Mój Psałterz: PSALM 56

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście po Twojej prawicy.

(Ps 16,11 - Psałterz Tyniecki)

   Psalm 56 jest psalmem błagalnym, ale pełnym otuchy. Dawid schronił się przed królem Saulem na terytorium filistyńskie, ale został rozpoznany, jako zwycięzca Goliata (1Sm 21). Prosi Boga o ratunek przed Saulem i Filistynami, wierząc, że go i tym razem Bóg wybawi z rąk marnych ludzi.
   Ojcowie Kościoła odnoszą ten psalm w sensie duchowym do Chrystusa cierpiącego. Stosować go możemy do Kościoła oraz do każdej duszy pobożnej, która z ufnością prosi o pomoc.
   Ks. Stanisław Łach zachęca do modlenia się Psalmem 56 za zmarłych.

O. Stanisław Wójcik CSsR dzieli Psalm 56 na części:
- "Do Ciebie się zwracam" - ww. 2-5,
- "Boże, wyzwól tułacza" - ww. 6-12,
- "Wypełnię swe śluby" - ww. 13-14.

   "Ks. Paweł Cyz COr, na swoim blogu Zuch Boży publikuje komentarz pt. "Psalm 56, czyli pieśń o heroicznej walce z wrogami..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr

"Punktem wyjścia do zrozumienia Psalmu 56 jest dramat Dawida. Czytam w Pierwszej Księdze Samuela (w. 11-16): Powstawszy więc Dawid, jeszcze tego dnia uciekł przed Saulem: i udał się do Akisza, króla Gat. Słudzy Akisza mówili: «Czy to nie Dawid, król ziemi? Czy to nie ten, któremu śpiewano wśród pląsów: <Pobił Saul tysiące, a Dawid dziesiątki tysięcy>?» Dawid przejął się tymi słowami, a że obawiał się bardzo Akisza, króla Gat, zaczął udawać wobec nich szalonego, dokonywać wśród nich nierozumnych czynności: tłukł rękami w skrzydła bramy i pozwalał ślinie spływać na brodę. I rzekł Akisz do swych poddanych: «Widzicie człowieka szalonego. Po co sprowadziliście mi go tutaj? Czy brakuje mi szaleńców, że sprowadziliście jeszcze tego, by szalał przede mną? I ten ma wejść do mojego domu?»
Dawid wie, że jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie: z jednej strony jest ścigany przez króla Saula, z drugiej jest zagrożony przez Filistynów z miasta Gat (stąd pochodził Goliat).
Dawid wie, że sam sobie nie poradzi. Dlatego woła:
«Zmiłuj się nade mną, Boże, bo czyha na mnie człowiek»... Myśli o Saulu...
..."Wrogowie moi nieustannie czyhają na mnie, tak wielu przeciw mnie walczy»... Myśli o Filistynach...
...«Podnieś mnie, ilekroć mnie trwoga ogarnie, w Tobie pokładam nadzieję»... Wierzy jednak, że Bóg wyciągnie rękę i podniesie swojego sługę... Bardzo się boi, ale ufa Panu...
...«W Bogu uwielbiam Jego słowo, Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek?»... Opiera się na Bogu..., liczy na Boże Słowo... Ma nadzieję, że przestanie się bać...
...«Ty zapisałeś moje życie tułacze; przechowałeś Ty łzy moje w swoim bukłaku: <czyż nie są spisane w Twej księdze?>»... Czuje się tułaczem, uciekinierem, autsajderem..., ale zdaje się na Księgę, w której - jak mocno wierzy - jest zapisana i przewidziana przez Boga dobra droga... Polega na Słowie, w którym jest rozwiązanie wszystkich problemów...
...«W Bogu uwielbiam Jego słowo, wielbię słowo Pana. Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek?»... Ufa SŁOWU BOŻEMU. Ufa z całego serca SŁOWU BOGA. Ze wszystkich sił wielbi SŁOWO, przez które działa BÓG!!!
...«poznam, że Bóg jest ze mną»... Nosi w sobie silne przekonanie, że nie jest i nie będzie sam..., że ma w Bogu najwierniejszego Przyjaciela... 
...«Tobie oddam ofiary pochwalne, bo ocaliłeś moje życie od śmierci (...), abym chodził przed Bogiem w światłości życia». Jest ocalony!!! Bóg ocala!!!

Kiedyś otrzymałem esemesa: «Tak bardzo chciałabym być sługą Jego SŁOWA... Uwielbiać to SŁOWO, kochać Je do szaleństwa, tak by stało się moim jedynym pokarmem... Kiedy przeczytałam Psalm 56, tak bardzo tego zapragnęłam...» Piękne słowa. Podpisuję się obiema rękami".

Psalm 56 w wykonaniu Chóru Katedry Anglikańskiej w Wakefield:



Komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 56 z "Biblii z komentarzami Jana Pawła II":

   "Psalmista mówi: «Ty zapisałeś moje życie tułacze» (Ps 56,9). W tym krótkim i ważnym zdaniu zawarte są dzieje człowieka błąkającego się na pustyni samotności, zła i oschłości. Popełniając grzech, zburzył on wspaniałą harmonię stworzenia, ustanowioną przez Boga na początku... Jednakże Bóg nie oddala się nigdy od swego stworzenia, co więcej, jest zawsze w nim obecny, jak mówią piękne słowa św. Augustyna: «Gdzież więc byłeś, Panie w owych dniach? Jak daleko ode mnie? Błąkałem się daleko od Ciebie (...). Ty natomiast byłeś bardziej wewnątrz mnie niż to, co we mnie było najbardziej osobiste, a zarazem wyżej, niż mogłem myślą sięgnąć kiedykolwiek» (Wyznania, 3,6,11).
   We wspaniałym hymnie Psalmista przedstawił również daremną ucieczkę człowieka przed swym Stwórcą: «Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza? Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś; jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę. Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki, zamieszkał na krańcu morza: tam również Twa ręka będzie mnie wiodła i podtrzyma mię Twoja prawica. Jeśli powiem: <Niech mię przynajmniej ciemności okryją i noc mnie otoczy jak światło>: sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzień zajaśnieje: mrok jest dla Ciebie jak światło» (Ps 139,7-12).
(Audiencja generalna, 30 sierpnia 2000 r.)".

Psalmowi 56 poświęcony był początek katechezy.
Pełny tekst katechezy "«Metanoia» - konsekwencja spotkania z Chrystusem" dostępny jest w bibliotece serwisu Opoka.

Hebrajski tekst Psalmu 56

PSALM 56 (55)

("Mój Psałterz" - tłumaczenie Czesława Miłosza)

UCIŚNIONY UFA BOGU*

1 Przewodnikowi chóru. Na nutę: «Jonat elem rechokim»*. Dawida. «Miktam»*. Kiedy Filistyni pojmali go w Gat*.

2 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pożreć człowiek,
cały dzień gnębi mnie.
3 Chcą mnie pożreć czyhający na mnie cały dzień,
bo wielu jest w wojnie przeciwko mnie, o Najwyższy.
4 W dzień trwogi ufność w Tobie położę.
5 W Bogu, wychwalając Jego słowo*, w Bogu ufność położę
i nie będę się lękać,
bo cóż mi zrobi śmiertelny*?

6 Cały dzień sprawie mojej szkodzą,
wszystkie ich myśli o mnie są ku złemu.
7 Zbierają się, czyhają, kroki moje śledzą,
bo nastają na moje życie*.
8 Za ich nieprawość odpłać im,
obal w gniewie ludy, Boże*.
9 Tułactwa moje policzyłeś,
zebrałeś moje łzy w miech Twój,
alboż nie są w księdze Twojej*?
10 Wtedy cofną się moi wrogowie,
w dniu, kiedy zawołam*.
To wiem, że Bóg jest ze mną.
11 W Bogu, słowo którego wychwalam,
w PANU, słowo którego wychwalam.
12 W Bogu ufność moją pokładam
i nie boję się:
i cóż mi zrobi człowiek*?

13 Na mnie, Boże, co ślubowałem Tobie, 
Tobie dziękczynienie składać będę*.
14 Bo Ty ocaliłeś duszę moją od śmierci*,
nogi moje od upadku,
abym chodził w obliczu Boga w światłości żyjących*.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ "UCIŚNIONY UFA BOGU" - w tłumaczeniu Czesława Miłosza brak jest tytułów psalmów, powyższy tytuł Psalmu 56 pochodzi z Biblii Tysiąclecia .

*/ (w. 1) "«Jonat elem rechokim»" - zwrot hebrajski, znaczy «Gołębica dalekich terebintów» /Biblia Ekumeniczna/.
- Grecka wersja Psałterza tłumaczy tytuł hebrajski: "O ludzie oddalonym od świątyni" /Biblia Paulistów/.
- "«Miktam»" - określenie nie jest zrozumiałe. Jego znaczenie zaginęło już w starożytności. Obecnie sądzi się, że chodzi o szczególną pieśń Dawida poruszającą najgłębsze tajemnice jego serca /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów - przypis do Ps 16 w. 1/.
- Uzupełnienie na podstawie Słownika Biblijnego portalu DEON: Być może oznacza "pieśń złotą".
- "Kiedy Filistyni pojmali go w Gat" - domniemana sytuacja historyczna psalmu, zaczerpnięta z 1Sm 21,11nn /Biblia Tysiąclecia/.
- "Gat" - (Get) jedno z miast Filistynów na pograniczu z Judeą. Stąd pochodził Goliat, zabity ongiś przez Dawida. Filistyni dali potem schronienie Dawidowi, kiedy uciekał przed Saulem (zob. 1Krl 21,11nn;1Krl 27,1nn /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB/.

*/ (w. 5) "W Bogu, wychwalając Jego słowo" - słowem Bożym, na którym Psalmista opiera swą nadzieję, są przede wszystkim obietnice Boże; nie wiadomo, czy ma na myśli jakąś szczególna obietnicę /Biblia Poznańska/.
- "Śmiertelny"- dosł.: "ciało" jako wykładnik śmiertelności i przemijalności człowieka /Biblia Tysiąclecia/.
- Por. Iz 31,3 /Biblia Poznańska/.

*/ (ww. 6-7)  - wrogowie szukają sposobności zgładzenia niewinnego lub też pozorów do oskarżenia go przed sądem (por. Ps 37,32; Jr 18,18; Łk 14,1) /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 8) "Za ich nieprawość odpłać im, obal w gniewie ludy, Boże" - por. Ps 79,12 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 9) "Tułactwa moje policzyłeś, zebrałeś moje łzy w miech Twój, alboż nie są w księdze Twojej?"- ostatnie słowa stanowią typową glosę. Bóg wynagrodzi wszystkie cierpienia Psalmiście. Wyraża to piękny obraz zbierania łez żalu - niby drogocennej substancji - do bukłaka (por. Hi 14,17; Oz 13,12 o przechowywaniu pod pieczęcią grzechów), by je zachować do dnia obrachunku. Autor glosy natomiast nawiązuje (podobnie jak pierwsza część wiersza) do zwykłego obrazu "księgi Bożej", w której są spisane wszystkie dobre i złe czyny człowieka (por. Ps 109,14; Ne 13,14; Iz 65,6; Dn 7,10; Ml 3,16; Ap 20,12) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 10) "Wtedy cofną się moi wrogowie, w dniu, kiedy zawołam"- por. Rz 8,31 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 12) "W Bogu ufność moją pokładam i nie boję się: i cóż mi zrobi człowiek" - por. Ps 118,6 /Biblia Gdańska/.
- "Człowiek"- dosł.: "ciało" jako wykładnik śmiertelności i przemijalności człowieka /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 13) "Tobie dziękczynienie składać będę"- ofiarą chwały, która płynie z serca wdzięcznego i szczerze oddanego Bogu /Księga Psalmów w przekładzie O. Stanisława Wójcika CSsR - przypis do Ps 50 w. 14/.

*/ (w. 14) "Ty ocaliłeś duszę moją od śmierci"- mówi w czasie przeszłym, ponieważ jest pewny wybawienia /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/.
- "W światłości żyjących" - w życiu obecnym, w przeciwieństwie do ciemności śmierci /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/. 

Kolejny komentarz O. Adama Szustaka OP, tym razem do Psalmu 56:



W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli!
A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.
(Flp 4,8.7 - Biblia Tysiąclecia)

________________________________________________________________

Już za cztery dni KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO NA ULICACH MIAST ŚWIATA.

Bliższe informacje na stronie http://www.iskra.info.pl/

___________________________________________________________________

Przypominam też o RÓŻAŃCU DO GRANIC - http://www.rozaniecdogranic.pl