Mój Psałterz: PSALM 5

Słowo Boże jest prawdziwym światłem, którego potrzebuje człowiek.

(Ojciec Święty Benedykt XVI,

 Posynodalna adhortacja apostolska Verbum Domini, 12)

To już piąty psalm Mojego Psałterza.

Psalm 5 jest lamentacją jednostki, której tłem jest poranny kult w świątyni. Autorstwo psalmu przypisywane jest Królowi Dawidowi. Treść jest wołaniem o pomoc w obliczu zagrożeń czekających na psalmistę ze strony złoczyńców. Psalmista jest pewien opieki Bożej, jaka czeka go w Świątyni oraz zniszczenia planu nieprzyjaciół.

Psalm podzielony jest na dwie części.
Pierwsza (ww. 1-8) jest prośbą o wysłuchanie, stanowi opis służby psalmisty oraz ukazuje nienawiść Boga do człowieka grzesznego.
Druga część (ww. 9-13) zaczyna się prośbą o prowadzenie drogą Bożą wobec grzeszników, po czym następuje charakterystyka wrogów, prośba o wymierzenie kary, prośba sprawiedliwego i pewność Bożego błogosławieństwa człowiekowi sprawiedliwemu.

Struktura Psalmu 5:
- prośba o wysłuchanie przez Boga (ww. 2-4),
- nienawiść Boga do donosicieli, złoczyńców, kłamców, ludzi krwawych i podstępnych (ww. 5-7),
- wejście i pokłon przed świętym przybytkiem (w. 8),
- prośba o prowadzenie drogą Bożą na przekór złoczyńcom (w. 9),
- charakterystyka wrogów (w. 10),
- prośba o wymierzenie kary (w. 11),
- prośba sprawiedliwego (w. 12),
- pewność błogosławieństwa człowiekowi sprawiedliwemu (w. 13).
/Na podstawie "Międzynarodowego Komentarza do Pisma Świętego"./

Psalm 5, w świetle Nowego Testamentu, jest wspaniałą modlitwą człowieka sprawiedliwego, który oczekuje pełni życia, objawionej w zmartwychwstałym Chrystusie (w. 4). Wtedy na zawsze zniknie zło, a zbawieni zamieszkają w otwartym domu Boga (ww. 12-13 - por. Ap 21,3). Tak objawi się cel prostej Drogi (w. 9), którą jest Chrystus (J 14,6) /na podstawie komentarza z Biblii Paulistów/.

Hebrajki tekst Psalmu 5 

PSALM 5
("Mój Psałterz" - ks. Lech Stachowiak, O. Augustyn Jankowski OSB /Biblia Tysiąclecia/: nagranie, tekst)

MODLITWA PORANNA O UTRZYMANIE SIĘ NA DRODZE BOŻEJ

1 Kierownikowi chóru. Na flety. Psalm. Dawidowy.

2 Usłysz, PANIE, moje słowa,
zwróć na mój jęk uwagę;
3 natęż słuch na głos mojej modlitwy,
mój Królu i Boże*!
Albowiem Ciebie błagam, 4 o PANIE, 
słyszysz mój głos od rana,
od rana* przedstawiam Ci prośby i czekam*.

5 Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość*,
złego nie przyjmiesz do siebie w gościnę.
6 Nieprawi nie ostoją się przed Tobą.
Nienawidzisz wszystkich złoczyńców,
7 zsyłasz zgubę na wszystkich, co mówią kłamliwie*.
Mężem krwawym i podstępnym
brzydzi się PAN.

8 Ja zaś dzięki obfitej Twej łasce,
wejdę do Twojego domu,
upadnę przed świętym przybytkiem Twoim*
przejęty Twoją bojaźnią.
9 O PANIE, prowadź mnie w swej sprawiedliwości,
na przekór mym wrogom:
wyrównaj przede mną Twoją drogę!
10 Bo w ustach ich nie ma szczerości,
ich serce knuje zasadzki,
ich gardło jest grobem otwartym*,
a językiem mówią pochlebstwa.

11 Ukarz ich, Boże*,
niech staną się ofiarą własnych knowań;
wygnaj ich z powodu licznych ich zbrodni,
buntują się bowiem przeciwko Tobie.
12 A wszyscy, którzy się do Ciebie uciekają, niech się cieszą,
niech się weselą na zawsze!
Osłaniaj ich, niech cieszą się Tobą,
ci, którzy imię* Twe miłują.
13 Bo Ty, PANIE, będziesz błogosławił sprawiedliwemu:
otoczysz go łaską jak tarczą*.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 3) "Mój Królu i Boże" - modlący się powołuje się na to, że jest poddanym Boga-Króla; z tego tytułu ma więc pewne prawo spodziewać się Jego opieki. /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 4) "Od rana" - istniało przeświadczenie, że poranek to czas szczególnej dobroci Boga (por. Ps 17,15). /Biblia Warszawsko-Praska/.
- "Czekam" - na odpowiedź PANA, czyli na skuteczną pomoc. /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 5) - por. Prz 3,32. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 7) - por. Ps 101,7. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 8) "Upadnę... Twoim" - najwyższy akt czci oddawanej Bogu na dziedzińcu Świątyni. /Biblia Tysiąclecia/.
- Por. Ps 138,1-2. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 10) "Gardło jest grobem otwartym" - jako organ wypowiadania oszczerstw jest ono siedliskiem śmierci, gotowym przyjąć coraz to nowe ofiary (por. Jr 5,16; Jr 18,18). /Biblia Tysiąclecia/.
- Por. Rz 3,13. /Biblia Gdańska/. 

*/ (w. 11) "Ukarz ich, Boże" - wrogowie psalmisty występują nie tylko przeciwko niemu, lecz także przeciwko samemu Bogu. Dlatego powinna ich spotkać zasłużona kara.  /Biblia Poznańska/. 

- To nawoływanie skierowane do Boga, by zechciał ukarać bezbożnych, pojawia się szczególnie często w psalmach (por. Ps 10,15; Ps 31,18; Ps 54,7; Ps 58,7; Ps 59,12n; Ps 69,23-29;Ps 79,12; Ps 83,10-19; Ps 104,35; Ps 109,6-20; Ps 125,5; Ps 137,7-9; Ps 139,19-22; Ps 140,10-12). /Biblia Warszawsko-Praska/.

*/ (w. 12) "Imię" - oznaczało istotę, tożsamość i tajemnicę osoby, do której się odnosiło. nadanie dziecku konkretnego imienia wyrażało oczekiwania rodziców, jakie z nim wiązali, jak również zadania, jakie dana osoba ma do spełnienia w życiu (Mt 16,18). Dlatego w kulturze semickiej imię zawsze wyrażało możliwości  społeczne człowieka (Lb 16,2). Izraelici przywiązywali wielką wagę do nadawania imion. Zmienić komuś imię oznaczało obdarzenie go nową osobowością (Rdz 17,5; Rdz 17,15). Bóg objawiając swoje imię człowiekowi (Wj 3,14), pozwolił mu zbliżyć się do swojej tajemnicy, dopuścił go do głębokiej zażyłości ze sobą (J 17,6.26). Jego imię jest uświęcane (Iz 29,23), uwielbiane (Ps 7,18), kochane (Ps 5,12), wieczne (Ps 135,13) i groźne (Pwt 28,58). Świątynia była miejscem, w którym z woli Boga przebywało Jego imię (Pwt 12,5), czyli stale była napełniona jego obecnością. Żydzi z szacunku dla Boga nigdy nie wypowiadali Jego imienia, zastępując je pomocniczymi określeniami typu: mój Pan, Bóg, Ten co przebywa w górach. Bóg wybrał również imię dla swojego Syna. Imię Jezus jest święte i tożsame z imieniem Bożym (Ap 14,1). Apostołowie w imię Jezusa uzdrawiali chorych (Dz 3,6), wyrzucali demony (Mk 9,38), czynili cuda (Mt 7,22). Ich działania były w istocie działaniami samego Jezusa, który przekazując uczniom władzę i moc, uczynił ich kontynuatorami swojej misji. /Biblia Paulistów, słownik/.

*/ (w. 13) "Tarczą" - psalmista, zgodnie z przekonaniem ówczesnych, często opisuje Boga, jako obrońcę swego ludu i opiekuna, posługując się obrazami militarnymi. /Biblia Paulistów - przypis do Ps 3 w. 4/.

Integralną częścią moich postów na temat psalmów  są konferencje O. Adama Szustaka OP.
Gorąco namawiam do odsłuchania poniższej konferencji. Celowo nie przytaczam fragmentów, licząc, że zmobilizuje to do odsłuchania poniższego nagrania zakończonego błogosławieństwem kapłana.

(...) Sercem całym dziękować Ci będę,

wobec aniołów grać Ci będę i śpiewać.

Będę się kłaniał Twojemu przybytkowi,

Twemu imieniu będę dziękował za łaskę i wierność (...)

(Ps 138,1-2 - Biblia Warszawsko-Praska)

<<<<<<<<<<<<<<      >>>>>>>>>>>>>>

Zapraszam na stronę http://www.iskra.info.pl/.