Mój Psałterz: PSALM 38

Nie karć mnie, Panie, w swym gniewie
i nie karz w swej zapalczywości
(Ps 6,2 - Biblia Tysiąclecia /BT/).

Psalm 38 jest psalmem pokutnym - obok Ps 6, 32, 51, 102, 130 i 143.
Psalm ten Kościół odnosi do Chrystusa cierpiącego, który dźwigał na Sobie brzemię grzechów całego świata.
W naszej modlitwie indywidualnej jest modlitwą żalu i skruchy, aktem poddania się woli Bożej, gdy przygniata nas ciężar niedoli będącej następstwem grzechu.

W Psalmie 38 możemy wyodrębnić za O. Stanisławem Wójcikiem CSsR:
- "Psalmista czuje klątwę grzechu" - ww. 2-5,
- "Zbolały na ciele i duszy" - ww. 6-9,
- "Opuszczony, prześladowany" - ww. 10-13,
- "Duchowo rozbity - ufa Bogu" - ww. 14-17,
- "Wyznaje winę, prosi o ratunek" - ww. 18-23.

Kamień od Prezydenta Izraela Chaima Herzoga w Obozie Konc. w Auschwitz

O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 38 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia):

O. Michał Baranowski OFMConv

"Nie ma w mym ciele nic zdrowego.
Psalm 38 to błaganie zanoszone do Boga w doświadczeniu śmiertelnej choroby. W indywidualnych modlitwach błagalnych, licznie obecnych w Psałterzu, kilka z nich dotyczy sytuacji choroby (zob. Ps 39, 41, 88). Szczegółowy opis charakteryzuje ton lamentacji. 
Psalmista sugestywnie opisuje zarówno cierpienia swego ciała, jak i ducha (zgnębienie, smutek). Do tego dochodzi ból spowodowany postawą bliskich, przyjaciół i sąsiadów, którzy opuścili go w nieszczęściu. Na domiar złego jeszcze inni podstępnie wykorzystują jego trudne położenie. Sprzeciwiają się mu i okazują nienawiść, choć nie dał im do tego powodu. W tej sytuacji nadzieja pozostaje jedynie w Bożej łaskawości i pomocy.

Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie.
Psalm rozpoczyna się jednak prośbą o Boże zmiłowanie i przebaczenie grzechów. Choroba bowiem, zgodnie z tradycyjnym uzasadnieniem cierpienia, została odebrana jako kara za grzechy. Dla Psalmisty nie jest trudno przejść od uznania w Bogu sprawcy swej choroby do wołania do Niego o ratunek. Prośba o uzdrowienie łączy się z wyznaniem winy i prośbą o przebaczenie. 

Zbawienie  moje - o Panie!
Psalm kończy się żarliwą prośbą o pomoc ze strony Boga. Poprzedzona jest ona wyznaniem ufności pokładanej w Panu. On jest zawsze blisko tych, co wołają do Niego. On jest wybawieniem. Niezachwiana wiara prowadziła chorych do Boga w Starym Przymierzu, ta wiara także przyprowadzała rzesze chorych do Jezusa. A Ten z miłosierdziem uzdrawiał ludzkie ciało i odpuszczał grzechy. On jest naszym Zbawieniem!

Panie Jezu, pełen miłosierdzia dla chorych i grzeszników, w Tobie pokładamy nadzieję. Niech uroczystość Twojego Narodzenia przyniesie radość wszystkim ludziom dobrej woli. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen."

Ps 38 z Psałterza Franciszkańskiego z 1521 r. (Haga)

PSALM 38 (37)*
("Mój Psałterz" - przekład O. Remigiusz Popowski SDB /SEPTUAGINTA*/)

POD CIĘŻAREM NĘDZY I GRZECHU
(w Księdze Psalmów w Septuagincie brak jest tytułów psalmów, powyższy tytuł Psalmu 38 pochodzi z Księgi Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR)

1 Psalm dla Dawida; dla przypomnienia o szabacie.

2 Nie karz mnie, Panie, Swoim gniewem*
i nie poddawaj mnie chłoście swojego oburzenia.
3 Bo Twoje strzały już utkwiły we mnie,
już mnie przycisnąłeś swym ciężkim ramieniem.
4 Z powodu Twego gniewu nie ma w mym ciele niczego zdrowego,
nie ma w mych kościach ładu z powodu mych grzechów.
5 Moje nieprawości przerosły moją głowę,
przygniatają mnie wielkim ciężarem.

6 Cuchną i ropieją moje rany*,
powstałe z powodu mej głupoty*.
7 Jestem umęczony, całkiem zgarbiony,
przez cały dzień chodzę smutny*.
8 Szyderstwa wypełniły bólem nerwy moich lędźwi,
nie ma niczego zdrowego w moim ciele.
9 Nieszczęście mnie przygniata, jestem całkiem przybity,
skargi mego serca przeszły w skowyt.

10 Przed Tobą, Panie, stoi całe me pragnienie
mój jęk nie chowa się przed Tobą.
11 Moje serce drży, opuściła mnie moja siła,
moim oczom brakuje światła*.
12 Kiedy moi przyjaciele i moi sąsiedzi znajdą się blisko mnie, zatrzymują się;
nawet najbliżsi trzymają się z daleka*.
13 Nastający na me życie są okrutni,
zuchwali w słowach stali się ci, którzy źle mi życzą;
każdego dnia skwapliwie knują podstępy.

14 A ja jak głuchy nie słucham,
jak niemowa nie otwieram ust swoich*.
15 Jestem jak człowiek bez słuchu,
brak moim ustom obrony.
16 Lecz przecież w Tobie, o Panie, złożyłem swe nadzieje,
Ty, Panie, mój Boże, potrafisz mnie wysłuchać.
17 Powiedziałem: «Niech nie mają ze mnie radości moi wrogowie».
Kiedy bowiem zachwiały się moje nogi, oni się bardzo puszyli.

18 Przecież stale jestem wystawiony na chłostę,
ból mój bez przerwy się mnie trzyma.
19 Przecież gotów jestem wyznać swoją nieprawość
i okazać skruchę za mój grzech.
20 A moi wrogowie żyją i cieszą się swą przewagą nade mną;
mnoży się liczba tych, którzy mnie bez żadnej racji nienawidzą.
21 Którzy złem za dobro odpłacają
opacznie mnie oceniają, gdy dążę do zachowania sprawiedliwości.
[Odrzucili mnie, ukochanego, jak trupa wzbudzającego obrzydzenie]*.
22 Panie, nie opuszczaj mnie;
Boże mój, nie odstępuj ode mnie.
23 O Panie mojego ocalenia, pośpiesz mi na pomoc.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ W Septuagincie jest to Psalm 37. 

*/ "SEPTUAGINTA" - więcej o Septuagincie, jako Greckiej Biblii ST, znajduje się na stronie omawiającej Psalm 14.

*/ (w. 2) "Nie karz mnie, Panie, Swoim gniewem" - ujemna ocena Boża grzesznego postępowania człowieka /Biblia Tysiąclecia/.
- Tymi samymi prawie słowami rozpoczyna się Ps 6 /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 4) "W mych kościach" - kości wyrażają w ST całą istotę człowieka (por. także Rdz 2,23) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 35 w. 10/.

*/ (w. 6) "Cuchną i ropieją moje rany" - grzech przedstawiony jest w psalmach często jako ciężka choroba, np. trąd o odrażających objawach zewnętrznych. Powoduje on opisaną w następnych wierszach ruinę całego organizmu (por. Iz 1,6) /Biblia Tysiąclecia/.
- "Z powodu mej głupoty" - zawiniona głupota jest uznawana w Biblii za jeden z grzechów głównych (por. Mk 7,22) /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB/.

*/ (w. 7) "Jestem umęczony, całkiem zgarbiony, przez cały dzień chodzę smutny" - por. Ps 43,2 /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 11) "Moim oczom brakuje światła" - gasnące światło oczu jest tu oznaką zbliżającej się śmierci /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 12) "Nawet najbliżsi trzymają się z daleka" - por. Ps 88,9.19; Hi 19,14-15; Jr 12,6; Jr 20,10 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 14) "Jak niemowa nie otwieram ust swoich" - por. Iz 53,7 /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 21) "[...]" - kwadratowymi nawiasami A. Rahlfs zaznacza w krytycznym wydaniu Septuaginty (2006) tekst nienależący pierwotnie, jego zdaniem, do Septuaginty. /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB/.
- Uzupełnienie 2 do przypisu Ps 14 w. 3: Alfred Rahlfs (1865-1935), niemiecki ewangelicki teolog i orientalista. Jeden z pionierów historyczno-krytycznego badania Septuaginty. Wydał analizę porównawczą zachowanych rękopisów Septuaginty oraz jej tłumaczenie na język niemiecki. Uznany jest za najwybitniejszego badacza Septuaginty.

Komentarz O. Adama Szustaka OP z końcowym błogosławieństwem:



I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».
(Mk 7,20-23 - BT)