Dali Mu pić wino zaprawione goryczą
(Mt 27,34 - Biblia Tysiąclecia /BT/)
Za O. Stanisławem Wójcikiem CSsR proponuję następujący podział Psalmu 69:
- "Ginę w śmiertelnej udręce" - ww. 2-5,
- "Za Twoją sprawę mnie szarpia" - ww. 6-13,
- "Wybaw mnie z poniżenia" - ww. 14-29,
- "Wielbić Cię będziemy" - ww. 30-37.
Komentarz ks. Pawła Cyza COr "Psalm 69, czyli o cierpieniu..." (cytaty za Biblią Tysiąclecia):
" ...«Boże, Ty znasz moją głupotę»... Psalmista przyznaje się do swojej głupoty. Co ciekawe, nie mówi: «Boże, ależ ja jestem głupi, beznadziejny, do niczego się nie nadaję...» i nie rozpacza z tego powodu. Mówi: «Boże, Ty wiesz,że potrafię być głupi, że potrafię się pogubić; bez Twojej łaski, każdy grzech potrafię popełnić...Tylko Twoja łaska, Twoja siła, zachowuje mnie od popełnienia czynów najpodlejszych»... Ale mówi to bardzo spokojnie, bez rozpaczy, bez rozczarowania sobą, bo wie, że BÓG KOCHA GO TAKIM, JAKIM JEST. Psalmista (i każdy człowiek) nie musi zasługiwać na względy Boga, nie musi...
...«Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie»... Świadomość, że urągania znoszę (znosimy) dla KOGOŚ, jest źródłem mojej (naszej) siły. Urągania, samotność, prześladowania można przetrwać tylko ze świadomością, że JEST KTOŚ WIĘKSZY, i że KOCHA SIĘ TEGO KOGOŚ.
...«Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera»... Jan Ewangelista przytacza te słowa, gdy Jezus wypędza przekupniów ze świątyni. U Jezusa nie było mowy, żeby Jego gorliwość niszczyła ludzi (to był radykalizm). U ludzi istnieje taka możliwość (nazywa się to fanatyzm). Dlatego trzeba zawsze «badać» swoją gorliwość. Modlitwa i rozważania Pisma Świętego doskonale weryfikują myśli i zamiary serca ludzkiego. Gorliwość sama w sobie jest dobra i nasza gorliwość może się stać gorliwością Jezusa. MOŻE SIĘ STAĆ. Jednak należy pamiętać, że przez grzech pierworodny mamy z czynieniem dobra jakby pod górkę. Słyszałem takie powiedzenie: «...nadGORLIWOŚĆ jest gorsza od faszyzmu». I widzę tu ziarno prawdy, bo każda skrajność jest niebezpieczna, nawet gorliwość (niezweryfikowana przez życie z Bogiem) może zacząć niszczyć ludzi, prowadzić do nienawiści... A to już nie jest GORLIWOŚĆ JEZUSA.
...«Trapiłem siebie (...). Przywdziałem wór (...). Mówią o mnie...» (Obmawiają mnie...) «...ślę moją modlitwę do Ciebie»... Może te słowa wyglądają na «chwalenie się» przed Bogiem, wyliczanie, ile dla Niego psalmista wycierpiał. Myślę, że nawet jeśli to jest «wyliczanie», to dlaczego mam o tym nie rozmawiać z Bogiem? Przecież ON i tak wszystko wie, ON bada tajniki mojego serca i, jeśli tylko się modlę, ON powie mi, co jest jeszcze we mnie złe, pokaże mi, co muszę jeszcze oczyścić z pychy, egoizmu. ON da mi to poznać. I psalmiście też pewnie dał poznać, skoro już w następnych wersetach woła:
...«Wyrwij mnie z bagna (...), wybaw mnie (...). Wysłuchaj mnie (...), wejrzyj na mnie (...). Nie kryj swego oblicza (...), prędko mnie wysłuchaj (...) Zbliż się do mnie (...), uwolnij mnie»... Można sobie pomyśleć: «Ha! Ugryzł się w język, jego pewność siebie spadła». To nie tak... BÓG na modlitwie dał mu poznać, że tak naprawdę psalmista jest ZALEŻNY OD BOGA! Każdy człowiek jest zależny od BOGA, ale nie na zasadzie: władca - poddany. BOGU chodzi i zależność TATA - DZIECKO!!! A kiedy tę zależność odkryjemy i pokochamy, to błaganie «wybaw mnie» nie będzie oznaką słabości, braku pewności siebie; będzie pewnością, że SAM Z SIEBIE NIE JESTEM W STANIE NIC UCZYNIĆ!!! Wszystkie moje działania to dar od BOGA!
...«Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie, w czasie łaskawości, o Boże»... Intryguje mnie wyrażenie «w czasie łaskawości»... Wydaje mi się, że psalmista w tym momencie uznał (przypomniał sobie?), że złe, przykre wydarzenia, jakie go spotykają, są czasem łaskawości Boga. Dlaczego czasem łaskawości, skoro wszyscy uznają to za karę, przekleństwo? Dlatego, że złe wydarzenia to dla człowieka szansa do wzrostu duchowego, do przylgnięcia do BOGA, do TATY. BÓG, dozwalając na złe wydarzenia, zło, daje nam wielką ŁASKĘ, możemy dzięki temu być bliżej NIEGO... Trudne to, ale złe okoliczności życia należy dobrze wykorzystać, tak jak psalmista.
Wersety: 20 - 22 od razu kierują moje myśli ku Jezusowi, zwłaszcza w czasie Jego męki. «...a gdy byłem spragniony, poili mnie octem»... Tutaj chyba nikt nie ma wątpliwości o Kim mowa. «...na współczującego czekałem (...) i na pocieszających...» Te fragmenty pokazują mi jednoznacznie, że skoro Jezus modlił się psalmami, a psalmista tworząc psalmy zawarł w nich skargi, swój ból, cierpienie, udrękę, to ja też mogę się przed Bogiem skarżyć, wylewać swój ból, mówić MU, że mnie serce boli i nie mam już sił... Ja to wszystko mogę i powinienem! Ale powinienem też BŁOGOSŁAWIĆ, UWIELBIAĆ BOGA w moim bólu, cierpieniu..., właśnie dlatego że jest mi źle, bo:
...«Pieśnią chcę chwalić imię Boga i dziękczynieniem Go wysławiać. Milsze to Bogu niźli bawół...» Czy psalmiście już przeszedł ból, cierpienie, zgryzota, które ujawnił kilka wersetów wcześniej? Wątpię. Nagle potrafi się uśmiechać i już nie obchodzi go to, co się stało? Wątpię. Więc skąd ta radość? Bo dostrzegł w złu, jakie go dosięgło, działanie BOGA!!! Dotarło do niego, że BÓG ma wszystko w swoich rękach, a skoro JEST DOBRY, to nie może uczynić czegoś, żeby nam zaszkodzić. Nasuwa się prosty wniosek: zło, jakie spotyka nas w życiu, nie jest po to, żeby nam zaszkodzić, ale po to, by wyrosło z niego JESZCZE WIĘKSZE DOBRO!!! BÓG czuwa nad wszystkim!!! Jedyna droga to ZAUFAĆ MU...!!!"
 |
| Ks. Paweł Cyz COr |
...«Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie»... Świadomość, że urągania znoszę (znosimy) dla KOGOŚ, jest źródłem mojej (naszej) siły. Urągania, samotność, prześladowania można przetrwać tylko ze świadomością, że JEST KTOŚ WIĘKSZY, i że KOCHA SIĘ TEGO KOGOŚ.
...«Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera»... Jan Ewangelista przytacza te słowa, gdy Jezus wypędza przekupniów ze świątyni. U Jezusa nie było mowy, żeby Jego gorliwość niszczyła ludzi (to był radykalizm). U ludzi istnieje taka możliwość (nazywa się to fanatyzm). Dlatego trzeba zawsze «badać» swoją gorliwość. Modlitwa i rozważania Pisma Świętego doskonale weryfikują myśli i zamiary serca ludzkiego. Gorliwość sama w sobie jest dobra i nasza gorliwość może się stać gorliwością Jezusa. MOŻE SIĘ STAĆ. Jednak należy pamiętać, że przez grzech pierworodny mamy z czynieniem dobra jakby pod górkę. Słyszałem takie powiedzenie: «...nadGORLIWOŚĆ jest gorsza od faszyzmu». I widzę tu ziarno prawdy, bo każda skrajność jest niebezpieczna, nawet gorliwość (niezweryfikowana przez życie z Bogiem) może zacząć niszczyć ludzi, prowadzić do nienawiści... A to już nie jest GORLIWOŚĆ JEZUSA.
...«Trapiłem siebie (...). Przywdziałem wór (...). Mówią o mnie...» (Obmawiają mnie...) «...ślę moją modlitwę do Ciebie»... Może te słowa wyglądają na «chwalenie się» przed Bogiem, wyliczanie, ile dla Niego psalmista wycierpiał. Myślę, że nawet jeśli to jest «wyliczanie», to dlaczego mam o tym nie rozmawiać z Bogiem? Przecież ON i tak wszystko wie, ON bada tajniki mojego serca i, jeśli tylko się modlę, ON powie mi, co jest jeszcze we mnie złe, pokaże mi, co muszę jeszcze oczyścić z pychy, egoizmu. ON da mi to poznać. I psalmiście też pewnie dał poznać, skoro już w następnych wersetach woła:
...«Wyrwij mnie z bagna (...), wybaw mnie (...). Wysłuchaj mnie (...), wejrzyj na mnie (...). Nie kryj swego oblicza (...), prędko mnie wysłuchaj (...) Zbliż się do mnie (...), uwolnij mnie»... Można sobie pomyśleć: «Ha! Ugryzł się w język, jego pewność siebie spadła». To nie tak... BÓG na modlitwie dał mu poznać, że tak naprawdę psalmista jest ZALEŻNY OD BOGA! Każdy człowiek jest zależny od BOGA, ale nie na zasadzie: władca - poddany. BOGU chodzi i zależność TATA - DZIECKO!!! A kiedy tę zależność odkryjemy i pokochamy, to błaganie «wybaw mnie» nie będzie oznaką słabości, braku pewności siebie; będzie pewnością, że SAM Z SIEBIE NIE JESTEM W STANIE NIC UCZYNIĆ!!! Wszystkie moje działania to dar od BOGA!
...«Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie, w czasie łaskawości, o Boże»... Intryguje mnie wyrażenie «w czasie łaskawości»... Wydaje mi się, że psalmista w tym momencie uznał (przypomniał sobie?), że złe, przykre wydarzenia, jakie go spotykają, są czasem łaskawości Boga. Dlaczego czasem łaskawości, skoro wszyscy uznają to za karę, przekleństwo? Dlatego, że złe wydarzenia to dla człowieka szansa do wzrostu duchowego, do przylgnięcia do BOGA, do TATY. BÓG, dozwalając na złe wydarzenia, zło, daje nam wielką ŁASKĘ, możemy dzięki temu być bliżej NIEGO... Trudne to, ale złe okoliczności życia należy dobrze wykorzystać, tak jak psalmista.
Wersety: 20 - 22 od razu kierują moje myśli ku Jezusowi, zwłaszcza w czasie Jego męki. «...a gdy byłem spragniony, poili mnie octem»... Tutaj chyba nikt nie ma wątpliwości o Kim mowa. «...na współczującego czekałem (...) i na pocieszających...» Te fragmenty pokazują mi jednoznacznie, że skoro Jezus modlił się psalmami, a psalmista tworząc psalmy zawarł w nich skargi, swój ból, cierpienie, udrękę, to ja też mogę się przed Bogiem skarżyć, wylewać swój ból, mówić MU, że mnie serce boli i nie mam już sił... Ja to wszystko mogę i powinienem! Ale powinienem też BŁOGOSŁAWIĆ, UWIELBIAĆ BOGA w moim bólu, cierpieniu..., właśnie dlatego że jest mi źle, bo:
...«Pieśnią chcę chwalić imię Boga i dziękczynieniem Go wysławiać. Milsze to Bogu niźli bawół...» Czy psalmiście już przeszedł ból, cierpienie, zgryzota, które ujawnił kilka wersetów wcześniej? Wątpię. Nagle potrafi się uśmiechać i już nie obchodzi go to, co się stało? Wątpię. Więc skąd ta radość? Bo dostrzegł w złu, jakie go dosięgło, działanie BOGA!!! Dotarło do niego, że BÓG ma wszystko w swoich rękach, a skoro JEST DOBRY, to nie może uczynić czegoś, żeby nam zaszkodzić. Nasuwa się prosty wniosek: zło, jakie spotyka nas w życiu, nie jest po to, żeby nam zaszkodzić, ale po to, by wyrosło z niego JESZCZE WIĘKSZE DOBRO!!! BÓG czuwa nad wszystkim!!! Jedyna droga to ZAUFAĆ MU...!!!"
 |
| Ps 69,24 |
O. Michał Baranowski OFMConv rozważa Psalm 69 (fragmenty Psalmu za Biblią Tysiąclecia):
"«Wybaw mnie, Boże, bo woda mi sięga po szyję»
Psalmista prosząc Boga o uratowanie życia, opisuje swoją sytuację używając metafory zagrożenia utonięciem w głębokie, rwącej rzece, albo w grząskim bagnie. Metafora potopu była używana przez proroka Izajasza do przedstawienia najazdu wojsk asyryjskich na ziemię Izraela (zob. Iz 8,7-8; 28,15.18). Minęły wieki, ale i dla nas, zwłaszcza w okresie wakacyjnego odpoczynku, kiedy od czasu do czasu słyszymy o kolejnych wypadkach utonięcia, ta metafora przemawia swym autentyzmem. W takiej sytuacji człowiek stara się utrzymać za wszelką cenę jak najdłużej na powierzchni, unosi głowę, aby móc oddychać, woła o ratunek, próbuje dopłynąć do bezpiecznego brzegu. W modlitwie do Boga psalmista odwołuje się do Jego dobroci, miłosierdzia i wierności obietnicom Przymierza.«Dla Ciebie znoszę urągania»
Wobec Boga psalmista staje w prawdzie swojego życia, które nie było wolne od pomyłek, głupoty i występków. Niemniej było to życie wiary i pobożności. Odznaczało się szczególnym umiłowaniem świątyni i kultu Bożego. Może w szczerości wyznać: «gorliwość o dom Twój mnie pożera». Nie znalazł jednak zrozumienia i uznania nie tylko u swoich wrogów, ale nawet u najbliższych. Spotkały go szyderstwa, obelgi, zamiast współczucia i pocieszenia, zamiast kawałka chleba - podano truciznę, zamiast kubka wody - ocet, który wzmaga pragnienie. Te wersety psalmu Ewangeliści mają w pamięci, gdy opisują życie i mękę Zbawiciela (por. J 2,17; Mk 15,36; J 19,29).
«Niech stół ich stanie się dla nich pułapką»
W modlitwie psalmisty, wobec prześladowania i zagrożenia życia, pojawiają się także wezwania (zob. ww. 23-29), aby Bóg ukarał jego wrogów i źle mu życzących, którzy wykorzystują jego trudną sytuację dla własnej satysfakcji, zemsty, czy korzyści. W ten sposób «dokładają» mu cierpień do miary, którą Bóg mu wyznaczył w swej sprawiedliwości. Jako że złorzeczenia nie odpowiadają duchowi chrześcijańskiej modlitwy, tych wersetów Ps 69 nie znajdziemy w tekście psalmu w liturgicznej modlitwie Kościoła.
Wszechmogący, sprawiedliwy Boże, który przez doświadczenia i trudy wychowujesz człowieka na drodze zbawienia, w swym miłosierdziu wejrzyj na tych, którym zabrało siły i przyjdź im z pomocą. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen".
 |
| Tekst hebrajski Psalmu 69 |
PSALM 69 (68)
("Mój Psałterz" - przekład ks. Lech Stachowiak, O. Augustyn Jankowski OSB /Biblia Tysiąclecia/: nagranie, tekst)
BŁAGANIE UCIŚNIONEGO
2 Wybaw mnie, Boże,
bo woda mi sięga po szyję*.
3 Ugrzązłem w mule topieli*
i nie mam nigdzie oparcia,
trafiłem na wodną głębinę
i nurt wody mnie porywa.
4 Zmęczyłem się krzykiem
i ochrypło mi gardło,
osłabły moje oczy,
gdy czekam na Boga mojego.
5 Liczniejsi są od włosów mej głowy
nienawidzący mnie bez powodu*;
silni są moi wrogowie,
nieprzyjaciele zakłamani;
czyż mam oddać to, czegom nie porwał?
6 Boże, Ty znasz moją głupotę
i występki moje nie są zakryte przed Tobą.
7 Niech przeze mnie nie wstydzą się ci, co Tobie ufają*,
Panie, Boże Zastępów.
Niech przeze mnie się nie rumienią ci, którzy Ciebie szukają*,
Boże Izraela!
8 Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie
i hańba twarz mi okrywa.
9 Dla braci moich stałem się obcym
i cudzoziemcem dla synów mej matki*.
10 Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera*
i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie*.
11 Trapiłem siebie postem,
a spotkały mnie za to zniewagi*.
12 Przywdziałem wór* jako szatę
i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych.
13 Mówią o mnie siedzący w bramie*
i śpiewają pieśni* ci, co piją sycerę*.
14 Lecz ja, o PANIE, ślę moją modlitwę do Ciebie,
w czasie łaskawości, o Boże;
wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w zbawczej Twej wierności!
15 Wyrwij mnie z bagna, abym nie zatonął,
wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą,
i z wodnej głębiny!
16 Niechaj mnie nurt wody nie porwie,
niech nie pochłonie mnie głębia,
niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy!*
17 Wysłuchaj mnie, PANIE, bo Twoja łaska pełna jest dobroci;
wejrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia!
18 Nie kryj swego oblicza przed Twoim sługą;
prędko mnie wysłuchaj, bo jestem w ucisku.
19 Zbliż się do mnie i wybaw mnie;
uwolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów*!
20 Ty znasz moją hańbę,
mój wstyd i mą niesławę;
wszyscy, co mnie dręczą, są przed Tobą.
21 Hańba złamała moje serce i sił mi zabrakło,
na współczującego czekałem, ale go nie było,
i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem*.
22 Dali mi jako pokarm truciznę,
a gdy byłem spragniony, poili mnie octem*.
23 Niech stół ich stanie się dla nich pułapką,
potrzaskiem - ich biesiada ofiarna*.
24 Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli;
spraw, by lędźwie ich zawsze się chwiały.
25 Wylej na nich swoje oburzenie,
niech ich ogarnie żar Twojego gniewu*!
26 Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem,
a w ich namiotach niech braknie mieszkańców*!
27 Bo prześladowali tego, kogoś Ty poraził,
i przyczynili bólu temu, któregoś ty zranił*.
28 Do winy ich dodaj winę,
niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia*.
29 Niech zostaną wymazani z księgi żyjących
i niech nie będą zapisani z prawymi*!
30 Ale ja jestem nędzny i zbolały;
niech pomoc Twoja, Boże, mię strzeże!
31 Pieśnią chcę chwalić imię Boga
i dziękczynieniem Go wysławiać.
32 Milsze to BOGU niźli bawół,
niż cielec, co ma [już] rogi i racice*.
33 Patrzcie i bądźcie radośni, ubodzy*,
niech ożyje wasze serce, którzy szukacie Boga*.
34 Bo Pan wysłuchuje biednych*
i swoimi więźniami* nie gardzi.
35 Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia,
morza i wszystko, co w nich się porusza.
36 Albowiem Bóg ocali Syjon
i zbuduje miasta Judy:
tam będą mieszkać i mieć posiadłość;
37 i potomstwo sług Jego ją odziedziczy,
a miłujący Jego imię tam przebywać będę.
Przypisy:
KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".
*/ (w. 1) "Lilie" - hebr. "Szoszannim". Słowo różnie tłumaczone. Może oznaczać także "kwiat lotosu" albo nawet określenie tempa: "jedna szósta" /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów - przypis do Ps 45 w. 1/.
- Hebrajskie "Szoszanim" grecka wersja Psałterza tłumaczy "O tych, którzy mają doznać przemiany" /Biblia Paulistów - przypis do Ps 45 w. 1/.
*/ (w. 2) "Wybaw mnie, Boże, bo woda mi sięga po szyję" - psalmista znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Por. Iz 8,8; Jr 38,6; Lm 3,54; Jon 2,6 /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 3) "Ugrzązłem w mule topieli" - "w bagnie bezdennym" . Por. Ps 40,3 /Psalmy w tłumaczeniu Izaaka Cylkowa/.
*/ (w. 5) "Liczniejsi są od włosów mej głowy nienawidzący mnie bez powodu" - słowa te stosuje J 15,25 do świata nienawidzącego Chrystusa i Jego zbawczego dzieła /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 7) "Niech przeze mnie nie wstydzą się ci, co Tobie ufają... Niech przeze mnie się nie rumienią ci, którzy Ciebie szukają..." - zguba sprawiedliwego mogłaby zachwiać zaufanie pobożnych do sprawiedliwości i dobroci Bożej, a także narazić ich na szyderstwa bezbożnych /Biblia Poznańska/.
*/ (w. 9) "Dla braci moich stałem się obcym i cudzoziemcem dla synów mej matki" - zarówno rodacy (bracia w szerszym znaczeniu), jak i rodzeni bracia stronią od prześladowanego; pierwsi być może dlatego że podzielają przekonanie wrogów o jego winie, drudzy zaś, ponieważ boją się, że mógłby ich spotkać ten sam los. Por. Jr 12,6; Jr 20,10; Jb 19,13-15 /Biblia Poznańska/.
*/ (w. 10) "Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera" - słowa te przytacza J 2,17 w związku z wypędzeniem przez Jezusa przekupniów ze świątyni /Biblia Tysiąclecia/.
- "Spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie" - drugą część w. 10 cytuje Rz 15,3 /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 11) "Trapiłem siebie postem, a spotkały mnie za to zniewagi" - przeciwnicy widzą może w tych praktykach pokutnych wyraz obłudy /Biblia Poznańska/.
*/ (w. 12) "Przywdziałem wór" - pokutny /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 13) "Mówią o mnie siedzący w bramie" - brama miejska była zazwyczaj miejscem spotkań mieszkańców miasta /Biblia Poznańska/.
- "Śpiewają pieśni" - por. Hi 30,10 /Biblia Gdańska/.
- "Śpiewają pieśni ci, co piją sycerę" - inni poprawiają: "i urągają mi pijący sycerę" /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 16) "Niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy" - sfera śmierci przedstawiona jako potwór stale gotowy do pochłonięcia nowych ofiar /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 19) "Przez wzgląd na moich wrogów" - by nie triumfowali nade mną /Biblia Poznańska/.
*/ (w. 21) "Na współczującego czekałem, ale go nie było, i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem" - por. Łk 23,49 /Biblia Gdańska/.
*/ (w. 22) "Dali mi jako pokarm truciznę, a gdy byłem spragniony, poili mnie octem" - dotkniętemu nieszczęściem lub smutkiem przynoszono chleb (np. 2 Sm 3,35; 2 Sm 12,17). Zamiast pożywienia wrogowie przynoszą mu truciznę, a zamiast orzeźwiającego napoju - wzmagający pragnienie ocet. Podobnie postępują nieprzyjaciele Jezusa pod krzyżem - Mk 15,36; J 19,29 /Biblia Tysiąclecia/.
*/ (w. 23) "Niech stół ich stanie się dla nich pułapką, potrzaskiem - ich biesiada ofiarna" - por. Rz 11,9n (tekst o nieco różnym brzmieniu). Złorzeczenia utrzymane są w jaskrawych barwach wschodnich (ww. 23-29) i są obce chrześcijańskiemu duchowi miłości (por. przypis do Ps 54,7) /Biblia Tysiąclecia/.
- Złorzeczenie przeciw wrogom częste w psalmach. Przewrotność religijno-moralna wrogów stawia ich również w przeciwieństwie do Boga i całego jego narodu. Dopiero w świetle pełnego objawienia NT Chrystus Pan nakazuje miłować nawet nieprzyjaciół (por. Mt 5,44) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 54 w. 7/.
- Złorzeczenia w modlitwie, czyli prośby o klęskę wrogów występują w Psałterzu bardzo często. Oddają one sposób myślenia starożytnych. Walka z bezbożnymi polegała bowiem także na modlitwie o ich unicestwienie, a niewinnie krzywdzony człowiek często nie posiadał już innego środka, by dochodzić sprawiedliwości. Psalmista nie mści się jednak na wrogach, lecz oddawał pomstę Bogu. Przykazanie miłości nieprzyjaciół przyniósł dopiero Jezus Chrystus (np. Mt 5,44). Występujące w psalmach złorzeczenia możemy interpretować na płaszczyźnie duchowej, jako modlitwę o zniszczenie wszelkiego zła i przyśpieszenie ostatecznego zwycięstwa Boga /Biblia Paulistów - przypis do Ps 12 w. 4/.
*/ (w. 25) "Twojego gniewu" - gniew Boga to antropopatyzm, czyli przypisywanie Bogu ludzkich uczuć. Zarówno antropomorfizmy (przypisywanie Bogu cech ludzkich), jak i antropopatyzmy użyte w Biblii mają na celu przybliżenie człowiekowi tajemnicy Boga. Człowiek mówi o Bogu, posługując się dostępnymi sobie pojęciami i zrozumiałymi dla siebie ideami. Nigdy nie oddają one w pełni rzeczywistości Boga, gdyż przekracza ona możliwości poznawcze człowieka /Biblia Paulistów/.
*/ (w. 26) "Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem, a w ich namiotach niech braknie mieszkańców" - znaczy to, że cały ród nieprzyjaciół ma wyginąć. Wiersz ten jest cytowany w Dz 1,20 w związku z opisem żałosnego losu Judasza. Por też Mt 23,38 /Biblia Poznańska/.
*/ (w. 27) "Bo prześladowali tego, kogoś Ty poraził, i przyczynili bólu temu, któregoś ty zranił" - postępowanie wrogów jest tym okrutniejsze, że dotknięty już cierpieniem przez Boga jest bezbronny wobec ich napaści (por. Ps 71,10n) /Biblia Poznańska/.
- Por. Iz 53,4, Mt 26,31 /Biblia Gdańska/.
*/ (w. 28) "Do winy ich dodaj winę, niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia" - Bóg nie może być przyczyną grzechu, może jednak dopuścić do tego, że zatwardziały grzesznik nie nawróci się, gdy nie udzieli mu potrzebnej do tego nadzwyczajnej łaski (por. Wj 4,21; Iz 6,10; J 12,39n) /Biblia Poznańska/.
*/ (w. 29) "Niech zostaną wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani z prawymi" - obraz księgi życia spotykamy w Piśmie świętym częściej. Kogo Bóg z niej wymaże, ten musi umrzeć (Wj 32,32n). Będą w niej zapisani ci, którzy pozostaną przy życiu w czasach mesjańskich (Iz 4,3; Dn 12,1). W NT jest ona symbolem wybrania do życia wiecznego (Łk 10,20; Flp 4,3; Ap 3,5; Ap 13,8; Ap 17,8; Ap 20,12) /Biblia Poznańska/.
- ... Autor glosy nawiązuje do zwykłego obrazu "księgi Bożej", w której są spisane wszystkie dobre i złe czyny człowieka (por. Ps 109,14; Ne 13,14; Iz 65,6; Dn 7,10; Ml 3,16; Ap 20,12) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 56 w. 9/.
*/ (ww. 29-30) - Dawid - skrzywdzony i upokorzony. W takim stanie, gdyby mógł, własnoręcznie dokonałby pomsty wg powszechnie przyjętego wówczas prawa odwetu... Niestety, Dawid jest bezradny; opuszczony przez ludzi, nawet przyjaciół. Zostało mu jedno: moc i sprawiedliwość Boga... jego prosi o zgubę wrogów, o odwet sprawiedliwości. Życzy wszelkiego nieszczęścia, żeby zniszczyć zło w korzeniu. Ale oto wypełniły się czasy... Jezus wobec licznych tłumów usiadł na Górze i mówił m.in. "Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb. A ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli kto uderzy cię w prawy policzek, nadstaw mu i drugi... (Mt 5,38n). Czytając siarczyste przekleństwa nie gorszmy się Starym, lecz raczej dziękujmy Bogu za objawienie nieskończonego Miłosierdzia w Nowym Przymierzu /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
*/ (ww. 31-32) - o wyższości dziękczynienia nad ofiarami zob. przypis do Ps 40,7 i Ps 50,13 /Biblia Tysiąclecia/.
- Podobnie jak prorocy Psalmista nie odrzuca ofiar i ich wartości (por. Ps 54,8), lecz żąda przede wszystkim posłuszeństwa wobec Pana i Jego słowa (por. Ps 50,8-14; Ps 51,18n; 1 Sm 15,22; Iz 1,11-13; Jr 6,20; Jr 7,22; Oz 6,6; Am 5,22; Mi 6,8). Najważniejsza jest należyta postawa religijno-moralna, którą ofiary mają wyrażać. (...) Hbr 10,5-7 wkłada słowa ww. 7-10 w usta Chrystusa przychodzącego na świat. Brzmienie tekstu jest nieco różne w Hbr niż tutaj /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 40 w.7/.
- Uzupełnienie za przypisem z Biblii Poznańskiej: Tekst w Liście do Hebrajczyków podany jest według Septuaginty.
- Bóg sprowadza do absurdu błędne oczekiwania składających ofiary, jakoby one same przez się były w stanie coś dodać Bogu lub skutecznie wpłynąć na Niego, uśmierzając gniew albo zjednując jego przychylność /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 50 w. 13/.
*/ (w. 32) "Niż cielec, co ma [już] rogi i racice" - rogi są znakiem, że cielec jest już w sile wieku, racice zaś, że jest zwierzęciem czystym (Kpł 11,3-7), a zatem odpowiadającym przepisom o ofiarach /Biblia Poznańska/.
*/ (w. 33) "Ubodzy" - ubodzy cieszą się specjalną opieką jako ludzie pozbawieni wszelkich gwarancji ludzkich i całkowicie oddani Bogu (por. So 3,12) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 22 w. 27/.
- "Niech ożyje wasze serce, którzy szukacie Boga" - zaproszenie do uczty ofiarnej (por. Kpł 7,15; Pwt 14,29) /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 22 w. 27/.
*/ (w. 34) " Bo Pan wysłuchuje biednych" - por. Ps 34,7 /Biblia Gdańska/.
- "Swoimi więźniami" - por. Ps 68,19 /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- Przypomina może zdobycie Jebus, późniejszej Jerozolimy, przez Dawida: 2Sm 5,6 /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 68 w. 19/.
*/ (ww. 36-37) - por. Iz 44,26; Iz 61,4; Ez 36,10 /Biblia Poznańska/.
 |
| Obraz Melani Pyke inspirowany Ps 69,2-3 |
Komentarz O. Adama Szustaka OP do Psalmu 69:
Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze,
bo Pan jest wiekuistą Skałą!
(Iz 26,4 - BT)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz