Mój Psałterz: PSALM 64

Strach przed człowiekiem to sidło,
kto ufa Panu, bezpieczny.
(Prz 29,25 - Biblia Ekumeniczna)

   O. Stanisław Wójcik CSsR wyjaśnia, że Psalm 64 jest psalmem błagalnym - pouczającym i dydaktycznym.
   Psalmista przestawia podstępne i krzywdzące zamiary swoich prześladowców. Już byli pewni jego zatraty. Lecz oto naraz moc Boża udaremnia niecne wysiłki. Stąd radość sprawiedliwych: głoszą światu Boże cuda.
   To samo powtórzyło się w Chrystusie. Podstępy Jego nieprzyjaciół im samym wyszły na zatratę. Chrystusowi na chwałę, Jego wyznawcom na zbawienie.
   W Psalmie 64 wyodrębniamy dwie części:
- "Podstępne plany" - ww. 2-7,
- "Bóg złe plany udaremnia" - ww. 8-11.

Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 64, czyli o ludzkim sercu..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr

   "Ileż to już razy w psalmach słychać wołanie do Boga, które rodzi się w sercu dobrego i prawego człowieka. To wielki krzyk - błaganie: «Panie, obroń mnie przed złymi ludźmi!!!» («Boże, słuchaj głosu mego, gdy się żalę; zachowaj me życie od strachu przed wrogiem»...). Potężny Pan, ktory zachowuje się, jakby był wojownikiem, odpowiada... «Bóg strzałami w nich godzi». Strzały w ręku Pana to «zrządzenia» Bożej Opatrzności. Patrząc na świat oczyma wiary przekonuję się, że Bóg działa. Cieszę się, że tak właśnie jest! Moja radość sprawia, że zaczynam wielbić Boga («Ludzie zdjęci bojaźnią sławią dzieło Boga i rozważają Jego zrządzenia»)!

   Człowiek mnie zadziwia. Jest skłonny do bohaterstwa i bestialstwa. Nosi w sobie «obszar» dobra, ale też i zła; tak światłość, jak i ciemność. Cała tajemnica człowieka kryje się we wnętrzu - w sercu... Psalmista pisze: «wnętrze człowieka - serce jest niezgłębione». Rodzi się więc pierwsze pytanie: kto może przeniknąć i zgłębić tajemnicę ludzkiego serca? Z odpowiedzią śpieszy św. Paweł: «Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego...» (1Kor 2,10). Duch Święty - Duch Jezusa Chrystusa - jest Duszą mojej duszy..., Sercem mojego serca... Rodzi się drugie pytanie: dlaczego obecność Ducha Pana Jezusa nie chroni mnie przed złem i wejściem w ciemność? Odpowiedzią jestem ja sam, a ściśle ujmując tajemnica mojej wolności... Mogę bowiem klęknąć w duszy przed Bogiem i pokornie uznać, że Bóg dał mi ciało, duszę i wszystko dobro («...tak cudownie mnie stworzyłeś...» - Ps 139,14), ale mogę też odrzucić Boga - wyrzucić Pana za drzwi serca... Rodzi się trzecie pytanie: co zrobić, by (roz)poznać obecność Ducha Świętego w sercu i zgodzić się na to, że wielkim pragnieniem Jezusa jest być ciągle ze mną? Oto pytanie...
   Etty Hillesum kiedyś napisała: «Czasem w sposób nieoczekiwany klęka ktoś w kąciku mnie samej! Kiedy idę drogą lub rozmawiam z jakąś osobą. Tym kimś, kto klęka jestem JA»".



Nieszpory Ludźmierskie - Psalm 64 "Zwyciężył prawość":




O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 64 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia): 

    "Oni ostrzą jak miecz swe języki.
Psalm 64 to błaganie człowieka lękającego się knowań jego nieprzyjaciół. Ich agresja przejawia się już w mowie, która może «zabić». Używają «gorzkich» słów, może jakichś zaklęć, których skutku obawia się modlący. A wszystko to w ukryciu, by uderzyć znienacka. Psalmista przeczuwa ich zamiary i - czując się niewinny - ośmiela się wołać do Boga o pomoc. Słowa tej modlitwy przywołują na myśl Jezusową modlitwę w Ogrójcu, jego wołanie do Ojca w doświadczeniu lęku (zob. Mk 14,32-36).

   Któż nas zobaczy i zgłębi nasze tajemnice?
W tym pytaniu wyraża się pycha złoczyńców i poczucie ich bezkarności. Wprawdzie wnętrze człowieka wydaje się niezgłębione, ale ułudą jest sądzić, że coś może się tam ukryć przed Bogiem, które je stworzył. On przenika myśli człowieka i zamiary jego serca (zob. Ps 139,1-4).

   Własny język gotuje im upadek. 
Bóg stanął w obronie niewinnego i karze jego prześladowców. A właściwie, to ich nieprawość obraca się przeciw nim. W tym wyraża się Boża sprawiedliwość, w języku polskim wyrażana sentencją: «czym wojujesz, od tego zginiesz». Być świadkiem takiego wydarzenia to dla sprawiedliwych powód do wysławiania Boga, rozważania Jego dzieła i umocnienia na drodze Bożych praw.

Boże, wysłuchaj pokornie naszych modlitw i spraw, aby nie było podstępu w naszych sercach i niesprawiedliwości w działaniu. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen."

Tekst hebrajski Psalmu 64

PSALM 64 (63)

("Mój Psałterz" - tłumaczenie Czesława Miłosza)

PROŚBA O OCHRONĘ PRZED OSZCZERCAMI*

1 Przewodnikowi chóru. Psalm. Dawida.

2 Słuchaj Boże, głosu mego, kiedy się żalę,
od grozy nieprzyjaciela uchroń życie moje.
3 Ukryj mnie przed zmową złoczyńców,
przed zgrają hałaśliwą czyniących zło.
4 Którzy zaostrzyli jak miecz język swój
i wymierzyli swoją strzałę, słowo jadowite*.
5 Aby ugodzić w skrytości niewinnego*,
ugodzić znienacka, nie bojąc się*.
6 Utwierdzają się w złym zamyśle,
zmawiają się, jak ukryć sidła,
Mówią: «Któż je zobaczy?»
7 Niech badają zbrodnie, my spełniliśmy zamiar tajemny,
a wnętrze człowieka i serce są głębokie.

8 I ugodził ich Bóg strzałą,
nagła była ich klęska.
9 Przywodzi ich do upadku ich język,
kiwają głową wszyscy patrzący na nich*.
10 Lękiem napełniają się wszyscy ludzie*
i opowiadają dzieło Boga,
i rozważają co On uczynił.
11 Niech raduje się sprawiedliwy w PANU
i w Nim do szuka schronienia.
Niech triumfują wszyscy prawego serca.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ "PROŚBA O OCHRONĘ PRZED OSZCZERCAMI" - w tłumaczeniu Czesława Miłosza brak jest tytułów psalmów, powyższy tytuł Psalmu 64 pochodzi z Biblii Poznańskiej .

Sytuacja historyczna prawdopodobnie ta sama co w poprzednim Psalmie /Psalmy w tłumaczeniu Izaaka Cylkowa/.

*/ (w. 4) "Zaostrzyli jak miecz język swój i wymierzyli swoją strzałę, słowo jadowite" - por. Ps 7,13; Ps 57,5 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (ww. 4-5) "Wymierzyli swoją strzałę... Aby ugodzić w skrytości niewinnego" - por. Ps 11,2 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 5) "Nie bojąc się" - nie obawiają się odkrycia spisku /Psalmy w tłumaczeniu Izaaka Cylkowa/.

*/ (w. 7) "Wnętrze człowieka i serce są głębokie" - refleksja typu mądrościowego (por. Jr 17,9) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 9) "Kiwają głową wszyscy patrzący na nich" - na znak szyderstwa z ich upadku (por. Ps 22,8; Ps 44,15; Jr 48,27) /Biblia Tysiąclecia/.
- Potrząsanie głową jest wyrazem szyderstwa (por. Ps 22,8; Jr 18,16 /Biblia Poznańska - przypis do Ps 44 w. 15/.

*/ (w. 10) "Lękiem napełniają się wszyscy ludzie" - lęk w znaczeniu cnoty bojaźni Bożej /Biblia Paulistów/.
- Bojaźń Boża jest cnotą religijną, czyli wyrazem szacunku i pełnej zaufania adoracji człowieka wierzącego względem Boga, a nie zaś nieuzasadnionym strachem wobec karzącego bóstwa. /Biblia Paulistów - przypis do Ps 2 w. 11/.
- "Wszyscy ludzie" - wierzący, w odróżnieniu od nieprzyjaciół Boga. Bojaźń Boża napełnia wierzących radością i skłania ich do świadczenia o jego wielkości  /Biblia Paulistów/.

Melani Pyke - obraz inspirowany Psalmem 64

Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 64:



Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
(J 14,6 - Biblia Tysiąclecia)

Mój Psałterz: PSALM 63

Dobry jest Pan dla ufnych,
dla duszy, która Go szuka.
(Lm 3,25 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

   W Psalmie 63 - za O. Stanisławem Wójcikiem CSsR - wyodrębniamy:
- "Tęsknota duszy rozmiłowanej w Bogu" - ww. 2-4,
- "Radość duszy rozmiłowanej w Bogu" - ww. 5-12.
   Jest to piękna modlitwa, w której sługa Boży duszę swoją otwiera przed Panem.

   Biblia Paulistów zwraca uwagę, że klimat psalmu współgra z agonią Pana Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, gdzie udręczony duchową pustynią w ciemności nocy modlił się do Ojca.
   Środkiem do doświadczenia duchowego nasycenia jest modlitwa podczas nocnych czuwań (w. 7). Chrześcijanin dostrzega w niej zachętę do kontemplacji Jezusa obecnego w tabernakulum. Nasycenie duchowe to zapowiedź uczty paschalnej, z której wykluczeni będą bezbożni (ww. 10-11).
   Psalm można też odczytywać w kluczu eschatologicznym: cała ziemska wędrówka człowieka jest pielgrzymką w pustynnej spiekocie, w oczekiwaniu nasycenia z góry i spełnienia się ludzkiej tęsknoty w wiecznym zjednoczeniu z Bogiem.

   Ks. Stanisław Łach proponuje modlitwę Psalmem 63 rano, oraz za zmarłych.

   W Liturgii Godzin nie są wykorzystywane ww. 10-12.

Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 63 (pustynny), czyli wołanie o wodę Życia..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr

   "Psalm 63 to dla mnie jedna z najbardziej przejmujących pieśni Psałterza! W «rankingu» psalmów ciągle jest w «Top Ten». Dlaczego? Przejmujące jest to szukanie Boga - pragnienie, które staje się najgłębszą potrzebą serca.

   Oto psalmista - Dawid - jest na pustyni («przebywał na Pustyni Judzkiej») i nie ma dostępu do wody. Nieszczęśnikowi bardzo chce się pić. Jednak pragnienie, które odczuwa, nie jest pragnieniem wody, ale wielkim, dojmującym, przenikającym każdą część ciała i całą duszę pragnieniem Boga («Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody»)... Dawid szuka Pana... Stara się... Patrzy przenikliwie za Bogiem w świątyni («W świątyni tak się wpatruję w Ciebie»)... I znajduje (?). Patrzy przenikliwie za Bogiem w codzienności... I znajduje. I cieszy się, że znalazł («błogosławię Cię w moim życiu»). W psalmie słychać wielką radość («moje wargi będą Cię sławić. (...) wzniosę ręce w imię Twoje. (...) radosnymi okrzykami warg moje usta Cię chwalą»). Przyczyną radości i szczęścia jest odnaleziony Bóg!!! Dawid znajduje Pana, który przychodzi ze skuteczną pomocą («Bo stałeś się dla mnie pomocą»). Nieszczęsny i spragniony człowiek znajduje wodę!!! Co ciekawe, Dawid «ma» Boga, ale chce więcej («do Ciebie lgnie moja dusza»)..., chce przylgnąć - na stałe przywiązać się do Boga. Wie, że Bóg ma mocną (silną) i możną («dla Boga nie ma nic niemożliwego») rękę («prawica Twoja mnie wspiera»)...

   Podziwiam Dawida. Szuka i znajduje Pana, ale ciągle jest niezaspokojony. Ciągle chce więcej. Bóg to lubi".

O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 63 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia): 

    "Boże mój, Ciebie szukam.
W tym psalmie jest wprawdzie poszukiwanie Boga, bo ktoś zagraża życiu, bo «szukają zguby mojej duszy», ale zostaje ono zdominowane przez poszukiwanie, które jest wyrazem miłości i zawierzenia: szukam, pragnę («jak zeschła ziemia» - porównanie pasuje do wskazanej okoliczności psalmu: «na pustyni Judzkiej»), tęsknię, wpatruję się, wspominam, myślę o Tobie, lgnę do Ciebie. Zwłaszcza, gdy w Liturgii Godzin modlimy się tym psalmem bez jego trzech ostatnich wersetów, to słowa te unoszą duszę w porywie żarliwej modlitwy.

   W świątyni wpatruję się w Ciebie (i) błogosławię Cię w moim życiu.
Na każdym miejscu i w każdym czasie, w świątyni («w cieniu skrzydeł» cherubinów na Arce Przymierza = pod Bożą opieką) i na «swym posłaniu» psalmista pragnie adorować, wysławiać, błogosławić Pana, wznosić ręce w Jego imię. To jest jak ożywcza woda i wyśmienity pokarm (tłuszcz był przysmakiem). Przynosi pokrzepienie w trudnych chwilach.

   Łaska  Twoja  lepsza  jest  od  życia.
Doświadczenie Boga, Jego  bliskości, Jego  świętości i łaskawości («hesed»), tak zachwyca i pochłania  serce ludzkie, że wobec tego niczym są trudy i niebezpieczeństwa tego życia, że już więcej nic nie jest w stanie nas zastraszyć, odebrać nadzieję, którą pokładamy w Bogu, że «już nic nas nie zdoła odłączyć od miłości Boga» (Rz 8,39).

   Modlitwa poranna.
Psalmem 63,2-9 modlimy się w Liturgii Godzin podczas Jutrzni w niedziele (I Tygodnia psalmodii), święta i uroczystości, stąd też psalm ten stanowi i kształtuje poranną modlitwę wiernych modlących się liturgicznie. Jest modlitwą świętowania, rozpoczyna uwielbienie Chrystusa zmartwychwstałego, zwycięskiego «króla» i Pana, i uczczenie tych, którzy w Jego łasce uczestniczą i dostępują udziału w chwale i radości wiecznej Boga.

   Boże, wejrzyj na nas łaskawie, bo jedynie w Tobie człowiek odnajduje pokój i radość swego życia tu na ziemi, i nadzieję wiecznego szczęścia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen".

Komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 63 z "Biblii z komentarzami Jana Pawła II":

  "Psalm 63 jest Psalmem mistycznej miłości, sławiącym całkowite zjednoczenie z Bogiem, które rodzi się z tęsknoty nieomal fizycznej i osiąga pełnię w głębokim i nieustannym obcowaniu z Nim. Modlitwa przyjmuje postać tęsknoty, pragnienia i głodu, ponieważ ogarnia duszę i ciało. (...)
   Jeśli odczytujemy ten Psalm w świetle tajemnicy paschalnej, nasze pragnienie i głód Boga zaspakaja Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały, od którego otrzymujemy, dzięki darowi Ducha Świętego i sakramentów, nowe życie i podtrzymujący je pokarm. Przypomina nam o tym św. Jan Chryzostom, który komentując Janowy zapis o przebitym boku, z którego «wypłynęła krew i woda» (por. J 19,34), stwierdza: «Ta krew i woda są symbolami Chrztu i Tajemnic», czyli Eucharystii. I dodaje: «Czy widzicie, jak Chrystus złączył się ze swą oblubienicą? Widzicie, jakim pokarmem syci nas wszystkich? Z tego samego pokarmu zostaliśmy ukształtowani i nim jesteśmy karmieni. Jak bowiem niewiasta karmi własną krwią i mlekiem tego, którego poczęła, tak i Chrystus nieustannie karmi własną krwią tego, którego sam zrodził».
(Audiencja generalna, 25 kwietnia 1999 r.)".
Skróty pochodzą od redaktorów wydania Biblii.

Hebrajki tekst Psalmu 63

PSALM 63 (62)*

("Mój Psałterz"- tłumaczenie ks. Henryk Paprocki)

W OBLICZU BOŻEJ ŚWIĘTOŚCI*

1 Psalm Dawida, gdy był na pustyni Judzkiej*. 

2 Boże, Boże mój, szukam Ciebie od poranku, 
moja dusza pragnie Ciebie, 
jakże tęskni do Ciebie moje ciało*
na ziemi pustynnej i nieprzebytej, niemającej wody. 
3 Przychodzę do Ciebie do świątyni, 
aby widzieć Twoją moc i Twoją chwałę. 
4 Albowiem lepsza jest Twoja łaska aniżeli życie, 
moje wargi będą Ciebie wysławiać. 

5 Tak błogosławić będę Ciebie w moim życiu, 
w Twoje imię będę podnosić moje ręce*. 
6 Niby tłuszczem i szpikiem sycić się będzie moja dusza 
i radosnymi wargami będą Ciebie sławić moje usta. 
7 Jak wspominałem Ciebie na moim łożu, 
tak w czasie porannych straży* myślę o Tobie, 
8 bowiem byłeś dla mnie moim pomocnikiem 
i w cieniu Twych skrzydeł* rozraduję się. 
9 Przywarła moja dusza do Ciebie, 
podtrzymuje mnie Twoja prawica. 
10 Oni zaś bezskutecznie szukają mojej duszy, 
zapadną się w głębinę ziemi*. 
11 Niech wydani zostaną we władzę miecza 
i niech będą pastwą szakali*. 
12 Król zaś będzie się weselić w Bogu, 
chlubić będzie się każdy, kto na Niego przysięga*, 
albowiem zamknięte zostaną usta mówiących nieprawość.


Przypisy: 

*/ W Psałterzu ks. Henryka Paprockiego (kapłana Cerkwi Prawosławnej) jest to Psalm 62. 

*/  "W OBLICZU BOŻEJ ŚWIĘTOŚCI" - w Psałterzu ks. Henryka Paprockiego brak jest tytułów psalmów, powyższy tytuł Psalmu 63 pochodzi z Nowego Przekładu Dynamicznego Księgi Psalmów.

*/ (w. 1) "Gdy był na pustyni Judzkiej" - por. 1Sm 23,14 lub 1Sm 24,2 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 2) "Moja dusza pragnie Ciebie, jakże tęskni do Ciebie moje ciało" - "dusza" i "ciało" wyrażają w ST całego człowieka; całą swoją istotą tęskni on za Bogiem /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 5) "W Twoje imię będę podnosić moje ręce" - wznoszenie rąk jest gestem podkreślającym żarliwość modlitwy /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 6) "Niby tłuszczem i szpikiem sycić się będzie moja dusza" - tłuszcz jako symbol obfitości (Ps 36,9); przy składaniu ofiar przeznaczono go, jako najlepszą część, dla Boga (Kpł 7,23.25) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 7) "W czasie porannych straży" - idiom wskazujący na późne godziny nocne. Nocne patrole (straże) w wojsku hebrajskim zmieniały się trzy razy w ciągu nocy. Stąd wziął się podział nocy na trzy okresy, zwane strażami. Każda z nich obejmowała trzecią część czasu pomiędzy zachodem a wschodem słońca, czyli w zależności od pory roku - miała około czterech godzin: straż wieczorna (od zmierzchu do ok. godz. 22:00), straż nocna (od ok. 22:00 do ok. 2:00) i straż poranna (od ok. 2:00 do rana... Z czasem Żydzi przejęli grecki i rzymski podział nocnych straży na cztery... /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (w. 8) "W cieniu Twych skrzydeł" - tj. pod opieką Bożą w świątyni. "Skrzydła" nawiązują do cherubów ocieniających Arkę Przymierza (por. 1Krl 8,6-7; Ps 17,8; Ps 36,8) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 10) "W głębinę ziemi" - czyli do krainy umarłych /Biblia Poznańska/.
- ST nie miał jasnego pojęcia życia pozagrobowego. Zmarli przebywają w podziemnym Szeolu, prowadząc życie cieniów. Minimalna ich żywotność powoduje rozluźnienie kontaktu z Panem (Ps 88,11-13; Ps 115,17; Iz 38,18n), który jednak sprawuje władzę także nad podziemiem (Ps 139,8; Am 9,2; Hi 26,6) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 6 w. 6/.

*/ (ww. 10-11) "Zapadną się w głębinę ziemi. Niech wydani zostaną we władzę miecza i niech będą pastwą szakali" - złorzeczenie przeciw wrogom częste w psalmach. Przewrotność religijno-moralna wrogów stawia ich również w przeciwieństwie do Boga i całego jego narodu. Dopiero w świetle pełnego objawienia NT Chrystus Pan nakazuje miłować nawet nieprzyjaciół (por. Mt 5,44) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 54 w. 7/.
- Złorzeczenia w modlitwie, czyli prośby o klęskę wrogów występują w Psałterzu bardzo często. Oddają one sposób myślenia starożytnych. Walka z bezbożnymi polegała bowiem także na modlitwie o ich unicestwienie, a niewinnie krzywdzony człowiek często nie posiadał już innego środka, by dochodzić sprawiedliwości. Psalmista nie mści się jednak na wrogach, lecz oddawał pomstę Bogu. Przykazanie miłości nieprzyjaciół przyniósł dopiero Jezus Chrystus (np. Mt 5,44). Występujące w psalmach złorzeczenia możemy interpretować na płaszczyźnie duchowej, jako modlitwę o zniszczenie wszelkiego zła i przyśpieszenie ostatecznego zwycięstwa Boga /Biblia Paulistów - przypis do Ps 12 w. 4/.

*/ (w. 11) "Niech będą pastwą szakali" - pozbawienie zmarłego pogrzebu i pozostawienie jego ciała na żer dla dzikich zwierząt okrywało go największą hańbą /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 12) "Król zaś będzie się weselić w Bogu, chlubić będzie się każdy, kto na Niego przysięga" - na króla przysięgano w Egipcie (Rdz 42,15-16), a także w Izraelu (1Sm 17,55; 2Sm 11,11; 2Sm 15,21) /Biblia Tysiąclecia/.

Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 63:



Bo góry mogą ustąpić
i pagórki się zachwiać,
ale miłość moja nie odstąpi od ciebie
i nie zachwieje się moje przymierze pokoju,
mówi Pan, który ma litość nad tobą.
(Iz 54,10 - BT)

Mój Psałterz: PSALM 62

[Pan] mi powiedział: «Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali».

Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa.
(2Kor 12,9 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

   Św. Jan Paweł II zwraca uwagę, że ufne słowa Psalmu 62 są modlitwą i zarazem programem życia: «Dusza moja spoczywa tylko w Bogu, od Niego przychodzi moje zbawienie» (Ps 62,2-3). Temu zaufaniu do Boga przeciwstawia się bałwochwalcza pokusa panowania nad innymi, przejawiająca się w przemocy, kradzieży, w dążeniu do bogactwa, które mają rzekomo gwarantować prestiż i władzę. Ten jednak, kto ma świadomość własnych ograniczeń oraz faktu, że wszystko przemija, nie będzie budował własnego życia na tych fałszywych przesłankach. Człowiek wierzący pokłada nadzieję tylko w Chrystusie, który jest źródłem radości i pokoju.

   Sobór Watykański II zastosował do kapłanów zachętę z Psalmu 62, by «nie przywiązywać serc do bogactw» (por. w. 11b). Dekret o posłudze i życiu prezbiterów nawołuje: «nie przywiązując się do bogactwa, niech zawsze unikają wszelkiej chciwości i usilnie powstrzymują się od prowadzenia wszelkiego rodzaju handlu» (Presbyterorum ordinis, 17).

   W swym komentarzu do Psalmu 62 św. Ambroży pisze: «Nasz Pan Jezus, przyjmując ciało człowieka, by je w swej Osobie oczyścić, cóż innego mógł uczynić w pierwszym rzędzie, jeśli nie przeciwdziałać zgubnemu wpływowi prastarego grzechu? Poprzez nieposłuszeństwo, czyli pogwałcenie Bożych nakazów, zakradła się wina. A więc przede wszystkim musiał przywrócić posłuszeństwo, by stłumić zarzewie grzechu. (...) Stał się wzorem posłuszeństwa, by nim nas napełnić».

Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 62, czyli o BOGU - jedynej NADZIEI..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr

   "Psalm 62 to dla mnie jedna z najbardziej zachwycających pieśni Psałterza! W «rankingu» psalmów ciągle jest w pierwszej «dziesiątce». Co mnie wzrusza? Ufność psalmisty...

   Bardzo chcę się podpisać pod Psalmem 62.
Modlę się:«Mój Boże, bądź dla mnie...
ZBAWIENIEM!
SKAŁĄ!
TWIERDZĄ!
NADZIEJĄ!
CHWAŁĄ!
UCIECZKĄ!»

   ...«W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie! Przed Nim serca wasze wylejcie»... To zdanie jest syntezą teologii modlitwy - wyraża to, co jest najważniejsze w czasie spotkania człowieka z Bogiem:
1. Co to jest modlitwa? ...«serca (...) wylejcie»... Wylanie serca...
2. Gdzie jest...? «Przed Nim»... Przed Panem... W obecności - Obliczu Boga...
3. Co jest zasadniczym przymiotem...? ...«ufaj»... Ufność...
4. Kiedy jest...? «W każdym czasie»... Zawsze...
5. Kto jest uczestnikiem...? ...«narodzie!»... Tak każdy człowiek, jak i cały Lud Boży...

   ...«Bóg raz powiedział, dwa razy to słyszałem: Bóg jest potężny. I Ty, Panie, jesteś łaskawy»... I ostatnia «perełka» - Bóg jeden raz rzekł o sobie: «Jestem potężny!» Psalmista słyszy to dwa razy (dzięki echu?) i dodaje: «I Ty, Panie, jesteś łaskawy». Summa summarum: Bóg jest łaskawą potęgą i potężną łaskawością!!!

«JEZU, UFAM TOBIE!!!»"

O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 62 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia): 

    "Dusza moja spoczywa tylko w Bogu. 
Poprzez metaforę spoczynku psalmista wyznaje swoje zaufanie do Boga, w którym pokłada nadzieję wybawienia. Porównuje Go do bezpiecznej skały, na której zbudowana twierdza opiera się każdemu atakowi wroga.  To wyznanie powraca w tym psalmie w ww.6-7, z delikatną zmianą na początku - bo słowem zachęty do złożenia w Bogu ufności («spocznij duszo moja»). Werset 8 ponawia to osobiste wyznanie zaufania. A następny wiersz kieruje tę zachętę do narodu. Psalmista dzieli się swoim doświadczeniem Boga i swoją pewnością ocalenia ze wszystkimi, i zachęca do ufnego powierzenia Mu swoich trosk («wylewajcie serca» = wylewajcie łzy, wypowiedzcie to, co boli wasze serca).  Dzięki temu i my jesteśmy zaproszeni do «spoczynku» w Bogu, w ufności Jemu - doświadczenia wolności od lęków, niepewności i liczenia tylko na siebie. Aby odnaleźć upragniony pokój w naszym sercu.

   Dokądże będziecie napadać na człowieka? 
Słowo, które wypowiedziane w lęku, demaskuje nieprzyjaciół ukrywających się za pozorami życzliwości i dobrego słowa, a wykorzystujących każdą okazję, by zniszczyć. W duchu mądrościowego pouczenia psalmista porównuje podstępnego człowieka do tchnienia, które jest lekkie, ma małą wagę, a więc ma małą wartość i znaczenie. Odradza też pokładać ufność we własnej sile i zdobytym bogactwie. Bo każdy będzie musiał stanąć przed Bogiem i odpowiedzieć za swoje czyny. Sprawiedliwy może liczyć na Bożą łaskawość, a nieprawy…
 
   Modlitwa Jezusa i Kościoła. 
Jezus modlił się pełen ufności do Ojca przed i podczas swojej męki. Uczniowie Pana w tej modlitwie odnajdywali pokój i moc do znoszenia prześladowań i w obliczu męczeńskiej śmierci. Ta modlitwa uczy odrzucać fałszywe źródła bezpieczeństwa, moc siły i podstępu oraz bogactw, a budować swe życie «na skale» wiary.

   Panie Boże, ten, kto Tobie zaufa, wytrwa w przeciwnościach i osiągnie zbawienie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen".

Psalm 62 w wykonaniu Zespołu 33:




Komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 62 z "Biblii z komentarzami Jana Pawła II":

  "Psalm 62, pełna ufności pieśń (...) przypomina optymistyczny i mocny akt strzelisty, wezwanie będące także programem życia: «Jedynie w Bogu spokój znajduje ma dusza, od Niego przychodzi moje zbawienie. Tylko On jest opoką i zbawieniem moim, On moją twierdzą, więc się nie zachwieję» (ww. 2-3. 6-7). W dalszym ciągu Psalmu znajdujemy przeciwstawienie dwóch rodzajów ufności. Są one owocem dwóch podstawowych wyborów, dobrego i przewrotnego, z których wynikają dwie odrębne postawy moralne. Najpierw mowa jest o ufności pokładanej w Bogu, opiewanej w początkowej inwokacji, w której pojawia się jako symbol stałości i bezpieczeństwa - opoka, «skała obronna», czyli twierdza, obronny bastion. (...) 
   Następnie pojawia się inna forma ufności, natury bałwochwalczej, którą modlący się człowiek zdecydowanie krytykuje. Ufność ta wiąże bezpieczeństwo i stabilność z przemocą, rabunkiem i bogactwem. Wezwanie staje się jasne i wyraźne: «Nie pokładajcie ufności w przemocy ani na próżno nie łudźcie się rabunkiem, do bogactw, choćby rosły, serc nie przywiązujcie» (w. 11). Zakazuje się tu hołdowania trzem idolom, są one bowiem sprzeczne z godnością człowieka i szkodzą współżyciu społecznemu. Pierwszym fałszywym bogiem jest przemoc, do której niestety ludzkość nadal się ucieka również i w naszych naznaczonych rozlewem krwi czasach. Ten bożek inspiruje rozliczne wojny, ucisk, nadużycia, tortury i haniebne zabójstwa, dokonywane bez najmniejszych wyrzutów sumienia. Drugim fałszywym bogiem jest rabunek, w takich formach, jak zdzierstwo, niesprawiedliwość społeczna, lichwa, korupcja polityczna i gospodarcza. Zbyt wielu ludzi łudzi się, że zaspokoi w ten sposób swą zachłanność. Bogactwo to trzeci bożek, do którego «przywiązuje się serce» człowieka w złudnej nadziei, że uratuje się on przed śmiercią (por. Ps 49) i zapewni sobie poczesne miejsce pod względem prestiżu i władzy. (...)
   Człowieka sprawiedliwego czekają również trudne doświadczenia i konieczne są odważne wybory, zawsze jednak towarzyszy mu ufność do Boga (por. Ps 62, 2). W tym świetle Ojcowie Kościoła widzieli w modlącym się człowieku z Psalmu 62 zapowiedź Chrystusa i w Jego usta wkładali początkową inwokację, wyrażającą bezmierną ufność i przylgnięcie do Boga.
(Audiencja generalna, 10 listopada 2004 r.)".
Skróty pochodzą od redaktorów wydania Biblii.

Pełny tekst katechezy "Psalm 62 - POKÓJ BOŻY" dostępny jest w bibliotece serwisu Opoka.

Tekst hebrajski Psalmu 62

PSALM 62 (61)

("Mój Psałterz"- tłumaczenie ks. Alfred Tschirschnitz /Biblia Ekumeniczna/)

BÓG JEDYNĄ NADZIEJĄ

1 Przewodnikowi chóru. Według Jedutuna*. Psalm Dawida.

2 Tylko w Bogu moja dusza znajduje ukojenie,
u Niego jest moje zbawienie.
3 Tylko On jest moją opoką i zbawieniem,
moją twierdzą, więc się nie zachwieję.
4 Jak długo będziecie napadać na człowieka,
przewracać go wszyscy jak pochyłą ścianę,
jak mur, który się wali?
5 Z pewnością myślą jak go pozbawić stanowiska,
umiłowali kłamstwo.
Choć ustami błogosławią,
to w sercu złorzeczą.

6 Tylko w Bogu odpoczniesz, moja duszo,
bo od Niego pochodzi moja nadzieja.
7 Tylko On jest moją opoką i zbawieniem,
moją twierdzą, więc się nie zachwieję.
8 Bóg jest moim zbawieniem i chwałą,
opoką mojej mocy. W Bogu moje schronienie!
9 Narodzie, zawsze Mu ufaj,
otwórzcie wszyscy przed Nim swoje serca,
Bóg jest naszym schronieniem!

10 Naprawdę, ludzie są nicością,
zawodny jest człowiek.
Wznoszą się w górę na wadze,
bo wszyscy są lżejsi niż tchnienie.
11 Nie pokładajcie nadziei w przemocy,
nie polegajcie na grabieży.
Nie przywiązujcie serc do bogactwa, 
choćby się mnożyło*.
12 Bóg jeden raz przemówił,
dwa razy to słyszałem*,
że Bóg jest mocą,
13 że u Ciebie, Panie, jest łaska
- bo Ty odpłacasz każdemu według jego uczynków. 


Przypisy:

*/ (w. 1) "Jedutun" - wybitny lewita, który (1Krn 9,16) za czasów Dawida sprawował nadzór nad instrumentami muzycznymi (1Krn 16,41n) i wykonywał utwory muzyczne (1Krn 25,1.6; 2Krn 5,12) wraz z Asafem i Hemanem /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 39 w. 1/.

*/ (w. 4) "Jak długo będziecie napadać na człowieka, przewracać go wszyscy jak pochyłą ścianę, jak mur, który się wali?" - sytuacja Psalmisty wydaje się beznadziejna, jest on bliski załamania się. Przeciwnicy jego pełni są zakłamania (w. 5 - por. Ps 55,22) /Biblia Tysiąclecia/.
- Chyląca się ściana, podobnie jak uszkodzony mur, który w każdej chwili może runąć, są obrazem niebezpieczeństwa, w jakim znajduje się Psalmista, otoczony przez licznych przeciwników / Biblia Poznańska/.

*/ (w. 10) "Ludzie są nicością, zawodny jest człowiek. Wznoszą się w górę na wadze, bo wszyscy są lżejsi niż tchnienie" - nieprzyjaciele Psalmisty są bezsilni w swych przewrotnych poczynaniach; wykazuje to próba ich postępowania na "wadze życia" (por. Hi 31,6; Dn 5,27: pogląd pochodzenia egipskiego). Podobne refleksje snują psalmy na temat wszystkich ludzi: Ps 39,7; Ps 78,39; Ps 144,4 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 11) "Nie przywiązujcie serc do bogactwa, choćby się mnożyło" - por. Łk 12,19-20; 1Tm 6,17 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 12) "Bóg jeden raz przemówił, dwa razy to słyszałem" - rodzaj przypowieści numerycznych. Por. Am 1,3n; Prz 6,16; Prz 30,15; Hi 40,5 /Biblia Warszawsko-Praska/.
- Autor posługuje się tu formą stylistyczną często spotykaną w literaturze mądrościowej; polega ona na posługiwaniu się konkretnymi liczbami i stopniowaniu ich dla podkreślenia wagi pewnych wypowiedzi /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 13) "U Ciebie, Panie, jest łaska - bo Ty odpłacasz każdemu według jego uczynków" - por. Prz 24,12; Syr 16,12-14; Mt 16,27; Rz 2,6n; 1Kor 3,13-15; 2Tm 4,14; Ap 2,23; Ap 14,13; Ap 20,12n; Ap 22,12 /Biblia Tysiąclecia/. 

Komentarz do Psalmu 62 O. Adama Szustaka OP:




A Bóg, [dawca] nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze, 
abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję.
(Rz 15,13 - BT)