Mój Psałterz: PSALM 68

Bo Ty, o PANIE, jesteś moim światłem:
PAN rozjaśnia moje ciemności.

(2Sm 22,29 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

  

   Psalm 68 jest psalmem triumfalnym.
   Za O. Stanisławem Wójcikiem CSsR w możemy wyróżnić poszczególne części:
- "Gdy pochód z Arką rusza od Syjonu" - ww. 2-4,
- "Dobroć Boga idącego przez pustynię" - ww. 5-7,
- "Cuda Boże w czasie wędrówki" - ww. 8-11,
- "Zwycięstwa przy wejściu do ziemi obiecanej" - ww. 12-15,
- "Minąwszy Baszan - Bóg z Arką dąży na Syjon" - ww. 16-19,
- "Bóg poskramia wszystkich wrogów" - ww. 20-24,
- "Procesja wchodząca z Arką na Syjon" - ww. 25-28,
- "Boże, dokończ Twego dzieła" - ww. 29-32,
- "Królestwa ziemskie, uznajcie potęgę Boga" - ww. 33-36.

   O. Stanisław Wójcik CSsR zwraca uwagę, że psalm ten ma znaczenie mesjańskie. Triumf Boga w Izraelu, Jego chwała - jest tylko figurą i obrazem dzieła dokonanego przez Chrystusa Pana w Jego ziemskim życiu i w Kościele. Nazwać by go można (w duchowym sensie) pieniem pochwalnym ku czci Boga i jego Syna, który po dokonanym dziele Odkupienia jako Zwycięzca wstępuje w niebiosa, stamtąd posyła Ducha Pocieszyciela i podbija przez wieki dla Siebie serca i narody ku chwale Ojca.
   Arka Przymierza jest obrazem Najświętszego Sakramentu. Możemy psalm niniejszy uważać (po przystosowaniu) także za procesjonalny śpiew eucharystyczny; jest on bowiem jakby starotestamentalnym hymnem "Lauda Sion".

Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 68, czyli o wielkiej armii Boga..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr

   "...«Bóg wstaje, a rozpraszają się Jego wrogowie i pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą»... Bóg przechodzi przez ziemię... Jest Wodzem armii. Walczący Bóg zwycięża wrogów!!! Nie żartuje!!!

   ...«cwałuje na obłokach! Jahwe Mu na imię»... Zadziwiający obraz - Bóg, który dosiada chmur. Leci z niebios na ziemię!!!

   ...«A sprawiedliwi się cieszą i weselą przed Bogiem, i radością się rozkoszują»... Ludzie prawi, którzy walczą pod sztandarem Boga mogą być pewni zwycięstwa!!!

   ...«Boże, gdy szedłeś przed ludem Twoim, gdy kroczyłeś przez pustynię, ziemia zadrżała»... I znów zachwycający obraz - Bóg jest zawsze pierwszy..., kroczy przed swoim ukochanym ludem!!!

   ...«Pan wypowiada słowo do zwiastunów pomyślnych nowin: <Wielkie wojsko>»... To jest wielka armia - nieprzeliczone wojsko!!! Jak to dobrze, że jesteśmy wielką wspólnotą!!! «Uznajcie moc Bożą!»

   ...«czemu, góry urwiste, patrzycie z zazdrością na górę, gdzie się Bogu spodobało mieszkać, na której też Bóg będzie mieszkał na zawsze?»... Bóg kocha góry... Oto jest dowód!!!

   ...«ciężary nasze dźwiga Bóg, zbawienie nasze. Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala»... I znów cudowny obraz - Jezus dźwigający krzyż - wyzwalający od zła...

   ...«Niech będzie Bóg błogosławiony!»"

O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 68 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia): 

    "«Bóg  wstaje,  a  rozpraszają  się  Jego  wrogowie»
Psalm 68 wielokrotnie przywołuje wydarzenia, w których objawiła się potęga Boga wobec nieprzyjaciół Jego i Izraela. W krótkiej formie i poetyckiej szacie podane, te wersety wybrzmiewają wspomnieniem wielkich dzieł Bożych: wyjścia Izraela z Egiptu, opieki Bożej podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej, walk z obcymi narodami poza i w samym Kanaanie.

   «A sprawiedliwi się cieszą i weselą... przed Bogiem».
Pan objawiający się w swej potędze był źródłem zbawienia dla swych wiernych. Psalmista wzywa do uwielbiania Boga, który był zawsze opiekunem swego ludu, który troszczył się o najuboższych, który dawał deszcz ziemi, aby była urodzajna.

   «Boże, widać Twoje wejście... do świątyni»
Uroczysta świąteczna procesja jest okazją do wyrażenia przez lud Izraela swojej wdzięczności Bogu. A jednocześnie do modlitwy o Boże błogosławieństwo, o dar pokoju, bezpiecznego i dostatniego życia oraz o to, aby wszystkie narody uznały Jahwe za swego Boga. Wspólnota modlącego się Kościoła idzie dzisiaj tą samą drogą modląc się nie tylko za swoich braci i siostry, ale także o Boże błogosławieństwo dla wszystkich ludzi, aby i oni przyjęli Dobrą Nowinę i uznali w Jezusie swego Pana i Zbawiciela.

   Wszechmogący Boże, udziel światu swego błogosławieństwa pokoju i dobra, i spraw,  aby wszyscy ludzie poznali Twoje zbawienie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen".

Komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 68 z "Biblii z komentarzami Jana Pawła II":

  "Autor Listu do Efezjan, interpretując słowa Psalmu 68 «wstąpiwszy do góry wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary» (por. Ps 68,19), stawia znamienne pytanie: «Słowo zaś <wstąpił> cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi? Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić» (Ef 4,8-10). W ten sposób Autor zdaje się łączyć «zstąpienie» Chrystusa do Otchłani (pomiędzy umarłych), o którym mówi List do Rzymian, z Jego wstąpieniem do Ojca, które zapoczątkowuje eschatologiczne «spełnienie» wszystkiego w Bogu. Odpowiadają temu również słowa Apokalipsy włożone w usta Chrystusa: «Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani» (Ap 1,17-18).
(Audiencja generalna, 11 stycznia 1989 r.)".

PSALM 68 (67)

("Mój Psałterz" - przekład O. Stanisława Wójcika CSsR)

TRYUMFALNY POCHÓD BOGA

1 Kierownikowi chóru. Dawida. Pieśń. Psalm.

2 Powstaje Bóg*, idą w rozsypkę Jego wrogowie, 
nienawidzący Go pierzchają przed Jego obliczem*.
3 Jak dym się rozwiewa, rozwiewają się oni;
jak wosk topnieje przy ogniu,
tak giną grzesznicy przed Bogiem*.
4 A sprawiedliwi się cieszą i radują w obliczu Boga, 
i upajają się weselem.

5 Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu;
torujcie drogę Temu, co podąża przez pustynię*;
JAHWE - Ten, który jest" - oto Jego imię;
radujcie się przed Nim.
6 Ojcem sierot i wdów opiekunem*
jest Bóg w mieszkaniu swym świętym.
7 Bóg sposobi dom dla opuszczonych,
pojmanych wywodzi do szczęścia:
oporni zostają tylko w pustynnej ziemi.

8 Boże, gdyś wyruszał przed ludem Twoim,
kiedyś zdążał przez pustynię,
9 Ziemia się trzęsła, niebiosa topniały przed Bogiem*,
Synaj drżał przed Panem, Bogiem Izraela.
10 Deszcz obfity spuściłeś*, Boże, na Twoje dziedzictwo 
gdy było znużone, Ty je orzeźwiłeś*.
11 Tam Twoja trzoda znalazła mieszkanie*,
które zgotowałeś, Boże w dobroci Twej biednemu*.

12 Pan wymawia słowo,
wielki jest zastęp zwiastunem wesela*:
13 «Królowie wojsk pierzchają, pierzchają,
a panie domu dzielą się zdobyczą*.
14 Gdyście wśród zagród owiec spoczywali,
skrzydła gołębicy* lśniły się od srebra,
a pióra jej mieniły się złotem*.
15 Kiedy Wszechmocny królów tam rozpraszał,
góry Salmon okryły się śniegiem!*»

16 Góry Baszanu* - wyniosłe to góry,
góry Baszanu - to góry urwiste:
17 Góry urwiste, czemu zazdrośnie patrzycie
na górę, którą Bóg obrał na swoje mieszkanie,
na której oto PAN zamieszka wiecznie?*
18 Rydwanów Bożych bez liku, tysiące tysiące:
Pan od Synaju zdąża ku świątyni*.
19 Wstąpiłeś na górę, wiodłeś pojmanych*,
otrzymałeś w darze ludzi,
nawet tych, co nie chcą mieszkać z PANEM Bogiem.

20 Błogosławiony Pan każdego czasu:
ciężary nasze dźwiga Bóg, zbawienie nasze.
21 Nasz Bóg jest Bogiem, który ocala,
Pan Bóg daje możność uniknąć śmierci.
22 Zaprawdę, Bóg tłucze głowy swoich nieprzyjaciół*,
włochatą czaszkę tego, co brodzi w występkach*.
23 Pan powiedział: «Sprowadzę z Baszanu,
dobędę ich z morskich odmętów,
24 Byś swych przeciwników ujrzał zdruzgotanych,
by języki twoich psów miały kęsek z wrogów».

25 Oto widać wejście Twoje, Boże,
wejście Boga mego, Króla mego do świątyni:
26 Na czele idą śpiewacy, na końcu harfiarze,
w środku dziewczęta grają na bębenkach.
27 «W świątecznych zebraniach błogosławcie Boga,
PANA błogosławcie, plemię Izraela!»
28 Jest tam Beniamin, najmłodszy, na przedzie*,
książęta Judy z swymi hufcami,
książęta Zabulon, książęta Neftali*.

29 Posłuż się, Boże, potęgą Twoją,
potęgą, Boże, który działasz dla nas.
30 Dla Twej świątyni, która jest w Jeruzalem,
niechaj królowie dary Ci składają!
31 Krzyknij na butną potęgę w sitowiu,
zgrom stado mocarzy z trzodami ludów*.
Niech padną przed Tobą ze sztabami srebra:
rozprosz narody, które pragną wojen.
32 Niech przyjdą bogacze z Egiptu,
niech Etiopia* wyciągnie ręce do Boga*.

33 Królestwa ziemi, śpiewajcie Bogu, grajcie Panu,
który przejeżdża po niebie*, niebie odwiecznym!
34 Oto wydaje swój głos, a głos to potężny:
«Uznajcie potęgę Boga!»
35 Majestat Jego nad Izraelem,
a na obłokach Jego Potęga.
36 Lękiem napełnia Bóg z świątyni swojej, Bóg Izraela;
On to potęgę i siłę daje swemu ludowi.
Niech będzie Bóg uwielbiony!


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 2) "Powstaje Bóg" - tak się odzywał Mojżesz na pustyni, ilekroć podnoszono skrzynię świętą do dalszego pochodu (Lb 10,35). Tymi też słowy rozpoczyna psalmista idealny opis triumfalnego pochodu Boga w dziejach swego narodu /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- "Powstaje Bóg, idą w rozsypkę Jego wrogowie, nienawidzący Go pierzchają przed Jego obliczem" - por. Lb 10,35; Iz 33,3 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 3) "Jak dym się rozwiewa, rozwiewają się oni; jak wosk topnieje przy ogniu, tak giną grzesznicy przed Bogiem" - por. Oz 13,3 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 5) "Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu; torujcie drogę Temu, co podąża przez pustynię" - por. Ps 18,10n; Ps 68,34; Pwt 33,26; Iz 19,1 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 6) "Ojcem sierot i wdów opiekunem" - wieszcz wspomina poległych na wojnie i pociesza pozostałe wdowy i sieroty /Psalmy w tłumaczeniu Izaaka Cylkowa/.

*/ (w. 9) "Ziemia się trzęsła, niebiosa topniały przed Bogiem" - por. Wj 15,14-15. Ziemia zadrżała i niebo pokryło się chmurami - tak jak ów Synaj w chwili objawienia. Słowa zapożyczone z pieśni Debory (Sdz 5) /Psalmy w tłumaczeniu Izaaka Cylkowa/.

*/ (w. 10) "Deszcz obfity spuściłeś" - aluzja do manny spadającej wraz z rosą z nieba (zob. Wj 16,13nn) /Biblia Pierwszego Kościoła/.

- "Deszcz obfity spuściłeś, Boże, na Twoje dziedzictwo gdy było znużone, Ty je orzeźwiłeś" - deszcz, który Bóg zsyła z wód "górnych" (por. Rdz 1,7; Hi 38,25), jest warunkiem dobrego urodzaju; wraz z rosą uważano go za specjalne błogosławieństwo Boże /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 65 w. 10/.

*/ (w. 11) "Tam Twoja trzoda znalazła mieszkanie" - [psalmista] ma na myśli ziemię obiecaną, przeznaczoną na mieszkanie /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- "Biednemu" - ludowi Izraela znękanemu długą tułaczką w pustyni /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 12) "Pan wymawia słowo, wielki jest zastęp zwiastunem wesela" - słowo wszechmocne, od którego zależało zwycięstwo natychmiastowe. Zwycięstwa te rozgłaszają "zwiastunki" w dalszych słowach psalmu (ww. 13-15) /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- Por. Mt 28,18-20 /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (w. 13) "Dzielą się zdobyczą" - żołnierze powracając z wojny przynieśli bogatą zdobycz, która się w domu rozdziela /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 13-14) - aluzja do wojny z królami kananejskimi (Sdz 5,4-30), zakończonej zwycięstwem i bogatymi łupami ("srebro i złoto" - typowe łupy wojenne: Joz 22,8) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 14) "Gołębicy" - gołębica oznacza Izraela (por. Ps 74,19; Iz 60,8; Oz 7,11; Oz 11,11) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 15) "Kiedy Wszechmocny królów tam rozpraszał, góry Salmon okryły się śniegiem" - góra położona w pobliżu Sychem (por. Sdz 9,48); pokrycie jej śniegiem (bardzo rzadkie!) pozostało w pamięci Izraela jako znak Boży /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 16) "Góry Baszranu" - Baszran odpowiada górskiej strefie Golan, na północny-wschód od Morza Galilejskiego /Przewodnik po Biblii/.

*/ (w. 17) "Góry urwiste, czemu zazdrośnie patrzycie na górę, którą Bóg obrał na swoje mieszkanie,
na której oto PAN zamieszka wiecznie" - masyw Hauranu w górach Baszanu sięga 1800 m. Mimo to góra Syjon w Jerozolimie przewyższa go swą świetnością, bo mieszka na niej sam Bóg /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 18) "Rydwanów Bożych bez liku, tysiące tysiące: Pan od Synaju zdąża ku świątyni" - aluzja do uroczystego wprowadzenia Arki Przymierza do świątyni (por. w. 25). Pan przedstawiony jest jako władca niebieski, wstępujący na tron w otoczeniu zastępów swego wojska (por. Ps 47,6) /Biblia Tysiąclecia/.
- Wiersz łączy perspektywę historyczną (wejście do ziemi PAŃSKIEJ, wprowadzenie Arki Przymierza na Syjon - 2Sm 6,15) z eschatologiczną (PAN obejmuje przy końcu czasów panowanie nad całą ziemią - Iz 52,7-12) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 47 w. 6/.

*/ (w. 19) "Wstąpiłeś na górę, wiodłeś pojmanych" - przypomina może zdobycie Jebus, późniejszej Jerozolimy, przez Dawida: 2Sm 5,6 /Biblia Tysiąclecia/.
- Św. Paweł cytuje pierwszą część w. 19 w zmienionym znaczeniu ("dał dary ludziom") w Ef 4,8, stosując te słowa do Wniebowstąpienia Pańskiego /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 22) "Zaprawdę, Bóg tłucze głowy swoich nieprzyjaciół" - por. Rdz 3,15 /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- "Zaprawdę, Bóg tłucze głowy swoich nieprzyjaciół, włochatą czaszkę tego, co brodzi w występkach" - obrazy zaczerpnięte z okrutnych walk zdobywczych w Kanaanie i z historii obu królestw (2Krl 9,36; 2Krl 10,11.17). Podkreślają one nieograniczoną władzę Boga, przed którą nikt nie może uciec; skruszy ona bezwzględnie wrogów Izraela /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 25-28) - aluzja do wojny z królami kananejskimi (Sdz 5,4-30), zakończonej zwycięstwem i bogatymi łupami ("srebro i złoto" - typowe łupy wojenne: Joz 22,8) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 28) "Jest tam Beniamin, najmłodszy, na przedzie" - gdyż Jerozolima leżała na jego obszarze /Biblia Tysiąclecia/.
- "Książęta Zabulon, książęta Neftali" - wymienione dwa pokolenia północne - por. Sdz 5,18; 2Krn 30,10n /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 31) "Krzyknij na butną potęgę w sitowiu, zgrom stado mocarzy z trzodami ludów" - zwierzęta symbolizują potęgę Egiptu (por. Ez 29,2n; Jr 46,20n) wraz z poddanymi mu narodami /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 32) "Niech przyjdą bogacze z Egiptu, niech Etiopia wyciągnie ręce do Boga" - por. Iz 18,7; Iz 19,21-25; So 3,10; Za 14,18n /Biblia Tysiąclecia/.
- "Etiopia" - w tekście hebrajskim "Kusz" /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (w. 33) "Który przejeżdża po niebie" - na swoim rydwanie przemierza Bóg całą ziemię (Ps 68,5.18; Iz 66,15) i rozdziela miedzy ludzi różne dobrodziejstwa /Biblia Warszawsko-Praska - przypis do Ps 65 w. 12/.

*/ (w. 33-36) - apel do oddawania chwały Bogu prawdziwemu, który po wspaniałym pochodzie i wjeździe na Syjon - wstępuje w pałace swe odwieczne. Tam Jego właściwa stolica; tron Jego chwały w niebiesiech /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

Obraz inspirowany Psalmem 68 - mal. Kat Archuletta

Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 68:



... głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, 
... jak zostało napisane, to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.
(1Kor 2,7.9 - BT)

Mój Psałterz: PSALM 67

   Rozważany dzisiaj Psalm jest dziękczynną pieśnią na cześć Boga za stworzone przez Niego dary ziemi. Zachęca wszystkich wierzących do wyrażenia wdzięczności: «Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, niech wszystkie narody oddają Ci chwałę!» (Ps 67,4).
   Te słowa są aktualnym przesłaniem także dla nas. Trzeba zburzyć istniejące mury wrogości i nienawiści, aby wszyscy ludzie mogli się spotkać przy wspólnym stole jako jedna rodzina dzieci Bożych, by wychwalać Stwórcę za obfitość darów, którymi wzbogaca nasze życie.
   (św. Jan Paweł II - 17 listopada 2004 r.)

   O. Stanisław Wójcik CSsR określa Psalm 67, jako psalm błagalny, o nastroju pochwalnym i dziękczynnym.
Ze słów "Ziemia wydała swój owoc" (swoje plony - w tłumaczeniu Biblii Pierwszego Kościoła) wnosić można, że powstał z okazji bogatych zbiorów jako modlitwa dziękczynna. Błogosławieństwo doczesne symbolizowało przyszłą pomyślność królestwa mesjańskiego. Psalmista prosi Pana, by zawsze raczył błogosławić narodowi wybranemu, a przez niego świat cały pozna Boga prawdziwego i wielbić Go będzie w czasach mesjańskich.

   W omówieniu Psalmu 67 w Biblii Paulistów czytamy, że dziękczynienie otwiera się na szerszy wymiar: cykle natury są częścią historii objawienia się Boga ludziom i zbawienia. Maryjna symbolika matki-ziemi prowadzi do Chrystusa: On jest najdoskonalszym "Owocem" ludzkości.

   Psalm niniejszy (po przystosowaniu) może być stosowany jako modlitwa misyjna o rozwój Kościoła i rozkrzewienie prawdziwej wiary.

   Możemy wyodrębnić (za O. Stanisławem Wójcikiem CSsR):
- "Błogosław nam, by świat Cię poznał" - ww. 2-4,
- "Niech się z twych rządów cieszą narody" - ww. 5-6,
- "By wszyscy Cię czcili, błogosław nam" - ww. 7-8.

Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 67, czyli o drodze do Nieba..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr

   "...«niech zajaśnieje dla nas Jego oblicze! Aby na ziemi znano Jego drogę, Jego zbawienie - pośród wszystkich ludów»... W Księdze Jonasza jednym z przymiotów Pana jest cierpliwość (Jon 4,2). W hebrajskim oryginale autor w odniesieniu do Boga używa słów: «erek appajim», które można przetłumaczyć: «pogodne oblicze». To oznacza, że Bóg powściąga swój gniew, odkłada karę, na którą zasłużyli grzesznicy, cierpliwie czeka na nawrócenie. Pan postępuje tak, aby pokazać mi drogę... Szlak, który przede mną kreśli, wiedzie do zbawienia... Oblicze Boga miłosiernego objawia mi prawdziwą drogę do szczęśliwego życia w wieczności. Jezus powiedział: «Ja jestem drogą, i prawdą i życiem...» (J, 14,6). 

   ...«Niech Ciebie, Boże wysławiają ludy, niech wszystkie narody dają Ci chwałę!»".

Psalm 67 w kształcie menory - wyk. Sandrine Kespi

O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 67 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia): 

    "«Niech Bóg... nam błogosławi, niech zajaśnieje dla nas Jego oblicze!»
 Psalm rozpoczyna się prośbą o Boże błogosławieństwo. Modlitwa ta, w swym sformułowaniu, nawiązuje do tekstu błogosławieństwa Aaronowego (zob. Lb 6,24-26). «Jaśniejące oblicze» jest znakiem życzliwości i łaskawości. Prośba zanoszona jest z pokorą do Boga, ponieważ psalmista świadomy jest świętości Boga i grzechów swojego ludu. Błogosławieństwo udzielone ludowi Izraela, a więc dobrodziejstwa codziennego życia, których Bóg udziela swym wiernym, są najlepszym świadectwem Jego obecności w świecie, Jego panowania pełnego mocy i życzliwości dla ludzi.

   «Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy!»
Psalmista wzywa, zachęca wszystkie narody do oddania Bogu chwały. Objawia im i zaświadcza, że Bóg Jahwe jest nie tylko Panem Izraela, ale całej ziemi. To Jego sprawiedliwe rządy zapewniają wszystkim ludziom życie i dostatek pożywienia dla wszystkich Jego stworzeń. Boże błogosławieństwo «niesie» życie. Ono uczy nas obejmować naszą modlitwą sprawy wszystkich ludzi i prosić dla nich o doczesne i wieczne dobro.

   «Niechaj nam Bóg błogosławi».
Psalm 67 jest jednym z psalmów, którymi Kościół modli się rozpoczynając codzienną  modlitwę Liturgii Godzin. Prosi o Boże błogosławieństwo dla wszystkich ludzi, obejmuje troską wspólnoty wiernych obecne po całym świecie, ale też przypomina sobie ciągle aktualne zadanie głoszenia Dobrej Nowiny wszystkim narodom.

   Wszechmogący, dobry Panie, błogosław ziemi i wszystkim jej mieszkańcom, a Twój Kościół niech głosi wszystkim Dobrą Nowinę o zbawieniu. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen".

Ps 67,7 - autor John August Swanson

Komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 67 z "Biblii z komentarzami Jana Pawła II":

  "Psalm 67 zaprasza uniwersalny chór narodów, by przyłączył się do pieśni chwały Izraela w świątyni syjońskiej. (...) Również i ci, którzy nie należą do wybranej przez Boga wspólnoty, otrzymują od Niego powołanie: są bowiem wezwani, by poznawali «drogę» objawioną Izraelowi. «Drogą» tą jest Boży plan zbawienia, królestwo światła i pokoju, w którego urzeczywistnianiu mają uczestniczyć również poganie, zaproszeni do słuchania głosu Pana (por. w. 3). Owocem tego posłusznego słuchania jest bojaźń Boża we «wszystkich krańcach ziemi» (w. 8). Wyrażenie to odnosi się nie tyle do lęku, co raczej do pełnego uwielbienia szacunku wobec transcendentnej i chwalebnej tajemnicy Boga.
   Na początku i w części końcowej Psalm wyraża intensywne pragnienie Bożego błogosławieństwa. (...)
   Otóż według psalmisty owo błogosławieństwo, którym został obdarzony Izrael, będzie jakby ziarnem łaski i zbawienia, zasianym w glebie całego świata i historii, by rosło i stało się rozłożystym drzewem. Przychodzi nam na myśl również obietnica, dana przez Pana Abramowi w dniu, w którym go wybrał: «Uczynię (...) z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. (...) Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi» (Rdz 12,2-3).
   Zgodnie z tradycją biblijną, jednym z konkretnych przejawów Bożego błogosławieństwa jest dar życia, płodności i owocności. Omawiany przez nas Psalm wyraźnie nawiązuje do tej konkretnej rzeczywistości, tak ważnej dla egzystencji: «Ziemia wydała swój owoc» (w. 7). Stwierdzenie to skłoniło badaczy do powiązania Psalmu z obrzędem dziękczynienia za obfite żniwa, znak Bożej łaskawości oraz świadectwo dla sąsiednich narodów, że Bóg jest z Izraelem.
(Audiencja generalna, 9 października 2002 r.)".
Skróty pochodzą od redaktorów wydania Biblii.

Pełny tekst katechezy "Psalm 67 - niech wszystkie narody wysławiają Boga" dostępny jest w bibliotece serwisu Opoka.
Psalm 67 był też tematem katechezy w dniu 17 listopada 2004 r.

Tekst Psalmu 67 w języku hebrajskim i greckim

 PSALM 67 (66)

 

("Mój Psałterz" - przekład O. Remigiusz Popowski SDB /Biblia Pierwszego Kościoła/)

O ROZWÓJ KRÓLESTWA BOŻEGO*

1 Do wykonania wśród hymnów; psalm ze śpiewem.

2 Oby Bóg zlitował się nad nami i nam pobłogosławił,
oby ukazał nam swoje oblicze*,
3 abyśmy poznali na ziemi Twoją drogę,
Twoje wybawienie wśród wszystkich narodów*.

4 Niech Cię, Boże, wysławiają wszystkie ludy,
niech wszystkie ludy Ciebie wysławiają.
5 Niech się cieszą i radują narody,
bo Ty sprawiedliwie sądzisz ludy*,
Ty prowadzisz narody na ziemi po ich drogach.
6 Niech Cię, Boże wysławiają wszystkie ludy*,
niech wszystkie ludy Ciebie wysławiają.

7 Ziemia wydała swe plony*,
oby Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
8 Oby Bóg nam pobłogosławił,
niech bojaźń przed Nim czują wszystkie najdalsze krainy ziemi*.

Przypisy: 

*/  "O ROZWÓJ KRÓLESTWA BOŻEGO" - w Księdze Psalmów w Biblii Pierwszego Kościoła brak jest tytułów psalmów - powyższy tytuł Psalmu 67 pochodzi z Księgi Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR.

*/ (w. 2) "Oby Bóg zlitował się nad nami i nam pobłogosławił, oby ukazał nam swoje oblicze" - błogosławieństwo kapłańskie z Lb 6,24n /Biblia Tysiąclecia/.

- "Ukazał nam swoje oblicze" (w innych tłumaczeniach "rozjaśni swoje oblicze") - jaśniejące oblicze jest wyrazem łaskawości i życzliwości Boga (por. Ps 31,17; Ps 44,4; Ps 89,16). W tej światłości Boga uczestniczy także w jakiejś mierze człowiek stworzony na obraz i podobieństwo Boże (por. Łk 16,8; J 8,12; 1Tes 5,5; Ef 5,8 /Biblia Warszawsko-Praska - przypis do Ps 4 w. 7/.

*/ (w. 3) "Abyśmy poznali na ziemi Twoją drogę, Twoje wybawienie wśród wszystkich narodów" - por. Iz 43,9n; Jr 33,9; Mt 6,10; Łk 11,2 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 5) "Niech się cieszą i radują narody, bo Ty sprawiedliwie sądzisz ludy" - ludy pogańskie, żyjące w nieustannej obawie, że mogą bezwiednie ściągnąć na siebie gniew swych bóstw, mają powód do radości z rządów JAHWE, gdyż te są sprawiedliwe /Biblia Poznańska/.
- Por. Iz 11,4; Mi 4,3 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 6) "Niech Cię... wysławiają wszystkie ludy" - inni: wielbią Cię narody. Por. Ml 1,11 /Psalmy w tłumaczeniu Izaaka Cylkowa/.

*/ (w. 7) "Ziemia wydała swe plony" - być może że psalm śpiewany był podczas obchodu święta zbiorów. Por. Kpł 26,4 /Psalmy w tłumaczeniu Izaaka Cylkowa/.

*/ (w. 8) "Niech bojaźń przed Nim czują wszystkie najdalsze krainy ziemi" - Bojaźń PANA jest cnotą religijną, czyli wyrazem szacunku i pełnej zaufania adoracji człowieka wierzącego względem Boga, a nie zaś nieuzasadnionym strachem wobec karzącego bóstwa /Biblia Paulistów - przypis do Ps 2 w. 11/.

Psalm 67 - obraz Moshe Tzvi Bergera

Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 67:



A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, 
abyście dzięki mocy Ducha Świętego obfitowali w nadzieję.
(Rz 15,13 - Biblia Ekumeniczna)

Mój Psałterz: PSALM 66

Poprowadzę cię drogą mądrości,
ścieżkami prawości powiodę.

(Prz 4,11 - Biblia Tysiąclecia)

O. Stanisław Wójcik CSsR w Psalmie 66 wyodrębnia:
- "Świat cały niech wielbi Pana" - ww. 1b-4,
- "Dawne cuda Boże i nowe dary" - ww. 5-12,
- "Złożymy Bogu ofiary dziękczynne" - ww. 13-20.

Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 66, czyli o przechodzeniu przez ogień i wodę..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr

   "Panuje euforia... Potężny Bóg działa z wielką mocą... Pan rządzi... («Jak zadziwiające są Twoje dzieła! (...) Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga: dokonał dziwów (...). Jego potęga włada na wieki (...). Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu i rozgłaszajcie Jego chwałę»).   

   Ale to nie są łatwe rządy... («Tyś, Boże, nas doświadczył; badałeś nas ogniem, jak się bada srebro»). Bóg prowadzi nas przez ziemię znanymi sobie - a dla nas częstokroć niezrozumiałymi - drogami... («Pozwoliłeś nam wejść w pułapkę, włożyłeś na nasz grzbiet ciężar»). Z naszej perspektywy odczytujemy to jako sprawdzian - swoisty test wiary. A Bóg zachowuje się tak, jakby chciał zbadać (jakby nie znał!?) poziom naszej ufności. Wierzę, że to dla naszego dobra. Różne trudne i bolesne doświadczenia mogą nas zahartować. Patrząc na Jezusa, Człowieka - Boga, który przeszedł przez największe cierpienie, nabieram przekonania, że Bóg jest na zawsze z nami, że pomaga nam przechodzić przez największe kryzysy i najcięższe zmagania (gdy wiara poddawana jest najtrudniejszym próbom). Wyjście (rozwiązanie wszystkich kłopotów) jest w ręku Boga. Pan daje nam to, o co prosimy... («przeszliśmy przez ogień i wodę: wyprowadziłeś nas na wolność»).

   Bóg ciągle ma otwarte uszy... I słucha... I wysłuchuje... I panuje euforia... Potężny Bóg działa z wielką mocą... Pan rządzi... («chcę opowiedzieć, co uczynił On mojej duszy! Do Niego wołałem moimi ustami i chwaliłem Go moim językiem. (...) Bóg wysłuchał: dosłyszał głos mojej modlitwy. Błogosławiony Bóg, co nie odepchnął mej prośby i nie odjął mi swojej łaskawości»)".

Witraż z kościoła św. Brendana w Bantry, ze słowami Psalmu 66 w. 2*

*/ - prawa strona: "Opiewajcie chwałę Jego imienia",
    - lewa strona: "Cześć Mu wspaniałą oddajcie".


O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 66 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia): 

    "Niechaj Cię wielbi cała ziemia.
 Psalm 66 jest w pierwszej swej części hymnem pochwalnym. Psalmista zaprasza «całą ziemię» do uwielbienia Boga. Możliwe, że ma on przed oczyma pielgrzymów przybyłych «z całej ziemi» do jerozolimskiej świątyni. Ale przede wszystkim zwraca się w swej modlitwie do Boga. Swoim żarliwym wołaniem porusza i nasze serca do wysławiania Pana.

   Jak zadziwiające są Twoje dzieła!
Uwielbienie jest wysławianiem dzieł Boga Stwórcy i Pana Wszechświata. W tym psalmie podkreślona została moc Boga objawiona w dziele wybawienia ludu Izraela z niewoli egipskiej. Psalmista nawiązuje do cudu przejścia przez Morze Czerwone i przez Jordan, oraz opieki Bożej nad Izraelem podczas wędrówki przez pustynię. Wspomina też próby i trudy, jakim poddał Pan ten naród, na drodze do wolności.

   Wejdę w Twój dom z całopaleniem, wypełnię, co ślubowałem Tobie.
Druga część Psalmu 66 rozpoczyna się deklaracją ofiary dziękczynnej, zgodnie ze złożonym Bogu ślubem za wysłuchanie prośby. Psalmista wyznaje i zaświadcza publicznie dobroć Boga, który wysłuchał jego wołania w ucisku i okazał się wiernym obrońcą swego ludu.

   Boże Ojcze, Tobie nieustannie składamy dziękczynienie za niezliczone łaski, jakie codziennie otrzymujemy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen".

Psalm 66 w języku hebrajskim

PSALM 66 (65)

("Mój Psałterz" - przekład, poetyckie opracowanie psalmów Marka Skwarnickiego /Psałterz Tyniecki/)

PIEŚŃ DZIĘKCZYNNA

1 Kierownikowi chóru. Pieśń. Psalm.
(w opracowaniu Marka Skwarnickiego brak jest początku wiersza 1, powyższy wstęp podaję za Biblią Tysiąclecia)

Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie*,

2 opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie.
3 Powiedzcie Bogu: «Jak zadziwiające* są Twoje dzieła!
Muszą Ci składać hołdy Twoi wrogowie
ze względu na wielka moc Twoją.
4 Niech Cię wielbi cała ziemia
i niechaj śpiewa Tobie,
niech Twoje imię opiewa.

5 Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga.
Zadziwiających* rzeczy dokonał wśród ludzi.
6 Morze na suchy ląd zamienił,
pieszo przeszli przez rzekę*.
Nim się przeto radujmy.
7 Jego potęga włada na wieki,
oczy Jego śledzą narody*:
niech buntownicy nie podnoszą się przeciw Niemu!
8 Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu
i rozgłaszajcie Jego chwałę,
9 bo On życiem obdarzył naszą duszę
i nie dał się potknąć naszej nodze*.
10 Albowiem Tyś, nas doświadczył, Boże,
poddałeś próbie ognia, jak się bada srebro*.
11 Wprowadziłeś nas w pułapkę,
włożyłeś na grzbiet nasz ciężkie brzemię.
12 Kazałeś ludziom deptać nasze głowy,
przeszliśmy przez ogień i wodę,
ale wyprowadziłeś nas na wolność*.

13 Wejdę w Twój dom z całopaleniem
i wypełnię, co ślubowałem Tobie,
14 co wymówiły moje wargi,
co usta moje przyrzekły w ucisku.
15 Tłuste owce złożę Ci w całopalnej ofierze
i dym ofiarny z baranów,
ofiaruję Ci woły i kozły*.
16 Przyjdźcie i słuchajcie wszyscy, 
którzy czcicie Boga,
opowiem, co uczynił mej duszy.
17 Do Niego wołałem moimi ustami,
chwaliłem Go moim językiem.
18 Gdybym w sercu zamierzał nieprawość,
Pan by mnie nie wysłuchał*.
19 Ale Bóg mnie wysłuchał,
przyjął głos mojej modlitwy.
20 Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby,
i nie oddalił ode mnie swej łaski.


Przypisy: 

*/ (w. 1) "Wszystkie ziemie" - wszystkie ziemie (a więc i narody) są wezwane do wielbienia Boga. Zbawienie ma wymiar uniwersalny /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 3) "Zadziwiające" - według użytego tu słowa hebrajskiego chodzi o dzieła wzbudzające zarazem podziw i lęk (podobnie jak w w. 5) /Biblia Poznańska/. 

*/ (w. 6) "Morze na suchy ląd zamienił, pieszo przeszli przez rzekę" - wyprowadzenie Izraelitów z niewoli egipskiej jest jednym z najczęstszych motywów przywoływanych w ST zob.Wj 13,17 - 14,31; Joz 3,14-17; Ps 74,13-17 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 7) "Jego potęga włada na wieki, oczy Jego śledzą narody" - por. Ps 11,4; Ps 14,2; Ps 33,13nn; Ps 113,6 /Biblia Tysiąclecia/.
- ... Bóg ocenia postępowanie każdego człowieka /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 33 w.13/.

*/ (w. 9) "Bo On życiem obdarzył naszą duszę i nie dał się potknąć naszej nodze" - słowa te należy rozumieć w tym znaczeniu, że Bóg uchronił od zagłady cały naród zagrożony w swoim istnieniu (por. Ez 37,11nn) /Biblia Poznańska/.
- ... Chodzi prawdopodobnie o najazd Asyryjczyków, zakończony klęską Sennacheryba pod Jerozolimą (2 Krl 18,13 - 19,37; Iz 36-37) /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/.

*/ (w. 10) "Albowiem Tyś, nas doświadczył, Boże, poddałeś próbie ognia, jak się bada srebro" - bolesne doświadczenia miały doprowadzić naród do odnowy duchowej /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 11-12) - twardy los, jaki spotkał lud izraelski, jest tu przedstawiony, przynajmniej częściowo, w sposób obrazowy (obraz wody i ognia także u Iz 43,2). Wzmianka o deptaniu po głowach może odpowiadać rzeczywistości. Na znak zwycięstwa nieprzyjaciel stawiał nogę na karku pokonanych (por. Joz 10,24), deptał po nich (por. Iz 51,23), a nawet, jak świadczą dokumenty egipskie, babilońskie i perskie, przejeżdżał po nich wozem /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 15) "Tłuste owce złożę Ci w całopalnej ofierze i dym ofiarny z baranów, ofiaruję Ci woły i kozły" - składający ofiarę musiał być człowiekiem możnym, może był nim sam król /Biblia Poznańska/. 

*/ (w. 16) "Przyjdźcie i słuchajcie wszyscy, którzy czcicie Boga, opowiem, co uczynił mej duszy" - por. Ps 22,23n /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 18) "Gdybym w sercu zamierzał nieprawość, Pan by mnie nie wysłuchał" - por. Mi 3,4 /Biblia Gdańska/. 

Obraz Moshe Tzvi Bergera inspirowany Psalmem 66

Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 66:




A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia Jego są powołani.
(Rz 8,28 - Biblia Warszawska)

Mój Psałterz: PSALM 65

Błogosławiony lud, który umie się cieszyć,
chodzi, o PANIE, w blasku Twojej obecności.
(Ps 89,16 - Psałterz Tyniecki)

Św. Jan Paweł II streścił Psalm 65 w kilku zdaniach:

   "Psalm 65 to poetycki tekst, który przez szereg obrazów nawiązujących do zjawisk, jakie można obserwować w przyrodzie z nadejściem wiosny, ukazuje radość stworzenia, które wypełnia aktywna obecność Boga. Pierwszym, który jej doświadcza, jest człowiek, dlatego Psalm rozpoczyna się od dziękczynienia za przebaczenie ludzkich win i za to, że Bóg jest zawsze gotowy przyjąć grzesznika. Ponieważ w ujęciu biblijnym świat stworzony jest mieszkaniem człowieka, ludzki grzech jest zawsze zamachem na panujący w nim porządek i przeszkodą w jego doskonaleniu. Stąd też nawrócenie człowieka i Boże przebaczenie przywracają harmonię w całym kosmosie. Psalm obrazuje tę tajemnicę, ukazując Boga, który zwycięża grzech, daje człowiekowi na nowo pokój ducha, a równocześnie wprowadza ład pomiędzy chaos, jaki wkrada się w rzeczywistość świata i w jego historię.
   Pozwólcie, że zakończę tę medytację cytatem z komentarza św. Augustyna, który w sposób szczególny przemawia w okresie Wielkiego Postu: «Pan, Bóg twój (...) powiada ci w sercu: Ja jestem twoim bogactwem. Nie oczekuj tego, co obiecuje świat, ale co przyrzeka Stwórca świata. Jeżeli zwracasz uwagę na to, co ci przyrzekł Bóg, jeśli postępować będziesz sprawiedliwie, wzgardzisz tym, co obiecuje człowiek, żeby sprowadzić cię z drogi sprawiedliwości. Nie oczekuj więc tego, co obiecuje świat, ale tego, co przyrzekł Stworzyciel świata». Niech Bóg wam błogosławi!".

  
   Psalm 65 przybliża nam "Przewodnik po Biblii":

Wszyscy chwalą Boga, który:
- wysłuchuje i przebacza (ww. 2-4), 
- błogosławi, zadowala i zbawia (ww. 5-6). 
Chwalcie Boga, Stwórcę i Władcę świata przyrody (ww. 7-9). 
Chwalcie Boga, który sprawia, że ziemia wydaje plony i rozbrzmiewa radością (ww. 9-14).



   Ks. Stanisław Łach proponuje Psalm 65 jako modlitwę za zmarłych.


Psalm 65 (Nowy Przekład Dynamiczny) - czyta Andrzej Seweryn



Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 65, czyli o "tłustych śladach" Pana Boga..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr

   "Psalm 65 da się podzielić na cztery części. Pierwsza jest o uwielbieniu Boga: «Ciebie należy wielbić, Boże»... (wersety: 2-3a); druga o przebaczeniu grzechów: «Przygniatają nas nasze przewiny: Ty je odpuszczasz» (wersety: 3b-4); trzecia o powołaniu człowieka: «Szczęśliwy, kogo wybierasz i przygarniasz» (werset 5); wreszcie czwarta o cudach i znakach Boga wpływającego na przyrodę: «Twoja sprawiedliwość odpowiada nam cudami», panującego nad żywiołami świata: «który uśmierzasz burzliwy szum morza, huk jego fal» i wszystkimi ludźmi: «który uśmierzasz (...) zgiełk narodów. Przejęci są trwogą mieszkańcy krańców ziemi», zapewniającego plon naturze: «Nawiedziłeś ziemię i nawodniłeś, ubogaciłeś ją obficie. Strumień Boży wodą jest wezbrany, zboże im przygotowałeś. (...) pobłogosławiłeś jej płodom» (wersety: 6-14).

   Piękny Psalm 65 przedstawia więc Boga, który jest - po pierwsze: godzien najwyższej czci; po drugie: miłosierny (lituje się nad przygniecionym przez grzechy człowiekiem); po trzecie: wspaniałomyślny (otwiera drzwi swoich przybytków, aby przyjąć do siebie ludzi, których wybrał); po czwarte: Panem całego świata - wszystkich stworzeń nierozumnych i rozumnych.

   Bóg jest nad wszystkim... Bóg jest we wszystkim...

   ...«Rok uwieńczyłeś swymi dobrami i Twoje ślady opływają tłustością»... To mój ulubiony fragment Psalmu 65. Oto Bóg pozostawia po sobie «tłuste ślady"...

   «Twoja sprawiedliwość odpowiada nam cudami»... Intryguje mnie ten fragment. Bo czego zwykle oczekujemy od Bożej sprawiedliwości? Czy nie czekamy na surowe kary, sąd? A tutaj pojawia jednoznacznie: sprawiedliwość Boga (czyli sam BÓG) odpowiada cudami!!! Cud nie ma żadnych negatywnych skojarzeń, same pozytywne. W tym wersie odnajduję bardzo silne przekonanie psalmisty, że to cuda są naturalną, pierwotną (w znaczeniu kolejności) odpowiedzią Boga, kara jest wtórna. Kiedy człowiek żyje z Bogiem w bliskiej, przyjacielskiej (nie kumplowskiej) relacji, to kara przestaje być dla takiego człowieka karą - staje się cudem, rozmową z samym Bogiem. Myślę, że to miał na myśli Jezus mówiąc: «Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie». (Mt 11,29n) I wtedy dzieją się cuda!!!

   «Tak przygotowałeś ziemię: bruzdy jej nawodniłeś, wyrównałeś jej skiby, deszczami ją spulchniłeś i pobłogosławiłeś jej płodom»... Mam nieodparte wrażenie, że ten fragment nie odnosi się tylko do ziemi. Odnajduję w nim opis stworzenia człowieka (z prochu ziemi): ziemia (proch) została nawodniona, by powstała glina. Potem Bóg uformował (wyrównał) z niej człowieka. Następnie «zmiękczył» (spulchnił) go, by żył (deszcz jest również odczytywany jako ożywczy dar Ducha Świętego, a zatem jego działanie) i mógł przyjąć Boga. I na koniec Bóg pobłogosławił człowiekowi i jego potomstwu. Równocześnie zauważam w tym fragmencie działanie Boga nie tylko na początku stworzenia, ale też każdego dnia, w każdym człowieku. Bo któż, jeśli nie Bóg, pochyla się nad naszymi bruzdami, skibami - nierównościami duchowymi, zranieniami, niedostatkami, biedą? Bóg się nimi zajmuje; nawadnia je, wyrównuje; dzięki Niemu powracamy do pierwotnej harmonii. Bóg też «zmiękcza» nas, byśmy każdego dnia potrafili KOCHAĆ; kochać Boga, innych ludzi. «Spulchnia» nas, byśmy stali się dobrą glebą dla SŁOWA BOŻEGO, by mogło ONO wydać plon obfity... (przypowieść o siewcy - Mt 13,1-9). I każdego dnia, w każdej sekundzie, BÓG nam BŁOGOSŁAWI!!! Błogosławi jak TATA. Błogosławi nie tylko nas (każdego człowieka), ale też nasze dobre czyny - owoce, płody. BÓG to najlepszy terapeuta na świecie. ON zna nas najlepiej, bo ON nas stworzył".

Psalm 65 wiersz 5 - Biblia Tysiąclecia

O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 65 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia): 

    "Ciebie należy wielbić, Boże, na Syjonie.
W Psalmie 65 uwielbienie Boga łączy się z uznaniem Jego  dobrodziejstw. Psalmista wymienia kilka motywów: dobroć Boga, który wysłuchuje próśb i obdarza łaskami; miłosierdzie Boga, który odpuszcza grzechy; sprawiedliwość Boża, która chroni i zapewnia porządek; świętość i łaskawość Boga, której szczególnie doświadcza się w Jego świątyni. Ten psalm zaprasza nas, abyśmy włączyli się w tę modlitwę, która przez wieki wznosiła się do Boga na Syjonie, a dziś płynie ku Niemu od wspólnoty Kościoła tu na Ziemi, i tej w Niebie.

   Boże, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.
Bóg jest «nadzieją» całego świata, bo - jako jego Stwórca i władca wszystkich narodów - w swej wszechmocy zapewnia porządek świata, ujarzmia żywioły natury i wrogą potęgę władców narodów, daje obfitość wody, która zapewnia urodzaje. Dla Psalmisty jest to kolejny powód do uwielbienia i dziękczynienia Bogu.

   Zboże im przygotowałeś.
Psalm szerzej opisuje dobroć Boga zapewniającego dostatek wody potrzebnej do życia (por. Ez 47,1-12). Przedstawia Boga jako dobrego gospodarza, który przygotował rolę, zatroszczył się, by deszczami ją nawodnić i spulchnić, zapewnił obfite zbiory z pól i bogate zasoby stad na pastwiskach. Jego błogosławieństwo także i dzisiaj zapewnia pokarm każdemu stworzeniu a człowiekowi powszedni chleb. Bóg jest jeszcze bardziej hojny, bo w Chrystusie, Synu Bożym, dany strumień «wody żywej» zapewnia człowiekowi radość na ziemi i w wieczności. 

   Boże Ojcze, obdarz nas obfitymi plonami ziemi i wytworami ludzkiej pracy, i napełnij nasze serca wdzięcznością dla Ciebie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen".

Fragmenty Psalmu 65 w języku greckim

Komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 63 z "Biblii z komentarzami Jana Pawła II":

  "W Psalmie 65 (...) splatają się dwa różne nastroje: pojawia się w nim przede wszystkim historyczny temat przebaczenia przez Boga grzechów i Jego gotowość do przyjęcia grzesznika (por. ww. 2-5); potem występuje kosmiczny temat Bożego oddziaływania na morza i góry (por. ww. 6-9); a na końcu znajdujemy opis wiosny (por. ww. 9-14): w pełnym światła i wypalonym przez słońce pejzażu Bliskiego Wschodu niosący urodzaj deszcz wyraża wierność Pana wobec stworzenia (por. Ps 104,13-16). Według Biblii świat stworzony jest mieszkaniem ludzkości, a grzech stanowi zamach na jego porządek i doskonałość. Dlatego też nawrócenie oraz przebaczenie przywracają wszechświatowi integralność i harmonię. (...)
   Podobnie jak z wiosną ziemia zmartwychwstaje dzięki działaniu Stwórcy, tak też człowiek powstaje z grzechu za sprawą Odkupiciela. W ten sposób stworzenie i historia pozostają pod troskliwą i zbawczą opieką Pana, który zwycięża wzburzone, niosące zniszczenie wody i daje wodę, która oczyszcza, użyźnia i orzeźwia. Pan bowiem «leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany», lecz również «niebo chmurami osłania, przygotowuje deszcz dla ziemi, wzgórza trawą pokrywa» (Ps 147,3.8). W ten sposób Psalm staje się pieśnią ku czci Bożej łaski. 
(Audiencja generalna, 6 marca 2002 r.)".
Skróty pochodzą od redaktorów wydania Biblii.

Pełny tekst katechezy "Psalm 65 - radość stworzeń z Opatrzności Bożej" dostępny jest w bibliotece serwisu Opoka.

Psalm 65 w języku hebrajskim

PSALM 65 (64)

("Mój Psałterz" - przekład /poetyckie ujęcie/ Harry Duda)

DZIĘKCZYNIENIE ZA DOBRODZIEJSTWA*

1* Przedniejszemu śpiewakowi psalm i pieśń Dawida,

2 Tylko do Ciebie, Panie, Syjonu należy 
chwała! I tylko Ciebie są warte składane
śluby*. 3 Ty wysłuchujesz modlitw ze swej wieży 
wysokiej i przyjmujesz śmiertelnych sterane

ciała, gdy powracają do Ciebie*. 4 Nieprawość
naszą, co bierze górę nad nami, Ty strącasz
tam, skąd przyszła i z przestępstw naszych Twa łaskawość
nas oczyszcza*. 5 Szczęśliwy, kogoś wybrał; zmącasz

zamiary nieprzyjaciół jego; i przyjmujesz
go na przedsionki swoje, ażeby u Ciebie
zamieszkał. W Twoim domu wielość dóbr gotujesz
dla nas: będziem opływać w dostatki Twe w niebie - 

w tej największej świątnicy Twojego kościoła.
6 Przedziwne rzeczy czynisz i ogłaszasz, Panie,
wedle sprawiedliwości Twojej*. I dokoła
nas cuda ścielisz ze swej dłoni. Nie ostanie

się nic bez Twej woli. O, Boże zbawienia
naszego i nadziejo wszystkich kończyn Ziemi
z wodami mórz dalekich*! 7 Wszak to Ty z kamienia
na kamień posadawiasz góry - stoją niemi

świadkowie Twojej mocy i do końca czasów
nie rzekną ani słowa. 8 Tyś to ulał wody
do mórz i grot podziemnych, posiał drzewa lasów
i umocował gwiazdy. jako mąż na gody

przepasany-ś potęgą. Który fale morza 
spokojnie pagórkami płynące lub w ryku
nawałnic - powstrzymujesz groźne i obroża
Twej mocy je ucisza, aż zdusi*; 9 i w szyku

kiełznać umiesz wzburzenie narodów - obawiać
muszą się Ciebie nawet mieszkańcy odległych
ziem i za cuda Twoje muszą Cię wysławiać,
bo pobudzasz ich radość, że z wieczorów zżegłych

nazajutrz ranek wstaje i tak im się mierzy
czas żywota*. 10 Nawiedzasz Ziemię, by wilgocią
nasycić jej plon; bystry i obfity bieży
strumień Pański, bogaty wodami i krocią

łask Jego*. 11 Ty deszczami sposobisz pod zborze
zagony; wyrównujesz ich bruzdy, dżdżem poisz,
błogosławisz urodzaj. 12 Twą dobrocią, Boże,
jest zwieńczony rok cały*. Twe ścieżki, gdy stoisz

w polu, i ślady Twoje*, gdzieś stąpnął - tłustością*
stad i w plon opływają. 13 Skrapiasz więc pastwiska 
na skrajach pustyń - że i pagórek radością
przepasan bywa. 14 Oto z daleka i bliska

odziewają sie pola stadami owczymi
i bydłem, a doliny zbożem okrywają
zielono swe zagony, mgiełka rosy dymi
znad łąk; przeto swą radość i śpiew wykrzykują.  


Przypisy: 

*/  "DZIĘKCZYNIENIE ZA DOBRODZIEJSTWA" - w Księdze Psalmów w poetyckim ujęciu Harry`ego Dudy brak jest tytułów psalmów - powyższy tytuł Psalmu 65 pochodzi z Biblii Tysiąclecia.

*/ (w. 1) - Septuaginta i Vulgata mają dłuższy tytuł (pierwszy wiersz), w którym Psalm z niewiadomych względów nazwany jest pieśnią Jeremiasza i Ezechiela dla powracających z wygnania /Biblia Poznańska/.
- ... Oznaczają zapewne, że obaj prorocy zachęcali lud do śpiewania tej pieśni po powrocie z niewoli /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/.

*/ (w. 2) "Składane śluby" - chodzi prawdopodobnie o śluby publiczne złożone w czasie posuchy /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 3) "Przyjmujesz śmiertelnych sterane ciała, gdy powracają do Ciebie" - w świątyni jerozolimskiej, by przez ofiary uzyskać odpuszczenie grzechów... Grzechowe rany duszy uleczyć może jedynie Boskie miłosierdzie. Wszyscy grzeszni - przed Bogiem stawić się musimy... /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 4) "Nieprawość naszą, co bierze górę nad nami, Ty strącasz tam, skąd przyszła i z przestępstw naszych Twa łaskawość nas oczyszcza" - lud uświadamia sobie, że susza była karą Bożą za grzechy (por. Pwt 28,23; 1Krl 8,35); doczekawszy się wysłuchania swych modłów o deszcz jest przeświadczony, że Bóg darował mu jego winy /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 6) "Sprawiedliwości Twojej" - sprawiedliwość Bożą w ST wyraża się przede wszystkim w zbawczym działaniu wobec ludzi /Biblia Tysiąclecia/.
- "Mórz dalekich" - "mórz" - inni poprawiają: "wysp" (por. Iz 66,19) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 8) "Powstrzymujesz groźne i obroża Twej mocy je ucisza, aż zdusi" - stwórcza moc Boża przedstawiona na tle dawnych podań o walce żywiołów (por. Ps 46,3n z przypisem; Ps 89,10nn; Ps 93,3-4) /Biblia Tysiąclecia/.
- Straszne nieszczęścia dziejowe, przedstawione obrazowo jako kataklizmy natury, nie mogą być groźne dla ufających Panu. Pełne grozy obrazy są dalekim echem podań o walce żywiołów; Pan je ujarzmia (por. Ps 65,1.7-8; Hi 38,8-11) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 46 w. 3/.
- Por. Ps 107,29; Mt 8,26 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 9) "W szyku kiełznać umiesz wzburzenie narodów - obawiać muszą się Ciebie nawet mieszkańcy odległych ziem i za cuda Twoje muszą Cię wysławiać, bo pobudzasz ich radość, że z wieczorów zżegłych nazajutrz ranek wstaje i tak im się mierzy czas żywota" - straszny jest Pan w burzy, grzmocie, powodzi, trzęsieniach ziemi, wybuchach wulkanów. A jakże znowu uwesela serca nasze wschodem i zachodem słońca, orzeźwiającym deszczem, pięknością i matczyną dobrocią, poświęceniem szlachetnych dusz /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 10) "Bystry i obfity bieży strumień Pański, bogaty wodami i krocią łask Jego" - deszcz, który Bóg zsyła z wód "górnych" (por. Rdz 1,7; Hi 38,25), jest warunkiem dobrego urodzaju; wraz z rosą uważano go (w. 13) za specjalne błogosławieństwo Boże /Biblia Tysiąclecia/.
- "Strumień Pański" - chmury /Psalmy w tłumaczeniu Izaaka Cylkowa/

*/ (w. 12) "Twą dobrocią, Boże, jest zwieńczony rok cały" - uwieńczeniem roku są zbiory, dar dobroci Bożej /Biblia Poznańska/.
- "Ślady Twoje" - na swoim rydwanie przemierza Bóg całą ziemię (Ps 68,5.18; Iz 66,15) i rozdziela miedzy ludzi różne dobrodziejstwa /Biblia Warszawsko-Praska/. 
- "Tłustością" - tłuszcz jako symbol obfitości (Ps 36,9); przy składaniu ofiar przeznaczono go, jako najlepszą część, dla Boga (Kpł 7,23.25) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 63 w. 6/.

Obraz Melani Pyke inspirowany Psalmem 65

Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 65:



Niech dusza moja weseli się za sprawa PANA.
Odział mnie bowiem płaszczem wybawienia i suknią szczęścia.
Nałożył mi jak oblubieńcowi zawój 
i przystroił mnie jak oblubienicę ozdobami.
(Iz 61,10 - Biblia Pierwszego Kościoła)