach,
gdyż jesteś, o Boże, moim schronieniem.
Boże mój, moje zmiłowanie!


Przypisy: 

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEMKTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ W Septuagincie jest to Psalm 58. 

*/ "SEPTUAGINTA" - więcej o Septuagincie, jako Greckiej Biblii ST, znajduje się na stronie omawiającej Psalm 14

*/  "PRZECIW KRWIOŻERCZYM WROGOM" - w Księdze Psalmów w Septuagincie brak jest tytułów psalmów, powyższy tytuł Psalmu 59 pochodzi z Biblii Tysiąclecia.

*/ (w. 1) "«Nie niszcz»" - dosł. «Al taszchet!» /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- "Kiedy Saul wysłał ludzi do śledzenia jego domu, bo chciał go zabić" - domniemana sytuacja historyczna zaczerpnięta z 1Sm 19,11 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 5) "Obudź się" - antropomorfizm porównujący brak skutecznej interwencji Bożej do jego snu (por. w. 6) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 6) "Nie miej litości dla nikogo z popełniających nieprawość" - por. Ps 2,1; Ps 25,3 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (ww. 7 i 15) "Psy" - psy są istotną plagą miast Bliskiego Wschodu. Dwukrotne porównanie przeciwników do psów podkreśla nieustanne ich zabiegi, pełne nienawiści i żądzy zysku /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 8)  "Wydają wrzaski swoimi ustami; w ich wargach jest jakby miecz ostry" - por. Ps 55,22; Ps 57,5; Prz 25,18 /Biblia Gdańska/.

- "Miecz ostry" - mieczami są słowa, za pomocą których wrogowie usiłują osiągnąć swój niegodziwy cel /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 9) "Lecz Ty, PANIE, drwisz sobie z nich; Ty możesz ośmieszyć wszystkie narody" - śmieje się i naigrawa są antropomorficznymi zwrotami, wskazującymi na dysproporcję między potęgą Bożą a niemocą buntowników. Bóg bierze żywy udział w rządach świata, działa niezawodnie, choć nie zawsze natychmiast /Biblia Tysiąclecia/.
- Por. Ps 2,4; Prz 1,26 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 14) "Ostatecznej kary i gniewu; i odtąd już ich nie będzie" - złorzeczenie przeciw wrogom częste w psalmach. Przewrotność religijno-moralna wrogów stawia ich również w przeciwieństwie do Boga i całego jego narodu. Dopiero w świetle pełnego objawienia NT Chrystus Pan nakazuje miłować nawet nieprzyjaciół (por. Mt 5,44) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 54 w. 7/.
- Złorzeczenia w modlitwie, czyli prośby o klęskę wrogów występują w Psałterzu bardzo często. Oddają one sposób myślenia starożytnych. Walka z bezbożnymi polegała bowiem także na modlitwie o ich unicestwienie, a niewinnie krzywdzony człowiek często nie posiadał już innego środka, by dochodzić sprawiedliwości. Psalmista nie mści się jednak na wrogach, lecz oddawał pomstę Bogu. Przykazanie miłości nieprzyjaciół przyniósł dopiero Jezus Chrystus (np. Mt 5,44). Występujące w psalmach złorzeczenia możemy interpretować na płaszczyźnie duchowej, jako modlitwę o zniszczenie wszelkiego zła i przyśpieszenie ostatecznego zwycięstwa Boga /Biblia Paulistów - przypis do Ps 12 w. 4/.
- "Jakuba" - Jakubem nazywani są tutaj wszyscy potomkowie patriarchy Jakuba, czyli Izraelici /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB - przypis do Ps 44 w. 5/.

*/ (w. 17) "Od świtu" - ranek jest w psalmach szczególną porą Bożej pomocy (por. Ps 90,14; Ps 143,8) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 46 w. 6/.
- Uzupełnienie do przypisu Ps 46 w. 6: św. Ambroży, opisując «pomoc», jaką Pan niesie miastu «o brzasku poranka», widzi w tym prorocką aluzję do zmartwychwstania.


     Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 59:




Liczne są boleści grzesznika,
lecz łaska ogarnia ufających PANU.

(Ps 32,10 - BT)

niedziela, 8 października 2017

Mój Psałterz: PSALM 58

Ale mam przeciw tobie to,
 że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości.
(Ap 2,4 - Biblia Tysiąclecia /BT/)



   Psalm 58 nie znajduje zastosowania ani w Liturgii Godzin, ani w czytaniach mszalnych.
Chrześcijaninowi, który nie ma podstawowych wiadomości z zakresu biblistyki i teologii,  może wydać się bardziej obcy i szokujący, niż jakikolwiek inny tekst Psałterza.
   Aby przynajmniej w pewnym stopniu zrozumieć tę pieśń, musimy podjąć próbę przeniknięcia do świata myśli człowieka, który zabiera w nim głos. Psalmista należy do wspólnoty wiary, która uczy swych członków, że Bóg, którego czczą, za dobro wynagrodzi, a za zło wymierzy karę jeszcze na ziemi (w tym życiu). Wiara ta zostaje łatwo wystawiona na wielką próbę, gdy psalmista widzi, że występni zdają się unikać kary za grzechy (ww. 4-6).
   Pełne goryczy i pragnienia pomsty życzenia z ww. 7-10 należy odczytywać w świetle tego, o czym mówi zakończenie psalmu. Psalmista chce wierzyć (i przekonywać innych), że Bóg (prawdziwy Bóg) złoczyńcom wymierza karę, a prawi otrzymują Jego nagrodę na ziemi. Wszystkie wyrażone w tym psalmie życzenia motywowane pomstą mają swe źródło w pragnieniu psalmisty, by ujrzeć dowód spełnienia już tu, „na ziemi”, oczekiwań wspólnoty wiary (w. 12).
   Wieloznaczność oryginalnego tekstu hebrajskiego utrudnia rozstrzygnięcie, kogo oskarża się o przewrotną sprawiedliwość w w. 2. Przypuszczenie, że może to być dwór niebieski albo rada, której przewodniczy Bóg, odpowiada światu myśli psalmisty. Dwór niebieski, złożony z przeróżnych boskich „urzędników”, jest wzmiankowany także w Ps 82; Hi 1,6-12; 1Krl 22,19-23, ale kilka wersji zakłada, że psalmista w sposób sarkastyczny kieruje swoje słowa do władców ludzkich, którzy wymierzają sprawiedliwość tak, jakby byli bogami.
   Tak czy inaczej, możemy przyjąć, że psalmista prosi Pana Boga, aby sam wziął na siebie obowiązek osądzania czynów ludzkich na ziemi i nie pozostawiał go (boskim czy ludzkim) urzędnikom, którzy zazwyczaj nie tyle szerzą sprawiedliwość, ile gwałt i przemoc.
(Na podstawie "Międzynarodowego komentarza do Pisma Świętego")


Psalm 58 w wykonaniu zespołu wokalnego Voce Umana:



   Za O. Stanisławem Wójcikiem CSsR w Psalmie 58 wyodrębniamy:
- "Niesprawiedliwość sędziów" - ww.2-6,
- "Sprawiedliwa Boża kara" - ww. 7-12.

Psalm 58 e języku tamilskim

Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 58, czyli o sądzącym Słowie Boga..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr
    "wariant: I

...«Wielmoże, czy rzetelnie wydajecie wyroki?»... «Wielmoże» można przetłumaczyć «bogowie», co wskazuje na wielką godność człowieka jako istoty, która jest stworzona na wzór Pana Boga...

[Kwestią są sądy ludzkie. Pytanie brzmi: czy sądy człowieka są prawdziwe (zgodne z prawdą) czy też nieprawdziwe (niezgodne z prawdą)?]

...«Niestety, popełniacie w sercu nieprawość, (...) głosiciele kłamstwa»... Sądy człowiecze są niesłuszne i fałszywe.

...«niech zwiędną jak trawa na drodze»... Psalmista nie znał przypowieści Pana o siewcy, ale wiedział, że jeśli trawa rośnie na drodze, zwiędnie albo zostanie rozdeptana przez ludzi. Na pewno nie przetrwa. Podobnie stanie się z wydającymi niesprawiedliwe sądy.

...«A ludzie powiedzą: 'Uczciwy ma nagrodę; doprawdy, jest Bóg, co sądzi na ziemi'»... Jezus powiedział: «słowo, które powiedziałem, ono to będzie sądzić (...) w dniu ostatecznym» (J 12, 48b). Słowo Boga jest jedynym «sędzią» ludzkiego życia. W SŁOWIE jest sprawdzian - źródło moralnego osądu wszystkich naszych czynów. I tu kryje się nadzieja dla wszystkich ludzi prawych i uczciwych, którzy dostaną nagrodę od SŁOWA BOGA - sprawiedliwego Sędziego.


   wariant: II

Ciekawe, według mnie, jest to, że właśnie dziś, kiedy mamy Psalm 58 o niesprawiedliwych sędziach ludzkich, w czytaniach z dnia czytamy Ewangelię według św. Mateusza o Sądzie Ostatecznym (Mt 25,31-46). Przypadek? Nie ma przypadków...
Co Bóg chce nam przez to powiedzieć?

...«Wielmoże, czy rzetelnie wydajecie wyroki? Czy słusznie sądzicie synów ludzkich? (...) Niestety, popełniacie w sercu nieprawość, wasze ręce w kraju odważają ucisk»... Dlaczego człowiek często wydaje niesprawiedliwy osąd? Bo nie kieruje się Miłością do bliźniego. Kiedy nie ma w sercu Miłości do drugiego człowieka, to Jej miejsce zajmuje nieprawość, nienawiść, egoizm, a za tym idą czyny... («ręce (...) odważają ucisk»...; «bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie»). Jak sądy ludzkie mogą być sprawiedliwe i słuszne, skoro nie widzą w człowieku - człowieka..., nie widzą w człowieku Boga..., a w rzeczywistości - Nowego Testamentu? Nie widzą, że w każdym człowieku mieszka BÓG - ten, którego żadna świątynia nie potrafi objąć, ani świat, ani Kosmos..., a ON mieszka w każdym człowieku... I JEZUS wyraźnie stwierdza: «Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili»..., «Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili».

Zarówno psalmista, jak i JEZUS, określają, jaką nagrodę dostaną sprawiedliwi: «Uczciwy ma nagrodę; doprawdy, jest Bóg, co sądzi na ziemi»...; «Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!» (Mt 25,34), i jaką karę odbiorą niegodziwcy (sędziowie ludzcy): «Niech się rozejdą (...), niech zwiędną (...). Niech przeminą, (...) niech powiew burzy» ich «porwie»; «Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! (...) I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego» (Mt 25,41.46).

...«Sprawiedliwy się cieszy, kiedy widzi karę»... Trudny ten fragment, ale ja rozumiem go tak: człowiek będący blisko BOGA, kiedy spotyka go kara, cieszy się, bo jest ona dla niego szansą jeszcze bliższej relacji z Panem. Kara oczyszcza jeszcze to, co było niedoskonałe - nieczyste. Co więcej: człowiek prawdziwie kochający BOGA, nigdy nie zarzuci Mu, że go gnębi zsyłając karę, ale że ma jakiś specjalny plan wobec niego; bezgranicznie ufa BOGU, bo BÓG nigdy nie chce zła dla człowieka, ON JEST SAMĄ MIŁOŚCIĄ. Nie wiem czy to dokładnie miał na myśli psalmista, jest to moja osobista refleksja.

...«jest Bóg, co sądzi na ziemi»... To bardzo ważne słowa wieńczące psalm. Bóg nie tylko będzie nas sądził po śmierci, ale Bóg sądzi nas już tutaj na ziemi. Sądzi z MIŁOŚCI do bliźnich i do samego BOGA. Z tego właśnie będziemy «rozliczani». Nie z przestrzegania przepisów prawa, nie z wypełnionych obowiązków, ale z MIŁOŚCI!!! Dlatego nasze czyny za życia brzmią echem w wieczności, bo już tutaj i teraz możemy KOCHAĆ!!! Nie za chwilę..., nie wtedy, kiedy ktoś spełni nasz warunek... Już TERAZ!!!"


Ps 58,5-6

O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 58 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia):

"Psalm nieobecny.
   Psalm 58 nazwałem «nieobecnym», ponieważ wyjątkowo nie ma go wśród psalmów Liturgii Godzin. A to z powodu kilku złorzeczeń wobec nieprzyjaciół (ww. 7-10), jakie znalazły się w prośbie psalmisty skierowanej do Boga, oraz obrazu człowieka sprawiedliwego, który «myje swoje nogi we krwi niegodziwca» (w.11), czyli cieszy się z kary, która na niego spadła. Te teksty, wprawdzie nie są to wulgaryzmy, ale metafory zniszczenia sił zła, obce są w swym duchu chrześcijańskiej modlitwie i nakazowi Pana, aby miłować nieprzyjaciół. 

Wielmoże, czy rzetelnie wydajecie wyroki? 
   Psalm rozpoczyna się zarzutem, w stylu mów prorockich, skierowanym do sędziów o wydawanie niesprawiedliwych wyroków. Psalmista używa metafory odważania. Już w Starym Testamencie «waga» była symbolem sprawiedliwości, a tymczasem sędziowie «odważają ucisk», czyli przez swoje wyroki przyczyniają się do powiększania nieprawości.

Doprawdy jest Bóg, co sądzi na ziemi. 

Wyznanie psalmisty, kończące Ps 58, przywołuje fundamentalną prawdę wiary, potrzebną człowiekowi w rozchwianym porządku moralnym świata. Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobro wynagradza, a za zło karze. Na drodze naszego życia, wobec i dzisiaj doświadczanych niesprawiedliwości, potrzebujemy otuchy płynącej z nadziei Bożej sprawiedliwości. I mamy być świadkami tej sprawiedliwości, zaangażowanymi w jej pomnażanie we współczesnym świecie.

Boże sprawiedliwy, przemień serca zagubione w nieprawości, a sprawiedliwych wesprzyj swym błogosławieństwem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen."



Hebrajski tekst Psalmu 58

PSALM 58 (57)

("Mój Psałterz" - przekład, poetyckie opracowanie psalmów Marka Skwarnickiego /Psałterz Tyniecki/)

PRZECIW NIEUCZCIWYM SĘDZIOM

1 Kierownikowi chóru. Na melodię «Nie niszcz»*. Dawidowy. Miktam*.  
(w opracowaniu Marka Skwarnickiego brak jest wiersza 1, powyższy wstęp podaję za Biblią Tysiąclecia)

2 Władcy możni*, czy wydajecie rzetelnie wyroki,
czy słusznie sądzicie synów ludzkich?
3 Raczej nieprawość popełniacie w sercu,
a wasze ręce szerzą gwałt na ziemi.
4 Od łona matki występni zeszli na bezdroża,
głosiciele kłamstwa zbłądzili od urodzenia*.
5 Trucizna ich podobna jest do jadu węża,
do jadu głuchej żmii, co zamyka uszy*,
6 Aby nie słyszeć głosu zaklinaczy,
głosu czarownika, który biegle zaklina*.


7 Boże, połam kły w ich paszczy,
strzaskaj zęby lwiątek*, PANIE.
8 Niechaj znikną jak rozlane wody,
niech zwiędną jak trawa na drodze*.
9 Niech znikną jak rozlazły ślimak*, 

jak płód poroniony, co nie widział słońca.
10 Zanim ciernie zapłoną pod waszym kotłem,
niech porwie je powiew burzy*, póki są zielone*.
11 Cieszy się sprawiedliwy, gdy ogląda karę,
obmywa swe nogi we krwi niegodziwca*.
12 A ludzie powiedzą: «Uczciwy ma nagrodę,
zaiste jest Bóg, który sądzi na ziemi».



Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEMKTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 1) "«Nie niszcz»" - dosł. «Al taszchet!» /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- "Miktam" - określenie nie jest zrozumiałe. Jego znaczenie zaginęło już w starożytności. Obecnie sądzi się, że chodzi o szczególną pieśń Dawida poruszającą najgłębsze tajemnice jego serca /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów - przypis do Ps 16 w. 1/.
- Uzupełnienie na podstawie Słownika Biblijnego portalu DEON: Być może oznacza "pieśń złotą".

*/ (w. 2) "Władcy możni" - dosł.: "bogowie" (por. Ps 82,1). Sędziowie i inni zwierzchnicy zastępują samego Boga. Możliwa jest też ironiczna aluzja do kananejskiej mitologii przekazywania władzy sądowniczej pomniejszym bóstwom, sprawującym tę funkcję nagannie. Nadużycia sędziów piętnują często prorocy: Iz 1,23; Iz 5,23; Jr 5,27-29; Am 5,7; Mi 3,11 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 4) "Od łona matki występni zeszli na bezdroża, głosiciele kłamstwa zbłądzili od urodzenia" - aluzja do przewrotnych tradycji panujących w rodzinach, w których przekazywano urzędy dziedzicznie /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (ww. 4-6) - zawsze byli na świecie ludzie dobrzy i źli. Psalmista nawet w swoim narodzie spotkał przewrotnych - jakby plemię żmijowe; zamykali uszy i serca na głos łaski, żyli krzywdą i łzami ubogich /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 5) "Trucizna ich podobna jest do jadu węża, do jadu głuchej żmii, co zamyka uszy" - por. Ps 104,4 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 6) "Aby nie słyszeć głosu zaklinaczy, głosu czarownika, który biegle zaklina" - por. Koh 10,11; Syr 12,13; Jr 8,17 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 7) "Lwiątek" - nieprzyjaciele przedstawiani są często jako lwy (por. np. Ps 7,3; Ps 10,9; Ps 17,12; Ps 22,14) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 17 w. 12/.

*/ (ww. 7-10) - złorzeczenia w modlitwie, czyli prośby o klęskę wrogów występują w Psałterzu bardzo często. Oddają one sposób myślenia starożytnych. Walka z bezbożnymi polegała bowiem także na modlitwie o ich unicestwienie, a niewinnie krzywdzony człowiek często nie posiadał już innego środka, by dochodzić sprawiedliwości. Psalmista nie mści się jednak na wrogach, lecz oddawał pomstę Bogu. Przykazanie miłości nieprzyjaciół przyniósł dopiero Jezus Chrystus (np. Mt 5,44). Występujące w psalmach złorzeczenia możemy interpretować na płaszczyźnie duchowej, jako modlitwę o zniszczenie wszelkiego zła i przyśpieszenie ostatecznego zwycięstwa Boga /Biblia Paulistów - przypis do Ps 12 w. 4/.  

*/ (w. 8) "Zwiędną jak trawa na drodze" - por. Mt 13,4.6 /Biblia Warszawsko-Praska/.

*/ (ww. 8-10) - chodzi o zupełną zagładę przedstawioną w jaskrawych obrazach, dziś nie zawsze zrozumiałych /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 9) "Niech znikną jak rozlazły ślimak" - w wierzeniach ludowych ślimaki pozostawiają kleisty ślad, ponieważ w czasie ruchu rozpływają się /Przewodnik po Biblii/.

*/ (w. 10) "Zanim ciernie zapłoną pod waszym kotłem, niech porwie je powiew burzy" - obraz z życia koczowniczego: pod kotły ze strawą do gotowania podkłada się uzbierane ciernie. Naraz gwałtowna burza porywa wszystko, rozprasza gromadę... Tak nagła i gwałtowna ma być pomsta Boża na krzywdzicieli ludu, nadużywających charyzmatu władzy /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 11) "Cieszy się sprawiedliwy, gdy ogląda karę, obmywa swe nogi we krwi niegodziwca" - w eschatologicznym obrachunku z nieprawością, rozumianym jako rzeź przewrotnych, dopatruje się Psalmista triumfu sprawiedliwości Bożej /Biblia Tysiąclecia/.
- "Obmywa swe nogi we krwi niegodziwca" - przenośnia wzięta z krwawych wojen: żołnierz bohater, by odnieść zwycięstwo, stąpa nieraz po krwi zabitych i rannych... /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.


Komentarz O. Adama Szustaka OP:



Jeżeli zaś chodzimy w światłości,
tak jak On sam trwa w światłości,
wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo,
a krew Jezusa, Syna Jego,
oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.

(1J 1,7 - BT)


niedziela, 1 października 2017

Mój Psałterz: PSALM 57

Ale ja wypatrywać będę Pana,
wyczekiwać na Boga zbawienia mojego:
Bóg mój mnie wysłucha.

(Mi 7,7 - Biblia Tysiąclecia /BT/)



   O. Stanisław Wójcik CSsR wyodrębnia w treści Psalmu 57:
- "Otoczony wrogami szukam Boga" - ww. 2-6,
- "Serce i harfę nastrajam do pieśni" - ww. 7-12.


   Psalm 57 jest psalmem błagalnym, ufnym i równocześnie dziękczynnym.
Po przystosowaniu jest również błagalnym wołaniem Kościoła i duszy jakby u schyłku doczesnych zmagań, w przeddzień ostatecznego triumfu.

Psalm 57 - autor: Michal Meron Venice

Psalm 57 w interpretacji Janet Morrison:



   Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 57, czyli pieśń o budzeniu jutrzenki..." z bloga Zuch Boży (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr
    "Kanwą Psalmu 57 jest zdarzenie opisane w Pierwszej Księdze Samuela (1 Sm 24,4nn). Ścigany przez króla Saula Dawid ma możność rozprawić się ze swoim wrogiem... Ludzie Dawida rzekli do niego: «Właśnie to jest dzień, o którym powiedział ci Pan: Oto Ja wydaję w twe ręce twojego wroga, abyś z nim uczynił, co ci się wydaje słuszne». Dawid powstał i odciął po kryjomu połę płaszcza Saula. Potem jednak zadrżało serce Dawida z powodu odcięcia poły należącej do Saula (...). Tymczasem Saul wstał, [wyszedł] z jaskini i udał się w drogę. Powstał też i Dawid i wyszedłszy z jaskini zawołał za Saulem: «Panie mój, królu!» Saul obejrzał się, a Dawid rzucił się twarzą ku ziemi oddając mu pokłon. Dawid odezwał się do Saula: «Dlaczego dajesz posłuch ludzkim plotkom, głoszącym, że Dawid szuka twej zguby? Dzisiaj na własne oczy mogłeś zobaczyć, że Pan wydał cię w jaskini w moje ręce (...) Zresztą zobacz, mój ojcze, połę twego płaszcza, którą mam w ręku. (...) A ty czyhasz na życie moje i chcesz mi je odebrać. (...) Za kim to wyruszył król izraelski? Za zdechłym psem, za jedną pchłą? (...) Kiedy Dawid przestał tak mówić do Saula, Saul zawołał: «Czy to twój głos, synu mój, Dawidzie?» I zaczął Saul głośno płakać.

   Dawid jest na
«skraju» życia i śmierci. Nie ma już sił, by uciekać... Woła: «Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną»... Woła, bo ma nadzieję w miłosiernym Bogu!!! [Ciekawe, że wszystkie najważniejsze modlitewne myśli Psalmu 57 są podwojone - wyrażone po dwa razy... Czy to oznacza, że «nadmiar» lęku rodzi większą ufność i pogłębioną modlitwę do Boga...???]
...
«u Ciebie chronię swe życie: chronię się pod cień Twoich skrzydeł»...
...
«Wołam do Boga Najwyższego, do Boga»...
...
«Niech ześle [pomoc] z nieba. (...) niechaj ześle Bóg swoją łaskę i wierność»...
...
«Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię!»... To niesłychane... Dawid, słysząc ryk rozjuszonych lwów - potężnych i groźnych nieprzyjaciół («Pośrodku lwów spoczywam, (...) język ich niby miecz ostry»), ma w sobie nadziemską siłę, by wielbić Pana Boga... To uwielbienie pochodzi z samego dna rozpaczy i jest bez wątpienia wspaniałym Bożym darem!!! Tu przypominają mi się trzej młodzieńcy z Księgi Daniela, którzy wrzuceni do rozpalonego pieca «jednym głosem wysławiali, wychwalali i błogosławili Boga...» (Dn 3,51).
...
«Serce moje jest mocne, Boże, mocne serce moje»... [!!!]
...
«zaśpiewam. (...) będę chwalił Cię, Panie»...
...
«zagram. (...) zagram Ci»...
...
«Zbudź się, duszo moja, zbudź»...
...
«niechaj ześle Bóg swoją łaskę i wierność. (...) Twoja łaskawość aż do niebios, a wierność Twoja po chmury!»...
...
«Chcę obudzić jutrzenkę»... Wśród trwogi i beznadziei, w największej ciemności ducha, Dawid woła o Światło..., choćby maleńki promyk... Woła o nadzieję!!!

   Na koniec przytoczę opis zdarzenia, które przedstawił w swojej książce pt. Chcę obudzić jutrzenkę szwajcarski kapucyn Anton Rotzetter: M. Gronemeyer opisuje w swej porywającej książce sytuację, która dobitnie pokazuje, w jak niezwykłe struny uderza autor Psalmu 57. Autorka dowiedziała się o niej dzięki amerykańskiemu dziennikarzowi Danowi Baumowi.
«Punktem wyjścia dla jego badań była pewna scena z pierwszych tygodni wojny w Iraku, którą Baum zobaczył w telewizji CNN: <Mały oddział żołnierzy amerykańskich szedł jedną z ulic Nadżafu, gdy nagle z budynków po obu stronach wypadły setki Irakijczyków. Z zaciśniętymi pięściami i z ochrypłymi od krzyku gardłami rzucili się na Amerykanów, którzy spoglądali na siebie z przerażeniem. (...) W tej właśnie chwili amerykański oficer zaczął torować sobie drogę przez gniewny tłum, trzymając wysoko nad głową karabin z lufą skierowany w dół. Był to poruszający, niemal biblijny gest. 'Na kolana' - zakomenderował oficer (...). Żołnierze spojrzeli na niego z niedowierzaniem, myśląc, że zwariował. Potem jeden po drugim zaczęli klękać ze swym ciężkim wyposażeniem przed rozwścieczonym tłumem z lufami karabinów skierowanymi w dół. Irakijczycy uspokoili się, ich gniew zaczął przygasać. Oficer rozkazał swoim żołnierzom, aby się wycofali.>»  
Czy nie tak właśnie wschodzi owa wytęskniona jutrzenka?"

Psalm 57 - autor: Baruch Nachshon

Tekst hebrajski Psalmu 57 - rabin Chay Amar:




Komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 57 z "Biblii z komentarzami Jana Pawła II":

   "Pośród ciemnej nocy wyczuwa się obecność drapieżnych zwierząt. Modlący się oczekuje świtu, by światło rozproszyło mroki i lęk. Takie jest tło Psalmu 57, nocnej pieśni, przygotowującej modlącego się człowieka na spotkanie ze światłem jutrzenki, gorąco oczekiwanym, aby móc chwalić Pana z radością (por. ww. 9-12). Istotnie, w Psalmie tym dramatyczna skarga skierowana do Boga ustępuje pogodnej nadziei i pełnemu radości dziękczynieniu. To ostatnie wyrażają słowa, które powrócą jeszcze w innym Psalmie (por. Ps 108, 2-6).
   Jest to zatem przejście od strachu do radości, od nocy do dnia, od koszmaru do uspokojenia, od błagania do uwielbienia... Tak więc rozważamy dwa momenty opisane w Psalmie 57. W pierwszym z nich mowa jest o strachu przed napaścią zła, które próbuje uderzyć w sprawiedliwego (por. ww. 2-7). Centralnym motywem tej sceny są dwa lwy gotowe do skoku, ale ten obraz zostaje szybko zastąpiony przez symbole wojny: włócznie, strzały i miecze. Modlący się człowiek czuje się zaatakowany przez swego rodzaju szwadron śmierci. Wokół niego grasuje banda myśliwych, którzy zastawiają pułapki i kopią doły, by złowić zwierzynę. Ta pełna napięcia atmosfera trwa jednak krótko. Już na początku (por. w. 2) pojawia się bowiem symbol opiekuńczych skrzydeł Bożych, które w sposób konkretny przywołują na pamięć Arkę Przymierza ze skrzydlatymi cherubinami, która jest znakiem obecności Boga przy wiernych w świętej świątyni syjońskiej.
   Modlący się prosi natychmiast, by Bóg zesłał z nieba swych posłańców, którym nadaje wymowne imiona «Wierności» i «Łaski» (w. 4), cech znamionujących zbawczą miłość Bożą. Dlatego też wierzący, nawet jeśli drży, słysząc straszliwy ryk dzikich bestii i lękając się perfidnych prześladowców, w głębi serca pozostaje spokojny i pełen nadziei, jak Daniel w jaskini lwów (por. Dn 6,17-25).
   Obecność Pana okazuje się decydująca, nieprzyjaciele sami zadają sobie karę: wpadają do dołu, który wykopali dla sprawiedliwego (por. w. 7). Ta ufność w Bożą sprawiedliwość, zawsze żywa w Psałterzu, nie pozwala ulec zniechęceniu i sile zła. Wcześniej czy później po stronie wiernego człowieka opowiada się Bóg, który krzyżuje plany nikczemników i sprawia, że sami wpadają w swoje okrutne zasadzki. I tak dochodzimy do drugiej części Psalmu, która opisuje dziękczynienie (por. ww. 8-12). Znajdujemy w niej fragment uderzający głębią i pięknem: «Serce moje jest mocne, Boże, mocne jest moje serce, zaśpiewam psalm i zagram. Zbudź się, duszo moja, zbudź, harfo i cytro, a ja obudzę jutrzenkę» (ww. 8-9). Ciemności już ustąpiły - pieśń modlącego się przybliżyła brzask zbawienia.
   Często w Psałterzu świt jest momentem, w którym Bóg spełnia prośbę powtarzaną w modlitwie przez całą noc. (...)
   Psalm kończy pochwalna pieśń skierowana do Pana, którego działalność opisują dwie zbawcze cechy. Pojawiły się one w nieco odmiennych słowach w pierwszej części błagania (por. w. 4). Teraz występują w ludzkiej niemal postaci Boża łaskawość i wierność. Swą obecnością wypełniają one niebiosa i są jak światło, które świeci, gdy nastają mroki prób i prześladowań (por. w. 11). Z tego też względu Psalm 57 stał się w tradycji chrześcijańskiej pieśnią wyrażającą powrót do światła i radości paschalnej, która napełnia wiernego, oddalając strach przed śmiercią i ukazując mu horyzont chwały niebieskiej.
(Audiencja generalna, 19 września 2001 r.)".
Skróty pochodzą od redaktorów wydania Biblii.

Pełny tekst katechezy "Psalm 57 - Poranna modlitwa w cierpieniu" dostępny jest w bibliotece serwisu Opoka.


Tekst hebrajski Psalmu 57


PSALM 57 (56)

("Mój Psałterz" - przekład O. Stanisława Wójcika CSsR)

MODLITWA PORANNA UDRĘCZONEGO

1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Nie zatracaj»*. Dawida. Miktam*. Gdy przed Saulem schronił się w jaskini*.

2 Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną,
bo do Ciebie się ucieka dusza moja.
W cieniu Twoich skrzydeł szukam schronienia*,
dopóki nie przeminie klęska.
3 Wołam do Boga Najwyższego,
do Boga, który mi dobrze czyni.
4 Niech ześle z nieba i zbawi mnie,
okryje hańbą moich prześladowców,
niech ześle Bóg swą łaskę i wierność*.
5 Przebywam pomiędzy lwami*,
co pożerają chciwie ludzkich synów.
Zęby ich to włócznie i strzały,
a język - miecz wyostrzony*.
6 Wznieś się, o Boże, aż ponad niebiosa;
niech Twoja chwała olśni całą ziemię*.


7 Zastawili sidła na moje nogi,
uciemiężyli mą duszę.
Wykopali dół przede mną:
ale sami w niego wpadli*.
8 Pełne otuchy serce moje, Boże,
me serce pełne otuchy;
będę Ci śpiewać i zagram.
9 Ocknij się, moja duszo;
ocknij się, harfo i cytro!
a ja obudzę jutrzenkę*.
10 Będę Cię chwalił pośród ludów, Panie:
pieśń Ci zaśpiewam między narodami*,
11 Bo dobroć Twoja niebios dosięga,
a wierność Twoja obłoków*.
12 Wznieś się Boże, aż ponad niebiosa;
niech Twoja chwała olśni całą ziemię*.



Przypisy: 

*/ (w. 1) "«Nie zatracaj»" - dosł. «Al taszchet!» /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- Uzupełnienie: w innych tłumaczeniach «Nie niszcz».
- "«Miktam»" - określenie nie jest zrozumiałe. Jego znaczenie zaginęło już w starożytności. Obecnie sądzi się, że chodzi o szczególną pieśń Dawida poruszającą najgłębsze tajemnice jego serca /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów - przypis do Ps 16 w. 1/.
- Uzupełnienie na podstawie Słownika Biblijnego portalu DEON: Być może oznacza "pieśń złotą".
- "Gdy przed Saulem schronił się w jaskini" - zob. 1Sm 22,1-5 o jaskini Adullam, 1Sm 24 o jaskini Engaddi /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- Opis tego wydarzenia zob. 1Krl 22,1nn /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB/.

*/ (w. 2) "W cieniu Twoich skrzydeł szukam schronienia" - Bóg roztacza opiekę nad swoim ludem, jak ptak chroniący pisklęta pod skrzydłami (np. Wj 19,4; Pwt 32,11n; Mt 23,37). Kiedy obraz nawiązuje do skrzydeł cherubinów (Ps 18,11) na Arce Przymierza (Wj 25,18-20), wyraża prośbę o znalezienie azylu w świątyni /Biblia Paulistów - przypis do Ps 17 w. 8/.

*/ (w. 4) "Niech ześle Bóg swą łaskę i wierność" - bardzo często razem wymienione atrybuty Boga, są tu uosobione jako Jego wysłanniczki /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 5) "Lwami" - nieprzyjaciele przedstawiani są często jako lwy (por. np. Ps 7,3; Ps 10,9; Ps 17,12; Ps 22,14) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 17 w. 12/.
- "A język - miecz wyostrzony" - por. Ps 55,22; Ps 59,8 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 6) "Wznieś się, o Boże, aż ponad niebiosa" - Ps 108,6 /Biblia Gdańska/.
- "Wznieś się, o Boże, aż ponad niebiosa; niech Twoja chwała olśni całą ziemię" - ratując prześladowanego z niebezpieczeństwa, Bóg okaże swą wielkość i chwałę, której świadkami mają być niebo i ziemia /Biblia Poznańska/.
- W lamentacjach występują często motywy hymnodyczne i inwokacje, mające zjednać skuteczną pomoc Bożą. Podobny charakter ma także zakończenie ww. 8-12 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 7) "Wykopali dół przede mną: ale sami w niego wpadli" - por. Ps 7,16; Ps 9,16; Ps 35,7-8 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 8-12) - por. Ps 108,2-6 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 9) "A ja obudzę jutrzenkę" - czyli wstanę wcześnie i śpiewać zacznę przed świtem, tak iż śpiewem swym obudzę jutrzenkę, by również ona chwaliła Boga ze mną /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- Jutrzenkę, jako zwiastunkę nowego dnia po nocy pełnej niebezpieczeństw, uważano za symbol wybawienia (por. Iz 8,20). Psalmista chce jeszcze przed jej ukazaniem się rozpocząć swą pieśń wdzięczności, by potem razem z nią wielbić Boga /Biblia Poznańska/.
- Por. Hi 3,9; Hi 38,12; Hi 41,10; Ps 17,15 /Biblia Warszawsko-Praska/.
- Por. Ps 119,62.147 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 10) "Będę Cię chwalił pośród ludów, Panie: pieśń Ci zaśpiewam między narodami" - autor pragnie, by wieść o niezwykłych dowodach mocy i łaskawości Bożej dotarła do wszystkich narodów /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 11) "Bo dobroć Twoja niebios dosięga, a wierność Twoja obłoków" - por. Ps 36,6; Ps 108,5 /Biblia Gdańska/.

Psalm 57 - autor: Melani Pyke

Psalm 57 w wykonaniu Chóru Uniwersytetu Oakwood:



Komentarz O. Adama Szustaka do Psalmu 57:



Niech twoje serce nie zazdrości grzesznikom,
lecz zabiega tylko o bojaźń Pańską:
gdyż przyszłe życie istnieje,
nie zawiedzie cię twoja nadzieja.

(Prz 23,17-18 - BT)


__________________________________________________________________

 Papieska intencja modlitewna na październik:

    Aby w świecie pracy wszystkim były zagwarantowane poszanowanie i ochrona praw, a bezrobotnym została dana możliwość przyczyniania się do tworzenia wspólnego dobra.


___________________________________________________________________

RÓŻANIEC DO GRANIC - http://www.rozaniecdogranic.pl