Mój Psałterz: PSALM 46

Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje;

kto szuka, znajduje;

a kołaczącemu otworzą.

(Łk 11,10 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

Psalm 46 jest psalmem dziękczynnym za zwycięstwo.
Po zwycięstwie nad potężnym wrogiem, który zagrażał Jerozolimie, psalmista wysławia moc Boga i Jego zatroskanie o miasto święte, gdzie się znajduje przybytek Pański.
Przypuszczalnie chodzi o niepowodzenie króla asyryjskiego Sennacheryba (pisownia wg Biblii Tysiąclecia, hebr.: Sancherib, asyr.: Sin-achche-erib), który w 701 roku przed Chr. bezskutecznie oblegał Jerozolimę (2Krl 18-19).

Miastem Bożym w sensie typicznym jest Kościół, którego żadne moce piekielne pokonać nie mogą. Jest nią również każda dusza zjednoczona z Bogiem.
(Sens typiczny - gdy dana osoba czy wydarzenie jest znakiem, zapowiedzią, typem osoby, która będzie żyła w przyszłości lub wydarzenia, które dopiero się odbędzie.)

O. Stanisław Wójcik CSsR wyodrębnia w Psalmie 46 trzy części:
- "Nie lękamy się niczego" - ww. 2-4,
- "Bóg wśród nas przebywa" - ww. 5-8,
- "On wrogów poskramia" - ww. 9-12.

Ilustracja do ww. 9-10*

*/ "Pójdźcie i zobaczcie dzieła PANA, który czyni dziwne rzeczy na ziemi! Kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi, łamie łuki i kruszy włócznie, wozy ogniem pali" /Biblia Warszawska/.

Komentarz św. Jana Pawła II do Psalmu 46 z "Biblii z komentarzami Jana Pawła II":

   "Psalm 46 opiewa święte miasto Jeruzalem, «miasto Boże, najświętszy przybytek Najwyższego» (w. 5), ale przede wszystkim wyraża niezachwianą ufność do Boga, który «jest dla nas ucieczką i siłą, najpewniejszą pomocą w trudnościach» (w. 2; por. ww. 8 i 12). Psalm przywołuje na pamięć straszne kataklizmy, by mocniej uwypuklić zwycięską interwencję Boga, która zapewnia pełne bezpieczeństwo. (...)
   Wezwanie «Pan Zastępów» jest typowe dla żydowskiego kultu sprawowanego w świątyni na Syjonie i choć kojarzy się z wojną przez swój związek z Arką Przymierza, odnosi się do panowania Boga nad całym wszechświatem i nad dziejami.
   Tytuł ten jest zatem źródłem ufności, ponieważ nad całym światem i jego losami roztacza się najwyższa władza Pana. (...)
   Pierwsza część pieśni (por. Ps 46,2-7) zdominowana jest przez symbol wody mający dwa przeciwstawne znaczenia. Z jednej strony widzimy bowiem burzliwe wody, które w języku biblijnym oznaczają zniszczenia, chaos i zło. Pod ich naporem drżą podstawy istnienia i wszechświata, symbolizowane przez góry chwiejące się pośród zalewającego je niszczycielskiego potopu (por. ww. 3-4). Z drugiej strony mamy jednakże ożywcze wody Syjonu, położonego na wyschniętych wzgórzach miasta, które rozweselają «nurty rzeki» (w. 5). Psalmista, nawiązując do źródeł Jerozolimy, takich jak Siloe (por. Iz 8,6-7), widzi w nurtach rzek znak życia tętniącego w świętym mieście, jego duchowej płodności i odradzającej mocy. Dlatego też, choć wydarzenia historyczne powodują «szemranie narodów i wzburzenie królestw» (por. Ps 46,7), wierny znajduje na Syjonie pokój i pogodę ducha, które mają swe źródło w komunii z Bogiem.
   Druga część Psalmu (por. ww. 9-12) ukazuje świat przemieniony. Pan ze swego tronu na Syjonie zażegnuje wojny i zaprowadza pokój, którego wszyscy pragną... Tradycja chrześcijańska sławiła tym Psalmem Chrystusa, który jest «naszym pokojem» (por. Ef 2,14) i stał się naszym wyzwolicielem od zła przez swą śmierć i zmartwychwstanie.
(Audiencja generalna, 16 czerwca 2004 r.)".
Skróty pochodzą od redaktorów wydania Biblii.

Pełny tekst katechezy dostępny jest w bibliotece serwisu Opoka.

Psalm 46 w języku hebrajskim

PSALM 46 (45)

("Mój Psałterz" - przekład ks. Jan Szeruda /Biblia Warszawska/: nagranie, tekst)

WAROWNYM GRODEM JEST NASZ BÓG

1 Przewodnikowi chóru. Pieśń synów Koracha* na nutę: ”Dziewice*...”

2 Bóg jest ucieczką i siłą naszą,
Pomocą w utrapieniach najpewniejszą*.
3 Przeto się nie boimy, choćby ziemia zadrżała
I góry zachwiały się w głębi mórz*.
4 Choćby szumiały, choćby pieniły się wody,
Choćby drżały góry z powodu gniewu jego.

5 Jest rzeka, której nurty rozweselają miasto Boże*,
Przybytek święty Najwyższego.
6 Bóg jest w nim, nie zachwieje się:
Bóg wspomoże go przed świtem*.
7 Wzburzyły się narody, zachwiały się królestwa,
Odezwał się głosem swoim i rozpłynęła się ziemia*.
8 PAN Zastępów* jest z nami,
Warownym grodem jest nam Bóg Jakuba.

9 Pójdźcie i zobaczcie dzieła PANA,
Który czyni dziwne rzeczy na ziemi!
10 Kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi,
Łamie łuki i kruszy włócznie,
Wozy ogniem pali*.
11 Przestańcie i poznajcie, żem Ja Bóg,
Wywyższony między narodami,
Wywyższony na ziemi*!
12 PAN Zastępów jest z nami,
Warownym grodem jest nam Bóg Jakuba.

Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 1) "Koracha" - Korach (Kore), lewita, który z całą grupą zbuntował się przeciw Mojżeszowi, za co jego i pozostałych pochłonęła ziemia (zob. Wj 38,22; Lb 16,1nn). Potomkowie Koracha byli odźwiernymi przy świątyni Boga i tworzyli jedną z grup śpiewaków świątynnych, ustanowionych przez króla Dawida /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB - przypis do Ps 42 w. 1/.
- Uzupełnienie do przypisu Ps 42 w. 1: Korachitom przypisuje się autorstwo jedenastu psalmów z II i III Księgi Psałterza.
- "Dziewice" - hebr. "Alamot", znaczy "dziewczęta" /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 2) "Bóg jest ucieczką i siłą naszą, pomocą w utrapieniach najpewniejszą" - opieka Boga jest osobistym doświadczeniem psalmisty, jak i całego narodu, dlatego wygłasza psalm w imieniu wspólnoty /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 3) "Przeto się nie boimy, choćby ziemia zadrżała i góry zachwiały się w głębi mórz" - straszne nieszczęścia dziejowe, przedstawione obrazowo jako kataklizmy natury, nie mogą być groźne dla ufających Panu. Pełne grozy obrazy są dalekim echem podań o walce żywiołów; Pan je ujarzmia (por. Ps 65,1.7-8; Hi 38,8-11) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 5) "Jest rzeka, której nurty rozweselają miasto Boże" - aluzja do rzek w raju (Rdz 2,10-14), umieszczonych przez proroków również w wizji eschatologicznej Jerozolimy (por. Ez 47,1nn; Jl 4,18; Za 14,8), mimo że miasto to nie posiadało rzek. Temat ten w NT symbolicznie rozwija Ap 22,1 /Biblia Tysiąclecia/.
- ... Przybytek święty jest tym dla miasta Bożego, czym orzeźwiające wody rzeki przepływającej przez raj rozkoszy (Rz 2,10-14) /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 6) "Bóg wspomoże go przed świtem" - ranek jest w psalmach szczególną porą Bożej pomocy (por. Ps 90,14; Ps 143,8) /Biblia Tysiąclecia/.
- Uzupełnienie: św. Ambroży, opisując «pomoc», jaką Pan niesie miastu «o brzasku poranka», widzi w tym prorocką aluzję do zmartwychwstania.

*/ (w. 7) "Odezwał się głosem swoim i rozpłynęła się ziemia" - por. Jl 4,16a /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 8) "PAN Zastępów" - częste określenie w ST, wskazujące na Boga, jako dowódcę armii ziemskiej (wojska ludu wybranego) i niebiańskiej (aniołowie) /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 10) "Wozy ogniem pali" - hebr.: "rydwany". Zgodnie ze starodawnym zwyczajem zdobyty sprzęt wojenny zostaje spalony (Joz 11,6.9; Iz 9,4) /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 11) "Przestańcie i poznajcie, żem Ja Bóg, wywyższony między narodami, wywyższony na ziemi" - wiele zdarzeń z dziejów Królestwa Bożego jest prawie namacalnym dowodem istnienia osobowego Boga i przedziwnych rządów Jego Opatrzności /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.