A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus.
(EF 2,19-20 - Biblia Tysiąclecia /BT/).
Struktura Psalmu 39:
1) słowa psalmisty kierowanych do siebie samego (próba znalezienia spokoju) - ww. 2-4,
2) słowa skargi skierowane do Boga - ww. 5-14:
- prośba o poznanie znikomości własnego życia (w. 5) oraz skarga na krótkość własnego życia i na znikomość człowieka (ww. 6-7),
- prośba o uwolnienie od grzechów i ciosu Bożego (ww. 8-11),
- prośba o wysłuchanie i odpowiedź Boga (w. 13) oraz prośba o „odwrócenie oczu” przez Boga i skarga na przemijalność własnego życia (w. 14).
O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 39 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia):
"O Panie, mój kres pozwól mi poznać.
Psalm 39 to błagalna modlitwa człowieka uginającego się pod ciężarem utrapień, jakie go spotkały. Nie opisuje ich dokładnie, ale można domyśleć się, że myśli i o swych nieprzyjaciołach, jak też chorobie, czy innych trudach swego życia. To skłania go do
refleksji nad kruchością ludzkiego życia. Możemy usłyszeć w niej ton rozważań Hioba i Koheleta.
Tym tematem Psalm 39 bardzo dobrze wpisuje się w nasze zamyślenie nad życiem, podejmowane w ostatnich dniach kalendarzowego roku i u początku nowego.
Zamilkłem, pozbawiony szczęścia.
Psalm rozpoczyna się wyznaniem Psalmisty, iż najpierw zamierzał w milczeniu znosić swój ból. Zdaje sobie bowiem sprawę, że mógłby „zgrzeszyć” swą mową, a jego narzekanie, wypowiadane wobec ludzi występnych mogłoby ich utwierdzić w ich zuchwalstwie nieprawości, a u ludzi słabej wiary pogłębić wątpliwości. Milczenie nie przyniosło mu jednak ukojenia, zatem zwraca się w swym utrapieniu do Boga.
Oto wymierzyłeś dni moje.
Zanim jednak zacznie prosić Pana o pomoc, zwraca uwagę na krótkość i kruchość własnego życia. I
to spostrzeżenie uogólnia na każde życie ludzkie. Ono w swej znikomości zdaje się marnością. Człowiek zatem na próżno się niepokoi i zabiega o dobra materialne.
Przypominają się słowa Pana Jezusa do Marty w Betanii: „Troszczysz się i niepokoisz o wiele,
a potrzeba mało albo tylko jednego” (Mk 10,41n).
Usłysz, o Panie, moją modlitwę!
Część błagalna psalmu rozpoczyna się wyznaniem nadziei pokładanej w Bogu. A potem następuje żarliwa prośba, aby Bóg wybawił go ze wszystkich jego nieprawości, a w konsekwencji położył kres nieszczęściom, które jako kara dotknęły Psalmistę. Oby pozwolił jeszcze w tym krótkim życiu doświadczyć trochę radości. Ta modlitwa potrzebuje dopełnienia przez chrześcijańską nadzieję radości wiecznej, którą Pan obdarzy wiernych Jemu.
Panie Jezu, który byłeś nam podobny we wszystkim oprócz grzechu, naucz nas cierpliwie znosić utrapienia życia i radować się wszelkim dobrem od Ciebie otrzymanym. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen."
PSALM 39 (38)
("Mój Psałterz" - przekład ks. bpa Kazimierza Romaniuka /Biblia Warszawsko-Praska/).
NICOŚĆ CZŁOWIEKA W OBLICZU BOGA
1 Dla kierującego chórem, Jedutuna*. Psalm Dawida.
2 Przyrzekłem sobie, że będę strzegł dróg moich*,
abym nie zgrzeszył językiem;
na ustach moich będę miał wędzidło,
dopóki bezbożnik* jest przy mnie.
3 Przestałem mówić, zamilkłem, niczego już nie posiadam,
a ból mój staje się znów większy.
4 Serce rozpala mi moje wnętrze,
płoną także me myśli, bym wreszcie przemówił*:
5 powiedz mi, PANIE, jaki będzie mój koniec
i jaka jest liczba dni moich,
abym mógł zrozumieć moją małość.
6 Miarą kilku piędzi* wyznaczyłeś dni moje,
a czas mego życia - to chwila u Ciebie,
i niczym jest każde ludzkie życie*.
7 Zaprawdę, człowiek jak cień przemija;
niepotrzebnie czyni tyle zgiełku
i skarby gromadzi, które inny weźmie.
8 Czegoż więc teraz mam oczekiwać, Panie,
ja, który tylko Tobie zaufałem?
9 Przebacz mi wszystkie moje winy
i nie dopuszczaj, bym był pośmiewiskiem
dla głupców.
10 Przestałem mówić, ust już nie otwieram,
ponieważ Ty sam tego chciałeś.
11 Racz mnie już nie doświadczać więcej,
bo ginę pod ciężarem Twej ręki*.
12 Kary na człowieka zsyłasz za winy,
jak mól niszczysz wszystko, co zgromadził:
widać więc, jaką marnością jest człowiek.
13 Wysłuchaj modlitwy mojej, o PANIE,
nakłoń swe ucho ku moim westchnieniom
i nie milcz, kiedy zalewam się łzami.
Jestem u Ciebie gościem i przechodniem,
jak ongiś wszyscy moi ojcowie*.
14 Przestań już patrzeć na mnie*, żebym zebrał siły,
bo wkrótce odejdę i już mnie nie będzie.
Przypisy:
KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".
*/ (w. 1) "Jedutun" - wybitny lewita, który (1Krn 9,16) za czasów Dawida sprawował nadzór nad instrumentami muzycznymi (1Krn 16,41n) i wykonywał utwory muzyczne (1Krn 25,1.6; 2Krn 5,12) wraz z Asafem i Hemanem /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 2) "Będę strzegł dróg moich" - drogi, ścieżki - chodzi o zasady postępowania zgodnego z wolą Bożą /Biblia Paulistów - przypis do Ps 25 w. 4/.
- "Na ustach moich będę miał wędzidło" - abym nie szemrał i nie bliźnił /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/.
- "Bezbożnik" - zgodnie z tradycją starotestamentową chodzi o ludzi którzy grzeszą umyślnie, w zatwardziałości serca /Biblia Paulistów - przypis do Ps 1 w. 1/.
*/ (w. 4) "Serce rozpala mi moje wnętrze, płoną także me myśli, bym wreszcie przemówił" - por. Jr 20,9 /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 6) "Miarą kilku piędzi wyznaczyłeś dni moje, a czas mego życia - to chwila u Ciebie, i niczym jest każde ludzkie życie" - refleksje zbliżone do Księgi Koheleta (np. Koh 2,26 i in.); zob. także Ps 102,12; Ps 144,4. Refleksje zbliżone do Hi 7,6-10; Koh 2,26 /Biblia Tysiąclecia/.
- Piędź - miara długości. Przyjmuje się, że w systemie miar hebrajskich równała się ona 0,221 m /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB/.
*/ (w. 11) "Racz mnie już nie doświadczać więcej, bo ginę pod ciężarem Twej ręki" - por. Ps 32,4. Bóg zsyła ciężkie kary za grzechy /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 13) "Jestem u Ciebie gościem i przechodniem, jak ongiś wszyscy moi ojcowie" - naród Boży jest gościem w Jego dziedzictwie (por. Ps 119,19; Kpł 25,23; 1Krn 29,15; Hbr 11,13) /Biblia Tysiąclecia/.
- Por. Ef 2,19 /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
*/ (w. 14) "Przestań już patrzeć na mnie" - Pan "patrzy" na człowieka, zarówno by go karać (jak tutaj), jak też by go wybawić z cierpienia (np. Ps 25,18 i in.) /Biblia Tysiąclecia/.
- Por. Hi 10,20nn; Hi 14,6 /Biblia Ekumeniczna/.
Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 39 z końcowym błogosławieństwem:
I powiedziałem sobie: Nie będę Go już wspominał
ani mówił w Jego imię!
Ale wtedy zaczął trawić moje serce jakby ogień,
nurtujący w moim ciele.
Czyniłem wysiłki, by go stłumić,
lecz nie potrafiłem.
(Jr 20,9 - BT)
(EF 2,19-20 - Biblia Tysiąclecia /BT/).
Struktura Psalmu 39:
1) słowa psalmisty kierowanych do siebie samego (próba znalezienia spokoju) - ww. 2-4,
2) słowa skargi skierowane do Boga - ww. 5-14:
- prośba o poznanie znikomości własnego życia (w. 5) oraz skarga na krótkość własnego życia i na znikomość człowieka (ww. 6-7),
- prośba o uwolnienie od grzechów i ciosu Bożego (ww. 8-11),
- prośba o wysłuchanie i odpowiedź Boga (w. 13) oraz prośba o „odwrócenie oczu” przez Boga i skarga na przemijalność własnego życia (w. 14).
O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 39 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia):
 |
| O. Michał Baranowski OFMConv |
Psalm 39 to błagalna modlitwa człowieka uginającego się pod ciężarem utrapień, jakie go spotkały. Nie opisuje ich dokładnie, ale można domyśleć się, że myśli i o swych nieprzyjaciołach, jak też chorobie, czy innych trudach swego życia. To skłania go do
refleksji nad kruchością ludzkiego życia. Możemy usłyszeć w niej ton rozważań Hioba i Koheleta.
Tym tematem Psalm 39 bardzo dobrze wpisuje się w nasze zamyślenie nad życiem, podejmowane w ostatnich dniach kalendarzowego roku i u początku nowego.
Zamilkłem, pozbawiony szczęścia.
Psalm rozpoczyna się wyznaniem Psalmisty, iż najpierw zamierzał w milczeniu znosić swój ból. Zdaje sobie bowiem sprawę, że mógłby „zgrzeszyć” swą mową, a jego narzekanie, wypowiadane wobec ludzi występnych mogłoby ich utwierdzić w ich zuchwalstwie nieprawości, a u ludzi słabej wiary pogłębić wątpliwości. Milczenie nie przyniosło mu jednak ukojenia, zatem zwraca się w swym utrapieniu do Boga.
Oto wymierzyłeś dni moje.
Zanim jednak zacznie prosić Pana o pomoc, zwraca uwagę na krótkość i kruchość własnego życia. I
to spostrzeżenie uogólnia na każde życie ludzkie. Ono w swej znikomości zdaje się marnością. Człowiek zatem na próżno się niepokoi i zabiega o dobra materialne.
Przypominają się słowa Pana Jezusa do Marty w Betanii: „Troszczysz się i niepokoisz o wiele,
a potrzeba mało albo tylko jednego” (Mk 10,41n).
Usłysz, o Panie, moją modlitwę!
Część błagalna psalmu rozpoczyna się wyznaniem nadziei pokładanej w Bogu. A potem następuje żarliwa prośba, aby Bóg wybawił go ze wszystkich jego nieprawości, a w konsekwencji położył kres nieszczęściom, które jako kara dotknęły Psalmistę. Oby pozwolił jeszcze w tym krótkim życiu doświadczyć trochę radości. Ta modlitwa potrzebuje dopełnienia przez chrześcijańską nadzieję radości wiecznej, którą Pan obdarzy wiernych Jemu.
Panie Jezu, który byłeś nam podobny we wszystkim oprócz grzechu, naucz nas cierpliwie znosić utrapienia życia i radować się wszelkim dobrem od Ciebie otrzymanym. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen."
 |
| Psalm 39 w Wielkim Psałterzu Canterbury |
PSALM 39 (38)
("Mój Psałterz" - przekład ks. bpa Kazimierza Romaniuka /Biblia Warszawsko-Praska/).
NICOŚĆ CZŁOWIEKA W OBLICZU BOGA
2 Przyrzekłem sobie, że będę strzegł dróg moich*,
abym nie zgrzeszył językiem;
na ustach moich będę miał wędzidło,
dopóki bezbożnik* jest przy mnie.
3 Przestałem mówić, zamilkłem, niczego już nie posiadam,
a ból mój staje się znów większy.
4 Serce rozpala mi moje wnętrze,
płoną także me myśli, bym wreszcie przemówił*:
5 powiedz mi, PANIE, jaki będzie mój koniec
i jaka jest liczba dni moich,
abym mógł zrozumieć moją małość.
6 Miarą kilku piędzi* wyznaczyłeś dni moje,
a czas mego życia - to chwila u Ciebie,
i niczym jest każde ludzkie życie*.
7 Zaprawdę, człowiek jak cień przemija;
niepotrzebnie czyni tyle zgiełku
i skarby gromadzi, które inny weźmie.
8 Czegoż więc teraz mam oczekiwać, Panie,
ja, który tylko Tobie zaufałem?
9 Przebacz mi wszystkie moje winy
i nie dopuszczaj, bym był pośmiewiskiem
dla głupców.
10 Przestałem mówić, ust już nie otwieram,
ponieważ Ty sam tego chciałeś.
11 Racz mnie już nie doświadczać więcej,
bo ginę pod ciężarem Twej ręki*.
12 Kary na człowieka zsyłasz za winy,
jak mól niszczysz wszystko, co zgromadził:
widać więc, jaką marnością jest człowiek.
13 Wysłuchaj modlitwy mojej, o PANIE,
nakłoń swe ucho ku moim westchnieniom
i nie milcz, kiedy zalewam się łzami.
Jestem u Ciebie gościem i przechodniem,
jak ongiś wszyscy moi ojcowie*.
14 Przestań już patrzeć na mnie*, żebym zebrał siły,
bo wkrótce odejdę i już mnie nie będzie.
Przypisy:
KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".
*/ (w. 1) "Jedutun" - wybitny lewita, który (1Krn 9,16) za czasów Dawida sprawował nadzór nad instrumentami muzycznymi (1Krn 16,41n) i wykonywał utwory muzyczne (1Krn 25,1.6; 2Krn 5,12) wraz z Asafem i Hemanem /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 2) "Będę strzegł dróg moich" - drogi, ścieżki - chodzi o zasady postępowania zgodnego z wolą Bożą /Biblia Paulistów - przypis do Ps 25 w. 4/.
- "Na ustach moich będę miał wędzidło" - abym nie szemrał i nie bliźnił /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/.
- "Bezbożnik" - zgodnie z tradycją starotestamentową chodzi o ludzi którzy grzeszą umyślnie, w zatwardziałości serca /Biblia Paulistów - przypis do Ps 1 w. 1/.
*/ (w. 4) "Serce rozpala mi moje wnętrze, płoną także me myśli, bym wreszcie przemówił" - por. Jr 20,9 /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 6) "Miarą kilku piędzi wyznaczyłeś dni moje, a czas mego życia - to chwila u Ciebie, i niczym jest każde ludzkie życie" - refleksje zbliżone do Księgi Koheleta (np. Koh 2,26 i in.); zob. także Ps 102,12; Ps 144,4. Refleksje zbliżone do Hi 7,6-10; Koh 2,26 /Biblia Tysiąclecia/.
- Piędź - miara długości. Przyjmuje się, że w systemie miar hebrajskich równała się ona 0,221 m /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB/.
*/ (w. 11) "Racz mnie już nie doświadczać więcej, bo ginę pod ciężarem Twej ręki" - por. Ps 32,4. Bóg zsyła ciężkie kary za grzechy /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 13) "Jestem u Ciebie gościem i przechodniem, jak ongiś wszyscy moi ojcowie" - naród Boży jest gościem w Jego dziedzictwie (por. Ps 119,19; Kpł 25,23; 1Krn 29,15; Hbr 11,13) /Biblia Tysiąclecia/.
- Por. Ef 2,19 /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
*/ (w. 14) "Przestań już patrzeć na mnie" - Pan "patrzy" na człowieka, zarówno by go karać (jak tutaj), jak też by go wybawić z cierpienia (np. Ps 25,18 i in.) /Biblia Tysiąclecia/.
- Por. Hi 10,20nn; Hi 14,6 /Biblia Ekumeniczna/.
Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 39 z końcowym błogosławieństwem:
I powiedziałem sobie: Nie będę Go już wspominał
ani mówił w Jego imię!
Ale wtedy zaczął trawić moje serce jakby ogień,
nurtujący w moim ciele.
Czyniłem wysiłki, by go stłumić,
lecz nie potrafiłem.
(Jr 20,9 - BT)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz