Mój Psałterz: PSALM 35

Głosiłem Twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu;
oto nie powściągałem warg moich - Ty wiesz, o PANIE.
(Ps 40,10 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

Psalm 35 - to psalm błagalny. Jak zwraca uwagę O. Stanisław Wójcik CSsR, Dawid maluje szatańską zawziętość swoich wrogów, ich podstępy i niezmordowane wysiłki, by zatracić sługę Bożego, ucieszyć się z jego zguby. Prosił Boga, by ratował sługę Bożego, pohańbił nieprzyjaciół, uradował sprawiedliwych.

W Psalmie 35 wyodrębnić możemy:
- "Panie ocal - grozi klęska" - (ww. 1-12),
- "Czarna niewdzięczność wrogów" - (ww. 13-16),
- "Nie czekaj: widzisz co czynią" - (ww. 17-28).

O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 35 (fragmenty Psalmu w tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia):

O. Michał Baranowski OFMConv

"Wystąp, Panie, przeciw tym, co walczą ze mną.
Psalm 35 rozpoczyna się prośbą o Bożą pomoc dla  Psalmisty. Wezwanie do walki, wyposażenie wojownika dla Boga (ww. 2-4) sugerują, że chodzi o przeciwników, którzy napadli na niego zbrojnie, ale w trakcie tej modlitwy błagalnej okazuje się coraz wyraźniej, że Psalmista doświadczył niesłusznych oskarżeń i jego «walka» toczy się w sądzie.
Niemniej i tam rozchodzi się o życie, dobre imię i o sprawiedliwość. Jego przeciwnicy zastawiają «pułapkę» poprzez fałszywe oskarżenia i podstawionych świadków. I nie są to obcy i nieznani, ale żyjący  blisko, którym Psalmista pomagał, wspierał w czasie choroby swoją modlitwą. Ojcowie Kościoła widzieli w tym człowieku sprawiedliwego Jezusa, odrzuconego przez swój lud: «arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić» (Mt 26,59).

Niech przyjdzie na nich zagłada niespodziana.
W Psalmie 35 znajdujemy to i kilka innych złorzeczeń wobec przeciwników. Tych  wypowiedzi
na pewno nie możemy odnieść do Jezusa, który przecież modlił się za swoich prześladowców. W modlitwie liturgicznej Kościoła modlimy się tym psalmem opuszczając te fragmenty (ww. 3ab.4-8.20-21.24-26). A jednak są one w tej modlitwie, znajdują się w Piśmie Świętym. Są świadectwem moralności, która nie sięga jeszcze wyżyn przykazania miłości nieprzyjaciół, ale działa na zasadzie słusznej kary, odpowiedniej do ich wykroczenia: «niech sami wpadną w dół, który wykopali» (w. 8c).
My możemy sięgać do tych wyrażeń myśląc o zdecydowanej walce duchowej, która toczy się ze złymi duchami: «Idź precz, szatanie». Św. Paweł podpowiada, abyśmy w niej używali zbroi Bożej, obronnej i zaczepnej (zob. Ef 6,10-18a).

Powiedz mej duszy: «Jam twoim zbawieniem».
Pośród twardych słów Psalmu 35 pojawiają się najpiękniejsze wyznania ufności pokładanej w Bogu, modlitwy pełnej nadziei, wysławiającej Boga, który wspiera sprawiedliwych, w ludzkim mniemaniu często słabych, ubogich i bezbronnych. «A język mój będzie głosił Twoją sprawiedliwość i nieustannie Twą chwałę» (w. 28).

Boże Sprawiedliwy i Mocny, bądź nam obroną od zasadzek nieprzyjaciół widzialnych i niewidzialnych, abyśmy byli bezpieczni tu na ziemi i dotarli do Twego Królestwa. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen".

PSALM 35 (34)*
("Mój Psałterz" - przekład O. Remigiusz Popowski SDB /SEPTUAGINTA*/)

O ZAWSTYDZENIE NIEPRZYJACIÓŁ
(w Księdze Psalmów w Septuagincie brak jest tytułów psalmów, powyższy tytuł Psalmu 35 pochodzi z Księgi Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR)

1 Dla Dawida.

Osądź, PANIE, tych, którzy mnie krzywdzą,
stań do walki przeciw tym, którzy ze mną wojują.

2 Weź oręż zaczepny i tarczę* i przyjdź mi z pomocą.
3 Dobądź miecza i zastąp drogę tym, którzy mnie ścigają.
Powiedz mej duszy: «Ja jestem twoim zbawieniem».
4 Niech się zawiodą i zawstydzą następujący na moje życie*;
niech się wycofają, upokorzeni, ci, co zło knują na mnie.
5 Niech się staną niby plewy na wietrze,
a wysłannik PANA* niech ich usunie.
6 Niech ich droga doprowadzi do ciemności i urwiska,
a wysłannik PANA niech ich jeszcze popędzi.
7 Bez powodu bowiem zastawili na mnie zgubne sidła*,
bez przyczyny rzucają na mnie obelgi.
8 Niech ich chwyci potrzask, którego nie widzą;
sidło przez nich skrycie zastawione niech ich samych złapie;
niech wpadną w swoją pułapkę*.
9 Moja dusza radować się będzie PANEM;
cieszyć się będzie swoim ocaleniem.
10 Wszystkie moje kości* powiedzą: «O PANIE, kto podobny do Ciebie?!
Ty wyzwalasz ubogiego z rąk silniejszych od niego,
biednego i nędzarza z przemocy ich grabieżców».
11 Powstają fałszywi świadkowie i pytają mnie o to, czego nie wiem.
12 Odpłacają mi złem za dobro
i osierocają me życie.

13 Gdy oni przy mnie przeżywali jakieś zmartwienie, ja wdziewałem wór pokutny
i umartwiałem postem swą duszę,
bo sama moja modlitwa mogłaby wrócić do moich piersi*.
14 Odnosiłem się życzliwie jak do kogoś bliskiego, jak do naszego brata;
korzyłem się, jakbym sam był w żałobie, i chodziłem smutny.
15 Oni natomiast wyśmiewali się ze mnie i zbierali się przeciw mnie;
zbierały się bicze na mnie, a ja o tym nie wiedziałem,
rozdzielały się i były bezlitosne.
16 Jeszcze na mnie nastawali, szydzili i drwili ze mnie,
szczerzyli swe zęby na mnie.

17 Jak długo, Panie, będziesz na to patrzył?
Z zasięgu ich nikczemnego postępowania odsuń duszę moją,
tę jedyną - daleko od lwów.
18 Będę Cię, Panie, wysławiał na wielkim zgromadzeniu*,
będę Cię wielbił wśród licznego ludu.
19 Niech nie cieszą się ze mnie ci, którzy bez powodu są do mnie wrogo nastawieni*;
bez żadnej przyczyny nienawidzą mnie, a ich oczy uciekają przede mną na boki.
20 Rozmawiają ze mną przyjaźnie,
a równocześnie pełni złości obmyślają zdradę.
21 Szeroko rozwierają swe usta przeciw mnie,
mówią: «Dobrze, dobrze! Nasze oczy to widziały*».
22 O PANIE, Ty widziałeś! Nie milcz!
O Panie, nie odchodź ode mnie!
23 Powstań, Panie, i zajmij się moją sprawą;
Boże mój i mój Panie, spójrz na moje racje.
24 Osądź mnie, PANIE, mój Boże, według Swej sprawiedliwości;
niech ze mnie nie szydzą.
25 Niech nie mówią: «Dobrze, dobrze! To się nam podoba!»
Niech nie opowiadają: «Dał się nam połknąć».
26 Niech się zmieszają i upokorzenia doznają wszyscy, którzy się cieszą z moich nieszczęść;
niech wstydem i hańbą okryją się ci, którzy z wielkimi słowami przeciw mnie występują.
27 Oby ci, którzy są przychylni mojej sprawiedliwości, mogli się cieszyć i weselić,
niech stale mówią: «Uwielbiony niech będzie PAN»,
ci, którzy życzą pokoju Jego słudze.
28 Mój język zajmował się będzie Twoją sprawiedliwością,
przez cały dzień Twoją chwałą.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ W Septuagincie jest to Psalm 34. 

*/ "SEPTUAGINTA" - więcej o Septuagincie, jako Greckiej Biblii ST, znajduje się na stronie omawiającej Psalm 14.

*/ (w. 2) "Oręż zaczepny i tarczę" - sens przypuszczalny. W każdym razie chodzi o jakąś broń. Bóg ma wystąpić w obronie psalmisty jako wojownik staczający bitwę; zob. Iz 42,13; Za 9,14 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 4) "Niech się zawiodą i zawstydzą następujący na moje życie" - por. Ps 40,15; Ps 70,3 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 5) "Niby plewy na wietrze" - por. Hi 21,18; Ps 1,4; Iz 29,5; Oz 13,3 /Biblia Gdańska/.
- "Plewy" - metaforyczny obraz osoby bezbożnej, której brakuje wewnętrznego "ziarna", duchowej treści, gdyż jego dusza jest pusta, pozbawiona dobra, "wyschnięta" /Biblia Paulistów - przypis do ps 1 w. 4/.
- "Wysłannik PANA" - anioł Pański, niewidzialny przedstawiciel wojska niebieskiego (zob. Ps 34,8 z przypisem), będzie prowadził pościg (w. 6) za uciekającymi nieprzyjaciółmi (por. Iz 17,13) /Biblia Tysiąclecia/. 
- Skuteczną pomoc Bożą przynosi Jego wysłannik (por. Ps 103,20-21), przedstawiony na sposób dowódcy wojskowego /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 34 w. 8/. 
- Obecność Bożego wysłańca oznacza obecność samego Boga, który broni psalmistę przed niebezpieczeństwem (Wj 14,14.19; Joz 5,13n) /Biblia Paulistów - przypis do Ps 34 w. 8/.

*/ (w. 7) "Zastawili na mnie zgubne sidła" - por. Ps 7,16 /Biblia Ekumeniczna/.
- Obraz przysłowiowy, wzięty ze sposobu polowania na grubego zwierza. Por. Ps 9,16; Ps 57,7; Prz 26,27 /Biblia Poznańska - przypis do Ps 7 w. 16/.
 
*/ (w. 8) "Niech ich chwyci potrzask, którego nie widzą; sidło przez nich skrycie zastawione niech ich samych złapie; niech wpadną w swoją pułapkę" - por. Ps 7,16n; Ps 9,16; Ps 57,7; Ps 141,10 /Biblia Tysiąclecia/.  

*/ (w. 10) "Kości" - kości wyrażają w ST całą istotę człowieka (por. także Rdz 2,23) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 13) "Moja modlitwa mogłaby wrócić do moich piersi" - wobec nieprzyjaznej postawy najbliższych modlitwa Psalmisty za nich nie może odnieść skutku. W podobny sposób pozdrowienie Chrystusa: "Pokój!" przynoszone przez Apostołów wracało do nich, gdy nie znalazło podatnego gruntu (Mt 10,12-13) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 17) "Z zasięgu ich nikczemnego postępowania odsuń duszę moją, tę jedyną - daleko od lwów" - por. Ps 22,13-14.17.21-22 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 18) "Wysławiał na wielkim zgromadzeniu" - por. Ps 40,10 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 19) "Bez powodu są do mnie wrogo nastawieni" - por. cyt. w J 15,25 /Biblia Tysiąclecia/.  

*/ (w. 21) "Nasze oczy to widziały" - urywek formuły oskarżycielskiej wrogów. Pan jednak "widział" cały ich fałsz (w. 22) /Biblia Tysiąclecia/. 

Komentarz O. Adama Szustaka OP:

Niech się zmieszają i razem okryją rumieńcem
ci, co na życie me czyhają, aby je odebrać.
Niech się cofną zawstydzeni
ci, którzy z niedoli mojej się weselą.
(Ps 40,15 - BT)

Mój Psałterz: PSALM 34

Miłosierny jest PAN i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo łagodny
(Ps 103,8 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

Psalm 34 jest - w języku hebrajskim - alfabetyczny (akrostych), czyli poszczególne zdania zaczynają się od kolejnej litery alfabetu hebrajskiego (z małymi wyjątkami).

W Psalmie wyodrębnić możemy:
- wezwanie do wysławiania PANA - ww. 2-4,
- opowiadanie o ocaleniu psalmisty - ww. 5-7,
- obecność anioła PANA - w. 8,
- fragment centralny z: „dobry” jako dar i zadanie -ww. 9-15,
- obecność PANA - ww. 16-17,
- opowiadanie o ocaleniu - w. 18-20,
- przeciwstawienie końcowe: 21-22.23,

Psalm 34 nie zwraca się do Boga, lecz mówi o Bogu!
Doświadczenie ocalającego Boga prowadzi do pouczenia o dobroci Boga i bojaźni Bożej. Więź z Bogiem w bojaźni Pańskiej oznacza pełnię życia. Naturalną konsekwencją doświadczenia dobrego Boga może być jedynie czynienie dobra.

Rozważania O. Michała Baranowskiego OFMConv na temat Psalmu 34 (fragmenty Psalmu w tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia):

O. Michał Baranowski OFMConv

"Dawidowy. Gdy wobec Abimeleka udawał szaleńca.
W Psalmie 34, oprócz typowej wzmianki w nagłówku przypisującej ten psalm Dawidowi, podana została okoliczność z jego życia. Wydaje się, że chodzi o epizod opisany w 1 Sm 21,11-15, z tym, że inne jest imię filistyńskiego króla Gat (nie Abimelek, a Akisz), wobec którego Dawid, w obawie o swe życie, udawał szalonego i tym sposobem został odprawiony. To ślad tradycji, bowiem w tekście psalmu, dziękuje się za ratunek otrzymany od Pana, a nie  znajdujemy żadnej szczegółowej wskazówki, że chodzi konkretnie o wspomnianą wyżej sytuację.
Inne znaczenie mają natomiast nazwy liter hebrajskiego alfabetu podane na marginesie tekstu. One sygnalizują, że Psalm 34 jest tzw. psalmem «alfabetycznym» (akrostych), czyli w języku hebrajskim poszczególne wersety psalmu rozpoczynają się od kolejnych liter alfabetu. Taka kompozycja robi wrażenie dla oka, ale niekiedy «krępuje» płynność tekstu i myśli.

Uwielbiajcie ze mną Pana.
Psalm rozpoczyna się od osobistego, pięknego wyznania: «Będę błogosławił Pana w każdym czasie ...» (ww. 2-3). Psalmista wspomina o doznanej od Boga pomocy (w. 5.7) i zwraca się do wspólnoty zapraszając ją do uwielbienia (ww. 4.6). To sprawia, że dalej przede wszystkim do niej kieruje swe słowo. Są to zasadniczo pouczenia, ale zdarzają się wezwania kierujące naszą uwagę i serce ku  Panu: «Spójrzcie na Niego, promieniejcie radością» (w. 6a); «Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan» (w. 9a).

Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie.
Psalmista, podobnie jak izraelscy mędrcy, zachęca do bojaźni Boga oraz powstrzymania się od złych słów i czynów. Ukazuje szczęśliwe życie sprawiedliwych, a zapowiada karę bezbożnych (por. «dwie drogi» w Psalmie 1). 
Boża opieka, jak warowny obóz, zapewnia ocalenie bogobojnym (w. 8). Oni  nie doświadczą biedy, nie zabraknie im żadnego dobra (ww. 10-11). Pan czuwa nad sprawiedliwymi, ma ich stale «na widoku», a gdy wołają, przychodzi im z pomocą (w.16.18). On jest także blisko pozbawionych nadziei i załamanych (w. 19). I bardzo wymowny obraz Bożej opieki: żadna kość sprawiedliwego nie ulegnie złamaniu (w. 20). Pośrednio przywołuje to Janowy opis ukrzyżowania i śmierci Pana Jezusa, gdzie zwraca się uwagę, że nie połamano Mu goleni, jak było to praktykowane, aby przyspieszyć zgon ukrzyżowanego (J 19,31-36; por. Wj 12,46).
Od czasu do czasu Psalmista podaje, jaki los spotyka niesprawiedliwych. Ludzie możni, którzy w  swej sile i majątku pokładają nadzieję, ubożeją i doznają głodu (w. 11a). O ludziach czyniących nieprawość nie będzie się nawet wspominać (w. 17). Przewrotnych spotka śmierć, a wrogowie sprawiedliwego będą ukarani (w. 22). Świadomość kary za zło ma także pomóc wytrwale kroczyć drogą sprawiedliwości i ponosić jej trudy.

Boże, doświadczyliśmy nieraz Twojej opieki, skosztowaliśmy jak jesteś dobry, chcemy błogosławić Cię nieustannie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen."

Witraż z Królem Dawidem śpiewającym Panu

PSALM 34 (33)
("Mój Psałterz" - Biblia Paulistów)

BÓG OCHRANIA POBOŻNYCH

1 Dawida, gdy udawał szalonego przed Abimelekiem i odszedł wypędzony*.

2 Będę wysławiał PANA w każdym czasie,
będę Go zawsze chwalił moimi ustami. 
3 Chlubię się PANEM,
niech słyszą to uciśnieni i niech się weselą.
4 Uwielbiajcie ze mną PANA,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.

5 Zwróciłem się do PANA, a On mnie wysłuchał
i uwolnił mnie od wszelkiego lęku.
6 Spójrzcie na Niego, a będziecie promienieć,
niech wasze oblicze nie płonie wstydem.
7 Oto ubogi zawołał, a PAN go wysłuchał*,
wybawił go ze wszystkich utrapień.

8 Anioł PANA* otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić*.

9 Skosztujcie i zobaczcie, że PAN jest dobry*,
szczęśliwy ten, kto się do Niego ucieka.
10 Bójcie się PANA, wszyscy Jego święci,
gdyż bogobojni nie zaznają biedy.
11 Bogaci popadli w biedę i zaznali głodu;
a szukającym woli PANA niczego nie zabraknie.
12 Przyjdźcie i posłuchajcie mnie dzieci,
nauczę was, czym jest bojaźń PANA!
13 Czy jesteś człowiekiem, 
który chce cieszyć się życiem?
14 Powstrzymaj od zła swój język,
a wargi od obłudnej mowy!
15 Unikaj zła, a czyń dobro,
pragnij pokoju i dąż do niego!

16 Oczy PANA zwrócone ku sprawiedliwym,
a Jego uszy słyszą ich błaganie.
17 Od złoczyńców PAN się odwraca,
by nie zostało o nich wspomnienie na ziemi.

18 PAN słyszy wołających o pomoc
i uwolni ich ze wszystkich ucisków.
19 PAN jest blisko cierpiących udrękę,
wybawi złamanych na duchu.
20 Liczne są utrapienia sprawiedliwych,
lecz PAN ze wszystkich ich wyzwoli.

21 On strzeże wszystkich ich kości
i żadna nie będzie złamana*.
22 Zło sprowadza śmierć na bezbożnego,
wrogów sprawiedliwego spotka kara.
23 PAN wybawia swoje sługi,
nie upadną ci, którzy Mu ufają.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 1) "Udawał szalonego przed Abimelekiem i odszedł wypędzony" - według 1 Sm 21,12-15 Dawid udawał szalonego u wrót twierdzy Akisza, króla Gat. Imię Abimelek wskazuje ogólnie na dom królewski oraz ród Filistynów /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/. 

*/ (w. 7) "Ubogi zawołał, a PAN go wysłuchał" - ubodzy cieszą się specjalną opieką jako ludzie pozbawieni wszelkich gwarancji ludzkich i całkowicie oddani Bogu (por. So 3,12) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 22 w. 27/. 
- Por. Ps 69,34 /Biblia Gdańska/.
- "Ubogi" - częsty w Biblii synonim człowieka wierzącego; pozbawiony ludzkich zabezpieczeń jest bardziej otwarty na Boga, choć nie każdy ubogi odpowiada na wezwanie, które Bóg do niego kieruje. Inne określenia Psalmu precyzują, jakie cechy powinni mieć wierzący: bogobojni (w. 8), święci (w. 10), szukający PANA (w. 11), sprawiedliwi (w. 16), słudzy PANA (w. 23) /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 8) "Anioł PANA otacza szańcem bogobojnych, aby ich ocalić" - skuteczną pomoc Bożą przynosi Jego wysłannik (por. Ps 103,20-21), przedstawiony na sposób dowódcy wojskowego /Biblia Tysiąclecia/. 
- "Anioł PANA" - obecność Bożego wysłańca oznacza obecność samego Boga, który broni psalmistę przed niebezpieczeństwem (Wj 14,14.19; Joz 5,13n) /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 9) "Skosztujcie i zobaczcie, że PAN jest dobry" - por. 1P 2,3 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 21) "On strzeże wszystkich ich kości i żadna nie będzie złamana" - podobnie jak u baranka paschalnego; zob. Wj 12,46; J 19,36 /Biblia Ekumeniczna/. 

Komentarz do Psalmu 34 O. Adama Szustaka OP, wraz z końcowym błogosławieństwem:




Patrzcie i bądźcie radośni, ubodzy,
niech ożyje wasze serce, którzy szukacie Boga.
Bo Pan wysłuchuje biednych
i swoimi więźniami nie gardzi.
(Ps 69,33-34 - BT)

Chrystus Zmartwychwstał. Alleluja!

Niech Zmartwychwstały Chrystus nam błogosławi

Grafika ze strony http://muffak.pl

I życzenia od sióstr Michalitek:

O misji w Kamerunie piszę na stronie "Adopcja Serca".

Mój Psałterz: PSALM 33

Wszystko przez Słowo się stało

 (J 1,3 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

Struktura Psalmu 33:
- skierowane do sprawiedliwych i prawych wezwanie do oddania chwały PANU - ww. 1-3,
- uzasadnienie aktu chwały (prawe słowo PANA i wierne Jego dzieło) - ww. 4-5,
- potęga słowa PANA przy stworzeniu nieba i ziemi - ww. 6-9,
- plany Boga ziszczą się niezawodnie - ww. 10-12, 
- władza Boga nad ludźmi - ww. 13-19,  
- wspólnota wyznaje wiarę w PANA - ww. 20-22.

Przedmiotem wielbienia PANA jest Jego słowo i dzieło. Bóg pragnie sprawiedliwego ładu życia dla swego stworzenia. Łaskawe postępowanie Boga napełnia całą ziemię i powinno być wzorem dla ludzi.
Hymn wysławia moc stwórczą Boga. Bóg stworzył niebo i ziemię swoim słowem. Wszechwładnie rozporządza losami ludów i wybiera sobie Izraela na dziedzica. Z racji tego wyboru Izrael może uważać się za naród szczęśliwy i wysławiać Pana. Również ludzie podlegają stwórczej mocy Boga. Królowi, któremu grozi szczególne niebezpieczeństwo przeceniania samego siebie, zostają ukazane właściwe granice. Bojącym się Boga, którym grozi szczególne niebezpieczeństwo nadmiernej bojaźliwości, przypomina się o troskliwej uwadze, jaką PAN im poświęca.
Początek strofy nawiązuje do zwyczaju grania na instrumentach i wspólnotowego wychwalania Boga.

Podobnie jak przy poprzednim Psalmie, publikuję komentarz św. Jana Pawła II:

"Psalm 33 jest pieśnią, która wychwala Pana wszechświata i dziejów. (...) W swej zasadniczej treści hymn dzieli się na trzy części, stanowiące niejako pochwalny tryptyk. W pierwszej części (por. ww. 6-9) sławione jest stwórcze słowo Boże. Wspaniała architektura wszechświata, podobna do kosmicznej świątyni, wyłoniła się i rozwinęła nie w wyniku walki bogów, jak sugerowały niektóre kosmogonie starożytnego Bliskiego Wschodu, lecz jedynie dzięki skutecznemu Bożemu słowu. (...)
Szczególne znaczenie ma dla modlącego się panowanie nad wodami morskimi, ponieważ w Biblii są one znakiem chaosu i zła. Choć świat jest pełen ograniczeń, Stwórca zachowuje go w swojej opiece... Bóg jest również Panem ludzkich dziejów. (...)
Projekty ziemskich potęg [wspomniane w drugiej części Psalmu] są głęboko sprzeczne ze wspaniałym planem, jaki Bóg kreśli w historii. Ludzkie programy zastępcze wprowadzają niesprawiedliwość, zło, przemoc, przeciwstawiają się bowiem Bożemu planowi sprawiedliwości i zbawienia. I pomimo krótkotrwałych i pozornych sukcesów stanowią tylko machinacje, kończące się rozkładem i upadkiem... Psalmista przypomina nam również, że Bóg z nieba, swego transcendentnego przybytku, śledzi wszystkie drogi ludzkości, nawet te, które są szalone i absurdalne, i odgaduje wszystkie tajemnice ludzkiego serca. (...)
Trzecia i ostatnia część Psalmu (por. ww. 16-22) podejmuje temat wyłącznego panowania Boga w ludzkich dziejach z dwóch nowych punktów widzenia. Najpierw z pozycji możnych, zachęcanych przede wszystkim, by nie ulegali złudzeniu, jakie może stwarzać militarna siła wojska i kawalerii. Następnie z pozycji wiernych, często uciskanych, wygłodzonych i bliskich śmierci: są oni zachęcani do pokładania ufności w Panu, który nie dopuści, by pogrążyli się w otchłani zniszczenia... Psalm staje się wezwaniem do wiary w Boga, który nie pozostaje obojętny wobec arogancji możnych i który pochyla się nad ludzkością, gdy jest bezsilna, pociesza ją i wspiera, jeśli pokłada w Nim ufność, jeśli Mu zawierza, jeśli zanosi do Niego błagania i otacza Go chwałą. (...)
Psalm zamyka antyfona, która stanowi zakończenie znanego hymnu Te Deum: «Niech nas ogarnie Twoja łaska, Panie, według nadziei pokładanej w Tobie» (w. 22). Łaska Boża i ludzka nadzieja spotykają się i obejmują. Co więcej, przeniknięta miłością wierność Boga (zgodnie ze znaczeniem oryginalnego słowa hebrajskiego, jakie tu występuje: «hésed») niczym płaszcz osłania nas, ogrzewa i chroni, rodząc w nas pogodę ducha i dostarczając solidnego oparcia naszej wierze i nadziei. (Audiencja generalna, 8 sierpnia 2001 r.)".

Skróty pochodzą od redaktorów wydania Biblii.
Pełny tekst katechezy dostępny jest w bibliotece serwisu Opoka.

Początek Psalmu 33 w języku hebrajskim

PSALM 33 (32)
("Mój Psałterz"- tłumaczenie Anna Horodecka, Jurij Gołowanow, Zespół Redakcyjny NPD /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/)

BÓG WŁADCĄ NIEBIOS

1 Radujcie się w PANU wszyscy sprawiedliwi,

stosowne jest, by prawi głosili Jego chwałę.
2 Grą na cytrze składajcie PANU dziękczynienie,
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach!
3 I zaintonujcie dla Niego pieśń nową*,
pełną radości w muzyce i śpiewie!

4 Bo słowo PANA jest prawe,
a wszystkie dzieła Jego - godne zaufania*.
5 On kocha prawość, miłuje sprawiedliwość*,
ziemia jest pełna łaskawości PANA*!

6 Słowem PANA zostały stworzone niebiosa;
tchnieniem* ust Jego - wszystkie ich zastępy*.
7 On zebrał wody morskie, wyznaczył im granice,
umieścił odmęty w przepastnych zbiornikach*.
8 Niech więc cała ziemia trwa w bojaźni PANA,
a wszyscy jej mieszkańcy respekt przed Nim czują!
9 Gdyż na Jego słowo wszystko zaistniało,
mocą ust Jego zostało stworzone!*

10 Pan udaremnia zamysły narodów;
wniwecz obraca plany wielkich ludów*,
11 gdyż decyzje PANA* trwają poprzez wieki,
zamysły Jego serca - poprzez wszystkie pokolenia*.
12 Szczęśliwy jest naród, którego Bogiem jest PAN
- lud, który On wybrał na swoje dziedzictwo*! 

13 Bo PAN z niebios spogląda
i widzi wszystkich ludzi*.
14 Z miejsca, gdzie przebywa, uważnie się przygląda
wszystkim, którzy na ziemi mieszkają.
15 To On przecież serce każdemu uformował*,
dlatego teraz bada czyny wszystkich ludzi.
16 Króla więc nie ocali doborowa armia,
ani wojownika jego wielka siła.
17 Koń bojowy jest złudą, tak jak liczne wojska,
gdyż Panu nie ujdzie, nikt Mu nie ucieknie!*
18 Ale oczy PANA* zwrócone są na tych,
którzy Jego łaski w bojaźni oczekują,
19 aby ich dusze od śmierci wybawić
i zachować przy życiu, kiedy głód nastanie.

20 O tak, nasze dusze wyczekują PANA!
On jest naszą siłą i obronną tarczą.
21 To w Nim nasze serca radość odnajdują,
a w Jego świętości ufność pokładamy.
22 Niechaj nas ogarnie Twoja łaska, PANIE,
według ufności w Tobie pokładanej!


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 3) "Pieśń nową" - por. Wj 32,17; Joz 6,5; Sdz 7,20-21; Iz 44,23; Ps 27,6; Ps 65,14 /Biblia Warszawsko-Praska/. 

*/ (w. 4) "Wszystkie dzieła Jego - godne zaufania" - por. Ps 19,8-11; Pwt 32,4; Iz 45,19 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 5) "On kocha prawość, miłuje sprawiedliwość" - por. Ps 11,7; Ps 37,28 /Biblia Tysiąclecia/.
- "Sprawiedliwość" - w Biblii nie oznacza tylko umiejętności wydawania słusznych wyroków czy decyzji. jest synonimem pobożności, wierności oraz prawego sposobu myślenia i postępowania. Ludzka sprawiedliwość ma swój niedościgniony wzór i źródło w nieskończonej sprawiedliwości Boga /Biblia Paulistów - przypis do Ps 15 w. 2/.

*/ (w. 6) "Słowem PANA zostały stworzone niebiosa; tchnieniem ust Jego - wszystkie ich zastępy" - aluzja do Rdz 1,6.14 (por. Ps 8,4). "Zastępy" oznaczają gwiazdy stworzone przez Boga (por. Ps 147,4; Iz 40,26). W NT por. J 1,3; Kol 1,16 /Biblia Tysiąclecia/.
- "Tchnieniem" - hebr. "Ruah" /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- "Ziemia jest pełna łaskawości PANA" - por. Ps 119,64 /Biblia Gdańska/.

*/ (ww. 6-9) - poetycki opis stworzenia świata (wymienione są niektóre jego elementy), podkreślający stwórczą moc słowa, które Bóg wypowiada (Rdz 1,3nn). Tylko słowo Boga ma moc stwarzania /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 7) "On zebrał wody morskie, wyznaczył im granice, umieścił odmęty w przepastnych zbiornikach" - kosmografia starosemicka mówi o wodach "górnych" (Rdz 1,7). Wody te Bóg "umieszcza" w zbiornikach, dokumentując swą władzę nad tym żywiołem (por. Ps 135,7; Hi 38,22; Jr 10,13) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 9) "Na Jego słowo wszystko zaistniało, mocą ust Jego zostało stworzone" - dynamiczna moc stwórcza słowa Pańskiego (w. 4); por. także Ps 148,5n /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 10) "Pan udaremnia zamysły narodów; wniwecz obraca plany wielkich ludów" - Hi 5,12 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 11) "Decyzje PANA" - ograniczony rozum człowieczy dzisiaj ich nie ogarnie; wieczność rozświetli, jak mądre zamiary Boże ziściły się tam, gdzie nam się zdawało, że Bóg przegrał, a grzech triumfy święcił /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.  
- "Decyzje PANA trwają poprzez wieki, zamysły Jego serca - poprzez wszystkie pokolenia" - por. Prz 19,21; Iz 46,10 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 12) "Szczęśliwy jest naród, którego Bogiem jest PAN - lud, który On wybrał na swoje dziedzictwo" - por. Ps 65,5; Ps 144,15 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 13) "PAN z niebios spogląda i widzi wszystkich ludzi" - zob. Ps 11,4; Ps 14,2; Ps 102,20n. Bóg ocenia postępowanie każdego człowieka (w. 15) /Biblia Tysiąclecia/. 
 
*/ (w. 15) "On przecież serce każdemu uformował" - por. Ps 94,9; Ps 139,13-16 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 17) "Koń bojowy jest złudą, tak jak liczne wojska, gdyż Panu nie ujdzie, nikt Mu nie ucieknie" - por. Iz 30,16; Iz 31,1. Zwodnicza jest ufność pokładana we wszelkiej sile fizycznej /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 18) "Oczy PANA" - oznacza tu Jego skuteczną opiekę /Biblia Poznańska/.
- Por. Hi 36,7; Ps 34,16; 1P 3,12 /Biblia Gdańska/.

Król Dawid grający na harfie

Komentarz O. Adama Szustaka OP (i końcowe błogosławieństwo):



Posłuchaj rady, przyjmij naukę,
abyś był mądry w przyszłości.
Wiele zamierzeń jest w sercu człowieka,
lecz wola Pana się ziści.
(Prz 19,20-21 - BT)

Mój Psałterz: PSALM 32

Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone

 i których grzechy zostały zakryte.
(Rz 4,7 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

Struktura Psalmu 32:
- początkowe błogosławieństwa - ww. 1-2,
- osobiste świadectwo nawróconego człowieka - ww. 3-5,
- obrona (niebezpieczeństwo, modlitwa i zbawienie) - ww. 6-7,
- słowa Boga (Boża obietnica rady oraz ostrzeżenie) - ww. 8-9,
- wezwania skierowane do osób postronnych (powiedzenie mądrościowe i wezwanie do radości w Panu) - ww. 10-11.

I jakże głęboki komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 32:

"«Szczęśliwy człowiek, któremu nieprawość została odpuszczona, a jego grzech zapomniany»... Modlący się opisuje przede wszystkim, jak bolesny był stan jego sumienia, kiedy to «milczał» (por. w. 3), bo wiele zawinił i nie miał odwagi wyznać Bogu swych grzechów. Doznawał wówczas straszliwej wewnętrznej udręki, którą opisał w przejmujących słowach. Jego kości wysuszała gorączka, palące pragnienie pozbawiało go sił, jęczał z bólu bez ustanku. Grzesznik czuł nad sobą rękę Boską i był świadomy, że Bóg nie pozostaje obojętny wobec zła popełnionego przez Jego stworzenie, ponieważ jest stróżem sprawiedliwości i prawdy.
Nie mogąc się już dłużej opierać, grzesznik postanowił wyznać swą winę. Jego odważne oświadczenie wydaje się antycypować słowa syna marnotrawnego z przypowieści Jezusa (por. Łk 15,18). Powiedział bowiem ze szczerym sercem: «Wyznaję mą nieprawość Panu». To tylko kilka słów, ale płyną one z głębi sumienia. Bóg odpowiada na nie natychmiast wspaniałomyślnym przebaczeniem (por. Ps 32,5). (...)
W tym momencie odzywa się Pan i obiecuje, że poprowadzi nawróconego już grzesznika. Nie wystarczy bowiem, że został oczyszczony; trzeba, by szedł właściwą drogą. Dlatego też, jak czytamy w Księdze Izajasza (por. Iz 30,21), Pan obiecuje: «wskażę drogę, którą pójdziesz» (Ps 32,8), oraz zachęca do uległości. Wezwanie przenika troska ze szczyptą ironii, zawartej w sugestywnym porównaniu z mułem i koniem, symbolizującymi upór (por. w. 9). Prawdziwa mądrość prowadzi bowiem do nawrócenia, do odrzucenia przewrotności i jej mrocznej siły przyciągania. Ale przede wszystkim pozwala cieszyć się pokojem, który rodzi się z wyzwolenia i uzyskania przebaczenia.
W Liście do Rzymian św. Paweł cytuje dosłownie początek omawianego przez nas Psalmu, gdy opiewa przynoszącą wyzwolenie łaskę Chrystusa (por. Rz 4,6-8). My moglibyśmy odnieść te słowa do sakramentu pojednania. W nim bowiem, w świetle Psalmu, doświadczamy poczucia grzechu, które w naszych czasach często jest osłabione, a zarazem radości, płynącej z przebaczenia. Związek «zbrodnia-kara» zostaje zastąpiony przez związek «zbrodnia-przebaczenie», ponieważ Pan jest Bogiem «przebaczającym niegodziwość, niewierność, grzech» (por. Wj 34,7). (Audiencja generalna, 19 maja 2004 r.)".
Skróty pochodzą od redaktorów wydania Biblii.
Pełny tekst katechezy dostępny jest w bibliotece serwisu Opoka.

Będę cię uczył i wskażę drogę, którą pójdziesz

PSALM 32 (31)
("Mój Psałterz" - przekład Marka Skwarnickiego /Psałterz Tyniecki/, używany w Lekcjonarzu mszalnym i w Liturgii Godzin)

ODPUSZCZENIE GRZECHÓW

1 Psalm Dawida. Pieśń pouczająca*.
(w tłumaczeniu Marka Skwarnickiego brak jest początku wiersza 1, powyższy wstęp podaję za Nowym Przekładem Dynamicznym Księgi Psalmów)

Szczęśliwy* człowiek, któremu nieprawość została odpuszczona,
a jego grzech zapomniany.
2 Szczęśliwy ten, komu PAN nie poczytuje winy,
a w jego duszy nie kryje się podstęp*.

3 Gdy milczałem, wysychały me kości
wśród codziennych moich jęków.
4 Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka,
z sił opadłem jak w czas letniej spiekoty*.
5 Grzech wyznałem Tobie i nie skryłem mej winy.
Rzekłem: «Wyznaję mą nieprawość PANU»,
a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu*.

6 Do Ciebie więc modlić się będzie każdy wierny,
gdy znajdzie się w potrzebie.
Choćby nawet wezbrały wody*,
fale go nie dosięgną.
7 Ty jesteś moją ucieczką, wyrwiesz mnie z ucisku
i dasz mi radość mego ocalenia.

8 «Będę cię uczył i wskażę drogę, którą pójdziesz,
mój wzrok będzie czuwał nad tobą.
9 Ale nie bądź jak muł i koń bez rozumu,
można je okiełznać tylko wędzidłem,
inaczej nie podejdą do ciebie*».

10 Liczne są cierpienia grzesznika*,
ufających PANU łaska ogarnia.
11 Cieszcie się i weselcie w PANU, sprawiedliwi,
radosne śpiewajcie, wszyscy prawego serca!


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 1) "Pieśń pouczająca" - tytuł ten (hebr.: maskil) nosi dwanaście psalmów (Ps 32; 42; 44; 45; 52-55; 74; 78; 88; 89; 142) w których tradycja widzi szczególne pouczenia o sprawach duchowych /Biblia Paulistów/.
- "Szczęśliwy" - w znaczeniu błogosławiony (np. Mt 5,3) /Biblia Paulistów - przypis do Ps 1 w. 1/.

*/  (ww. 1-2) - por. Rz 4,7-8 /Biblia Ekumeniczna/.

*/  (w. 4) "Z sił opadłem jak w czas letniej spiekoty" - por. Ps 39,11 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 5) "Grzech wyznałem Tobie i nie skryłem mej winy. Rzekłem: «Wyznaję mą nieprawość PANU», a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu" - ST częściej wspomina o wyznaniu win (np. Ps 38,19; Prz 28,13; Syr 4,26); Prawo wymagało nawet w niektórych przypadkach wyznania grzechów przy składaniu przebłagalnej (Kpł 5,1-5). Jeśli Psalmista nie mówi o innych warunkach dostąpienia przebaczenia, np. o żalu, nie znaczy to, że uważa je za zbędne /Biblia Poznańska/.
 - Por. Prz 28,13; 1J 1,8n /Biblia Tysiąclecia/.
-  Por. 2Sm 12,13; Prz 28,13; Prz 17,1.8-10 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 6) "Choćby nawet wezbrały wody, fale go nie dosięgną" - por. Ps 18,5; Iz 8,7-8; Iz 17,12; Iz 23,2n. Nawet najwięksi przeciwnicy nie mogą wyrządzić szkody tym, co ufają Bogu /Biblia Tysiąclecia/.
- "Wezbrały wody" - por. 2Sm 22,5; Iz 8,7; Iz 30,28; Ps 32,6; Ps 40,3; Ps 42,8; Ps 66,12; Ps 69,2; Ps 88,1; Hi 22,11 /Biblia Ekumeniczna - przypis do Ps 18 w. 5/.

*/ (w. 9) "Nie bądź jak muł i koń bez rozumu, można je okiełznać tylko wędzidłem, inaczej nie podejdą do ciebie" - jak koń i muł nie chcą się zbliżyć do człowieka, jeśli się ich wędzidłem nie ściśnie, tak i grzesznik postępuje nierozumnie, nie zwracając się do Boga, jak tylko zmuszony cierpieniem lub wyrzutami sumienia /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/.
- Por. Prz 26,3 /Biblia Gdańska/.

*/  (w. 10) "Liczne są cierpienia grzesznika" - por. Iz 57,20 /Biblia Gdańska/.

Komentarz O. Adama Szustaka OP i błogosławieństwo na koniec omawiania Psalmu:




Jeżeli twierdzimy, że nie ma w nas żadnego grzechu,
to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy.
Lecz jeśli przyznajemy się do naszych grzechów,
to Bóg, będąc wiernym i sprawiedliwym,
odpuści nam je i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.
Jeżeli twierdzimy, że nie dopuściliśmy się żadnego grzechu,
to czynimy Go kłamcą i nie ma w nas nic z Jego nauki.
(1J 1,8-10 - Biblia Warszawsko-Praska)

__________________________________________________________________

Intencja modlitewna Ojca Świętego Franciszka na miesiąc kwiecień:

Aby młodzież umiała wielkodusznie odpowiadać na swoje powołanie, rozważając poważnie również możliwość poświęcenia się Panu w kapłaństwie lub w życiu konsekrowanym.