Mój Psałterz: PSALM 56

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście po Twojej prawicy.

(Ps 16,11 - Psałterz Tyniecki)

   Psalm 56 jest psalmem błagalnym, ale pełnym otuchy. Dawid schronił się przed królem Saulem na terytorium filistyńskie, ale został rozpoznany, jako zwycięzca Goliata (1Sm 21). Prosi Boga o ratunek przed Saulem i Filistynami, wierząc, że go i tym razem Bóg wybawi z rąk marnych ludzi.
   Ojcowie Kościoła odnoszą ten psalm w sensie duchowym do Chrystusa cierpiącego. Stosować go możemy do Kościoła oraz do każdej duszy pobożnej, która z ufnością prosi o pomoc.
   Ks. Stanisław Łach zachęca do modlenia się Psalmem 56 za zmarłych.

O. Stanisław Wójcik CSsR dzieli Psalm 56 na części:
- "Do Ciebie się zwracam" - ww. 2-5,
- "Boże, wyzwól tułacza" - ww. 6-12,
- "Wypełnię swe śluby" - ww. 13-14.

   "Ks. Paweł Cyz COr, na swoim blogu Zuch Boży publikuje komentarz pt. "Psalm 56, czyli pieśń o heroicznej walce z wrogami..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):

Ks. Paweł Cyz COr

"Punktem wyjścia do zrozumienia Psalmu 56 jest dramat Dawida. Czytam w Pierwszej Księdze Samuela (w. 11-16): Powstawszy więc Dawid, jeszcze tego dnia uciekł przed Saulem: i udał się do Akisza, króla Gat. Słudzy Akisza mówili: «Czy to nie Dawid, król ziemi? Czy to nie ten, któremu śpiewano wśród pląsów: <Pobił Saul tysiące, a Dawid dziesiątki tysięcy>?» Dawid przejął się tymi słowami, a że obawiał się bardzo Akisza, króla Gat, zaczął udawać wobec nich szalonego, dokonywać wśród nich nierozumnych czynności: tłukł rękami w skrzydła bramy i pozwalał ślinie spływać na brodę. I rzekł Akisz do swych poddanych: «Widzicie człowieka szalonego. Po co sprowadziliście mi go tutaj? Czy brakuje mi szaleńców, że sprowadziliście jeszcze tego, by szalał przede mną? I ten ma wejść do mojego domu?»
Dawid wie, że jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie: z jednej strony jest ścigany przez króla Saula, z drugiej jest zagrożony przez Filistynów z miasta Gat (stąd pochodził Goliat).
Dawid wie, że sam sobie nie poradzi. Dlatego woła:
«Zmiłuj się nade mną, Boże, bo czyha na mnie człowiek»... Myśli o Saulu...
..."Wrogowie moi nieustannie czyhają na mnie, tak wielu przeciw mnie walczy»... Myśli o Filistynach...
...«Podnieś mnie, ilekroć mnie trwoga ogarnie, w Tobie pokładam nadzieję»... Wierzy jednak, że Bóg wyciągnie rękę i podniesie swojego sługę... Bardzo się boi, ale ufa Panu...
...«W Bogu uwielbiam Jego słowo, Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek?»... Opiera się na Bogu..., liczy na Boże Słowo... Ma nadzieję, że przestanie się bać...
...«Ty zapisałeś moje życie tułacze; przechowałeś Ty łzy moje w swoim bukłaku: <czyż nie są spisane w Twej księdze?>»... Czuje się tułaczem, uciekinierem, autsajderem..., ale zdaje się na Księgę, w której - jak mocno wierzy - jest zapisana i przewidziana przez Boga dobra droga... Polega na Słowie, w którym jest rozwiązanie wszystkich problemów...
...«W Bogu uwielbiam Jego słowo, wielbię słowo Pana. Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek?»... Ufa SŁOWU BOŻEMU. Ufa z całego serca SŁOWU BOGA. Ze wszystkich sił wielbi SŁOWO, przez które działa BÓG!!!
...«poznam, że Bóg jest ze mną»... Nosi w sobie silne przekonanie, że nie jest i nie będzie sam..., że ma w Bogu najwierniejszego Przyjaciela... 
...«Tobie oddam ofiary pochwalne, bo ocaliłeś moje życie od śmierci (...), abym chodził przed Bogiem w światłości życia». Jest ocalony!!! Bóg ocala!!!

Kiedyś otrzymałem esemesa: «Tak bardzo chciałabym być sługą Jego SŁOWA... Uwielbiać to SŁOWO, kochać Je do szaleństwa, tak by stało się moim jedynym pokarmem... Kiedy przeczytałam Psalm 56, tak bardzo tego zapragnęłam...» Piękne słowa. Podpisuję się obiema rękami".

Psalm 56 w wykonaniu Chóru Katedry Anglikańskiej w Wakefield:



Komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 56 z "Biblii z komentarzami Jana Pawła II":

   "Psalmista mówi: «Ty zapisałeś moje życie tułacze» (Ps 56,9). W tym krótkim i ważnym zdaniu zawarte są dzieje człowieka błąkającego się na pustyni samotności, zła i oschłości. Popełniając grzech, zburzył on wspaniałą harmonię stworzenia, ustanowioną przez Boga na początku... Jednakże Bóg nie oddala się nigdy od swego stworzenia, co więcej, jest zawsze w nim obecny, jak mówią piękne słowa św. Augustyna: «Gdzież więc byłeś, Panie w owych dniach? Jak daleko ode mnie? Błąkałem się daleko od Ciebie (...). Ty natomiast byłeś bardziej wewnątrz mnie niż to, co we mnie było najbardziej osobiste, a zarazem wyżej, niż mogłem myślą sięgnąć kiedykolwiek» (Wyznania, 3,6,11).
   We wspaniałym hymnie Psalmista przedstawił również daremną ucieczkę człowieka przed swym Stwórcą: «Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza? Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś; jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę. Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki, zamieszkał na krańcu morza: tam również Twa ręka będzie mnie wiodła i podtrzyma mię Twoja prawica. Jeśli powiem: <Niech mię przynajmniej ciemności okryją i noc mnie otoczy jak światło>: sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzień zajaśnieje: mrok jest dla Ciebie jak światło» (Ps 139,7-12).
(Audiencja generalna, 30 sierpnia 2000 r.)".

Psalmowi 56 poświęcony był początek katechezy.
Pełny tekst katechezy "«Metanoia» - konsekwencja spotkania z Chrystusem" dostępny jest w bibliotece serwisu Opoka.

Hebrajski tekst Psalmu 56

PSALM 56 (55)

("Mój Psałterz" - tłumaczenie Czesława Miłosza)

UCIŚNIONY UFA BOGU*

1 Przewodnikowi chóru. Na nutę: «Jonat elem rechokim»*. Dawida. «Miktam»*. Kiedy Filistyni pojmali go w Gat*.

2 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pożreć człowiek,
cały dzień gnębi mnie.
3 Chcą mnie pożreć czyhający na mnie cały dzień,
bo wielu jest w wojnie przeciwko mnie, o Najwyższy.
4 W dzień trwogi ufność w Tobie położę.
5 W Bogu, wychwalając Jego słowo*, w Bogu ufność położę
i nie będę się lękać,
bo cóż mi zrobi śmiertelny*?

6 Cały dzień sprawie mojej szkodzą,
wszystkie ich myśli o mnie są ku złemu.
7 Zbierają się, czyhają, kroki moje śledzą,
bo nastają na moje życie*.
8 Za ich nieprawość odpłać im,
obal w gniewie ludy, Boże*.
9 Tułactwa moje policzyłeś,
zebrałeś moje łzy w miech Twój,
alboż nie są w księdze Twojej*?
10 Wtedy cofną się moi wrogowie,
w dniu, kiedy zawołam*.
To wiem, że Bóg jest ze mną.
11 W Bogu, słowo którego wychwalam,
w PANU, słowo którego wychwalam.
12 W Bogu ufność moją pokładam
i nie boję się:
i cóż mi zrobi człowiek*?

13 Na mnie, Boże, co ślubowałem Tobie, 
Tobie dziękczynienie składać będę*.
14 Bo Ty ocaliłeś duszę moją od śmierci*,
nogi moje od upadku,
abym chodził w obliczu Boga w światłości żyjących*.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ "UCIŚNIONY UFA BOGU" - w tłumaczeniu Czesława Miłosza brak jest tytułów psalmów, powyższy tytuł Psalmu 56 pochodzi z Biblii Tysiąclecia .

*/ (w. 1) "«Jonat elem rechokim»" - zwrot hebrajski, znaczy «Gołębica dalekich terebintów» /Biblia Ekumeniczna/.
- Grecka wersja Psałterza tłumaczy tytuł hebrajski: "O ludzie oddalonym od świątyni" /Biblia Paulistów/.
- "«Miktam»" - określenie nie jest zrozumiałe. Jego znaczenie zaginęło już w starożytności. Obecnie sądzi się, że chodzi o szczególną pieśń Dawida poruszającą najgłębsze tajemnice jego serca /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów - przypis do Ps 16 w. 1/.
- Uzupełnienie na podstawie Słownika Biblijnego portalu DEON: Być może oznacza "pieśń złotą".
- "Kiedy Filistyni pojmali go w Gat" - domniemana sytuacja historyczna psalmu, zaczerpnięta z 1Sm 21,11nn /Biblia Tysiąclecia/.
- "Gat" - (Get) jedno z miast Filistynów na pograniczu z Judeą. Stąd pochodził Goliat, zabity ongiś przez Dawida. Filistyni dali potem schronienie Dawidowi, kiedy uciekał przed Saulem (zob. 1Krl 21,11nn;1Krl 27,1nn /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB/.

*/ (w. 5) "W Bogu, wychwalając Jego słowo" - słowem Bożym, na którym Psalmista opiera swą nadzieję, są przede wszystkim obietnice Boże; nie wiadomo, czy ma na myśli jakąś szczególna obietnicę /Biblia Poznańska/.
- "Śmiertelny"- dosł.: "ciało" jako wykładnik śmiertelności i przemijalności człowieka /Biblia Tysiąclecia/.
- Por. Iz 31,3 /Biblia Poznańska/.

*/ (ww. 6-7)  - wrogowie szukają sposobności zgładzenia niewinnego lub też pozorów do oskarżenia go przed sądem (por. Ps 37,32; Jr 18,18; Łk 14,1) /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 8) "Za ich nieprawość odpłać im, obal w gniewie ludy, Boże" - por. Ps 79,12 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 9) "Tułactwa moje policzyłeś, zebrałeś moje łzy w miech Twój, alboż nie są w księdze Twojej?"- ostatnie słowa stanowią typową glosę. Bóg wynagrodzi wszystkie cierpienia Psalmiście. Wyraża to piękny obraz zbierania łez żalu - niby drogocennej substancji - do bukłaka (por. Hi 14,17; Oz 13,12 o przechowywaniu pod pieczęcią grzechów), by je zachować do dnia obrachunku. Autor glosy natomiast nawiązuje (podobnie jak pierwsza część wiersza) do zwykłego obrazu "księgi Bożej", w której są spisane wszystkie dobre i złe czyny człowieka (por. Ps 109,14; Ne 13,14; Iz 65,6; Dn 7,10; Ml 3,16; Ap 20,12) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 10) "Wtedy cofną się moi wrogowie, w dniu, kiedy zawołam"- por. Rz 8,31 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 12) "W Bogu ufność moją pokładam i nie boję się: i cóż mi zrobi człowiek" - por. Ps 118,6 /Biblia Gdańska/.
- "Człowiek"- dosł.: "ciało" jako wykładnik śmiertelności i przemijalności człowieka /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 13) "Tobie dziękczynienie składać będę"- ofiarą chwały, która płynie z serca wdzięcznego i szczerze oddanego Bogu /Księga Psalmów w przekładzie O. Stanisława Wójcika CSsR - przypis do Ps 50 w. 14/.

*/ (w. 14) "Ty ocaliłeś duszę moją od śmierci"- mówi w czasie przeszłym, ponieważ jest pewny wybawienia /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/.
- "W światłości żyjących" - w życiu obecnym, w przeciwieństwie do ciemności śmierci /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/. 

Kolejny komentarz O. Adama Szustaka OP, tym razem do Psalmu 56:



W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli!
A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.
(Flp 4,8.7 - Biblia Tysiąclecia)

________________________________________________________________

Już za cztery dni KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO NA ULICACH MIAST ŚWIATA.

Bliższe informacje na stronie http://www.iskra.info.pl/

___________________________________________________________________

Przypominam też o RÓŻAŃCU DO GRANIC - http://www.rozaniecdogranic.pl

Mój Psałterz: PSALM 55

Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! 

Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. 

Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu!

(1P 5,8-9 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

   Psalm 55 jest indywidualną lamentacją połączoną z błaganiem.
Dawid otoczony buntownikami (pod wodzą Absaloma), zdradzony przez zaufanego przyjaciela (Achitofela), chciałby umknąć w odległą puszczę, by tam przeczekać rokosz, przeboleć zdradę. Ufa, płacze, prosi.
Ojcowie Kościoła stosują ten psalm jako typicznie mesjański do osoby Chrystusa zdradzonego przez Judasza.

   W Psalmie 55 (za O. Stanisławem Wójcikiem CSsR) wyodrębnić możemy:
- "Z tej udręki chciałbym się wyrwać" - ww. 2-9,
- "Bezprawie: zdrada przyjaciela" - ww. 10-16,
- "Bóg usłyszy, hardych poniży" - ww. 17-24.

Rozważanie ks. Pawła Cyza COr - "Psalm 55, czyli o leku na lęk (dramat w czterech aktach)...":

Ks. Paweł Cyz COr

"Dramat rozgrywa się w czterech aktach.

    Akt I.
Smutno mi....
Baaaaaardzo się boję....
Chciałbym się przenieść na skraj świata...
Trudno mi żyć....
...«Szamocę się (...)
jęczę (...).
Drży we mnie moje serce
i ogarnia mnie lęk śmiertelny.
Przychodzą na mnie strach i drżenie
i przerażenie mną owłada.
I mówię sobie: (...) oto bym uszedł daleko,
zamieszkał na pustyni»...

   Akt II.
Wszystko przez przyjaciela, tzn. przez przyjaciela, który przestał być przyjacielem...
Nie-przyjaciel stał się nieprzyjacielem...
Bliski - bliźni mnie zranił...
Po ranach pozostały blizny...
...«Gdybyż to lżył mnie nieprzyjaciel,
z pewnością bym to znosił; (...)
Lecz jesteś nim ty, równy ze mną,
przyjaciel, mój zaufany,
z którym żyłem w słodkiej zażyłości»...

   Akt III.
Wierzę, że jest Bóg...
Zaczynam się modlić...
Modlę się ciągle...
...«A ja wołam do Boga
i Pan mnie ocali.
Wieczorem, rano i w południe
narzekam i jęczę,
a głosu mego [On] wysłucha.
Ześle pokój - uratuje moje życie»...
 
   Akt IV.
Mam ufność, że Bóg, który mnie kocha, przyjdzie mi z pomocą...
Ktoś (Duch Święty) szepcze mi do ucha:
...«Zrzuć swą troskę na Pana,
a On cię podtrzyma;
nie dopuści nigdy,
by miał się zachwiać sprawiedliwy»...
Smutno mi....
Bardzo się boję....
Modlę się...
Ufam...

O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 55 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia):

"Ogarnia mnie lęk śmiertelny.
   W sytuacji zagrożenia od swoich nieprzyjaciół Psalmista kieruje do Boga błaganie, w którym wyraża przeżywany przez siebie traumatyczny lęk. Jego modlitwa przypomina pełne bólu wyznanie proroka Jeremiasza (zob. Jr 15,10-18; 18,18-23) i modlitwę Pana Jezusa w Ogrójcu w trwodze czekającej Go męki (Mt 26,36nn i par.). W zagrożeniu człowiek musi się zmierzyć nie tylko z zewnętrznym przeciwnikiem, ale także z własnymi emocjami. I to bywa bardzo trudny przeciwnik. Jakże bowiem ciężko jest zachować spokój, uciszyć rozkołatane serce i ufnie powierzyć swe życie w ręce Boga. 

Gdybyż to lżył mnie nieprzyjaciel.
   Psalmista odkrywa, że w gronie nieprzyjaciół jest również jego  przyjaciel, z którym uczestniczył w uroczystych obchodach świątecznych w świątyni. Doświadczenie zdrady od najbliższych szczególnie boli, podcina bowiem najbardziej podstawowe poczucie oparcia w drugim człowieku, wartość przyjaźni i miłości. Jakże rani serce «Judaszowy pocałunek».

Niechaj śmierć na nich spadnie... (w. 16).
   W modlitwie liturgicznej Kościoła opuszczamy ten werset Ps 55, zawierający życzenie śmierci dla nieprzyjaciół. Chcemy «dorastać» do miary Chrystusowego przykazania miłości i modlitwy za nieprzyjaciół (zob. Mt 5,44). W zakończeniu psalmu pozostaje jednak wyznanie, że sprawiedliwa kara dosięgnie nieprawych z ręki Boga.

Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma.
   Po słowach złorzeczenia wrogom Psalmista wyraził swoją nadzieję pokładaną w Bogu, swoje oczekiwanie na Jego pomoc, na wybawienie od śmierci. W odpowiedzi otrzymał słowo utwierdzające go, iż Pan przyjdzie mu z pomocą, i nie pozwoli, aby sprawiedliwemu stała się krzywda. Pan Jezus nauczył nas modlić się w obliczu cierpienia i śmierci: «niech się stanie wola Twoja» (Mt 26,42c).

Panie Jezu, Ty sam doświadczyłeś lęku przed swoją męką, wejrzyj na wszystkich, którzy zwracają się do Ciebie wzywając ratunku w zagrożeniu życia, w swoim opuszczeniu i trwodze. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen."

Psalm 55 w języku hebrajskim

PSALM 55 (54)

("Mój Psałterz" - przekład, poetyckie opracowanie psalmów Marka Skwarnickiego /Psałterz Tyniecki/*)

MODLITWA OCZERNIONEGO

1 Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca*. Dawidowa. 
(w opracowaniu Marka Skwarnickiego brak jest wiersza 1, powyższy wstęp podaję za Biblią Tysiąclecia)

2 Boże, usłysz modlitwę moją
i nie odwracaj się od mojej prośby,
3 zwróć się do mnie i wysłuchaj.
Szamoczę się w ucisku,
4 jęczę słysząc głos wroga* i krzyk grzesznika.
Bo wyrządzają mi krzywdę
i napastują mnie w gniewie.
5 Drży we mnie serce
i śmiertelny lęk mnie ogarnia.
6 Zawładnęły mną strach i trwoga,
ogarnia mnie przerażenie.
7 I mówię: «Gdybym jak gołąb miał skrzydła,
uleciałbym i spoczął.
8 Uleciałbym daleko,
zamieszkał na pustyni.
9 Prędko bym sobie wyszukał schronienie
od wichru i nawałnicy.

10 Rozprosz ich, Panie, rozdziel ich języki*,
bo przemoc widzę w mieście i niezgodę*.
11 W dzień i w nocy krążą po jego murach,
a złość i ucisk są we wnętrzu jego*.
12 Pośrodku niego jest zagłada,
a z rynku jego nie znika podstęp i krzywda*.
13 Gdyby lżył mnie nieprzyjaciel,
z pewnością bym to znosił.
Gdyby powstał przeciw mnie ten, co mnie nienawidzi,
ukryłbym się przed nim.
14 Ale to jesteś ty, mój rówieśnik,
mój zaufany przyjaciel*,
15 z którym żyłem w słodkiej zażyłości,
chodziliśmy po domu Bożym* w świątecznym orszaku*.
16 Niechaj śmierć na nich spadnie, niech żywcem zstąpią do otchłani*,
bo pomiędzy nimi, w ich mieszkaniach panuje nikczemność.

17 Oto wołam do Boga
i PAN mnie ocali.
18 Rankiem, wieczorem i w południe* narzekam i jęczę,
a On wysłucha mojego głosu*.
19 Ześle pokój, ratując me życie
od tych, którzy na mnie nastają,
bo wielu mam przeciwników.
20 Wysłucha mnie Bóg, a ich poniży
Ten, który panuje od wieków.
Bo nie ma dla nich opamiętania
i nie boją się Boga.
21 Każdy z nich podnosi rękę na domowników,
i łamie swoją umowę.
22 Jego twarz jest gładsza od masła,
lecz serce ma napastliwe.
Jego słowa łagodniejsze od oliwy,
a są to obnażone miecze*.
23 Zrzuć swą troskę na PANA, a On cię podtrzyma*,
nigdy nie dopuści, by się zachwiał sprawiedliwy.
24 Ty, Boże, ich wtrącisz do studni zatracenia,
połowy dni swoich nie dożyją ludzie podstępni i krwawi;
ja zaś nadzieję mam w Tobie.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ Poetyckie opracowanie psalmów Marka Skwarnickiego stosowane jest w Lekcjonarzu mszalnym i w Liturgii Godzin.

*/ (w. 1) "Pieśń pouczająca" - tytuł ten (hebr. maskil) nosi dwanaście psalmów (Ps 32; 42; 44; 45; 52-55; 74; 78; 88; 89; 142) w których tradycja widzi szczególne pouczenia o sprawach duchowych /Biblia Paulistów - przypis do Ps 32 w. 1/.

*/ (w. 4) "Wroga" - w BT: "nieprzyjaciela" - jest synonimem niegodziwca /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 7-9) - por. Jr 9,1nn /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 10) "Rozprosz ich, Panie, rozdziel ich języki" - jest to może aluzja do opowiadania o pomieszaniu języków przy budowie wieży Babel (Rdz 11,7-9) /Biblia Poznańska/.
- "Przemoc widzę w mieście i niezgodę" - miasto, o którym tu mowa, to prawdopodobnie Jerozolima /Biblia Poznańska/. 

*/ (w. 10-12) - w zbuntowanym mieście szerzą się występki. Psalmista widzi jakby uosobione, chodzące, krążące po murach i ulicach, niby złe duchy: gwałt, zwada, bezprawie, ucisk, krzywda, podstęp... /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 11) "W dzień i w nocy krążą po jego murach, a złość i ucisk są we wnętrzu jego" - por. podobną skargę w Jr 5,1; Jr 6,6; Jr 9,1-4 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 13-15) - najboleśniejsza - judaszowa zdrada przyjaciela, powiernika... /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 14) "Mój zaufany przyjaciel" - Wypowiedź mesjańska. Por. Mt 10,4 i J 13,2 /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (w. 15) "Chodziliśmy po domu Bożym" - czyli świątyni /Biblia Poznańska/. 
- "Chodziliśmy po domu Bożym w świątecznym orszaku" - więź wynikająca ze wspólnego udziału w uroczystościach liturgicznych była uważana za szczególnie silną /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 16) "Niechaj śmierć na nich spadnie, niech żywcem zstąpią do otchłani" - autor pragnie, by jego wrogów spotkała kara, jaka spadła na Korego i jego zwolenników, gdy ich żywcem pochłonęła ziemia (Lb 16,30-33) /Biblia Poznańska/.
- Złorzeczenie przeciw wrogom częste w psalmach. Przewrotność religijno-moralna wrogów stawia ich również w przeciwieństwie do Boga i całego jego narodu. Dopiero w świetle pełnego objawienia NT Chrystus Pan nakazuje miłować nawet nieprzyjaciół (por. Mt 5,44) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 54 w. 7/.
- Złorzeczenia w modlitwie, czyli prośby o klęskę wrogów występują w Psałterzu bardzo często. Oddają one sposób myślenia starożytnych. Walka z bezbożnymi polegała bowiem także na modlitwie o ich unicestwienie, a niewinnie krzywdzony człowiek często nie posiadał już innego środka, by dochodzić sprawiedliwości. Psalmista nie mści się jednak na wrogach, lecz oddawał pomstę Bogu. Przykazanie miłości nieprzyjaciół przyniósł dopiero Jezus Chrystus (np. Mt 5,44). Występujące w psalmach złorzeczenia możemy interpretować na płaszczyźnie duchowej, jako modlitwę o zniszczenie wszelkiego zła i przyśpieszenie ostatecznego zwycięstwa Boga /Biblia Paulistów - przypis do Ps 12 w. 4/.
- Por. Iz 38,19; Jr 17,11; Ps 54,7; Ps 73,19; Ps 102,25 /Biblia Ekumeniczna/.
- "Otchłani" - ST nie miał jasnego pojęcia życia pozagrobowego. Zmarli przebywają w podziemnym Szeolu, prowadząc życie cieniów. Minimalna ich żywotność powoduje rozluźnienie kontaktu z Panem (Ps 88,11-13; Ps 115,17; Iz 38,18n), który jednak sprawuje władzę także nad podziemiem (Ps 139,8; Am 9,2; Hi 26,6) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 6 w. 6/.
- Szeol, miejsce pobytu zmarłych; inne określenia "kraina umarłych", "otchłań", "czeluść", "głębokości ziemi" (np. Pwt 32,22; Prz 9,18), odpowiednik greckiej koncepcji Hadesu. Często występuje w tekstach poetyckich i prorockich. Z Szeolem związane są dwa obrazy: a) miejsce położone głęboko, do którego się zstępuje lub się jest strąconym (np. Hi 21,13; Iz 14,11); b) miejsce zamknięte, izolowane - podobne do miasta z bramami (Iz 38,10) /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów - przypis do Ps 16 w. 10/.

*/ (w. 18) "Rankiem, wieczorem i w południe" - oto trzy pory w ciągu doby, kiedy lud pobożny zwykł się modlić... /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- Choć Prawo nie wyznaczało czasu modlitwy, pobożni Izraelici modlili się trzy razy dziennie (por. Dn 6,11). Tu jednak chodzi nie tyle o określone pory dnia, ile raczej o to, że prześladowany modlił się często i żarliwie /Biblia Poznańska/.  
- "On wysłucha mojego głosu" - por. Dn 6,11 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 22) "Jego twarz jest gładsza od masła, lecz serce ma napastliwe. Jego słowa łagodniejsze od oliwy, a są to obnażone miecze" - por. Ps 57,5; Ps 59,8 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 23) "Zrzuć swą troskę na PANA, a On cię podtrzyma" - por. Ps 37,5; Mt 6,25; Łk 12,22; 1P 5,7 /Biblia Gdańska/.

Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 55:



Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? (...) Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. 
Starajcie się naprzód o królestwo i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. 
Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie. Dosyć ma dzień swojej biedy.
(Mt 6,31-34 - BT)

______________________________________________________________________

Czy pamiętasz o KORONCE DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO NA ULICACH MIAST ŚWIATA?

Zapraszam na www.iskra.info.pl



________________________________________________________________________

13 września minął rok, od kiedy portal ALETEIA uruchomił polską wersję językową.

Warto zaprzyjaźnić się z Aleteia-Polska.

________________________________________________________________________

Po Koronce do Miłosierdzia Bożego na ulicach miast świata będzie miała miejsce kolejna bardzo ważna inicjatywa modlitewna:

RÓŻANIEC DO GRANIC

Bliższe szczegóły na stronie http://www.rozaniecdogranic.pl

Inicjatywę przybliży nam wywiad w tygodniku Niedziela.

Pamiętajmy, że:

Mój Psałterz: PSALM 54

Niech PAN rozpromieni oblicze swe nad tobą,

 niech cię obdarzy swą łaską.

(Lb 6,25 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

   Psalm 54 jest psalmem błagalnym, pełnym ufności. Jest modlitwą o pomoc Boga przeciw nieprzyjaciołom zbawienia.
W Psalmie 54 wyodrębniamy:
- "Godzą na me życia" - ww. 3-5,
- "Bóg mnie ocali" - ww. 6-9.

   Psalm 54 w języku hebrajskim w wykonaniu Pauliny i Szymona Statecznych:




   "Psalm 54, czyli o mocy HASZEM (świętego Imienia JAHWE)..." - to tekst ks. Pawła Cyza COr (Kongregacja Oratorium św. Filipa Neri - Filipini), opublikowany na blogu Zuch Boży:

Ks. Paweł Cyz COr

"...«Boże, zbaw mnie, w imię swoje, swoją mocą broń mojej sprawy!»... 
   Dawid wie, że Bóg ma Imię, w którym jest ocalenie. To IMIĘ (w języku hebrajskim: Haszem lub HaSzem) przywołuje Boga, czyli Bożą moc, potęgę, siłę, wielkość, wzniosłość, majestat, chwałę, glorię, świętość, nieskończoność... Izraelici czcili ŚWIĘTE IMIĘ BOGA JAHWE. Dlatego Tetragram JHWH (4 hebrajskie spółgłoski wyrażające Imię Jahwe) wymawiany był w czasie modlitw bardzo rzadko i w nadzwyczajnych okazjach. Zwyczajnie Żydzi używali słowa Haszem [«to (nadzwyczajne) IMIĘ»] lub Adonaj [«mój Pan»].

...«Twe imię (...) jest dobre, bo wybawi mię z wszelkiej udręki»... 
   To IMIĘ przywołuje Boga, czyli nieskończoność Bożej dobroci, miłości, miłosierdzia, serdeczności, życzliwości, łaskawości, łagodności, cierpliwości, wierności w MIŁOŚCI. To IMIĘ niesie WYBAWIENIE z wszelkiego zła.

Pokładając całą ufność w IMIENIU PANA mogę śmiało wyznać: «Oto Bóg mi dopomaga, Pan podtrzymuje me życie». Amen.

Ps 54,6 - Mój pomocnik prawdziwy, jedyny, to Bóg
(tłumaczenie Harry Duda)

   O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 54 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia):

"Boże, zbaw mnie, w imię swoje.
   W wielu psalmach spotykamy się z prośbą o pomoc Boga, o uratowanie przez Niego życia zagrożonego przez atak nieprzyjaciół, fałszywe oskarżenie, czy chorobę. Psalm 54 rozpoczyna się wezwaniem, w którym zwraca uwagę określenie «w imię swoje», tj. Boga. Pod koniec psalmu znajdziemy wyznanie: «bo ono jest dobre» (w. 8b). W naszej modlitwie i życiu odwołujemy się do dobroci Boga, która objawiła się już na samym początku w dziele stworzenia (por. Rdz 1), a jeszcze pełniej w dziele odkupienia.

Przez wzgląd na wierność Twoją.
   W w.7b motywem zbawczej ingerencji jest «wierność» («emet») Boga. Jego wierność sobie, temu kim jest (własna tożsamość), przywołuje na myśl Jego przymioty: dobry i miłosierny; władca wszystkich narodów, któremu przysługuje cześć i posłuszeństwo; Ten, który stoi na straży sprawiedliwości. Jego zaś wierność wobec przymierza z Izraelem budzi ufność w Jego opiekę, obronę przed wszystkimi nieprzyjaciółmi, obcymi, albo pobratymcami. To wyznanie ufności pokładanej w Bogu, to świadectwo dobroci i wszechmocy Boga, w którego ręku jest każde ludzkie życie.

Będę Ci chętnie składać ofiarę.
   Modlitwa jest «ofiarą ust», którą codziennie wraz z całym Kościołem składamy Bogu. Każdego dnia składamy także najdoskonalszą i jedyną ofiarę dziękczynną Nowego Przymierza - Eucharystię - a czynimy to «w imię Jezusa Chrystusa».

Niechaj zło spadnie na moich przeciwników.
   W modlitwie liturgicznej Kościoła opuszczamy tę prośbę Psalmisty. Pragnienie sprawiedliwej kary dla nieprzyjaciół naturalnie rodzi się w naszym sercu, ale chcemy «dorastać» do miary Chrystusowego przykazania miłości i modlitwy za nieprzyjaciół (zob. Mt 5,44).

Panie Jezu, Ty na Krzyżu przebaczyłeś swoim prześladowcom, naucz i nas odpowiadać dobrem na zło. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen".

Tekst hebrajski Psalmu 54

PSALM 54 (53)

("Mój Psałterz" - przekład (poetyckie ujęcie) Harry Duda)

UFNA PROŚBA O POMOC*

1 Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawida nauczająca*,
2 na okoliczność, gdy przyszli Zyfejczycy i rzekli do Saula:
Dawid kryje się przed tobą u nas*.

3 Boże! Zaklinam Ciebie na Twe imię wielkie*!
Ze względu na nie wybaw sługę i swą mocą
weź-że w ręce obronę jego sprawy. 4 Wszystkie 
prośby moje racz zważyć i wesprzyj pomocą.

Przyjmij w uszy te słowa z ust moich. 5. Powstali
przeciwko mnie obcy* - duszy mojej, okrutnicy,
szukają Ci, co sobie nigdy nie stawiali
przed oczy Boga - są jak wśród najdzikszych dzicy.

Sela*. 6 Wszak mój pomocnik prawdziwy, jedyny,
to Bóg - i On wspomaga me życie*. 7 Dlatego
błagam, Panie, byś wrogom moim z tej przyczyny
oddał zło ich zdradzieckie i co do jednego

ażebyś ich wytracił. Niech będą przeklęci*.
8 Ofiary Tobie złożę* i chwałę rozgłoszę,
i dostojeństwo Twoje*, co maluczkich nęci.
Dzięki Twej łaskawości z upadku się wznoszę.

9 Z odmętu-ś mnie na skałę wyrwał, z utrapienia
wszelkiego wyratował*. Przeto oglądałem,
mój Panie, z łaski Twojej - Twego przyzwolenia,
Twą pomstę nad wrogami, gdy o nią wołałem*.


Przypisy: 

*/  "UFNA PROŚBA O POMOC" - w Księdze Psalmów w poetyckim ujęciu Harry`ego Dudy brak jest tytułów psalmów - powyższy tytuł Psalmu 54 pochodzi z Księgi Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR.

*/ (w. 1) "Pieśń Dawida nauczająca" - "pieśń pouczająca", tytuł ten (hebr.: maskil) nosi dwanaście psalmów (Ps 32; 42; 44; 45; 52-55; 74; 78; 88; 89; 142) w których tradycja widzi szczególne pouczenia o sprawach duchowych /Biblia Paulistów - komentarz do Ps 32 w. 1/.

*/ (w. 2) "Na okoliczność, gdy przyszli Zyfejczycy i rzekli do Saula: Dawid kryje się przed tobą u nas" - wprowadzenie historyczne, oparte na 1Sm 23,19; 1Sm 26,1 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 3) "Na Twe imię wielkie" - imię Boże w hebrajskim może oznaczać tyle, co Bóg, istota Boża, Jego potęga, pomoc, opatrzność, chwała nam ujawniona /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- Imię oznaczało istotę, tożsamość i tajemnicę osoby, do której się odnosiło. nadanie dziecku konkretnego imienia wyrażało oczekiwania rodziców, jakie z nim wiązali, jak również zadania, jakie dana osoba ma do spełnienia w życiu (Mt 16,18). Dlatego w kulturze semickiej imię zawsze wyrażało możliwości  społeczne człowieka (Lb 16,2). Izraelici przywiązywali wielką wagę do nadawania imion. Zmienić komuś imię oznaczało obdarzenie go nową osobowością (Rdz 17,5; Rdz 17,15). Bóg objawiając swoje imię człowiekowi (Wj 3,14), pozwolił mu zbliżyć się do swojej tajemnicy, dopuścił go do głębokiej zażyłości ze sobą (J 17,6.26). Jego imię jest uświęcane (Iz 29,23), uwielbiane (Ps 7,18), kochane (Ps 5,12), wieczne (Ps 135,13) i groźne (Pwt 28,58). Świątynia była miejscem, w którym z woli Boga przebywało Jego imię (Pwt 12,5), czyli stale była napełniona jego obecnością. Żydzi z szacunku dla Boga nigdy nie wypowiadali Jego imienia, zastępując je pomocniczymi określeniami typu: mój Pan, Bóg, Ten co przebywa w górach. Bóg wybrał również imię dla swojego Syna. Imię Jezus jest święte i tożsame z imieniem Bożym (Ap 14,1). Apostołowie w imię Jezusa uzdrawiali chorych (Dz 3,6), wyrzucali demony (Mk 9,38), czynili cuda (Mt 7,22). Ich działania były w istocie działaniami samego Jezusa, który przekazując uczniom władzę i moc, uczynił ich kontynuatorami swojej misji /Biblia Paulistów, słownik - przypis do Ps 5 w. 12/.
- "Wybaw sługę i swą mocą weź-że w ręce obronę jego sprawy" - wybawienie jest tu przedstawione w formie wyroku sądowego wydanego przez Boga na prześladowców; moc Boża zapewnia jego wykonanie /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 5) "Powstali przeciwko mnie obcy" - por. Ps 86,14 /Biblia Jerozolimska/.
- "Obcy" - Zifejczycy, którzy tak postąpili z Dawidem, jak obcy, tj. wrogowie /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/.

*/ (pomiędzy w. 5 i w. 6) "Sela" - słowo o nieustalonym do dziś pochodzeniu i znaczeniu, prawdopodobnie wskazówka dla wykonawców psalmu /Biblia Paulistów/.
- Uzupełnienie: Dotychczas cytując różne przekłady psalmów, słowo "Sela" pomijałem, jako nie mające wpływu na treść psalmu. Przekład Harry`ego Dudy jest pisany wierszem, a słowo "Sela" stanowi jego integralną część. 

*/ (w. 6) "On wspomaga me życie" - por. Ps 118,7 /Biblia Jerozolimska/.

*/ (w. 7) "Dlatego błagam, Panie, byś wrogom moim z tej przyczyny oddał zło ich zdradzieckie i co do jednego ażebyś ich wytracił. Niech będą przeklęci" - złorzeczenie przeciw wrogom częste w psalmach. Przewrotność religijno-moralna wrogów stawia ich również w przeciwieństwie do Boga i całego jego narodu. Dopiero w świetle pełnego objawienia NT Chrystus Pan nakazuje miłować nawet nieprzyjaciół (por. Mt 5,44) /Biblia Tysiąclecia/.
- Złorzeczenia w modlitwie, czyli prośby o klęskę wrogów występują w Psałterzu bardzo często. Oddają one sposób myślenia starożytnych. Walka z bezbożnymi polegała bowiem także na modlitwie o ich unicestwienie, a niewinnie krzywdzony człowiek często nie posiadał już innego środka, by dochodzić sprawiedliwości. Psalmista nie mści się jednak na wrogach, lecz oddawał pomstę Bogu. Przykazanie miłości nieprzyjaciół przyniósł dopiero Jezus Chrystus (np. Mt 5,44). Występujące w psalmach złorzeczenia możemy interpretować na płaszczyźnie duchowej, jako modlitwę o zniszczenie wszelkiego zła i przyśpieszenie ostatecznego zwycięstwa Boga /Biblia Paulistów - przypis do Ps 12 w. 4/.

*/ (w. 8) "Ofiary Tobie złożę" - może tu chodzić o ofiarę w znaczeniu właściwym lub też o ofiarę polegającą na publicznym dziękczynieniu złożonym Bogu i na głoszeniu chwały Bożej, podobnie jak w Ps 40,10n; Ps 50,14 /Biblia Poznańska/.
- "Chwałę rozgłoszę i dostojeństwo Twoje" - por. Ps 52,11 /Biblia Jerozolimska/.

*/ (w. 9) "Z utrapienia wszelkiego wyratował" - por. Jr 10,6; Ps 59,11; Ps 112,8; Ps 118,7 /Biblia Ekumeniczna/.
- "Przeto oglądałem, mój Panie, z łaski Twojej - Twego przyzwolenia, Twą pomstę nad wrogami, gdy o nią wołałem" - por. Ps 58,11; Ps 91,8 /Biblia Jerozolimska/.

Modlitwa króla Dawida
(ilustracja z Psałterza - XV w.)

Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 54:



Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną
(J 10,27 - BT)

_____________________________________________________________________

Przed nami KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO NA ULICACH MIAST ŚWIATA.
Bliższe szczegóły na stronie Iskra Bożego Miłosierdzia.

Mój Psałterz: PSALM 53

Stawiam sobie zawsze PANA przed oczy,
nie zachwieję się, bo On jest po mojej prawicy.

(Ps 16,8 - Biblia Tysiąclecia)

   Psalm 53 jest prawie dokładnym powtórzeniem Psalmu 14.
Jest to psalm obyczajowy, z utyskiwaniem i przestrogami. Psalm wyrzuca złym ludziom (niegodziwym Izraelitom), że dziś nie boją się Boga, a w owej chwili - w czasie najazdu wroga - małodusznie drżeli ze strachu, choć słusznej do tego przyczyny nie było. Każdy bowiem wierzyć powinien, iż Bóg sam wystąpi w obronie wybranych i miasta świętego.

   Możemy dokonać podziału Psalm 53 na części:
- "Występni nie boją się Boga" - ww. 1b-4,
- "Tam się lękali, gdzie nie było strachu" - ww. 5-6,
- "O polepszenie doli Izraela" - w. 7.

   Psalm 53 w wykonaniu O. Serafina Bit Charibiego z Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego w języku aramejskim:




O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 53 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia):

"Mówi głupi: «Nie ma Boga».
   Pierwsze stwierdzenie Psalmu 53, wprawdzie mocne w swym brzmieniu, ale nie zapowiada jeszcze tak dramatycznej sytuacji, jaka za chwilę się ukaże przed naszymi oczami. Bo przecież w każdym czasie i w każdej społeczności zdarzy się ktoś, co zaprzecza istnieniu Boga, i słowem, i przede wszystkim swym postępowaniem. Psalmista ocenia taką postawę jako głupią, a rozumnymi nazywa tych, co uznają Boga i kierują się tą wiarą w życiu.

Nie ma takiego, co dobrze czyni.
   To o wiele groźniejsza sytuacja, gdy psalmista oznajmia zepsucie i nieprawość całej ludzkiej społeczności. Jeśli ma na myśli powszechne zepsucie ludzi, to tym samym przywołuje sytuację ludzkości sprzed potopu i jej tragiczne konsekwencje. Św. Paweł w Liście do  Rzymian napisał: «wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej» (Rz 3,23). Jeśli to zepsucie dotyczy lokalnej społeczności, albo nieprzyjaciół Izraela, to w swych skutkach uderza także w ludzi sprawiedliwych i cały Lud Boży. Doświadczył tego Pan Jezus, a Jego uczniowie doznają prześladowań w ciągu kolejnych wieków.

Bóg spogląda z nieba na synów ludzkich.
   To spojrzenie Boga, który zna myśli i serce człowieka, i ocenia jego czyny. On wzywa nieprawych do opamiętania, On staje w obronie swego ludu wobec wrogów zewnętrznych i wewnętrznych. On przyniesie zbawienie swemu ludowi, rozradują się ocaleni i będą uwielbiać Pana. Wydawało się, że wraz ze skazaniem i śmiercią Jezusa wszystko się skończyło, ale Bóg «odmienił los» i wskrzesił Go do życia, dając i nam nadzieję zmartwychwstania. Alleluja!

Boże Ojcze, Ty jesteś wierny swej miłości do nas, nawet kiedy my odchodzimy od Ciebie. Udziel nam daru mądrości, abyśmy wybierali to, co prowadzi nas do Ciebie i życia wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen".

Porównanie tekstów hebrajskich Psalmów 14 i 53

PSALM 53 (52)*

("Mój Psałterz" - tłumaczenie Leopolda Staffa)

CZŁOWIEK BEZ BOGA*

1 Kierownikowi chóru. Na nutę: «Choroba...»*. 
Psalm pouczający Dawida.

Rzekł głupi* w sercu swoim:
«Nie masz Boga!»
2 Plugawi są i ohydne ich czyny,
nie masz, kto by dobrze czynił*.
3 Bóg patrzy z nieba* na synów ludzkich,
śledzi, czy jest kto rozumny, który szuka Boga.
4 Wszyscy odstąpili, nieużytkami się stali,
nie masz nikogo, co by dobrze czynił*, ani jednego.

5 Nie opamiętająż się złoczyńcy,
którzy pożerają mój lud jak kęs chleba,
6 Nie wzywają Boga,
ale kiedyś zadrżą od strachu*.
Albowiem Bóg rozrzuci kości swych nieprzyjaciół,
zawstydzą się, gdyż Bóg pogardzi nimi.

7 O, gdybyż przyszła Izraelowi pomoc z Syjonu!
Gdy Bóg wybawi lud swój z niewoli,
uraduje się Jakub* i rozweseli Izrael.


Przypisy:

*/ W Księdze Psalmów w przekładzie Leopolda Staffa jest to Psalm 52. 
- Psalm 53 jest - z niewielkimi zmianami - powtórzeniem Psalmu 14. 

 */ "CZŁOWIEK BEZ BOGA" - w tłumaczeniu Leopolda Staffa brak jest tytułów psalmów, powyższy tytuł Psalmu 53 pochodzi z Psałterza Tynieckiego.

*/ (w. 1) "«Choroba...»" - "Machalat" - wyraz ten , który występuje jeszcze tylko w Ps 88,1. Uczeni różnie interpretują: "na chorobie", "przeciw chorobie" /Biblia Ekumeniczna/. 
- "Pieśń pouczająca" - tytuł ten (hebr. maskil) nosi dwanaście psalmów (Ps 32; 42; 44; 45; 52-55; 74; 78; 88; 89; 142) w których tradycja widzi szczególne pouczenia o sprawach duchowych /Biblia Paulistów - przypis do Ps 32 w. 1/.
- "Głupi" - człowiek, który żyje nierozważnie, nie licząc się z Bogiem - Ps 10,4.11.13; Iz 32,6; Jr 5,12 /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 14 w. 1/.
- Głupi, tj. bezbożny /Biblia ks. Jakuba Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ - przypis do Ps 14 w. 1/.

*/ (w. 3) "Bóg patrzy z nieba" - jako Sędzia ocenia postępowanie ludzi "siedząc" na niebieskim "tronie" (por. Ps 9,8-9; Ps 11,4-5; Ps 33,13-15; Ps 102,20). Św. Paweł w Rz 3,10-12 przytacza w. 1-3 jako przykład postawy moralnej wszystkich ludzi (Żydów i pogan) pod panowaniem grzechu /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 14 w. 2/.

*/ (w. 4) "Nie masz nikogo, co by dobrze czynił" - por. Rz 3,10-12 /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 6) "Zadrżą od strachu" - por. Kpł 26,36; Pwt 28,67; 1Sm 14,15; 2Krn 14,13; Hi 3,25 /Biblia Warszawsko-Praska - przypis do Ps 14 w. 5/.

*/ (w. 7) "Jakub" - Jakubem nazywani są tutaj wszyscy potomkowie patriarchy Jakuba, czyli Izraelici /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB - przypis do Ps 44 w. 5/. 

Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 53:




Niech żyje PAN! 
Niech będzie błogosławiona moja skała!
Niech będzie wywyższony Bóg, skała mojego zbawienia!
(2Sm 22,47 - Biblia Ekumeniczna)


_________________________________________________________________

18 sierpnia na ekrany kin trafił ważny film "FATIMA - ostateczna tajemnica".
Oto zwiastun filmu:



Przed obejrzeniem filmu warto przeczytać wywiad z reżyserem Andrésem Garrigó, który publikuje portal ALETEIA .


 ________________________________________________________________

Już dziewiąty raz odbędzie się Koronka do Miłosierdzia Bożego na ulicach miast świata.
Poniżej zaproszenie do udziału:

__________________________________________________________________

 Papieska intencja modlitewna na wrzesień:

    Aby nasze parafie, ożywiane duchem misyjnym, były miejscami, gdzie przekazuje się wiarę i daje świadectwo miłości.