Mój Psałterz: PSALM 11

Błogosławieni ci, którzy są głodni i spragnieni sprawiedliwości,

ponieważ oni będą nasyceni.

(Mt 5,6 - przekład Anny Świderkówny)

Psalm 11 jest psalmem pouczającym.
Dawid znalazł się w wielkim niebezpieczeństwie, za przyczyną króla Saula lub swego syna Absaloma. Dla ocalenia życia, przyjaciele radzą mu ucieczkę z Jerozolimy w góry. On jednak stanowczo się sprzeciwia i los swój składa Bożej opiece i sprawiedliwości.

Zagłębiając się w Psalm 11, spójrzmy na jego strukturę.
Wyodrębnić możemy dwie części: wiersze 1-3 i 4-7. Każdą część rozpoczyna imię Boże. Obie części rozpatrują przeciwieństwo między „bezbożnym” (w innych tłumaczeniach „występnym / grzesznikiem”), a „sprawiedliwym”.

Ten, kto ufa Bogu, nawet w obliczu największego niebezpieczeństwa, nie musi się bać (ww. 1-4). Wie, że jest z nim wszechmocny Bóg, obrońca sprawiedliwości i sędzia zła (ww. 4-7).
Wyraźnie zarysowane są gwałtowne poczynania bezbożnych przeciwko grupie „prawych sercem”. Bezbożni nie tylko uciekają się do przemocy, lecz działają także pod osłoną ciemności.

Król Dawid

Swój komentarz do Psalmu 11 proponuje nam pastor Kazimierz Bem z portalu Ekumenizm:

Pastor ewangelicko-reformowany Kazimierz Bem 

“Zaufałem Panu” - już w pierwszej linijce autor Psalmu odsłania nam jego sens. “Zaufałem Panu” jakże możecie zatem mówić mi to co mówicie? Dlaczego każecie mi uciekać i wątpić? Ktoś kiedyś zapytał mnie co jest dla mnie najtrudniejsze w wierze: zachowywanie przykazań czy też zrozumienie prawd wiary? Odpowiedziałem, że zaufanie.

Zaufanie bowiem dzielą od wiary dwa kroki, podobnie z jego brakiem i brakiem wiary. Tomasz Bliźniak nie uwierzył Apostołom, bo nie do końca im ufał: „Nie uwierzę dopóki nie zobaczę i dotknę!”. Tak samo ja krzyczę w ciemną noc „Nie zaufam, bo nie mam powodu!”. Psalm 11 jest psalmem o pewności Bożej Sprawiedliwości. W irytujący sposób Psalmista wierzy i ufa na przekór szeptom bliźnich, otoczeniu, rzeczywistości. Nie wzruszają go plotki, spiski, ani nawet otaczająca go rzeczywistość.
„Jak Dobry Bóg może zezwalać na takie cierpienie?” pytają mnie znajomi myśląc o głodzie w Afryce. „Gdzie jest Twój Zbawiciel? Gdzie jest Zmartwychwstały” słyszę wciąż. Nie udaję że mam odpowiedź, bo i skąd? Kim jestem by udawać, że jest mi ona dana? „Wierzę i dlatego zaufałem” zdaje się mówić Psalmista. „Oto człowiek!” wykrzyczał w rozpaczy swej duszy Piłat, który nie był ani w stanie uwierzyć ani zaufać. Ubiegając jego dylemat Psalmista mówi tylko „Zaufałem Panu”.
Staram się ufać. Pomimo wojen, niesprawiedliwości, cierpienia, chorób, rozpaczy, samotności. Wierzę, że sprawiedliwy Bóg osądzi nas surowo za nasze wojny, podczas których masakrowaliśmy bliźnich; za nasze zbrojenia, podczas gdy Jego dzieci umierają z głodu; za naszą samolubność i marnotrawstwo, podczas gdy chorzy umierają w bólu; za nasz hedonizm i egocentryzm, podczas gdy innych toczy rozpacz samotności.
„Zaufałem Panu” mówi Psalmista „Sprawiedliwość Boża jest pewna. Ufam w to, bo uwierzyłem”. Biczowany i koronowany cierniami Chrystus po drodze na Golgotę radośnie nam nuci „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni”, a ja mu wierzę i dlatego zaufam. I choć nie doskonale, nie zawsze przekonywująco, ale odpowiem na pytania „Zaufałem Panu”. A w pustą i ciemną noc zaśpiewam „Bądź moją wizją, Panie mego serca (…) Bądź schronieniem mojej duszy, bądź moją wieżą, podnieś mnie do siebie, o Siło mojej siły”.

Zaufałem Panu.
Amen.

Tekst hebrajski Psalmu 11 

PSALM 11 (10)*
("Mój Psałterz" - przekład Romana Brandstaettera)

MODLITWA NIEWZRUSZONEJ UFNOŚCI 
(w "Psałterzu" Romana Brandstaettera brak jest tytułów psalmów, powyższy tytuł Psalmu 11 pochodzi z Biblii Tysiąclecia)

1 Przewodnikowi chóru, na harfę. Psalm Dawida.

Zaufałem PANU,
jakżeż możecie mówić do mojej duszy:
uleć w góry jak ptak*.

2 Oto bezbożni* napięli łuk,
kładą strzałę na cięciwę*,
aby w ciemnościach porazić prawe serca.

3 Jeżeli filary rozpadną się w gruzy*,
cóż pocznie sprawiedliwy?

4 PAN przebywa w swoim świętym przybytku*,
PAN, którego tron jest w niebiosach*.
Jego oczy widzą,
a powieki śledzą synów człowieczych*.

5 PAN doświadcza* sprawiedliwego,
ale Jego dusza nienawidzi
bezbożnika i męża miłującego krzywdę.
6 Spuszcza na grzesznych węgle ogniste,
a płomienie i siarka*, i wicher
są zawartością ich kielicha*.

7 Albowiem PAN jest sprawiedliwy, 
miłuje sprawiedliwość,
a prawi patrzeć będą w Jego oblicze*. 

Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ Wyjaśnienie podwójnej numeracji psalmów podałem w opisie przy Psalmie 9.

*/ (w. 1) "Uleć w góry jak ptak" - por. Ps 55,7. /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 2) "Bezbożni" - zgodnie z tradycją starotestamentową chodzi o ludzi którzy grzeszą umyślnie, w zatwardziałości serca. /Biblia Paulistów - przypis do Ps 1 w. 1/.
- "Napięli łuk, kładą strzałę na cięciwę" - obraz myśliwego polującego na zwierzynę przedstawia grozę niebezpieczeństwa. /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 3) "Filary rozpadną się w gruzy" - gdy ludzie przestali się liczyć z Bogiem i Jego przykazaniami. /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 4) "PAN przebywa w swoim świętym przybytku" - por. Ha 2,20. /Biblia Gdańska/.  
- "PAN, którego tron jest w niebiosach" - antropomorficzne ujęcie Boga, analogiczne do władcy ziemskiego. Por. Ps 33,13-15; 1 Krl 8,29n; Iz 66,1. /Biblia Tysiąclecia/. 
- "Powieki śledzą synów człowieczych" - por. Ps 94,9; Ps 113,6. /Biblia Gdańska/.  

*/ (w. 5) "PAN doświadcza" - zsyłając doświadczenia na nich i oceniając ich postępowanie. Por. Hi 33,17-19; Jr 17,10. /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 6) - Kara Boża na grzeszników i gnębicieli przedstawiona jest obrazowo, jako srożąca się burza, wśród grzmotów, błyskawic, piorunów, gwałtownego wichru. Jak niegdyś Sodoma i Gomora, tak giną grzesznicy, kiedy nad nimi zapłonie gniew Pański. /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- "Siarka" - por. Rdz 19,24; Ps 18,13nn. /Biblia Tysiąclecia/. 
- "Ich kielicha" - wyrażenia zaczerpnięte z opisu podziału ziemi (por. Joz 14,4; Lb 18,21) i połączone z kultowo-sakralnym obrazem picia kielicha. W tym kontekście kielich oznacza tyle, co "los, decyzja" (por. Ps 16,5). /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 7) "Patrzeć będą w Jego oblicze" - mowa o bliskim obcowaniu z Bogiem w życiu obecnym i przyszłym - por. Ps 16,11; Ps 17,15; Ps 24,6; Ps 140,14 oraz Mt 5,8; 1 Kor 13,12; Ap 12,4. /Biblia Tysiąclecia/.

- Zapowiedź widzenia oblicza Boga, które ma być nagrodą dla sprawiedliwego, świadczy o wielkiej łaskawości Boga, który dopuszcza człowieka do bliskości ze sobą. /Biblia Paulistów/.


Zapraszam jeszcze na konferencję O. Adama Szustaka OP zakończoną błogosławieństwem.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. 
(Mt 5,8 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

________________________________________________________


Dobiegł końca Tydzień Misyjny.
Włączyliśmy się w modlitwy w intencji misjonarzy i ich podopiecznych. I bardzo dobrze.

Ale wypada przypomnieć sobie słowa z Listu św. Jakuba:
Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? 
Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą. 
Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? 
Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. 
Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.
(Jk 2,14.17-20.24.26 - BT)

Aby nasza wiara nie była martwa, proponuję zainteresować się ADOPCJĄ SERCA. To tylko 50 Euro na rok!

Jest też coś dla niecierpliwych - jednorazowa akcja KURA NA MADAGASKAR.
Jedna kura - 20 zł,
Kurnik - 100 zł
Samolot kur - 1000 zł.

________________________________________________________

5 listopada w Albanii odbędzie się uroczysta beatyfikacja 38 męczenników albańskich, zamordowanych w okresie komunizmu.

Wśród zamordowanych był ks. Alfons Tracki pochodzący z parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Bliszczycach w diecezji opolskiej.

Bliższe informacje o ks. Alfonsie Trackim dostępne są w depeszy KAI na stronie https://ekai.pl/wydarzenia/temat_dnia/x103821/listopada-beatyfikacja-ks-alfonsa-trackiego/

Mój Psałterz: PSALM 10

Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, 

albowiem do was należy królestwo niebieskie. 

(Łk 6,20 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

Psalm 10 jest modlitwą do Boga o obronę bezbronnych.

Czasy są złe. Źli ludzie buntują się przeciwko Bogu, lekceważą Jego prawa i uchodzi im to bezkarnie. Biedni są ich bezbronnymi ofiarami (ww. 1-11).
Psalmista wzywa Boga do działania wierząc, że położy On kres uciskowi i weźmie w obronę tych, którzy tylko w Nim mogą szukać ucieczki (ww. 12-18).

/Na podstawie "Przewodnika po Biblii"./

Psalm kończy się hymnem na cześć Boga jako Króla. Bóg-Król strzeże praw ubogich, uciśnionych i sierot (ww. 16-18).
Staje się jasne, że u podstaw brutalnego, nieludzkiego postępowania występnego wobec ubogich leży odejście grzesznego od Boga (ww. 3, 4, 11, 13).

/Na podstawie "Międzynarodowego komentarza do Pisma Świętego"./

Hebrajski tekst Psalmu 10

PSALM 10 (wg LXX*, VL* i Wlg* - Ps 9,22-39)*
("Mój Psałterz"- tłumaczenie Franciszek Karpiński)

SKARGA PRZEŚLADOWANEGO
(powyższy tytuł Psalmu 10 pochodzi z Biblii Poznańskiej)

1 Ty tak daleko odszedłeś, PANIE,
A ja tu jestem w potrzebie;
2 Wzmógł się bezbożnik* niespodziewanie,
Nie oprę mu się bez Ciebie*.

3 Lecz się on swoim układem zbije,
Bo w złym chlubi się złośliwie
4 I myśli, chociaż najgorzej żyje;
Pójdzie mu wszystko szczęśliwie*.

Rozdrażnia PANA grzesznik; i w złości,
Którą się na nas zapali,
Ani o Jego wspomni wielkości,
Ani Go kiedy pochwali*.

5 U niego nie masz Boga na niebie,
Każda mu droga zmazana
Pamięć Twych sądów* rzucił od siebie,
Cała mu ziemia poddana.

6 Rzekł w sercu swojem: «Cóż mi się stało?
Kto szczęście moje poruszył?
W moich zamysłach to mię spotkało,
Com sobie nawet nie tuszył!»

7 Bluźni zuchwalec Boga swojego,
Jeszcze się z tego śmie chlubić*!
8 Zasiadł w zasadzce na niewinnego,
Żeby go zdradą mógł zgubić.

9 Na ubogiego, kiedy przechodzi,
Złośliwym okiem pogląda,
Jak lew z jaskini na zdobycz godzi,
Godzi, bo pożreć go żąda.

10 Kiedy go w swoje sidła zagarnie
Znęca się nad nim szkaradnie!
Przez czas jakowyś pastwiąc się marnie
Wreszcie sam przy nim upadnie.

11 Zginie, bo w sercu myślił zuchwale,
Że Bóg zapomniał o ziemi*.
Twarz zwrócił, i że sprawami wcale
Nie zatrudnia się ludzkiemi.

12 Podnieś się BOŻE! Niech Cię poczuje
Bezbożnik, niech go kaźń goni.
Niech wie, że jest Bóg, który ratuje
Nieszczęśliwego w złej toni.

13 Za co bezbożny rozgniewał Pana?
Że myslił: «Cóż mi być może?
Coćbym najwięcej krwi przelał z rana,
Bez szkody spać się położę».

14 Bóg przy nim stojąc niepostrzeżony
Widział te myśli szalone,
I wraz bezbożnik na dół strącony,
Nędznych nadzieje dźwignione.

W Tobie ubogi ma odetchnione,
W Twojej opiece sierota;
15 Zginie bez wieści grzesznych wspomnienie,
I starty będzie niecnota.

16 A BÓG na wieki królować będzie*,
Z swej ziemi zgładzi narody
17 Bo płacz ubogich miał w jakimś względzie*,
Ich Go wzruszyły przygody.

18 Osądź, mój BOŻE, sprawę sieroty*,
Żeby nie myślał bezbożny,
Że się nie mieszasz w nasze kłopoty,
Ale na świecie on możny.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ Septuaginta (LXX) - pierwsze żydowskie tłumaczenie Starego Testamentu z hebrajskiego i aramejskiego na język starogrecki, powstałe w Egipcie pomiędzy 250 a 150 r. przed Chrystusem, gdzie żyła znaczna diaspora żydowska.
*/ Vetus latina (VL) - tłumaczenie Pisma Świętego na język łaciński z II w. 
*/ Wulgata (Wlg) - łaciński przekład Pisma Świętego dokonany przez św. Hieronima (w latach 382–406).

*/ W Psałterzu Franciszka Karpińskiego (tłumaczenie z Wulgaty) jest to c.d. Psalmu 9. 

*/ (w. 2) "Bezbożnik" - zgodnie z tradycją starotestamentową chodzi o ludzi, którzy grzeszą umyślnie, w zatwardziałości serca. /Biblia Paulistów - przypis do Ps 1 w. 1/.
- "Wzmógł się...  bez Ciebie" - por. Ps 7,16; Ps 9,16; Prz 5,22. /Biblia Gdańska/.

*/ (ww. 3-4) - psalmista przedstawia swoje udręki jako bluźnierstwo wrogów, którego dopuszczają się wobec Boga. Walki w imieniu jakiegoś boga miały swój początek w przekonaniu, że zwycięstwo jest po stronie tych, których bóstwo jest silniejsze. Porażka jakiegoś narodu w bitwie oznaczała także słabość boga pokonanego narodu, a moc boga zwycięzców. /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 4) "I myśli, chociaż najgorzej żyje; pójdzie mu wszystko szczęśliwie" - tzn. w życiu praktycznym postępuje tak, jakby Boga nie było. Opisują to w szeregu obrazów wiersze 5-11. /Biblia Tysiąclecia/.
- por. Ps 14,1; Jr 5,12. /Biblia Poznańska/.
- por. Ps 14,1; Ps 53,2. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 5) "Pamięć Twych sądów" - w znaczeniu Bożego postanowienia (rozporządzenia, ustawy). /Biblia Paulistów/.

*/ (w. 7) "Bluźni zuchwalec... śmie chlubić" - por. Rz 3,10-19. /Biblia Ekumeniczna/. 

*/ (w. 11) "Zginie, bo w sercu myślił zuchwale, że Bóg zapomniał o ziemi" - bezbożnik tłumi odzywający się głos sumienia niedorzecznym rozumowaniem. /Biblia Poznańska/.
- por. Ps 94,7. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 16) "BÓG na wieki królować będzie"  - por. Ps 29,10; Ps 145,13; Ps 146,10; Jr 10,10; Lm 5,19; Dn 4,34; Dn 6,27. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 17) "Płacz ubogich miał w jakimś względzie" - por. Ps 18,28; Ps 34,7. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 18) "Osądź... sprawę sieroty" - por. Wj 21,22-23; Pwt 10,18. /Biblia Gdańska/.

Psalm 10 przybliży nam O. Adam Szustak OP w swojej cotygodniowej konferencji.
Na koniec konferencji otrzymamy kapłańskie błogosławieństwo.




(...) wychwalam teraz, wywyższam i wysławiam Króla Nieba. 
Bo wszystkie Jego dzieła są prawdą, 
a drogi Jego sprawiedliwością, 
tych zaś, co postępują pysznie, 
może On poniżyć. 
(Dn 4,34 - BT)

__________________________________________


Jedna z osób, z którą ostatnio byłem na rekolekcjach, zwróciła uwagę na werset z Ewangelii św. Jana z modlitwy arcykapłańskiej Pana Jezusa:
"Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich" (J 17,26 - BT).

Utrata w sercu miłości Bożej rodzi swoje konsekwencje. Pisze o tym Rene Lejeune, w cytowanej już przeze mnie książce "365 dni z moim Aniołem Stróżem":

"Kiedy tracisz wewnętrzny pokój i radość, musisz spodziewać się ataku nieprzyjaciela. Siły zła czyhają na ciebie i otaczają cię. Czekają, aby mieć dostęp do twojego serca. Pokój i radość Chrystusa chronią cię jak twierdza nie do zdobycia. Jeśli czujesz, że one cię opuszczają, wołaj do Pana. Błagaj Go, by je przywrócił, atakuj niebo swoimi wezwaniami pełnymi udręki, a otrzymasz na powrót te cenne dary. Jedynie ty sam otwierasz drzwi mocom ciemności. Pan stara się zabezpieczyć ciebie od nich przez dar swojego pokoju i radości. Pamiętaj o tym, kiedy ogarnia cię zniechęcenie i zwątpienie.

(...) Staraj się tropić w sobie najmniejsze poruszenie zwątpienia i lęku. Kiedy je zauważysz, zatrzymaj wszystko, szukaj schronienia w miłości Pana i przyzywaj Go na pomoc. Bądź natarczywy w swoim wołaniu. Szukaj w Nim spoczynku, aż powróci radość i siła".

Mój Psałterz: PSALM 9

Niech weselą się niebiosa i raduje się ziemia, 

niechaj huczy morze i co je napełnia! 

Niechaj cieszą się pola i wszystko, co na nich, 

niech zaśpiewają z radości wszystkie drzewa leśne, 

W obliczu Pana, bo idzie, 

bo idzie, aby sądzić ziemię. 

Sądzić będzie świat w sprawiedliwości 

i ludy w swej prawdzie.

(Ps 96,11-13 - przekład Czesława Miłosza)

Psalm 9 to hymn o charakterze dziękczynnym i częściowo błagalnym.
Septuaginta (LXX), Vetus latina (VL) i Wulgata (Wlg) /wyjaśnienie nazw tłumaczeń znajdują się w przypisach umieszczonych pod psalmem/ łączą Psalm 9 i 10 w jedną pieśń, skąd powstaje różnica w numeracji psalmów. Numerację psalmów wg LXX, VL i Wlg będę podawał w nawiasie.
Czynnikiem łączącym Psalm 9 i 10 jest alfabetyzm, polegający na rozpoczynaniu każdego drugiego (lub trzeciego) wiersza od kolejnej spółgłoski hebrajskiej.

Psalmista, w imieniu całego narodu:
- serdecznie dziękuje za zwycięstwo nad wrogami (ww. 2-4),
- wychwala Boga, jako Sędziego narodów (ww. 5-9),
- wzywa tych, którzy podobnie jak on doczekali się wybawienia z udręki, do wysławiania dobroci Pana, Obrońcy uciśnionych (ww. 10-15),
- prosi Boga, po wzmiance o klęsce nieprzyjaciół, by ich pogromił raz na zawsze (ww. 16-21).

Tekst hebrajski Psalmu 9 

PSALM 9 (wg LXX*, VL* i Wlg* - 9,1-21)
("Mój psałterz" - Nowa Biblia Gdańska)

DZIĘKCZYNIENIE
(Psalmy w Nowej Biblii Gdańskiej nie posiadają tytułów, powyższy tytuł Psalmu 9 pochodzi z Biblii Tysiąclecia)

1 Przewodnikowi chóru Benowi, z powodu śmierci. Psalm Dawida.

2 Całym sercem chcę chwalić WIEKUISTEGO
i opowiadać wszystkie Twoje cuda.
3 Chcę się cieszyć, radować w Tobie
oraz wysławiać Twoje Imię*, o Najwyższy;
4 bowiem moi nieprzyjaciele pierzchli wstecz,
upadli i zginęli przed Twym obliczem.

5 Gdyż zasiadłeś na tronie, Sędzio Sprawiedliwy*,
oraz przeprowadziłeś moją sprawę, mój spór.
6 Zgromiłeś ludy, zgubiłeś niegodziwego;
zgładziłeś ich imię na wieki wieków.
7 Wrogu, oto na zawsze zakończone są spustoszenia;
a o miastach, które zburzyłeś o nich też zaginęła pamięć*.
8 Ale BÓG wiecznie zasiada,
ustanowił Swój tron do sądu*.
9 On sądzi świat w sprawiedliwości,
według słuszności wydaje wyrok o narodach*.

10 BÓG będzie twierdzą uciśnionego,
twierdzą w czasach niedoli*.
11 A będą Tobie ufać ci, co znają Twoje Imię*;
ponieważ nie opuściłeś tych, którzy Ciebie szukają, WIEKUISTY*.
12 Śpiewajcie BOGU, który zamieszkał na Cyonie*,
rozpowiadajcie pomiędzy narodami Jego dzieła.
13 Bo mściciel krwi*, On ich zapamiętał,
nie zapomniał wołania uciśnionych.
14 Zmiłuj się nade mną BOŻE,
popatrz na moją nędzę na skutek mych nieprzyjaciół;
Ty, który mnie wyniosłeś z bram śmierci*,
15 bym przy bramach córki Cyonu* opowiadał całą Twą chwałę,
abym się cieszył Twym zbawieniem.

16 Ludy upadły w przepaść, którą same przygotowały*;
ich noga się uwikłała w sidła, które zastawiły.
17 BÓG dał się poznać, wymierzył sprawiedliwość;
a niegodziwy się zaplątał w dziele własnych rąk.
Higgajon Sela*.
18 Niegodziwi zejdą do Krainy Umarłych;
wszystkie ludy co zapomniały Boga.
19 Wreszcie nie jest zapomniany żebrzący,
nadzieja biednych nie zniknie na wieki.
20 Powstań, WIEKUISTY, niech się nie rozzuchwala śmiertelny,
niechaj przed Twym obliczem będą sądzone ludy.
21 Rzuć na nich strach, o BOŻE,
niech ludy wiedzą, że są jedynie ludźmi*.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ Septuaginta (LXX) - pierwsze żydowskie tłumaczenie Starego Testamentu z hebrajskiego i aramejskiego na język starogrecki, powstałe w Egipcie pomiędzy 250 a 150 r. przed Chrystusem, gdzie żyła znaczna diaspora żydowska.
*/ Vetus latina (VL) - tłumaczenie Pisma Świętego na język łaciński z II w. 
*/ Wulgata (Wlg) - łaciński przekład Pisma Świętego dokonany przez św. Hieronima (w latach 382–406).

*/ (w. 3) "Imię" - oznaczało istotę, tożsamość i tajemnicę osoby, do której się odnosiło. nadanie dziecku konkretnego imienia wyrażało oczekiwania rodziców, jakie z nim wiązali, jak również zadania, jakie dana osoba ma do spełnienia w życiu (Mt 16,18). Dlatego w kulturze semickiej imię zawsze wyrażało możliwości  społeczne człowieka (Lb 16,2). Izraelici przywiązywali wielką wagę do nadawania imion. Zmienić komuś imię oznaczało obdarzenie go nową osobowością (Rdz 17,5; Rdz 17,15). Bóg objawiając swoje imię człowiekowi (Wj 3,14), pozwolił mu zbliżyć się do swojej tajemnicy, dopuścił go do głębokiej zażyłości ze sobą (J 17,6.26). Jego imię jest uświęcane (Iz 29,23), uwielbiane (Ps 7,18), kochane (Ps 5,12), wieczne (Ps 135,13) i groźne (Pwt 28,58). Świątynia była miejscem, w którym z woli Boga przebywało Jego imię (Pwt 12,5), czyli stale była napełniona jego obecnością. Żydzi z szacunku dla Boga nigdy nie wypowiadali Jego imienia, zastępując je pomocniczymi określeniami typu: mój Pan, Bóg, Ten co przebywa w górach. Bóg wybrał również imię dla swojego Syna. Imię Jezus jest święte i tożsame z imieniem Bożym (Ap 14,1). Apostołowie w imię Jezusa uzdrawiali chorych (Dz 3,6), wyrzucali demony (Mk 9,38), czynili cuda (Mt 7,22). Ich działania były w istocie działaniami samego Jezusa, który przekazując uczniom władzę i moc, uczynił ich kontynuatorami swojej misji. /Biblia Paulistów, słownik - przypis do Ps 5 w. 12/.

*/ (w. 5) "Sędzio sprawiedliwy" - por. Ps 7,12; Jr 11,20. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 7) "O miastach, które zburzyłeś o nich też zaginęła pamięć" - Stolice wielkich państw Starożytnego Wschodu kolejno legły w gruzach, z których już ich nie odbudowano (Niniwa - 612 r. przed Chr., Babilon - 539 r. przed Chr.). Jr 49,13 mówi także o całkowitym zburzeniu stolicy Edomu, Bosry). /Biblia Ekumeniczna/. 

*/ (w. 8) "Ustanowił Swój tron do sądu" - Inne obrazy sądu Bożego por. Ps 7,9; Ps 96,10-13; Ps 98,9. /Biblia Tysiąclecia/.  

*/ (w. 9) "Sądzi świat... wyrok o narodach" - por. Ps 96,13; Dz 17,31. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 10) "BÓG będzie twierdzą uciśnionego, twierdzą w czasach niedoli" - por. Ps 37,39; Ps 46,2; Ps 91,2. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 11) "Znają Twoje Imię" - czyli Ciebie, Twoją potęgę i chwałę; znajomość Boga prawdziwego wywiera wpływ na postępowanie. /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- por. Ps 20,2. /Biblia Paulistów/.
- "Ciebie szukają, WIEKUISTY" - znaczy prowadzić życie zgodne z Jego wolą. /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 12) "Na Cyonie" - na Syjonie.  

*/ (w. 13) "Mściciel krwi" - krzywdzenie niewinnych i przelewane niewinnej krwi to grzechy wołające o pomstę do Boga (Rdz 4,10). W Izraelu znana była funkcja mściciela krwi, który miał śmiercią ukarać zabójcę (np. Rdz 9,6; Lb 35,12nn; Pwt 19,12). Psalmista nie chce sam dochodzić sprawiedliwości, ale w Bogu upatruje swojego Mściciela. /Biblia Paulistów/.
- por. Iz 26,21; Ez 7,23; Ez 11,6-10; Ez 16,20n. /Biblia Tysiąclecia/.  

*/ (w. 14) "Bram śmierci" - oznaczają zakres jej władania - por. Ps 107,18; Hi 38,10; Iz 38,10; Mt 16,18. /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 15) "Bramach córki Cyonu" - bramach córki Syjonu. "W bramach" miast na wschodzie napotyka się największe skupiska ludzi. "Córka Syjonu" to ludność Syjonu, czyli mieszkańcy Jerozolimy. /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 16) "W przepaść, którą same przygotowały" - obraz przysłowiowy, wzięty ze sposobu polowania na grubego zwierza. Por. Ps 7,16; Ps 57,7; Prz 26,27. /Biblia Poznańska - przypis do Ps 7 w. 16/.

*/ (w. 17) "Higgajon Sela" - Kultowo-techniczne określenie, zamykające część psalmu, o bliżej nieznanym znaczeniu. /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 18) "Krainy umarłych" - ST nie miał jasnego pojęcia życia pozagrobowego. Zmarli przebywają w podziemnym Szeolu, prowadząc życie cieniów. Minimalna ich żywotność powoduje rozluźnienie kontaktu z Panem (Ps 88,11-13; Ps 115,17; Iz 38,18n), który jednak sprawuje władzę także nad podziemiem (Ps 139,8; Am 9,2; Hi 26,6). /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 6 w. 6/.

*/ (w. 21) "Niech ludy wiedzą, że są jedynie ludźmi" - powszechny sąd ma dowieść, ze jedynym i absolutnym władcą świata jest Bóg. Nastąpi to wbrew mniemaniu pogan nieliczących się z Panem (por. Ap 19,1-10). /Biblia Ekumeniczna/. 

Moshe Tzvi Halevi Berger - obraz inspirowany Psalmem 9
(Muzeum Psalmów w Jerozolimie)

Zagłębijmy się w analizę tekstu dokonaną przez O. Adama Szustaka OP i przyjmijmy błogosławieństwo skierowane do nas na końcu konferencji.

Niech Pan cię wysłucha w dniu utrapienia, 
a imię Boga Jakubowego niech będzie twoim schronieniem. 
(Ps 20,2 - przekład Romana Brandstaettera)

Mój Psałterz: PSALM 8

W dniu dzisiejszym Kościół w Polsce obchodzi XVI Dzień Papieski.
Wczytajmy się więc w to, co na temat Psalmu 8 przekazał nam św. Jan Paweł II.

"Dziś rozważaliśmy Psalm 8. 

Jest to uwielbienie Stwórcy, który uczynił świat

 i oddał go człowiekowi, aby był jego «chwałą i czcią». 

Niech radość płynąca z obcowania z pięknem stworzenia

 i troska o jego zachowanie stale nam towarzyszą."

Św. Jan Paweł II

 (słowo do Polaków w czasie Audiencji Generalnej, 24 września 2003 r.)

Psalm 8 jest hymnem mądrościowym na cześć Boga Stwórcy - psalmem pochwalnym i pouczającym.
Ukazuje wielką godność człowieka, niewiele mniejszego od aniołów (w. 6).

Obraz ze strony http://francis-ritchie.com/

Na temat Psalmu 8 pisał św. Jan Paweł II w książce "Jutrznia. Poranna modlitwa Kościoła. Czwarty tydzień":

"1. «Człowiek (...), który dokonuje tego przedsięwzięcia, wydaje się nam olbrzymem. Widzimy, że jest boski, nie sam w sobie, lecz w swoim początku i przeznaczeniu. Oddajemy zatem cześć człowiekowi, jego godności, duchowi i życiu». Paweł VI wypowiedział te słowa w lipcu 1969 r., powierzając wyruszającym na Księżyc amerykańskim astronautom tekst odczytanego przez nas Psalmu 8, aby go zawieźli w przestrzeń kosmiczną (Insegnamenti VII [1969], ss. 493-494).

Hymn ten sławi bowiem człowieka, stworzenie małe w porównaniu z niezmierzoną wielkością wszechświata, sławi kruchą «trzcinę», by posłużyć się słynną metaforą Blaise'a Pascala (Myśli, n. 264). Ale «trzcinę myślącą», która może zrozumieć stworzenie, bo jest panem stworzenia, «uwieńczonym czcią» przez samego Boga (por. Ps 8,6). Jak często bywa w pieśniach wychwalających Stwórcę, Psalm 8 zaczyna się i kończy uroczystą antyfoną skierowaną do Pana, którego wspaniałość widoczna jest w całym wszechświecie: «O Panie, nasz Panie, jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi»! (ww. 2.10).

2. W zasadniczej części pieśni zdaje się panować atmosfera nocy: autor widzi księżyc i zapalone na niebie gwiazdy. Pierwsza strofa hymnu (por. ww. 2-5) poświęcona jest konfrontacji między Bogiem, człowiekiem i wszechświatem. Pojawia się przede wszystkim Pan, którego chwałę wyśpiewują niebiosa, ale także usta ludzkie. Pochwalna pieśń, płynąca z ust dzieci, zagłusza i przekreśla pełne pychy słowa przeciwników Boga (por. w. 3). Są oni nazwani «przeciwnikami, nieprzyjaciółmi i wrogami», ponieważ łudzą się, że mogą stawić czoło i sprzeciwić się Stwórcy swoim rozumowaniem i działaniem (por. Ps 14 [13],1).

Zaraz potem pojawia się sugestywny obraz gwieździstej nocy. W obliczu tego nieskończonego horyzontu powraca odwieczne pytanie: «Czym jest człowiek?» (Ps 8,5). Jako pierwsza i natychmiastowa odpowiedź pojawia się poczucie nicości, zarówno w porównaniu z bezmiarem niebios, jak zwłaszcza w obliczu majestatu Stwórcy. Niebo bowiem, jak mówi psalmista, jest «Twe», księżyc i gwiazdy zostały «przez Ciebie utwierdzone» i są «dziełem palców Twoich» (por. w. 4). Piękne jest to ostatnie wyrażenie, występujące zamiast bardziej rozpowszechnionego: «dziełem rąk Twoich» (por. w. 7). Bóg stworzył te ogromne rzeczywistości z łatwością i finezją, które przywołują na myśl haft lub rzeźbę, lekkość, z jaką harfista dotyka palcami strun.

3. Pierwszą reakcją jest zatem zmieszanie: jakżeż Bóg może «pamiętać» i «zajmować się» tym tak kruchym i znikomym stworzeniem (por. w. 5)? I wtedy pojawia się myśl zaskakująca: człowieka, kruche stworzenie, Bóg obdarzył zadziwiającą godnością: uczynił go niewiele mniejszym od aniołów lub – jak można również przetłumaczyć oryginał hebrajski - «niewiele mniejszym» od Boga (por. w. 6).

W ten sposób przechodzimy do drugiej strofy Psalmu (por. ww. 6-10). Człowiek postrzegany jest jako królewski namiestnik samego Stwórcy. Bóg bowiem «czcią uwieńczył» go jako zastępcę króla i obdarzył powszechną władzą: «wszystko złożyłeś pod jego stopy», a określenie «wszystko» towarzyszy różnym kategoriom stworzeń, które pojawiają się w tekście (por. ww. 7-9). Jednakże władzy tej człowiek, byt kruchy i ograniczony, nie zyskał dzięki swym zdolnościom, ani jej nie zdobył dzięki zwycięstwu odniesionemu nad Bogiem, jak sugerował grecki mit o Prometeuszu. Władza ta jest darem Boga: kruchym i często egoistycznym rękom człowieka powierzony jest cały świat stworzeń, by chronił ich harmonię i piękno, by ich używał, ale nie nadużywał, by odsłaniał ich tajemnice i rozwijał ich możliwości.

Jak stwierdza konstytucja duszpasterska Soboru Watykańskiego II Gaudium et spes, «człowiek został stworzony 'na obraz Boży', zdolny do poznania i miłowania swego Stwórcy, ustanowiony przez Niego panem wszelkich stworzeń ziemskich, aby rządził i posługiwał się nimi, dając chwałę Bogu» (n. 12).

4. Niestety, zapowiedziane w Psalmie 8 panowanie człowieka może być niewłaściwie zrozumiane i zniekształcone przez samego człowieka, który często postępował bardziej jak szalony tyran niż jak mądry i inteligentny zarządca. Księga Mądrości ostrzega przed takimi wypaczeniami, stwierdzając, że Bóg «ukształtował człowieka, by panował nad stworzeniami (...), by władał światem w świętości i sprawiedliwości» (9,2-3). Choć w innym kontekście, również Hiob nawiązuje do omawianego przez nas Psalmu, aby przypomnieć przede wszystkim ludzką słabość, która nie zasługuje na tak wielką uwagę ze strony Boga: «A kim jest człowiek, abyś go cenił i zwracał ku niemu swe serce? Czemu go badasz co ranka?» (Hi 7,17-18). Historia rejestruje całe zło, jakie ludzka wolność rozsiewa w świecie, niszcząc środowisko i szerząc rażące niesprawiedliwości społeczne.

W odróżnieniu od istot ludzkich, które poniżają swych bliźnich oraz stworzenie, Chrystus jawi się jako człowiek doskonały, «chwałą i czcią uwieńczony za mękę śmierci, iż z łaski Bożej zaznał śmierci za każdego [człowieka]» (Hbr 2,9). Króluje nad wszechświatem, napełniając go pokojem i miłością, które przygotowują nowy świat, nowe niebo i nową ziemię (por. 2 P 3,13). Co więcej, Jego królewska władza - jak sugeruje autor Listu do Hebrajczyków, odnosząc do Niego Psalm 8 - urzeczywistnia się przez ostateczne ofiarowanie samego siebie «za każdego [człowieka]».

Chrystus nie jest władcą, który każe sobie służyć, lecz sam służy i poświęca się za innych: «Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu» (Mk 10,45). W ten sposób jednoczy On w sobie «to, co w niebiosach, i to, co na ziemi» (Ef 1,10). W tym chrystologicznym świetle Psalm 8 objawia całą moc swego przesłania i nadziei, zachęcając nas do panowania nad stworzeniem nie w duchu dominacji, lecz miłości".

Hebrajki tekst Psalmu 8 

PSALM 8
("Mój Psałterz" - przekład Marka Skwarnickiego /Psałterz Tyniecki/, używany w Lekcjonarzu mszalnym i w Liturgii Godzin)

POCHWAŁA WIELKOŚCI STWÓRCY 

1 Przewodnikowi chóru. Na wzór pieśni "Tłocznie". Psalm Dawidowy.
(w tłumaczeniu Marka Skwarnickiego brak jest wiersza 1, powyższy wiersz podaję w przekładzie O. Stanisława Wójcika CSsR)

2 O PANIE, nasz Boże,
jak przedziwne jest Twoje imię* na całej ziemi!
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa*.
3 Sprawiłeś, że na przekór Twym przeciwnikom
usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę*,
aby zemstę knującego wroga.

4 Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich,
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
5 czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego*?

6 Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą*.
7 Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy*:
8 owce i bydło wszelakie,
i dzikie zwierzęta,
9 Ptaki w przestworzach nieba i ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza*.

10 O PANIE, nasz Panie,
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 2) "Imię" - oznaczało istotę, tożsamość i tajemnicę osoby, do której się odnosiło. nadanie dziecku konkretnego imienia wyrażało oczekiwania rodziców, jakie z nim wiązali, jak również zadania, jakie dana osoba ma do spełnienia w życiu (Mt 16,18). Dlatego w kulturze semickiej imię zawsze wyrażało możliwości  społeczne człowieka (Lb 16,2). Izraelici przywiązywali wielką wagę do nadawania imion. Zmienić komuś imię oznaczało obdarzenie go nową osobowością (Rdz 17,5; Rdz 17,15). Bóg objawiając swoje imię człowiekowi (Wj 3,14), pozwolił mu zbliżyć się do swojej tajemnicy, dopuścił go do głębokiej zażyłości ze sobą (J 17,6.26). Jego imię jest uświęcane (Iz 29,23), uwielbiane (Ps 7,18), kochane (Ps 5,12), wieczne (Ps 135,13) i groźne (Pwt 28,58). Świątynia była miejscem, w którym z woli Boga przebywało Jego imię (Pwt 12,5), czyli stale była napełniona jego obecnością. Żydzi z szacunku dla Boga nigdy nie wypowiadali Jego imienia, zastępując je pomocniczymi określeniami typu: mój Pan, Bóg, Ten co przebywa w górach. Bóg wybrał również imię dla swojego Syna. Imię Jezus jest święte i tożsame z imieniem Bożym (Ap 14,1). Apostołowie w imię Jezusa uzdrawiali chorych (Dz 3,6), wyrzucali demony (Mk 9,38), czynili cuda (Mt 7,22). Ich działania były w istocie działaniami samego Jezusa, który przekazując uczniom władzę i moc, uczynił ich kontynuatorami swojej misji. /Biblia Paulistów, słownik - przypis do Ps 5 w. 12/.
- "Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa" - por. Ps 19,2; Ps 113,5n; Ps 148,13; Iz 6,3. /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 3) - por. Mt 21,16, gdzie Chrystus Pan odnosi te słowa do mesjańskich okrzyków wydawanych na Jego cześć przez dzieci. /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (ww. 5-7) - por. Ps 144,3. Myśl ta nawiązuje niewątpliwie do Rdz 1,26n; Hi 7,17; wiersze 5-7 stosuje NT do Chrystusa: Hbr 2,6-8a (wyższość Chrystusa nad aniołami); 1Kor 15,27 (w. 7b o eschatologicznym triumfie Chrystusa) i Ef 1,22; (wywyższenie Chrystusa po prawicy Ojca). /Biblia Tysiąclecia/.  

*/ (ww. 7-9) "Obdarzyłeś... przemierza" - Bóg dał człowiekowi władzę nad światem, aby go pilnował i strzegł. Grzeszny człowiek nierzadko zamienia ten dar w samowolę. /Biblia Paulistów/.

Moshe Tzvi Berger - artystyczna wizja Psalmu 8
(Muzeum Psalmów w Jerozolimie)

Osoby zainteresowane pogłębioną analizą teologiczną, zapraszam do zapoznania się z opracowaniem ks. Krzysztofa Siwka "PSALM 8 W BIBLII HEBRAJSKIEJ I GRECKIEJ - STUDIUM PORÓWNAWCZE".

Jako podsumowanie niech posłuży komentarz O. Adama Szustaka OP zakończony kapłańskim błogosławieństwem:




Panie Jezu Chryste, 
Ty jesteś Pierworodnym wszelkiego stworzenia, 
bo wszystko w Tobie, przez Ciebie i dla Ciebie zostało stworzone, 
a jeszcze w przedziwniejszy sposób 
w Tobie dokonało się nasze odkupienie. 
Udziel nam łaski pełnego zjednoczenia z Tobą 
i upodobniania się do Ciebie, naszego Mistrza i Pana.
(s. M. Judyta Pudełko PDDM)


________________________________________________________


Na zakończenie obchodów Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia i Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski, 19 listopada br. - w przededniu uroczystości Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata - pasterze Kościoła w Polsce wraz ze zgromadzonym ludem Bożym dokonają w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach szczególnego Aktu.
Przed wystawionym Najświętszym Sakramentem złożą Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana.

Ten doniosły Akt poprzedzony będzie Wielką Pokutą, którą powinniśmy wszyscy odbyć na Jasnej Górze, w swoich wspólnotach i parafiach.

Więcej na stronie http://wielkapokuta.pl/

Mój Psałterz: PSALM 7

Oto Sędzia stoi przed drzwiami. 

(Jk 5, 9 - Biblia Tysiąclecia /BT/)

Psalm błagalny. Jest lamentacją osoby, która została niesprawiedliwie oskarżona. Wyznaje swoją niewinność (ww. 2-6) i prosi Boga o dokonanie sądu, licząc na ułaskawiający werdykt (ww. 7-12). Psalmista podejmuje próby utożsamienia się z całym ludem, powołując się na zebranie narodów oraz oczekiwanie w ich obecności na Boży osąd (w. 8). Psalm merytorycznie i rzeczowo kontynuuje tematykę sprawiedliwości, zapoczątkowaną w Psalmie 4. Od samego początku psalmista wyraża głębokie zaufanie względem Boga. Oczekuje on ukarania niesprawiedliwych w przypadku braku nawrócenia (ww. 13-17). Psalm kończy się dziękczynieniem (w. 18).

Psalm 7 w Kodeksie Watykańskim

W komentarzu do Psalmu 7, Piotr Kubala z portalu Ekumenizm, pisze:

"«W Tobie ja samym, PANIE, człowiek smutny,
Nadzieję kładę; Ty racz o mnie radzić!
Nieprzyjaciel mój, jako lew okrutny,
Szuka mej dusze, aby ją mógł zgładzić;» (przekład Jana Kochanowskiego).

Niełatwo żyć było w tych czasach, kiedy Dawid - izraelski młodzieniec, pomazaniec Boży, wojownik, bohater, w końcu król - zmagał się ze swymi wrogami.
Przyszło mu stawić czoła przeciwnościom, które wielokrotnie przerastały jego siły, jednak ze wszystkich prób wyszedł zwycięsko. (...)
Dawid nie przeżył tego wszystkiego dzięki swojemu sprytowi i przezorności, przed śmiercią nie uratowały go też ani bezwzględność, ani okrucieństwo. Dawid przeżył i został królem dlatego, że tak chciał Bóg, któremu on zaufał i do którego wołał:

«PANIE, Boże mój, do Ciebie się uciekam; 
wybaw mnie i uwolnij od wszystkich prześladowców,
by kto - jak lew - mnie nie porwał i nie rozszarpał, 
gdy zabraknie wybawcy.» (Biblia Tysiąclecia).

Ale nie tylko to. W niebezpieczeństwie tak wołać potrafimy i my. Dawid zaufał Bogu do końca. W czasie swojej ucieczki przed oprawcami, ukrywania się przed nimi górach i w jaskiniach Dawid wielokrotnie miał okazje do zemsty, odpłacenia za krzywdy zarówno swoim prześladowcom, łącznie z samym królem Saulem, jak i zdrajcom, którzy w obawie o własną skórę lub ze zwykłej chęci zysku zdradzali go wielokrotnie. Tej wiary, takiego zaufania swemu Bogu możemy się uczyć od Dawida. Pomimo wielu okazji, pomimo namów i pokus Dawid nie mścił się na swych prześladowcach. Wolał raczej oddać sprawę Bogu, oczekując sprawiedliwego osądu zarówno swoich czynów, jak i swoich oprawców:

«PANIE, Boże mój! Jeśli to uczyniłem, 

Jeśli jest bezprawie na dłoniach moich,

Jeśli odpłacałem złem temu, który żyje ze mną w pokoju,

I ograbiłem tego, który mnie gnębił bez powodu,

Niech mnie ściga i pochwyci nieprzyjaciel

I wdepcze w ziemię życie moje.» (Biblia Warszawska).

(...) Jeśli i my potrafimy tak Bogu zaufać, jeśli potrafimy oddać mu swoje sprawy nie szukając sprawiedliwości na własną rękę, to możemy zawołać razem z Dawidem:

«Sławić będę PANA według sprawiedliwości Jego

I opiewać będę imię PANA Najwyższego.» (Biblia Warszawska)".

Hebrajski zapis Psalmu 7 

PSALM 7
("Mój psałterz" - przekład ks. Kazimierza Buczkowskiego, słownictwo uwspółcześnione)

MODLITWA OCZERNIONEGO
(w Psałterzu ks. Kazimierza Buczkowskiego tytuły psalmów są w języku łacińskim, powyższe tłumaczenie tytułu Psalmu 7 pochodzi z Biblii Tysiąclecia)

1 Skarga Dawida, którą wyśpiewał do PANA z powodu Kusza Beniaminity.
(w przekładzie ks. Kazimierza Buczkowskiego brak jest wiersza 1, powyższy wiersz podaję za Biblią Tysiąclecia)

2 PANIE, Boże mój! Tyś nadzieja moja,
Niech mnie wybawi święta ręka Twoja
3 Od tych, którzy się na mnie usadzili,
By snadź mnie duszy mej nie pozbawili;
Gdyż oprócz Ciebie nie masz, kto by zbawił,
Kto by się za mną w mem nieszczęściu wstawił.
4 A jeślim, PANIE, coś złego uczynił,
I nieprawością przed Tobą zawinił,
5 Jeślim oddawał tym, co mnie krzywdzili
Złem za złe, słuszna, by mnie zwyciężyli*
6 Nieprzyjaciele; niech me życie skrócą,
A sławę moją niechaj w proch obrócą. –

7 Podnieś się, PANIE, w strasznym gniewie Twoim,
A okaż moc Twą przeciwnikom moim;
Podnieś się, PANIE, dla słowa onego,
Któreś był wyrzekł; 8 a u progu Twego
Lud się zgromadzi wielbiąc dobroć Twoją.
9 Sam z wysokości ogłoś słuszność moją;

Ty, który sądzisz narody tej ziemi,
Sąd Twój pokieruj cierpieniami memi,
Którem ponosił od mych przeciwników.
10 Niechaj Twa kara przyjdzie na grzeszników;
A sprawiedliwym daj doznać radości,
Bo ty znasz, PANIE, serc naszych skrytości*.
11 Słusznie ratunku spodziewam się Twego,
Ty bowiem zbawiasz każdego prawego,
12 Ty jesteś Bogiem, sędzią sprawiedliwym,
Panem wszechmocnym i wielce cierpliwym;
Gniew Twój jest krótki i bardzo łaskawy,

13 Lecz gdy się z drogi do Pana nieprawej
Zły nie nawróci, wówczas straszny będzie,
Łuk swój naciągnie i miecza dobędzie*,
14 Strzały śmiertelne, ogniem pałające
Nałoży na łuk, wytępi grzeszące,
15 Którzy począwszy w boleści, zrodzili
Niesprawiedliwość*, aż wreszcie skończyli
Na nieprawości. 16 Oto wykopali
Dół*, w którym sami pożarci zostali;
17 A ich zasadzki i zdradliwe mowy
Spadną jak piorun na ich własne głowy*

18 Przeto czcić będę sąd Sprawiedliwego
I imieniowi* śpiewać Najwyższego.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 5) - por. Wj 21,23-25. /Biblia Warszawsko-Praska/.
- por. 1Sm 24,6; 1Sm 26,9. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 10) - por. 1Sm 16,7; 1Krn 28,9: Jr 11,20; Jr 17,10; Jr 20,12; Ap 2,23. /Biblia Gdańska/. 
- por. J 2,25. /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (w. 13) - por. Jr 4,5-9; Jr 25,29. /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 15) "Którzy począwszy w boleści, zrodzili nieprawość" - Proces powstawania i dojrzewania grzechu przedstawiony na sposób rozwoju dziecka w łonie matki. /Biblia Tysiąclecia/.
- por. Hi 15,35; Iz 59,4. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 16) "Oto wykopali dół" - obraz przysłowiowy, wzięty ze sposobu polowania na grubego zwierza. Por. Ps 9,16; Ps 57,7; Prz 26,27. /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 17) "Spadną jak piorun na ich własne głowy" - obraz kamienia wyrzuconego wysoko w górę, który spada na głowę rzucającego (por. Syr 27,25; Prz 26,27), zastosowany do przewrotnego postępowania, które obraca się przeciw grzesznikowi. /Biblia Tysiąclecia/.

*/ (w. 18) "Imieniowi" - imię oznaczało istotę, tożsamość i tajemnicę osoby, do której się odnosiło. nadanie dziecku konkretnego imienia wyrażało oczekiwania rodziców, jakie z nim wiązali, jak również zadania, jakie dana osoba ma do spełnienia w życiu (Mt 16,18). Dlatego w kulturze semickiej imię zawsze wyrażało możliwości  społeczne człowieka (Lb 16,2). Izraelici przywiązywali wielką wagę do nadawania imion. Zmienić komuś imię oznaczało obdarzenie go nową osobowością (Rdz 17,5; Rdz 17,15). Bóg objawiając swoje imię człowiekowi (Wj 3,14), pozwolił mu zbliżyć się do swojej tajemnicy, dopuścił go do głębokiej zażyłości ze sobą (J 17,6.26). Jego imię jest uświęcane (Iz 29,23), uwielbiane (Ps 7,18), kochane (Ps 5,12), wieczne (Ps 135,13) i groźne (Pwt 28,58). Świątynia była miejscem, w którym z woli Boga przebywało Jego imię (Pwt 12,5), czyli stale była napełniona jego obecnością. Żydzi z szacunku dla Boga nigdy nie wypowiadali Jego imienia, zastępując je pomocniczymi określeniami typu: mój Pan, Bóg, Ten co przebywa w górach. Bóg wybrał również imię dla swojego Syna. Imię Jezus jest święte i tożsame z imieniem Bożym (Ap 14,1). Apostołowie w imię Jezusa uzdrawiali chorych (Dz 3,6), wyrzucali demony (Mk 9,38), czynili cuda (Mt 7,22). Ich działania były w istocie działaniami samego Jezusa, który przekazując uczniom władzę i moc, uczynił ich kontynuatorami swojej misji. /Biblia Paulistów, słownik - przypis do Ps 5 w. 12/.

Wsłuchajmy się jeszcze w słowa konferencji O. Adama Szustaka OP i - na koniec konferencji - przyjmijmy błogosławieństwo skierowane do słuchaczy:




(...) Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, 
Panie, Boże wszechwładny! 
Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów! 
Któż by się nie bał, o Panie, i Twego imienia nie uczcił? 
Bo Ty sam jesteś Święty, 
bo przyjdą wszystkie narody i padną na twarz przed Tobą, 
bo ujawniły się słuszne Twoje wyroki. 
(Ap 15,3-4 - BT)

______________________________________________


29 września obchodziliśmy święto Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała,

a 2 października Kościół wspomina Świętych Aniołów Stróżów.

Przyzwyczajeni jesteśmy do tego, że każdy z nas ma swojego Anioła Stróża.
Gorzej już ze świadomością, że swoich Aniołów Stróżów mają narody czy państwa.

Wszystkich interesujących się tematyką anielską (angelologią), oraz chcących zdobyć wiadomości o rozwijającym się kulcie Anioła Stróża Polski, zapraszam do zapoznania się z blogiem ANIOŁ STRÓŻ POLSKI.

W swoich modlitwach pamiętajmy o wstawiennictwie świętych aniołów.
Pomocne mogą być trzy modlitwy publikowane przez portal DEON:
- do św. Michała Archanioła w walce ze złymi duchami,
- do św. Gabriela Archanioła o zaufanie Bogu,
- do św. Rafała Archanioła o uzdrowienie.

Więcej modlitw na blogu ANIOŁ STRÓŻ POLSKI.

_______________________________________________________


W dniu wczorajszym rozpoczął się tydzień modlitw w intencji uchodźców UMRZEĆ Z NADZIEI.

Bliższe informacje na portalu DEON.

_______________________________________________________


W związku z procedowanym w Sejmie społecznym projektem "Stop aborcji", pojawiły się oskarżenia Kościoła katolickiego w Polsce o chęć karania kobiet.

Taki zapis znajduje się w społecznym projekcie, ale w tym miejscu należy przypomnieć jednoznaczne stanowisko Konferencji Episkopatu Polski ogłoszone w Komunikacie z 372 Zebrania Plenarnego KEP z 16 kwietnia 2016 r.:
„Dziękując świeckim angażującym się w ruchy, stowarzyszenia i federacje pro-life, pasterze Kościoła w Polsce proszą o solidarną współpracę w tej ważnej sprawie. Równocześnie oświadczają, że nie popierają karania kobiet, które dopuściły się aborcji. Te kwestie Kościół rozwiązuje w sakramencie pojednania, zgodnie z przepisami prawa kanonicznego i normami etyczno-moralnymi”.

Ks. abp Henryk Hoser SAC

Temat rozwinął w wywiadzie dla KAI ks. abp Henryk Hoser SAC, przewodniczący Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Biotycznych:
„Problem ten rozstrzygany jest na forum wewnętrznym, w zakresie sakramentu pokuty i pojednania, a więc na forum obłożonym tajemnicą spowiedzi. Są to sytuacje życiowe na tyle trudne i powikłane, że nie nadają się do roztrząsania w trybunałach prawa cywilnego, co zakłada ten projekt ustawy”.

_______________________________________________________


Ojciec Święty Franciszek w Gruzji.

Papież Franciszek, w kościele katolickim obrządku chaldejskiego pw. św. Szymona w Tbilisi, modlił się o pokój na świecie:

Panie Jezu,
Wielbimy krzyż Twój,
który uwalnia nas od grzechu – źródła wszelkiego podziału i zła;
głosimy Twoje zmartwychwstanie,
które wybawia człowieka z niewoli upadku i śmierci;
oczekujemy Twego przyjścia w chwale,
które urzeczywistni Twoje królestwo sprawiedliwości, radości i pokoju.

Panie Jezu,
Przez Twoją chwalebną mękę,
Pokonaj zatwardziałość serc uwięzionych w nienawiści i egoizmie;
mocą Twojego zmartwychwstania,
wyrwij z ich stanu ofiary niesprawiedliwości i ucisku;
ze względu na wierność Twego przyjścia,
przyćmij kulturę śmierci i spraw, aby zajaśniał triumf życia.

Panie Jezu,
Zjednocz ze swym krzyżem cierpienia wielu niewinnych ofiar:
dzieci, osób starszych, chrześcijan prześladowanych;
ogarnij światłem Twojej Paschy ludzi głęboko zranionych:
osoby wykorzystywane, pozbawione wolności i godności;
pozwól doświadczyć niezmienności Twego królestwa ludziom żyjącym w niepewności: wygnańcom, uchodźcom, którzy stracili smak życia.

Panie Jezu,
Rozciągnij cień Twego krzyża nad narodami toczącymi ze sobą wojnę:
Niech się nauczą drogi pojednania, dialogu i przebaczenia;
Pozwól zasmakować radości Twego zmartwychwstania narodom wyczerpanym bombardowaniami:
Podnieś ze zniszczeń Irak i Syrię;
zjednocz pod swoim słodkim panowaniem swoje rozproszone dzieci:
wspieraj chrześcijan żyjących w diasporze i daj im jedność wiary i miłości.

Maryjo Panno, Królowo Pokoju,
Która byłaś u stóp krzyża,
Wyjednaj u Twojego Syna odpuszczenie naszych grzechów;
Która nigdy nie zwątpiłaś w zwycięstwo zmartwychwstania,
Wspieraj naszą wiarę i nadzieję;
Która jako Królowa jesteś w chwale,
naucz nas królewskości służby i chwały miłości.
Amen.