niedziela, 18 grudnia 2016

Mój Psałterz: PSALM 18

Jeśli Bóg jest z nami, któż przeciwko nam? 
(Rz 8,31 - Biblia Tysiąclecia /BT/)



Psalm 18 ma swój dokładny odpowiednik w 2 Księdze Samuela (22,1-51), jako pieśń dziękczynna Dawida.


Analizując treść Psalmów 17-21 widzimy, że sługa Boga, namaszczony król:
- prosi - Ps 17,
- dziękuje - Ps 18,
- uznaje w Bogu Stwórcę i podporządkowuje się Prawu Bożemu - Ps 19.
Za króla zaakceptowanego przez Boga, lud:
- modli się - Ps 20,
- i dziękuje - Ps 21.


Psalm zawiera dwa opowiadania o ocaleniu (ww. 4-20 oraz ww. 31-49).
Środek psalmu (ww. 21-30) formułuje naukę, zgodnie z którą Bóg ocala człowieka sprawiedliwego. W nauce tej szczególnego znaczenia nabiera myśl, że Bóg ubogiemu ludowi przynosi ratunek, ocalenie, a pognębia oczy wyniosłe (w. 28).
Szczegółowemu nagłówkowi (w. 1) odpowiada podobnie drobiazgowe podsumowanie (w. 51). Obydwa te fragmenty wskazują łącznie na pełny tytuł przysługujący Dawidowi: jest on sługą Boga, Jego królem i pomazańcem.
Słowom intonacji (w. 2) odpowiadają słowa końcowe w w. 50.


Jest to trzeci co do długości psalm - po Psalmie 119 i Psalmie 78.


Początek Psalmu 18 w języku hebrajskim


PSALM 18 (17)
("Mój Psałterz" - przekład Marka Skwarnickiego /Psałterz Tyniecki/, używany w Lekcjonarzu mszalnym i w Liturgii Godzin)

PIEŚŃ DZIĘKCZYNNA ZA ODNIESIONE ZWYCIĘSTWO

1 Przewodnikowi chóru. Sługi PANA, Dawida. Wypowiedział on do PANA słowa tej pieśni w dniu, w którym PAN wyrwał go z rąk wszystkich nieprzyjaciół i Saula*. 
2 Powiedział wtedy:
(w tłumaczeniu Marka Skwarnickiego brak jest wiersza 1 i początku wiersza 2, powyższy wstęp podaję za Biblią Ekumeniczną)

Miłuję Cię, PANIE, mocy moja*,
3 PANIE, opoko moja i twierdzo, mój wybawicielu,
Boże, skało* moja, na którą się chronię,
tarczo moja, mocy* zbawienia mego i moja obrono.

4 Wzywam PANA, godnego chwały,
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.
5 Ogarnęły mnie fale śmierci*
i zatrwożyły odmęty niosące zagładę,
6 Oplątały mnie pęta otchłani*,
schwyciły mnie sidła śmierci.
7 Wzywałem PANA w moim utrapieniu 
i wołałem do mojego Boga;
I głos mój usłyszał ze swojej świątyni*,
dotarł mój krzyk do uszu Jego.
8 * Zatrzęsła się i zadrżała ziemia*,
poruszyły się góry w posadach,
zatrzęsły się, bo On zapłonął gniewem.
9 Z Jego nozdrzy dym się uniósł,
a z ust Jego - ogień trawiący,
węgle zapłonęły od niego.
10 Nagiął niebiosa* i zstąpił,
czarna chmura pod Jego stopami.
11 Dosiadł cheruba* i leciał,
a skrzydła wiatru Go niosły.
12 Z mroku uczynił sobie zasłonę,
swój namiot* - z ciemnej wody i gęstych obłoków.
13 Od blasku Jego obecności
rozpaliły się węgle ogniste*.
14 PAN z nieba odezwał się grzmotem,
zabrzmiał głos Najwyższego.
15 Wypuścił swe strzały i rozproszył wrogów,
cisnął błyskawice i wprawił ich w zamęt.
16 aż ukazało się dno morza
i odsłoniły fundamenty ziemi,
od groźby Twojej, PANIE,
od uderzenia wichru Twego gniewu.
17 Wyciągnął rękę z wysoka i mnie pochwycił,
wydobył z toni ogromnej.
18 Od przemożnego nieprzyjaciela mnie wybawił,
od mocniejszych niż ja, co mnie nienawidzą.
19 Napadli na mnie, kiedy byłem słaby,
lecz PAN był moim obrońcą.
20 Wyprowadził mnie na miejsce przestronne,
ocalił, gdyż mnie miłuje.

21 Za sprawiedliwość* moją PAN mnie wynagrodził,
odpłacił mi według czystości rąk moich*.
22 Strzegłem bowiem dróg PANA
i przez grzech nie odszedłem od mojego Boga,
23 Bo miałem przed oczyma wszystkie Jego przykazania
i Jego poleceń nie odrzuciłem od siebie.
24 Byłem wobec Niego bez skazy
i winy się ustrzegłem*.
25 Odpłacił mi PAN według mej sprawiedliwości,
według czystość rąk moich przed Jego oczyma.
26 Miłość masz dla miłującego,
ze sprawiedliwym postępujesz sprawiedliwie.
27 Czystemu swą czystość ukazujesz,
wobec przebiegłego jesteś przebiegły.
28 Albowiem Ty wybawiasz naród pokorny,
a oczy wyniosłych poniżasz*.
29 * Ty, PANIE, zapalasz moją pochodnię,
Boże mój, rozświetlasz moje ciemności*.
30 Dzięki Twej pomocy* rozbijam wrogie zastępy,
dzięki mojemu Bogu* zdobywam mury.

31 Droga Boża jest nieskalana,
słowo PANA wypróbowane w ogniu*.
On tarczą dla wszystkich, którzy się chronią do Niego*.
32 Bo któż jest Bogiem prócz PANA,
lub kto jest opoką* prócz naszego Boga?
33 Bóg, który przepasał mnie mocą 
i nienaganną uczynił mą drogę.
34 On dał moim nogom rączość łani
i umieścił mnie na wzgórzach*.
35 On me ręce wyćwiczył do bitwy,
a ramiona do napinania spiżowego łuku*.
36 Dałeś mi swą tarczę, aby mnie ocalić,
wspomogła mnie Twoja prawica,
i wielkim mnie uczyniła troskliwość Twoja.
37 Poszerzyłeś drogę dla moich kroków 
i stopy moje się nie zachwiały.
38 * Ścigałem mych wrogów i dopadłem,
i nie wróciłem, póki nie zginęli.
39 Starłem ich i nigdy już się nie podźwigną,
upadli pod moje stopy.
40 Przepasałeś mnie mocą do bitwy,
a oporni zgięli się przede mną.
41 Wrogów moich zmusiłeś do ucieczki,
tych, którzy mnie nienawidzą, spotkała zatrata.
42 Wołali, lecz nie było komu ich ratować,
wołali do PANA, lecz ich nie wysłuchał.
43 Jak proch na wietrze ich rozrzuciłem,
zdeptałem ich jak uliczne błoto*.
44 * Wybawiłeś mnie od zbuntowanego ludu,
ustanowiłeś mnie głową narodów.
Służył mi lud, którego nie znałem,
45 był mi posłuszny na pierwsze wezwanie,
cudzoziemcy składali mi hołdy.
46 Cudzoziemcy upadli na duchu,
drżąc wyszli ze swoich warowni.
47 Niech żyje PAN, niech będzie błogosławiona moja opoka,
niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca,
48 Bóg, który mnie pomścił i poddał mi narody,
49 który mnie wybawił od nieprzyjaciół,
wyniósł ponad wrogów
i ocalił od gwałtownika.

50 Przeto będę Cię chwalił, PANIE, wśród narodów
i pieśnią wysławiał Twoje imię*.
51 Ty dałeś wielkie zwycięstwo królowi,
łaską obdarzyłeś Dawida, Twego pomazańca*,
i jego potomstwo na wieki*.


Przypisy:

KAPITALIKAMI zaznaczono słowo (najczęściej "PAN") będące tłumaczeniem najważniejszego w Starym Testamencie imienia Boga "JHWH" (JAHWE) - "JEST", "JESTEM". Imienia Boga, ze względu na jego świętość, Izraelici nie wypowiadali, zastępując słowem "ADONAJ" - "PAN".
Wj 3,14 (Biblia Tysiąclecia) - "Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEMKTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was»".

*/ (w. 1) "Wyrwał go z rąk wszystkich nieprzyjaciół i Saula" - 2Sm 22,1.2. /Biblia Gdańska/.

*/ (w. 2) "Mocy moja" - por. Łk 1,69. /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 3) "Skało" - jako miejsce niezawodnego schronienia. /Biblia Tysiąclecia/. 
- skała, to dość częste w psalmach określenie Boga. /Biblia Warszawsko-Praska/.
- Uzupełnienie: w 2Sm 23,3: "Bóg Jakuba przemówił, mówił do mnie On - Skała Izraela".
- "Mocy" - dosł.: "rogu", co wyraża siłę. /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 5) "Fale śmierci" - por. 2Sm 22,5; Iz 8,7; Iz 30,28; Ps 32,6; Ps 40,3; Ps 42,8; Ps 66,12; Ps 69,2; Ps 88,1; Hi 22,11. /Biblia Ekumeniczna/.

*/ (w. 6) "Otchłani" - ST nie miał jasnego pojęcia życia pozagrobowego. Zmarli przebywają w podziemnym Szeolu, prowadząc życie cieniów. Minimalna ich żywotność powoduje rozluźnienie kontaktu z Panem (Ps 88,11-13; Ps 115,17; Iz 38,18n), który jednak sprawuje władzę także nad podziemiem (Ps 139,8; Am 9,2; Hi 26,6). /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 6 w. 6/.

*/ (w. 7) "Świątyni" - świątynia była uważana w szczególny sposób za siedzibę Boga na ziemi. /Biblia Tysiąclecia/.   
- chodzi o Świątynię Niebiańska, o której wspomina Hbr 6,19; Hbr 8,2-6; Hbr 9,8-12. /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (ww. 8-16) - opis objawienia się Boga, czyli teofanii. Apokaliptyka rozwinęła jego pewne elementy w późniejszych księgach ST (Dn) i w NT. /Biblia Ekumeniczna/. 

*/ (w. 8) "Zatrzęsła się i zadrżała ziemia" - zjawiska towarzyszące zazwyczaj objawieniom Boga. Por. Wj 13,22; Wj 19;16. /Biblia Warszawsko-Praska/.

*/ (w. 10) "Nagiął niebiosa" - w kosmologii Semitów firmament nieba jest pewnego rodzaju twardym kloszem, nad którym dopiero jest wieczna siedziba Boga. /Septuaginta w tłumaczeniu O. Remigiusza Popowskiego SDB/.

*/ (w. 11) "Cheruba" - por. Ps 80,2; Ps 99,1; 1Sm 4,4; Ez 1,10; Ez 9,3; Ez 10,2-8. /Biblia Tysiąclecia/. 
- na wieku Arki przymierza umieszczone były dwie figurki Cherubinów; stanowiły one jakby widzialny tron Boga, który z tego miejsca w osobny sposób ludowi Swemu łaski udzielał. Stąd wyrażenie Pisma św. o Bogu zasiadającym na Cherubinach. /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.
- potężne, nadprzyrodzone istoty, których Bóg używa do różnych celów. Por. np. Rdz 3,24; Ez 2,10; Ap 4,6-8. /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (w. 12) "Swój namiot" - por. Wj 19,16.18; Ps 97,2; Ez 1,4. /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 13) "Węgle ogniste" - mowa o piorunach - por. Ps 77,18n; Ha 3,9.11. /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 21) "Sprawiedliwość" - w Biblii nie oznacza tylko umiejętności wydawania słusznych wyroków czy decyzji. jest synonimem pobożności, wierności oraz prawego sposobu myślenia i postępowania. Ludzka sprawiedliwość ma swój niedościgniony wzór i źródło w nieskończonej sprawiedliwości Boga. /Biblia Paulistów - przypis do Ps 15 w. 2/.
- "Czystości rąk moich" - chodzi o czystość w sensie religijno-moralnym, a nie rytualnym (por. w. 22-27). /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 24) "Byłem wobec Niego bez skazy i winy się ustrzegłem" - wypowiedź mesjańska. Dawid, o czym czytamy w Biblii, nie zdołał ustrzec swego życia od grzechu, ale Mesjasz - tak. Por. 1P 2,22. /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.

*/ (w. 28) "Ty wybawiasz naród pokorny, a oczy wyniosłych poniżasz" - por. Iz 2,11. /Biblia Gdańska/.

*/ (ww. 29-31) - myśl jest ta, że Bóg tak postępuje z człowiekiem, jak człowiek z Bogiem. /Biblia ks. Wujka z przypisami ks. Stanisława Stysia SJ/.

*/ (w. 29) "Rozświetlasz moje ciemności" - światłość jest symbolem szczęścia, ciemność - nieszczęścia. /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 30) "Dzięki Twej pomocy, dzięki mojemu Bogu" - por. Flp 4,13: "Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia". /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 31) "Słowo PANA wypróbowane w ogniu" - Pan dotrzymuje bezwarunkowo swych obietnic (por. Ps 119,140; Prz 30,5; Jr 1,12). /Biblia Tysiąclecia - przypis do Ps 12 w. 7/.
- "On tarczą dla wszystkich, którzy się chronią do Niego" - por. Ef 1,12. /Nowy Przekład Dynamiczny Księgi Psalmów/.
- Obietnice Boże są niezawodne. Ta myśl ogólna zamyka pierwszą część Psalmu. /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 32) "Opoką" - "skałą", określenia Boga jako ostoi zbawienia (por. Ps 95,1). /Biblia Tysiąclecia/. 

*/ (w. 34) "Umieścił mnie na wzgórzach" - miejsce wysoko położone daje lepsze możliwości obrony. Na wzniesieniu stawał też zwycięzca po bitwie (por. Pwt 32,13; Hab 3,19). /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 35) "Ramiona do napinania spiżowego łuku" - w walce posługiwano się łukiem drewnianym; łuk spiżowy trudno napiąć. Tu wyrażona jest zapewne myśl, że Bóg przysposobił króla nawet do najtrudniejszych zadań wojennych. /Biblia Poznańska/.

*/ (ww. 38n) - opisy krwawych walk i zwycięstw Dawida - w odniesieniu do Chrystusa bierzemy w znaczeniu moralnym, duchowym. Chrystus zwycięża i włada światem przez prawdę Ewangelii, moc łaski, chwałę majestatu najwyższego Sędziego i równocześnie najmiłosierniejszego Zbawcy. /Księga Psalmów w tłumaczeniu O. Stanisława Wójcika CSsR/.

*/ (w. 43) "Uliczne błoto" - drastyczne porównanie do błota ulicznego spotykamy także u Iz 10,6; Mich 7,10. O walczących po stronie króla wojownikach nie ma nawet wzmianki, przez co jeszcze wyraźniej uwydatnia się jego przekonanie, że zwycięstwo swe nad wrogami zawdzięcza wyłącznie pomocy Bożej. /Biblia Poznańska/.

*/ (ww. 44-46) - po tak wspaniałym zwycięstwie króla ustają rozruchy w kraju, a obce ludy, w obawie przed jego potęgą, same się mu poddają i zabiegają o jego łaski (por. Ps 2,8; Ps 72,8). /Biblia Poznańska/.

*/ (w. 50) "Chwalił wśród narodów i pieśnią wysławiał Twoje imię" - por. Rz 15,9. /Biblia Ekumeniczna/. 

*/ (w. 51) "Twojego pomazańca" - pomazańcem jest każdy potomek Dawida (zob. 2 Sm 7,12-16), godnie sprawujący władzę, a zwłaszcza "syn Dawida", Mesjasz; zob. Dz 4,25-26. /Biblia Ekumeniczna - przypis do Ps 2 w. 2/.
- "Jego potomstwo na wieki" - ostatnie słowa Psalmu wiążą przedstawione w nim wydarzenia z Bożą ekonomią zbawienia sięgającą wieczności, nawiązując do owej wielkiej obietnicy danej przez Boga Dawidowi, że królestwo jego będzie trwało wiecznie (2Sm 7,12-16). /Biblia Poznańska/.




Komentarz O. Adama Szustaka OP, który pomoże nam odnaleźć się w obecnym niespokojnym świecie. Na koniec błogosławieństwo kapłana.




Wyniosłe oczy człowieka się ukorzą 
i duma ludzka będzie poniżona. 
Sam tylko Pan się wywyższy dnia owego. 
(Iz 2,11 - BT)

____________________________________________

Wchodzimy w Rok św. Brata Alberta.
Z tej okazji w dzisiejszą niedzielę czytany jest List pasterski biskupów polskich.

Św. brat Albert Chmielowski

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz